Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Μια μικρή πινακοθήκη, ακροποδητί, και οι καρδιές που χτυπούν δυνατά!

 
 
 
 
 

Στο προαύλιο του μεγάλου ναού έχει ανοιχτή την πόρτα της μια μικρή πινακοθήκη με πίνακες και κειμήλια από ιδιωτική συλλογή, κληροδοτημένη στον ναό με τον όρο να μην πουληθεί, να μην αλλοιωθεί,  ακόμα να μην αλλάξει η σειρά των έργων της.  Ο ναός γεμάτος, όπως και οι σκάλες και το προαύλιο από προσκυνητές.  Η πινακοθήκη στο προαύλιο άδεια και με σένα να περνάς  «ηρωικά» νοιώθοντας το κατώφλι.
Δύο νέοι άνθρωποι με αυθόρμητο χαμόγελο, μια νέα κοπέλα και ένας νεαρός σε υποδέχονται όμορφα, παρακολουθώντας διακριτικά να μη βγουν φωτογραφίες.  Σκέφτεσαι βλέποντας το βλέμμα τους και άλλα χαρακτηριστικά τους πως πρέπει να είναι καλλιτέχνες. Βλέπεις και θαυμάζεις κάποια από τα έργα γνωστών μεγάλων ζωγράφων του νησιού, με χρώματα, αποχρώσεις και λεπτομέρειες που φτάνουν στην τελειότητα.  Σκέφτεσαι και λες στα παιδιά:  «Ευλογημένος τόπος και σ’ αυτό τον τόπο κάπου χτυπάει η καρδιά δυνατά»   για να σ’ απαντήσει ο νεαρός:  «Κι έχουμε πολλές καρδιές, γι’ αυτό είμαστε αθάνατοι!»  Τότε κατάλαβα πως εκτός από καλλιτέχνης πρέπει να ήταν και ποιητής.
 

Και σκέφτεσαι πως στο διπλανό νησί, ένας δάσκαλος έκανε επίσης την καρδιά να χτυπήσει δυνατά φωτίζοντας την ουσία στην ομορφιά της τέχνης κάνοντας να λάμψουν ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής των παιδιών, αλλά και των μεγάλων.
Όπως και ότι στο απέναντι νησί, αθόρυβα, κάποιοι νέοι άνθρωποι, " ακροποδητί " διάλεξαν σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς και ήρθαν να διδάξουν χορό, να δημιουργήσουν, να θεσμοθετήσουν ένα θερινό Dance Fest, να δώσουν ποιοτικές παραστάσεις (αυτό το τετραήμερο δίνουν την παράσταση "Μαίδουσα" σε μουσική Νίκου Κηπουργού), δηλαδή να παλαίψουν και ν’ αγωνιστούν με συνέπεια για το όραμά τους, χαρίζοντας γύρω τους γνώση και αισιοδοξία για το αύριο της τέχνης.
Και είναι τόσοι άλλοι ξεχωριστοί άνθρωποι γύρω μας και παντού,  που προσφέρουν καθημερινά από τον εαυτό τους στις τέχνες, στις επιστήμες, στη δουλειά τους, στον άνθρωπο-συνάνθρωπο...  Κάποιοι από αυτούς, απτό παράδειγμα,  εκτός από όσους  διαβάζουμε και ακούμε,  είναι και εδώ, ανάμεσα στα ιστολόγιά σας.  Εσείς όλοι που με διάφορους τρόπους στα ιστολόγια παράγετε και προσφέρετε πολιτισμό, γράφοντας, φωτογραφίζοντας, ζωγραφίζοντας, πολεμώντας για το δίκιο, για τον άνθρωπο και (χωρίς να κρύβετε την πραγματικότητα) για να σωθεί η ομορφιά της ζωής.
Θα πείτε ότι και πολλοί αδικούνται, ότι δεν υπάρχουν ευκαιρίες γι’ αυτούς, ότι αυτή η εποχή της κρίσης τους καταστρέφει..  Θα είναι αλήθεια, είναι σκληρό αλλά δυστυχώς πάντα αυτό γινόταν και θα γίνεται σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό˙  το ξέρουμε καλά.  Αυτό που έχει όμως σημασία είναι ότι όλοι αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι (γιατί είναι ξεχωριστός σε κάθε εποχή κάθε άνθρωπος, μεγάλος ή μικρός, που αγωνίζεται για το Όραμα, το Φως και το Καλό) και όσοι πετυχαίνουν και όσοι αδικούνται, υπάρχουν. Και είναι αυτές οι πολλές καρδιές που χτυπούν δυνατά!  Και χάρη σ’ αυτό, καθησυχάζεις  και νοιώθεις ότι τίποτα δεν έχει ακόμα χαθεί!
Και σκέφτηκα πια ότι εκείνος ο νεαρός της πινακοθήκης απλά έλεγε την αλήθεια!