Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

ένα σπίρτο…

 
 


"Το παιδί της μεγάλωσε.
Έκλεισε σήμερα τα έξι χρόνια
Το χτένισε όμορφα.
Δεν θα' χει πια ανάγκη.
Περνά και το βλέπει.
Στη γωνία της πλατείας
στέκει σαν άντρας.
Απ' τα πέντε κουτιά τα σπίρτα
έχει κιόλας πουλήσει τέσσερα. - Παίζει ο χειμώνας
στα δέκα του δάχτυλα.
Έγινε νύχτα.
Κοιτάζει η μητέρα του δεξιά της, ζερβά της,
απάνω και κάτω. Σκοτάδι:
" Ας μπορούσεν ανάβοντας το παιδί μου ένα σπίρτο
να φωτίσει τον κόσμο".
(Νικηφόρος Βρεττάκος)




Χριστούγεννα και στα λόγια του Βρεττάκου, προχωρώντας λίγο διαφορετικά, αναλογίζεσαι, αν μπορούσες ανάβοντας ένα σπίρτο αγάπης για τον συνάνθρωπό σου, να φωτίσεις τον κόσμο σου όλο ... Θα μεσουρανούσε τότε καταχείμωνα ένας ήλιος στην ψυχή . Και θα ήταν παντοτινός!
 

 
Φίλοι μου από καρδιάς σας εύχομαι Καλά Χριστούγεννα!
Γεμάτα από αγάπη! 
 
 
Υγ. Είναι πολλές μέρες (και θα διαρκέσει κα άλλες) που λόγω εξωτερικής βλάβης
δεν έχω τηλεφωνική επικοινωνία και internet και γράφω από φιλικό σπίτι,
όμως έστω και τελευταία στιγμή, ήθελα οπωσδήποτε να σας αφήσω τις ευχές μου:)
Θα προσπαθήσω τις επόμενες μέρες να περάσω από εσάς.

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

η σκια της σκέψης κι ένα λικεράκι


- Γράφοντας, είναι σαν ν’ αποτυπώνεται στιγμιαία στο χαρτί η σκιά της σκέψης. Ποτέ δεν μπορεί να είναι αυτούσια με όλα τα χρώματα και τις αποχρώσεις της. Μπορεί να έχει  διάρκεια μεγαλύτερη, μπορεί να παραπέσει, να ξεχαστεί, ή απλά να σβηστεί χωρίς ν’ αφήσει κανένα ίχνος, όμως ποτέ η ίδια η σκέψη που πέρασε και άφησε το αποτύπωμά της δεν ακυρώνεται.
 
 
 
 
Γράφεις και σβήνεις. Γιατί δεν μπορείς, δεν θέλεις, να γράψεις όσα σκέφτεσαι, γιατί είναι δύσκολο να εκφράσεις όσα νοιώθεις˙  γιατί μπερδεύτηκαν τόσο πολύ τα ψέματα κι οι αλήθειες.
 
Μα είναι τόσο πολλά που πρέπει να γραφτούν .. Συνωστίζονται απαιτώντας  να ειπωθούν!!!
Ξαναγράφεις, κι ένα μικρό δάκρυ φυτρώνει απρόσκλητα στην άκρη του βλέφαρου, θολώνοντας για λίγο τη σκια της σκέψης. 
 
 

Μα όλα είναι γνωστά, όλοι πια τα ξέρουν πως συμβαίνουν γύρω μας … Ξανασβήνεις ...

 

Ένα κενό γεμίζει το χαρτί.  (διαπιστώνοντας τελικά πώς το κενό είναι τόσο υπερβολικά γεμάτο;)


(Όμως η σκέψη δεν ακυρώνεται.)

......................................................



Δίπλα,  τόσο γλυκιά  η αναμονή των γιορτών…  Κλείνοντας σαν με παιδιάστικη ζαβολιά  για λίγο τα μάτια στη σκέψη,  βρέθηκε  ξανά η καρδιά τόσο ανοιχτή στη διάφανη ομορφιά του κόσμου,
 
 
..,στο χρώμα και στο άρωμα…
έτσι, φτιάχτηκε ένα γιορτινό λικεράκι από ρόδι:)
 
 
 
 
(Από τα στοιχεία γοητείας του ραδιόφωνου, είναι το τυχαίο κι απροσδόκητο στα τραγούδια που θα παίξει.  Φτιάχνοντας το λικέρ, ένα από τα τραγούδια ραδιοφώνου, έμεινε στο μυαλό για να ξανακουστεί μετά κάποιες φορές, επιμένοντας να συνοδεύσει,  όχι μόνο στο φτιάξιμο, αλλά και στην ανάρτηση το γλυκό ποτό . Όμως τελικά κρατήθηκε για μένα:)
 
-Και η ζωή συνεχίζεται. Με τα άσκημα και τα όμορφά της. Γράφοντας και σβήνοντας και ξαναγράφοντας… αποτυπώνοντας…. Ανάμεσα από τη σκέψη (ή το γίγνεσθαι), το παιχνίδι του κρυφτού (ή την πραγματικότητα) και την τύχη (ή το αίτιο και το αιτιατό), κρατώντας καμιά φορά και κάτι μόνο για μας.

