Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

en plein air (ή άλλως θερινό) σινεμά


Επιστέγασμα της ημέρας μετά από το θαλασσινό μπανάκι, το ψαράκι, τη μπυρίτσα, το ουζάκι με τα παρελκώμενα μεζεδάκια και τη χαλάρωση του μεσημεριανού ύπνου στους ήχους των τζιτζικιών...

Με το παγωτό, το ποπ κορν, τη τυροπιτούλα, ή το ποτό στο διάλειμμα. Και όχι, δεν υπάρχει καμία ενοχή για όλες αυτές τις μικρές αλλά θερμιδούχες απολαύσεις αφού ήταν πάντα συνήθεια παιδική που παρέμεινε να μας συνοδεύει ως αναπόσπαστο κομμάτι του θερινού σινεμά.

Εκεί οι κρυμμένοι δολοφόνοι, τα ταξίδια στο ουεστ και σε μέρη εξωτικά,  τα παραμύθια, το γέλιο και ο πόνος της ζωής, τα κινούμενα σχέδια, η φαντασία, το διάστημα… και νάναι ο έρωτας παντού ο βασιλιάς. Εκεί όλα αυτά να παίρνουν άλλη διάσταση κάτω από τ’ αστέρια.  Και το αγιόκλημα και το γιασεμί;  Μα ναι, ακόμα επιμένουν με πείσμα σε πολλά ακόμα να υπάρχουν!

Και μετά είναι η επιστροφή περπατώντας κάτω από τον έναστρο ουρανό ή ένα ολόγιομο φεγγάρι και τα νυχτολούλουδα να τρελαίνονται μεθώντας άρωμα…





Την ανάρτηση επέλεξε να συνοδεύσει το soundrack του anton Karas  από την ταινία "Ο τρίτος άνθρωπος" https://en.wikipedia.org/wiki/The_Third_Man_Theme  παίζοντας zither   https://en.wikipedia.org/wiki/Zither   Μία από τις ταινείες που είχα απολαύσει σε θερινό σινεμά με αφιερώσεις σε μαυρόασπρες ταινίες. Και ναι, από τις φορές που δεν είχε προβλεφθεί η εξέλιξη:))
Το "en plein air" έχει μεταφερθεί από την παιδική ηλικία και τέσσερα (!) θερινά σινεμά είναι το καρέ ας του εξοχικού:)

Τρίτη 26 Απριλίου 2016

Ατέλειωτα, φευγαλέα… μα κυρίως η Αγάπη!

"Ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη"
Άσμα Ασμάτων 

Βράδυ Μεγάλης Δευτέρας...



Νοιώθεις πως όλα έχουν ειπωθεί. Τα ωραία, τα ανοιξιάτικα, τα πασχαλινά, τα φιλοσοφημένα,  οι χαρές, η κατάνυξη, τα γιορτινά… μα κυρίως η Αγάπη. 







Κι όμως ξέρεις πολύ καλά πως τίποτα από όλα αυτά δεν έχει ειπωθεί ακόμα… μα κυρίως η Αγάπη. 






Στιγμές, συναισθήματα, αρώματα, μνήμες, και όλες οι αισθήσεις και η καρδιά να συμμετέχουν…  Και είναι ατέλειωτα… 
Όπως οι κόκκοι της άμμου μιας παραλίας που απλώνεται  απέραντη μπροστά σου, φτιαγμένη με πανέμορφα θρυμματισμένα κοχύλια από τα βάθη της θάλασσας, ή με φερτά μακρινών βουνών που κάποια ποτάμια ευλαβικά αλλά και άγρια τα ταξίδεψαν.
Κόκκοι της άμμου που στροβιλίζονται μ’ έναν ανήλεο άνεμο ή ανάλαφρα αλλάζουν θέση με το τρυφερό θαλασσινό αεράκι. Και όταν γεμίσεις την χούφτα σου από το χρυσάφι τους, γλυστράνε  τρέχοντας ανάμεσα από τα δάχτυλά σου. Τα πάντα εν σοφία και έτσι, φευγαλέα και πολύτιμα.


Εικόνα καλοκαιριού, όμως ίσως να φταίει που είναι τόσο ζεστή αυτή η άνοιξη του Πάσχα φέτος … μα κυρίως η Αγάπη!
Χωρίς όρια, χωρίς σύνορα.










Καλή Μεγάλη Εβδομάδα φίλοι μου και Καλή Ανάσταση!







Τα λόγια  περίμεναν υπομονετικά το πρωινό χαμόγελο από μικρά λουλούδια στο φως της επόμενης μέρας για να τα συνοδέψουν.

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

τοξικότητα...


Τοξική η «φιλανθρωπία» των εξουσιαστών των λαών, και των εμπόρων των όπλων…
Τοξική η δύναμη του χρήματος που συνθλίβει και εκμεταλλεύεται…
Τοξική η πίστη που σφαγιάζει και κακοποιεί, αλλά και η άλλη που αδιαφορεί…


  
Όμως εν τέλει, θεωρείται τοξικός ο απανταχού κυνηγημένος άνθρωπος της γης για τον οποίο προσφέρονται ιδιαίτεροι χώροι ρίψης απορριμμάτων για να ζήσει, ή καλύτερα και να ταφεί.  



Τοξικό και το αίμα του που χύνεται και οι Πόντιοι Πιλάτοι νίπτουν τας χείρας και χτίζουν για τους εαυτούς τους τείχη προστασίας…


 Μόνο αντίδοτο ο άλλος  Άνθρωπος: η αγάπη, η καρδιά που συμπονάει ακόμα·   και εκεί το μέγα έλεος.



Τα σκίτσα του Μahmood Salama:  https://bluebig.wordpress.com/2015/12/19/mahmoud-salameh-%CF%83%CE%AD%CE%B2%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CE%AD%CE%B2%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9/

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

ψάχνοντας στο σκοτάδι και ανάμεσα στα δάχτυλα..



"Είναι μερικοί... Εκεί, κοντά στα μεσάνυχτα, που ξύνουν το σκοτάδι με τα νύχια τους και βρίσκουνε κομμάτια φως." 
 (Αλκυόνη Παπαδάκη, Το τετράδιο της Αλκυόνης)


Αυτή την πραγματική διαπίστωση δεν θα μπορούσε να μην τη συνοδεύουν φωτογραφίες του  ηλιογράφου 









Και συνεχίζοντας με απλά λόγια αλήθειας της Αλκυόνης Παπαδάκη, υπενθυμίζεται:

"Το Θεό δεν τον αγναντεύεις από ψηλά.
Ούτε του κάνεις σινιάλο, υψώνοντας το λαιμό σαν κύκνος. 
Κάπου τον περιμένεις, στη γωνιά σου.
Στη τρύπα σου.
Σιγοτραγουδώντας...
Δεν είναι φωτιά να σε κάψει.
Δεν είναι αστροπελέκι.
Ένας σπόρος μικρούλης είναι, που τον κρατάς στα δάκτυλά σου.
Κι αν τον αγαπάς πολύ, μπορεί και ν' ανθίσει στη χούφτα σου!
Μου είχαν κάνει εντύπωση τα λόγια της, γιατί απ' όσο ήξερα, όλοι οι άνθρωποι αναζητούν το Θεό μέσα στη μεγαλοσύνη. Μέσα στο απέραντο . Μέσα στο άπειρο.
Κι αυτή... τον έψαχνε μέσα στα δάκτυλά της! "




Ευχαριστώ τον  ηλιογράφο  για όλες τις ξεχωριστές φωτογραφίες.