Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

προσευχή




Ευχαριστούμε για την ομορφιά που μας χαρίστηκε στη γη και στον ουρανό, στα μικρά και στα μεγάλα. Για το φως της μέρας και μέσα στη νύχτα.

Καλή Ανάσταση!


οι φωτογραφίες του βίντεο βγήκαν την Κυριακή των Βαϊων.

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

"ένας μικρός περίπατος στ’ αστέρια" (πράξη δεύτερη)


Αύριο συμπληρώνονται δύο χρόνια γι’ αυτό το blog.

Στην περσινή επέτειο είχαν ανέβει στη σκηνή τα αστέρια μου σε μια μοναδική παράσταση (πράξη πρώτη). Το καθένα σε ελάχιστα μικρό, αλλά πρωταγωνιστικό ρόλο, μέσα από κάποιες φωτογραφίες του κόσμου τους, μικρά καθρεφτάκια τους που μάζεψα σ’ ένα δίχτυ τ΄ουρανού.

Οι σκέψεις που έγραψα από καρδιάς στην περσινή ανάρτηση, είναι σαν να γράφτηκαν μόλις πριν από λίγο!
Στο διάστημα που μεσολάβησε, κάποια από αυτά τα αστέρια, επέλεξαν να κλείσουν τους αστροδιαδρόμους τους (αν τύχει και δουν αυτή την ανάρτηση, να ξέρουν ότι πάντα στη σκέψη θα είναι). Κάποια μου άνοιξαν περισσότερο τους κόσμους τους και σε δύσκολες στιγμές μου χάρισαν από το πιο όμορφο κομμάτι τ΄ουρανού τους τη φιλία τους, κι εγώ τη δική μου. Κάποια που νοιαζόμουνα, έγιναν απόμακρα, νοιώθοντας όταν τα επισκέπτομαι κρύο χειμώνα, όμως κι αυτό είναι μέσα στους νόμους του σύμπαντος των αστεριών, ας είναι καλά!
 
Στη δεύτερη πράξη που έρχεται να συμπληρώσει την πρώτη, πρωταγωνιστούν τα νέα αστέρια που επισκέφτηκα. Κάποια δεν πρόλαβα ακόμα καλά να γνωρίσω και κάποια έγιναν ήδη αγαπημένα.

Ντρινννν…Ντριννν… Ντριννν… η αυλαία ανοίγει !!!!
(κλικ στην εικόνα του slide για μεγένθυση )

πράξη δεύτερη:


πράξη πρώτη:


Πρωταγωνιστούν:
(τα links των ιστολογίων ακριβώς δίπλα στο blogroll)
Πράξη πρώτη: (με αλφαβητική σειρά των ιστολογίων, όπως παρουσιάζονται στο slide)
Κώστας, Fegia, Παναγιώτα, Καραφλοκότσιφας, Χριστίνα, Μαριέλα, mareld, takiz, roadartist, carpe diem, gsKastro, Βαγγέλης Βλ., Αγαπώσα Καρδιά, em-ego, Γλαρένια, Καντάβρ, Βολτίτσες, Φωτεινή S., Μαριάννα, Αλίκη, Φράκταλ, Νηφάλια Μέθη, Σκρουτζάκος, ηλιογράφος, π.Λίβυος, kikop, kalynama, σα, Φλώρα, Φαραώνα.
Πράξη δεύτερη: (με αλφαβητική σειρά ονομάτων)
Αγγελική Σαλαμαλίκη, Άιναφετς, αΚενταύρου, arcobaleno, Βασίλης, dodo, Επίκουρος, nikiplos, Θαλασσένια, Κική, Κωνσταντίνος, mar, Μαρία Νικολάου, Μargo, ξι, ξωτικό, σταγόνα, fractal, φτερό.


Αφιερώνεται σε όλα τα αστέρια μου στη γη, τ΄ουρανού, μεταξύ ουρανού και γης.
Για όλες τις όμορφες στιγμές που χάρισαν στις αναρτήσεις και τα σχόλιά τους, εκεί όπου καταθέτουμε όλοι κομματάκι της ψυχής μας. Από καρδιάς ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

μια πασχαλίτσα..


Ένα ζουζούνι χαμογέλασε στην Άνοιξη, κι εκείνη του χάρισε για πάντα στα φτερά,  το χρώμα από τα πέταλα μιας παπαρούνας. Πόσο γλυκειά γίνεται η ζωή όταν έρχεται στις άκρες των δαχτύλων σου μια πασχαλίτσα..

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Παιχνίδι



"Ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο" *

Κι εμείς, στη ζωή σ' ένα Παιχνίδι, αγνοώντας όλους τους κανόνες του, που μας έχουν οριστεί. Ψηλαφώντας για την επόμενη κίνηση και το χειρότερο χωρίς να είμαστε απόλυτα σίγουροι  πότε χάνουμε και πότε είμαστε κερδισμένοι. Ζούμε όμως με όλα τα συναισθήματα, καλά ή κακά, που χαρίζει το μοναδικό για τον καθένα μας Παιχνίδι.



*{"Ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο" θα σχολιάσει εξοργισμένος ο Αινστάιν, όταν η κβαντική πιθανοκρατία  άρχισε να κατακτά έδαφος με γοργό ρυθμό. Την αυστηρή αιτιοκρατία της νευτώνειας μηχανικής αντικαθιστούσε το τυχαίο και το ασαφές. Όμοια ηλεκτρόνια σε πανομοιότυπα πειράματα, ήταν δυνατόν να συμπεριφερθούν διαφορετικά! Στο υπόλοιπο, μάλιστα της επιστημονικής  ζωής του, ο Αϊνστάιν θα προσπαθήσει με επιμονή να αποκαταστήσει το κλονισμένο κύρος του αιτιοκρατικού κόσμου. Εις μάτην! Ο Θεός έπαιζε, πράγματι, ζάρια με τον κόσμο. Η νέα τάξη έγινε φανερή όταν το 1926 Schrodinger, έγραψε εν μία περίπου νυκτί την εξίσωση του κβαντικού κόσμου..."}
 (Γ. Γραμματικάκη, "Η αυτοβιογραφία του φωτός")

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

από τα σύννεφα βροχούλα


Χθες τα σύννεφα σκούρα, ατέλειωτα, φαίνονταν να σηκώνουν όλο το βάρος τ’ ουρανού. Κι όμως τα ίδια αέρας... Κάποιο μικρό ξέφωτο μόνο ξετρύπωνε δειλό χαμόγελο.
Ευτυχώς τα πουλιά δεν σταματούν να πετούν.





Σήμερα από τα σύννεφα βροχούλα,

Μικρές ψιχάλες πάνω στο τζάμι, να κοιτάζουν τον ουρανό και τον γύρω κόσμο. Να τον καθρεφτίζουν, να τον αναλύουν, να τον αντιστρέφουν, να τον κλείνουν μέσα τους παραμορφωμένο και να τον κάνουν δικό τους.
Άπειρες, τυχαίες, όμως κάθε μία, όσο ζήσει, με τον δικό της σημαντικό κόσμο και μέσα από τη διαφάνειά της να μας αφήνει να τον δούμε κι εμείς έτσι για λίγο.

Μικρές ψιχάλες, σαν στιγμές ζωής, να θυμίζουν ότι τον κόσμο του τον βλέπει ο καθένας αλλιώς, τα συναισθήματα βάφοντας με διαφορετικά χρώματα .


"rain emotions"

Όλα τα χρώματα του slide για τη  Μαριέλα, στηρίζοντας τη ζωγραφική «κούρσα» των 100 ! :)