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Με βλέπει κανείς;


 
 


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
κλικ κλικ κλικ ... :)
 


Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

κλειστό παράθυρο


Μία μικρή μονοκατοικία στην Αθήνα, κατοικημένη, αλλά με ίχνη εγκατάλειψης ιδιαίτερα εμφανή στον κήπο. Ίσως λόγω ηλικίας των αγνώστων ενοίκων του σκέφτηκες.  Ένα κουνέλι κούρνιαζε σε μια γωνιά, κάποιες καρέκλες πλαστικές σκόρπιες, μία μπάλα σε μία άκρη.
 Όμως την προσοχή σου τράβηξε το περβάζι ενός κλειστού παραθύρου.  Εκεί, κάποια παιχνίδια αφημένα (ή με προσοχή τοποθετημένα;) και κάποιοι κάκτοι…  Όσες φορές ξαναπέρασες η εικόνα του παραθύρου ήταν ίδια.  Στάθηκες κι έβγαλες μία φωτογραφία με το κινητό πίσω από τα κάγκελα.


 
Ήθελες ν’ αποτυπωθεί  το κόκκινο αυτοκίνητο, ιδιαίτερα όμως εκείνο το άσπρο καρουσέλ.  Ξαναφωτογράφισες  για σιγουριά:  να φαίνεται καθαρά το άσπρο καρουσέλ.
 

 
 

Δεν ήξερες την ιστορία του παραθύρου, αλλά δεν ήθελες και να υποθέσεις. Ήταν κάτι μεταξύ της διακριτικότητας και του σεβασμού που πρέπει να δείχνεις στα πάντα κλειστά παραθυρόφυλλα, αλλά κυρίως ή ενδόμυχη επιθυμία να μείνει η ιστορία του άγνωστη: τυχόν  χαρές και πίκρες, στα ψέματα και στις αλήθειες, τότε που άνοιγε στον αέρα και στο φως.
Όμως μετά, παίζοντας, έδωσες στο παράθυρο και στα αντικείμενα διάφορα  χρώματα, φώτα και σκιές, όπως έχουν τα συναισθήματα. 
  

    
 

 
 

 
 


Ίσως σαν νά 'θελες να ξαναζωντανέψουν εκείνα τα αφημένα παιχνίδια, όπως σε κάποια παραμύθια…
 


 
 
 
 
υγ. Βέβαια, ίσως απλά, για εξοικονόμηση πολύτιμου χώρου, ή και για λόγους ασφαλείας από τυχόν διαρρήκτες, πίσω από το κλειστό παράθυρο να βρισκόταν μια ντουλάπα, ένας καθρέφτης... Όπως και νάναι, το παράθυρο σίγουρα θα θυμάται πάντα πως ο ρόλος για τον οποίο φτιάχτηκε, ήταν για να μπορεί ν’ ανοίγει και να επικοινωνεί με το έξω,  χαρίζοντας φως και  ανάσα στο μέσα:)
Φωτογραφίες από κινητό και παίζοντας μαζί τους στην τύχη με το photoshop. Κάντε κλικ πάνω εάν θέλετε να δείτε τις διαφορές στα συναισθήματα.

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Μίτος του Μύθου...


 
 

 
 

 
 

 
 
 
 
 
«…Ο μίτος χάθηκε· το ίδιο κι ο λαβύρινθος. Σήμερα, εξακολουθούμε να μη ξέρουμε αν μας περιβάλλει ένας λαβύρινθος, ένα μυστικό σύμπαν ή ένα επικίνδυνο χάος. Το ευτυχές μας χρέος είναι να φανταζόμαστε ότι υπάρχει ένας λαβύρινθος και ένας μίτος. Αυτόν το μίτο δε θα τον βρούμε ποτέ· ίσως τον συναντάμε και τον χάνουμε σε μια πράξη πίστης, σε μια αρμονία, σ’ ένα όνειρο, στις λέξεις που ονομάζονται φιλοσοφία, ή, πολύ απλά, στην απέριττη ευτυχία."
                                                                                    Χόρχε Λουίς Μπόρχες
 
 
 
 
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ο Μίτος του Μύθου»
«Άπαντα Πεζά», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
Μετάφραση, Αχιλλέας Κυριακίδης

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

«L' atelier des saisons»


