Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

να μην ξεχνάμε και να ευχόμαστε...


Ένας ακόμα χρόνος πέρασε, ένας νέος έρχεται σε λίγο.

Επαναφέροντας τις μνήμες και τα λόγια που περπάτησαν μεταξύ της φωτιάς και του πάγου…
Και τα χρώματα από τις τέσσερις εποχές… Και τις ιστορίες όλες, που ζήσαμε, που ακούσαμε, αλήθειες και ψέματα…

Επαναπροσδιορίζοντας τις συντεταγμένες, τις ταχύτητες, τα μεγέθη της ζωής, που πάλλεται ανάμεσα στο μηδέν και στο άπειρο…

Μετρώντας την ανθρώπινη κλίμακα στον ίδιο άξονα με το άτομο και τον κόσμο όλο…

Να μην ξεχνάμε και να ευχόμαστε την Αγάπη.

~~~~~~~~~~~~~~~

«Η προσεκτική, όμως μελέτη και παρατήρηση του Σύμπαντος αποκαλύπτει, πιθανόν, κάποια επιδέξια κρυμμένη σκοπιμότητα. Υπάρχει, κατ’ αρχήν, μια σειρά αξιοσημείωτων συμπτώσεων, ως προς τα μεγέθη. Φαίνεται δηλαδή, ότι η ανθρώπινη κλίμακα συμπίπτει περίπου με τον γεωμετρικό μέσο όρο της αστρονομικής και της πυρηνικής κλίμακας. Ένα πρωτόνιο, για παράδειγμα, έχει μάzα 2x10 εις την -24η gr. Ενώ ένα συνηθισμένο αστέρι γύρω στα 2x10 εις την 33η gr. Ο γεωμετρικός μέσος όρος είναι 6x10 εις την 4η gr, ή 60 κιλά, η τυπική, συνεπώς μάζα του ανθρώπινου σώματος. Οι γραμμικές , εξάλλου, διαστάσεις του ανθρώπου, που είναι γύρω στα 2 μέτρα, δεν απέχουν πολύ από τον γεωμετρικό μέσο όρο των διαστάσεων του ατομικού πυρήνα (10 εις την -13η cm) και της αποστάσεως μεταξύ των αστέρων (10 εις την 18η cm). Ο άνθρωπος συνεπώς , βρίσκεται στο μέσον της τεράστιας κλίμακας που συνδέει με κατάλληλο τρόπο τον μικρόκοσμο με τον μεγάκοσμο.»
(Γιώργος Γραμματικάκης: “Η Κόμη της Βερενίκης”, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης)

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Αγαπημένα μου αστέρια,
στη γη.. τ’ ουρανού..
μεταξύ ουρανού και γης,

Χαρούμενα Χριστούγεννα
Αγάπη και ευτυχία

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

"Το Χρώμα του Φεγγαριού" - Αλκυόνη Παπαδάκη

Από το "Το Χρώμα του Φεγγαριού" της Αλκυόνης Παπαδάκη, ακούμε τους όμορφους διαλόγους ενός αστεριού με μια κερασιά, διαλόγους που αιώνια επαναλαμβάνονται:



" Ήτανε κείνο το δέντρο στα σύννορα του καπνοχώραφου, η κερασιά. Ήτανε κι ένα αστέρι που τρεμόσβηνε στο ματοτσίνορο τ' ουρανού. Μια ξάστερη νύχτα του Μάρτη, η κερασιά ένιωσε φόβο. Άπλωσε τα κλαδιά της στον ουρανό κι αναστέναξε βαθιά. Τ' αστέρι την κοίταξε στα μάτια και της χαμογέλασε"
......................................................
"- Τι χρώμα έχει η λύπη; ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;
- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.
- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
- Τί χρώμα έχει η χαρά;
- Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.
- Και η μοναξιά;
- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
Τ' αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
- Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
- Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι…
Κοίταξε μακριά στο κενό. Και δάκρυσε . "


"-Ποιός έιναι ο δυνατός;
Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.
- Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι.
Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους.
Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή, μέσα σ' αυτό το χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.
Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε.
Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα, ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές.
Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:
- Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου! "


"- Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για τη ζωή, είπε το δέντρο στ' αστέρι του.
- Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.
- Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.
- Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.
- Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!
Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός.
Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται…
- Σε λίγο θα ξημερώσει… Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται… Ονειρεύονται και ελπίζουν…"


Το Χρώμα του Φεγγαριού" - Αλκυόνη Παπαδάκη
Εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗΣ

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Γιατί ;!

Ένα αθώο παιδί χάθηκε άδικα, άδικα, άδικα....

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Δεκέμβριος και Φαντασία.

Αυτός ο μήνας, ο Δεκέμβριος! Δεμένος με τόσες χαρούμενες παιδικές μνήμες !
Προετοιμασίες του σπιτιού, στολίσματα, προσμονή για τις μεγάλες γιορτές του χρόνου και τις σχολικές διακοπές.
Οι μέρες μέχρι τις γιορτές άλλοτε να φαίνονται ότι περνούν όμορφα, πολύ γρήγορα και άλλοτε, ανυπόμονα, πολύ αργά .
Και όταν πλησιάζουν οι μέρες, η μυρωδιά του σπιτιού, οι κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα, οι δίπλες, όλα με τις συνταγές της γιαγιάς με μετατροπή των δραμιών σε γραμμάρια. Συνταγές και μυστικά για επιτυχία, γραμμένα με πλάγια γράμματα και περίτεχνες ουρίτσες, με πέννα κονδυλοφόρου.
Και το υπέροχο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με όλη την οικογένεια. Και ο Αη Βασίλης και τα ΔΩΡΑ !! (το σημαντικότερο).
Μοναδική ατμόσφαιρα, μαγική, παραμυθένια στα παιδικά μάτια!
Μία φαντασία!



H ταινία Fantasia δημιουργήθηκε το 1940 απο τον Disney και είναι ένας συνδυασμός κλασσικής μουσικής και ονειρικών κινουμένων σχεδίων. Αποτελείται απο οκτώ διαφορετικές ιστορίες. Επιλέχτηκαν δύο βίντεο από τη δεύτερη ιστορία που συνοδεύεται με μουσική από τον Καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκυ.
Στο πρώτο βίντεο, ακούγεται ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα κομμάτια του Καρυοθραύστη: "το βαλς των λουλουδιών".



Η μουσική που γράφτηκε για μπαλέτο, βασίζεται σε ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι του Χόφμαν.