Τρίτη 13 Μαΐου 2014

"αποτύπωμα"




 
 

 
 

 
 

 
 

 
 

 
 

 
 

 
 

 
 
"Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία."
 
                      ("Μαρία Νεφέλη", Οδ. Ελύτης)                                                                     
 
 
 


20 σχόλια:

kat. είπε...

Ελύτης.. πεθαίνω.. οι λέξεις στο μεγαλείο τους!

Άιναφετς είπε...

Θ' ανθίσουμε, Ξωτικούλι μου, ότι και να γίνει!
Αυτά τα λουλουδάκια που ξεφυτρώνουν ανάμεσα από πέτρες και βράχια γιατί να έχουν μεγαλύτερη δύναμη από μας;

Για μια άλλη φορά απόλαυσα όχι μόνο τις πρόσφατες αλλά και τις προηγούμενες πανέμορφες φωτό σου!

ΑΦιλάκια πολύ τρυφερά!

Margo είπε...

Μεγαλείο!!! Το να χαράξεις δρόμο εύκολο δεν είναι, αλλά να σβήσεις και μάλιστα με γενναιοδωρία!!!!
Εμπνευσμένη η ανάρτησή σου Άστριά συνέδεσες απίστευτα πετυχημένα τις εικόνες σου!!!

Χάρηκα όσο δεν φαντάζεσαι το κάλεσμά σου :)

Σε φιλώ!

dodo είπε...

Ευχαριστώ για τα χρώματα, την θέα, τα λόγια!

Thalassenia είπε...

Τόση ομορφιά και αλήθεια σε δυο εικόνες και δυο λέξεις!!!!!!!!

Πάντα λάμπεις σαν αστέρι :)

Φιλιά θαλασσένια

Ανώνυμος είπε...

Στίχοι και φωτογραφίες συνθέτουν ένα υπέροχο ποίημα!

Άστρια είπε...

Kat, πράγματι, κάθε λέξη του είναι Η Λέξη!

Άστρια είπε...

Μαγισσούλα, τ’ αγαπώ και τα θαυμάζω τα μικρά αγριολούλουδα για την ομορφιά και τη δύναμή τους παρόλο που φαίνονται τόσο τρυφερά, αλλά και γιατί θυμίζουν τον αέναο κύκλο της ζωής που ξαναγεννιέται και χαμογελά στο φως έστω για το λίγο που θα διαρκέσει.

Σ’ ευχαριστώ που έσκυψες τρυφερά πάνω από όλα

ΑΦιλιά πολλά κι από μένα:)

Άστρια είπε...

Margo, ακόμα και το μικρό αγριολούλουδο αφήνει πολύτιμο πίσω του το αποτύπωμά του... μπορεί να βρίσκεται στη μνήμη της εικόνας του, της τρυφερότητάς του, της δύναμής του... μπορεί και να έχει χαράξει απλά τη φευγαλέα σκιά του πάνω σε μία πέτρα. Όμως ναι, είναι πολύ δύσκολο να σβηστεί οτιδήποτε με γενναιοδωρία. Αληθινά Ποιητικό.

Σ’ ευχαριστώ και σε φιλώ πολύ

Άστρια είπε...

dodo, χαίρομαι που σου άρεσε. H ανάρτηση σ’ ευχαριστεί ιδιαιτέρως:)

Άστρια είπε...

Θαλασσένια, σ’ ευχαριστώ για την καλοσύνη και την γενναιοδωρία σου. Όμως, η ομορφιά του στίχου είναι ασύγκριτη!:)

Φιλιά «αστρένια» από μένα:)

Άστρια είπε...

ηλιογράφε, σ’ ευχαριστώ που αφουγκράστηκες και τα είδες ως μία σύνθεση:) Να είσαι καλά!

Poet είπε...

Το κορίτσι των άστρων έχει μαγευτεί από τα ταπεινά αγριολούλουδα της γης, από το ελληνικό φως και την ελληνική ποίηση. Νομίζω ότι το έχουμε κάνει οριστικά δικό μας. Και χαίρομαι.

Άστρια είπε...

Αγαπητέ μας ποιητή, τ' αγριολούλουδα είναι πάντα αγαπημένα και το ελληνικό Φως όπως και η ελληνική Ποίηση είναι συμπαντική! Κι αυτό το γνωρίζεις βέβαια πολύ καλά!

Όσο για όλους μας, τους φευγαλέους περπατητές της γης, που όμως κρατάμε από σκόνη αστεριών, έχουμε τα μάτια πάντα στραμμένα στον ουρανό, στα χρώματα και στα σημεία του, μικρά και μεγάλα, αυτά που μας τάχτηκε στη ζωή να δούμε.
Ίσως κάπου να μπορέσουμε να "χαραχτούμε" πριν "σβήσουμε"

Σ' ευχαριστώ:)

kiki είπε...

Τι όμορφα! Φιλάκια!

Άστρια είπε...

Κική μου χαίρομαι που σου άρεσαν. φιλάκια κι από μένα:)

Roadartist είπε...

Βλέπω αυτές τις στροφές και σκέφτομαι τούτες οι ακτές μέχρι πότε θα είναι ελεύθερες, εκεί έχουμε φτάσει. Οι παπαρούνες πανέμορφες, ας έχουμε αυτή την ομορφιά στη ζωή.
Καλό βράδυ :)

Άστρια είπε...

roadartist μου, είναι οι στροφές από όπου αποχαιρετάς στον ορίζοντα κάτι που χάνεται.
Όμως τα μικρά αγριολούλουδα πρόλαβαν και άφησαν το αποτύπωμά τους.
Είναι Άνοιξη!

Καλό βραδάκι:)

ξωτικό είπε...

Πόσο δύσκολο να σβηστείς με γενναιοδωρία ,πόσο δύσκολο να φτάσεις το μεγαλείο ενός απλού άνθους.......

ανάρτηση ποτισμένη σοφία της άνοιξης με άνθη αληθινής αγάπης......

σε τρυφεροφιλώ.

Άστρια είπε...

ξωτικούλι, άγγιξες την καρδιά της ανάρτησης.. σ' ευχαριστώ!!!
Κι εγώ σε "αστροφιλώ":))