Μία σειρά από πέντε υπέροχες ζωγραφιές by dodo ! Η φαντασία, η ευρηματικότητα, οι λεπτομέρειες και το σχέδιο είναι μοναδικά!
Ένα ατελιέ διαφορετικό από τα συνηθισμένα, όπου δημιουργείται  κάτι ξεχωριστό …
Όμως, κυρίες και κύριοι, επειδή όπως λένε και τα SECONDS Few lines, few colours, less words  αμέσως ας γνωρίσετε το  atelier des saisons!:)


 

 
 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για το χαμόγελο που ακούραστα μας χαρίζουν τα SECONDS καθημερινά και αυτό το βιντεάκι, άλλο ένα μικρό ευχαριστώ για το atelier και την αφιέρωση:)
 
 
Η μουσική που ακούγεται ήταν της επιλογής dodo και συνόδευαν την κάθε ζωγραφιά της ανάρτησης . Με τη σειρά που ακούγονται: Glen Miller & His Orchestra: «Indian Summer», "Falling Leaves», "Stormy Weather», "Spring Will Be So Sad»

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

κάτωθεν

 
 


Ξαπλώνοντας  κάτω από τη σκιά των θάμνων και  βλέποντας τον ουρανό ανάμεσα από κλαδιά και φύλλα, συνειδητοποιείς, κατά κάποιον τρόπο, πώς είναι να βλέπεις τον κόσμο ανάποδα. 
Όπως δηλαδή θα έβλεπε τον κόσμο το νερό μίας λίμνης, ή όπως αυτός θα καθρεφτιζόταν εκεί.

 


 
 
 

Και όταν τα νερά είναι γαλήνια, μπορούν να τον βλέπουν χωρίς παραμορφώσεις.

 

 
 

     (άνωθεν ο κόσμος )


Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Μεταξύ ουρανού και γης…

(ή άλλως: Je reviens toujours)


 
 
 
 
 
 
 
 


 
 
 
 

Ο τίτλος  «μεταξύ ουρανού και γης», όπως θα λέγαμε ίσως για ένα ταξίδι αιώρησης από ψηλά, δηλαδή φτερουγίσματα από σκέψεις και εικόνες, ανάμεσα από ατραπούς και ξέφωτα. 
Ο παρενθετικός τίτλος, «Je reviens toujours», δανεισμένος από ένα τραγούδι που τελευταία στιγμή πριν την ανάρτηση τυχαία ακούστηκε και φάνηκε σαν να επέμενε να συμμετέχει σ’ αυτήν˙ θύμιζε τα αποδημητικά πουλιά που πάντα ξανάρχονται. 
 
Το τραγούδι εδώ
 
Οι φωτογραφίες από το όχι και τόσο καθαρό παράθυρο:) του αεροπλάνου στη διαδρομή Αθήνα-Χανιά-Αθήνα.

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Και από Β/B σε Μ/C


Η προηγούμενη ανάρτηση έκλεινε με ένα μαύρο τετράγωνο. Όμως για χάρη του σχολίου για την ανάρτηση του  Poet :

 Eυρηματικό. Και αληθινό. Με προβληματίζει πάντως η απουσία άλλων χρωμάτων. Γιατί και το λευκό είναι κάποτε δυσοίωνο. Προτείνω την πολυχρωμία”, 
 
φτιάχτηκε ένα πολύχρωμο τετράγωνο-σκακιέρα. Ίσως εκεί οι συνδυασμοί να είναι πολύ περισσότεροι και οι κινήσεις του παιχνιδιού πιο πολύπλοκες από ένα σκάκι, ίσως όμως και πιο ευχάριστες:)
 

 
 
 
 
 
 
 
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Επίσης για χάρη του σχολίου για την ίδια ανάρτηση του Νίκηπλου: 

 «Εκεί που ήμασταν μεθυσμένοι, τρελοί που πιστεύαμε ότι θα κάναμε τις σκακιέρες της ζωής μας πίνακες του Paul Klee,… οπισθοχωρήσαμε και είπαμε ναι στο ασπρόμαυρο... και να τώρα που έρχεται το μαύρο...»,

 και σε πείσμα των καιρών, ας ζήσουμε λίγο μέσα στα χρώματά του ζωγράφου:)
 
 "Κάστρο και Ήλιος" του Paul Klee, 1928, λάδι σε καμβά




Καλό μήνα ! 

 (όμορφα χρωματισμένο:)
 
Υγ: Μ/C για Μulti Colour:)

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Από B/W σε B/B

 
 
 
 
Λευκά:  Επί της διαδικασίας!
Μαύρα: . . .
Λευκά: ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ!!!
Μαύρα: ………………….
Λευκά:  ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ !!!!!
Μαύρα: ΕΡΤ... ΜΑΤ!
(από στρατιωτάκι που έγινε βασίλισσα)
Λευκά: …………………………...............