Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Σημειώσεις επί χάρτου και μικρές σκέψεις

(ή άλλως,  στη γη στον ουρανό, ανάμεσα από γη και ουρανό)
 


 

Είχα γράψει ότι η γραφή είναι η σκια της σκέψης.

Άλλη μια αλήθεια είναι ότι η επαφή του χεριού με το μολύβι και το χαρτί είναι διαφορετική από αυτή του πληκτρολογίου, ιδιαίτερα όταν σημειώνονται σκέψεις, αφού το μολύβι ακολουθεί πιστά εντολές, που σαν να μεταγγίζονται από τις άκρες των δακτύλων στο χαρτί και που έρχονται απ’ ευθείας από τον νου και την καρδιά.

Είναι και αυτά τα ίδια τα γράμματα, του καθενός τα σημάδια που παραμένουν εκεί, μοναδικό αποτύπωμά του.  Ακόμα κι αυτές οι γραμμές που διαγράφουν, οι παραπομπές, οι συμπληρώσεις, όλα αυτά που φανερώνουν την πρώτη σκέψη και τις διαδρομές που πέρασε μέχρι να διαμορφωθεί τελικά, κρύβουν τη δική τους ομορφιά, τη δική τους αλήθεια.

Σ’ αυτό το ιστολόγιο επιλέχθηκε από την αρχή να μην έχει την εικόνα ημερολογίου και να μείνουν απ’ έξω οι προσωπικές αναφορές, η οικογένεια, η εργασία κλπ. Επιλογή που περιόρισε σημαντικά τα θέματα, που όμως ίσως να βοήθησε στη δυνατότητα πιο ελεύθερης έκφρασης σε άλλα θέματα, κι αυτό ήταν η επιλογή της καρδιάς.
Εδώ, τις μικρές αυτές σκέψεις ήθελε να συνοδέψει η εικόνα από κάποιες σημειώσεις επί  χάρτου. Και λέω εικόνα γιατί η φωτογράφιση ηθελημένα ήταν θαμπή, αφήνοντας δυο τρεις σελίδες να διαβαστούν.  Να, έτσι απλά, χωρίς να θέλουν να κουράσουν, σαν ελάχιστο άνοιγμα ενός μικρού παραθύρου στο μέσα, στη σκιά της σκέψης, όμως και σε μία εικόνα πολύτιμα προσωπική.  Οι κενές σελίδες αργά, συνεχίζουν να γεμίζουν…  Οι εικόνες στη γη, στον ουρανό, ανάμεσα από γη και ουρανό,  τοποθετήθηκαν μαζί γιατί κάπου στις συντεταγμένες του δικού τους χάρτη, βρίσκεται, αναπνέει και κινείται ο κόσμος μας όλος και γιατί γι’ αυτά είναι οι μικρές σημειώσεις επί χάρτου, -χωρισμένες σ’ αυτές τις τρεις ενότητες που στην πραγματικότητα είναι μία- .  
 
 
 
 
 
Και κάτι ακόμα: ενώ η καθημερινή γραφή είναι τεχνοκρατικά ίσια, σ΄ αυτές τις σημειώσεις, έρχεται από μόνη της και κλίνει πλάγια. Κι αυτό μάλλον δεν θέλει σοφό γραφολόγο ή προβληματισμένο ψυχολόγο για να ερμηνευτεί:). Αφού εκεί, στο χαρτί, σαν ν’ αφήνεται η γραφή ελεύθερα κι αυτονόητα, ν’ ακουμπήσει πάνω τρυφερά, να περπατήσει, να κλάψει, να χορέψει, να τραγουδήσει... δηλαδή να πλαγιάσει και να  απλωθεί στη φιλόξενη ανοιχτοσύνη του˙  μαζί της και οι σκέψεις όλες.  
 
Υγ. Σήμερα, απαλλαγή σχολίων! (σ’ ένα μικρό παράθυρο στο μέσα που αφήνεται ελάχιστα ανοιχτό, τι σχόλιο ν’αφήσεις;  Αλλά και τι ν’ απαντήσεις στο σχόλιο;  :)

Μουσική:  E. Toselli , “Serenata”

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

σκηνή καταστρώματος :)


                                                                                                                                                                    "Κοιμούμαι κι η καρδιά μου ξαγρυπνά·
                                                                                                                                                                                                κοιτάζει τ’ άστρα στον ουρανό και το δοιάκι
                                                                                                                                                                                                και πώς ανθοβολά το νερό στο τιμόνι.
Γ. Σεφέρης : Όνειρο
(από το ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄) 

 

 -  L I G H T S !


 
  
 
 
 
 
 
 
- C A M E R A !
 
 
 
 
- A C T I O N !
 
 
  
 
 
 
 
  
 
 
 - P I C K  UP !  (Stop the camera and sound.) 
 
 
-  P R I N T   I T 
 

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

επιστρέφοντας





















 
 
"Στις ακρογιαλιές του Ομήρου υπήρχε μια μακαριότητα, ένα μεγαλείο, που έφτασαν ως τις ημέρες μας άθιχτα. Η πατούσα μας, που ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο, το νιώθει..." *
 
"Πρόσω ήρεμα..." **
 
 Καλό Σεπτέμβρη νάχουμε φίλοι μου και καλώς ν’ ανταμώνουμε πάλι.




Οδ. Ελύτη:  * "Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ"
                  ** "ΟΔΥΣΣΕΙΑ" από "Το Φωτόδεντρο..."