Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Χρόνια πολλά roadartist ........in athens...!!!


Χρόνια πολλά σ' αυτό το αγαπημένο μας blog, που με συνέπεια χαρίζει τόσες στιγμές γεμάτες από ποιότητα ζωής. Ένα παράθυρο σε πολιτιστικά και καλλιτεχνικά δρώμενα, μια ευαίσθητη ματιά  στα κοινωνικά θέματα, μία ανθρώπινη προσέγγιση στον διπλανό μας, πάντα με σεβασμό και ειλικρίνεια προς τους επισκέπτες του, πάντα με έγνοια για τους φίλους του.

Το φθινοπωρινό τριαντάφυλλο του κήπου που σε λίγο θ' ανοίξει τα πέταλά του, για σένα roadartist μου καλή μου φίλη. Γιατί, εκτός από την ομορφιά του χρώματος και του αρώματός του, είναι σπάνιο μέσα στο γύρω φθινόπωρο. Όπως κι εσύ.

(και ξέρω ότι αυτό είναι ένα απο τα τραγούδια που σου αρέσουν, όπως και τα ιταλικά :)


Τα σχόλια θα είναι κλειστά εδώ, γιατί τώρα πηγαίνω στη roadartist.....in athens....!!!  Θα συναντηθούμε εκεί:)

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

ο φάρος, το λιμανάκι και μια αχτίδα φως



























«Φαναράκι στο πέλαγος τ’ ουρανού μου, φωτίζεις τόσο γλυκά τα βράδια»  είπε το μικρό λιμανάκι στον φάρο που έστεκε στην άκρη της θαλασσινής αγκαλιάς του. Κι εκείνος το αγάπησε μοναδικά και του χαρίστηκε για πάντα…
~ * ~ * ~ * ~ * ~

Η πρώτη αυτή σκέψη γράφτηκε για να συνοδέψει τις φωτογραφίες, επηρεασμένη από το πόσο όμορφα δένουν το μικρό λιμάνι κι ο φάρος του, εκεί που βρίσκονται αφημένα μαζί ανάμεσα από την γη και τον ουρανό.
Όμως αμέσως ήρθε η δεύτερη σκέψη, ενός φάρου, μιας αχτίδας φωτός κι ελπίδας μέσα στο σκοτάδι, κυριολεκτικά και συμβολικά, σταθερός εκεί να οδηγεί τον ταξιδευτή  της φουρτουνιασμένης θάλασσας, στη σωτηρία του σ’ ένα απάνεμο  λιμάνι...
..αλλά και σ’ έναν ηλιόλουστο αγαπημένο τόπο,  όπου όταν το σκοτάδι έχει πέσει πυκνό και δεν λέει να φύγει, όπως στους χειμώνες του βορρά, μια μικρή φλόγα, μια αχτίδα φως, φέγγει άσβηστη, ιερό φυλαχτό στις ψυχές των παιδιών του.
 Κι ονειρεύομαι ένα νησί στην καρδιά αυτού του τόπου,  όπου χιλιάδες φάροι θ’ ανάψουν όλοι μαζί στο σκοτάδι, χαρίζοντάς του ξανά το φως μέσα στην τρικυμία της νύχτας. Κι αυτή  θάναι η πρώτη αχτίδα περιμένοντας την ανατολή που θάρθει. Το άλλο πρωινό θα τον βρει τόσο όμορφο, ξαγνισμένο σε γαλήνια νερά, πλημμυρισμένο από το δικαιωματικά δικό του, φως τ’ ουρανού του.
είθε!





(Οι φωτογραφίες από το παληό λιμάνι των Χανίων)