Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

…If you let yourself be





 
 
"Η ευτυχία τρέχει σε μία κυκλική κίνηση
Οι σκέψεις είναι σαν ένα μικρό σκάφος στη θάλασσα
Οι ψυχές μας έχουν μεγαλύτερο βάθος από όσο μπορείς να δεις
Μπορείς να έχεις τα πάντα ..εάν αφεθείς  να είσαι ο εαυτός σου"
 
Φίλοι μου στο Νέο Χρόνο που έρχεται σε λίγο,  να έχετε πολλές στιγμές ευτυχίας !!!

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

«Πάνω σε μια χειμωνιάτικη αχτίνα»

(Γιώργος Σεφέρης)



 
"Είπες εδώ και χρόνια:
"Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός".
Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς
στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου
ακόμη κι όταν σε ποντίζουν
στο ναρκωμένο στήθος του πελάγου
ψάχνεις γωνιές όπου το μαύρο
έχει τριφτεί και δεν αντέχει
αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη
την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου
για να την ανοίξει στο φως.
 



Σίγουρα αυτή την «ορισμένη», την πολύτιμη «χειμωνιάτικη αχτίνα» του ποιητή, θα την αναγνωρίσει κανείς αμέσως όταν την συναντήσει: φέγγει σοφία κι αγάπη παντοτεινή.

Φίλοι μου, ολόψυχες ευχές για Καλά Χριστούγεννα,
πλημμυρισμένα σε απέραντο φως καρδιάς!


 
update 30.12.2012

 


Μια μαγική αχτίνα αποτυπώθηκε από τον φακό του μοναδικού ξωτικού με ημερομηνία 23.12.2012 -(ίδια με της ανάρτησης!!!!) και όπως ήταν φυσικό, υιοθετήθηκε και τοποθετήθηκε με αγάπη εδώ να   συντροφεύει τα λόγια και τη μουσική της ανάρτησης
 

 

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

(με πολλούς τρόπους)


 
Εκεί δίπλα μας, ή λίγο παραέξω, πάντα κάποια ψυχή (με πολλούς τρόπους) κρυώνει.
Θυμίζοντας ότι η Αγάπη (με πολλούς τρόπους) ξεχνάει...

Και τα Χριστούγεννα τόσο κοντά!   

 
(φωτογραφία από το διαδίκτυο παληά αποθηκευμένη, δυστυχώς χωρίς διεύθυνση)

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

φθινόπωρο ακόμα λίγο


Φύλλα. Τα πιο όμορφά τους χρώματα φοράνε και χαρίζονται στο φως..
 
 



 



 ...λίγο πριν αποχαιρετήσουν
 



 
Δίπλα τους τα φύλλα από τα αειθαλή (πόσο όμορφη αλλά και παραπλανητικά αισιόδοξη λέξη)...
 

 
 

...άραγε πιο ευτυχισμένα για τη διάρκειά τους, ή ζηλεύοντας  τις συγκλονιστικές στιγμές μεταμόρφωσης και ομορφιάς ενός (μόνο) φθινοπώρου των άλλων ;
 
 

 
Πουλιά ξεχειμωνιάζουν στα γαλήνια νερά της τα πάντα τρέφουσας λίμνης, χρωματισμένα από το φως ενός τρυφερού φθινοπωρινού ήλιου και οι αιώνιες πυξίδες τους εκεί να θυμίζουν τα μυστικά της απέραντης σοφίας του κόσμου. 

 
 

Βροχούλα, κι όμως δίπλα στον σιγανό  της ήχο, με κάποιες μικρές κινήσεις, με τις άκρες των δακτύλων, ακούγεται  τόσο γλυκειά «la vie en rose».  



Φθινόπωρο ακόμα λίγο… 



photos by Astria. Το "ποιητικό" βίντεο με τους κορμοράνους στην Παμβώτιδα του  Δημήτρη Ντάρα
Προσέξτε στο τελευταίο βιντεαάκι τον ήχο της βροχής..