Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

τυχαία





Ένα μικρό κοχύλι βρέθηκε στην άμμο που έκαιγε μεσημέρι του καλοκαιριού, κι αφέθηκε για λίγο ν’ ανασάνει στην παλάμη. Και σαν περιπαιχτικά στα λόγια των παραμυθιών, που λένε πως μιλάνε τα κοχύλια, το πλησίασα στ’ αυτί γελώντας... σαν να ένοιωσα μια πνοή, παιδική, αθώα ... και άκουσα ξεκάθαρα τι ψιθύρισε σ’ εκείνης της στιγμής τον χτύπο της καρδιάς.

Μα ναι, είχε πολυταξιδέψει, ήξερε τόσα ...όμως κυρίως, είχε πρωτύτερα ακουμπήσει στις γραμμές της τύχης της ζωής :)


Φίλοι μου όπου κι αν είστε, εδώ, τριγύρω, πιο μακριά, .. να περνάτε όμορφα, το καλοκαιράκι συνεχίζεται…:)