Κυριακή 22 Απριλίου 2012

παιχνίδια δύο:)






Πρόσκληση για δύο παιχνίδια: το πρώτο από τη roadartist και το δεύτερο από τη Margo. Και τα δύο ρωτούν τον παίκτη για τον εαυτό του. Είχα παίξει παλαιότερα σε αντίστοιχα, αφήνοντας απ’ έξω σε παρένθεση την οικογένεια και τη δουλειά μου, μια επιλογή που είχα από την αρχή του ιστολογίου μου και θα παραμείνω ακόμα συνεπής σ’ αυτή:)
roadartist μου, margo μου, σας ευχαριστώ για τη σκέψη να με συμπεριλάβετε στα παιχνίδια σας  και να με συγχωρέσετε για την πολύ μεγάλη καθυστέρηση:)


A.  Στο παιχνίδι της Margo, απαντώ σε 10 ερωτήσεις της:
1.    Η πρώτη σκέψη στο ξύπνημα της μέρας;
    -Πότε θάρθει το Σαββατοκύριακο;!
 2. Θέλησες ποτέ να κρυφτείς από κάτι;
    -Ναι
3. Τι κάνεις όταν χάσεις τον δρόμο για εκεί που ξεκίνησες να πας;
   -Τα χάνω, τα μαζεύω, παίρνω δυνάμεις και συνεχίζω..πάντα υπάρχουν δρόμοι
4. Πως μετράς την ευτυχία;
    -Με στιγμές
5. Αν έπρεπε να αυτοπροσδιοριστείς με τρεις λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
   -Ευαίσθητα δυνατή, προσγειωμένα ονειροπόλα, αυθόρμητα συνεπής
6. Πριν, τώρα, μετά, πιο επιλέγεις και γιατί;
   -Τα θεωρώ ως ένα και το αιτιολογώ ως αυτονόητα αδιάσπαστο
7.Τι θα σ’ έκανε να το ακολουθήσεις ως την άκρη του κόσμου;
   -Την αγάπη,  και με κλειστά τα μάτια
8. Πόσο συχνά χαμογελάς τα τελευταία δύο χρόνια;
   -Πολύ συχνά, όμως με ικανοποίηση μόνο όταν συμβαίνει να είναι ένα «βαθύ» χαμόγελο  που νοιώθω ότι συμμετέχουν και τα μάτια.
9. Η λέξη "κρίση" τι σημαίνει για σένα;
    -Άδικο φορτίο, αναπόφευκτη φθορά
10. Μία αγαπημένη σου λέξη..
     -«Ευχαριστώ»
11. Η τελευταία σκέψη στο τέλος της μέρας.
      -Πάντα υπάρχει μία σκεψη,  δεν είναι πάντα η ίδια.


A. Στο παιχνίδι της roadartist, γράφω επτά πράγματα για μένα:
1.    Πιστεύω στο καλό, στην τιμιότητα, στη συνέπεια, στο σεβασμό, στην ειλικρίνεια στις ανθρώπινες σχέσεις. Νοιώθω πολλές φορές τύψεις (και είμαι γεμάτη από αυτές) που δεν είμαι συνεπής στο να θυμάμαι τους φίλους μου, τους δικούς μου ανθρώπους και να τους προσφέρω τα ελάχιστα.
2.    Απογοητεύομαι μόνο από ανθρώπους που τους είχα δείξει εμπιστοσύνη, αλλά και σ’ αυτές τις περιπτώσεις συγχωρώ, δεν το κρατώ μέσα μου. Απλά απομακρύνομαι γιατί δεν μπορώ να τους έχω ξανά εμπιστοσύνη, αλλά ούτε με οποιονδήποτε τρόπο να εκδικηθώ.
3.    Μπορεί να μου δώσουν χαρά πολύ απλά πράγματα, όπως μια όμορφη μέρα, μια καλή κουβέντα, ένα τραγούδι, ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα χιονισμένο βουνό, ένα αγριολούλουδο, ένας μεσημεριανός καλοκαιρινός ύπνος με τη φωνή των τζιτζικιών, το άρωμα ενός γιασεμιού, ένα όμορφο τραπέζι με καλό κρασί, μια φωτογραφία και τόσα άπειρα άλλα….
4.    Πιστεύω στον φίλο που χαίρεται με την χαρά μου. (Στην λύπη, ακόμα και ο εχθρός σου μπορεί να σου δείξει «συμπάθεια».)
5.    Πιστεύω στην αγάπη και στον πλούτο που μοναδικά απλόχερα αυτή χαρίζει και μας φωτίζει τις μέρες μας (τις καλές και τις κακές).
6.    Μ επηρεάζει το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζω και δένομαι πολύ με πράγματα που μου έχουν χαρίσει αγαπημένοι άνθρωποι, ή είναι δικά τους, δηλαδή γενικά πράγματα που μου θυμίζουν στιγμές.  Αντίστοιχη αξία δίνω σε ό,τι χαρίζω σε αγαπημένα πρόσωπα.
7.    Θα ήθελα να ταξιδέψω πολύ.

~*~*~*~*~*~


Τώρα που διάβασα τι έγραψα, χάρηκα γιατί ήταν απλά πράγματα που νομίζω οι περισσότεροι νοιώθουν παρόμοια, δηλαδή τίποτα ιδιαίτερο. Όμως νομίζω ότι είναι οι μικρές στιγμές που καθορίζουν τον καθένα, η καθημερινή συμπεριφορά του, οι σκέψεις, οι εκφράσεις του .., σαν τα σημεία στίξεως σε μία πρόταση, ένα κόμα, ένα θαυμαστικό.., που κάνουν τη διαφορά στο νόημα, όπως στο «Εξηγώ μερικά πράγματα» του Πάμπλο Νερούδα:
"Ελάτε να δείτε το αίμα στους δρόμους
Ελάτε να δείτε, το αίμα στους δρόμους
Ελάτε να δείτε το αίμα, στους δρόμους!»
ή απλά, η σφραγίδα του κάθε ανθρώπου στα πράγματα, ο δικός του τρόπος, όπως στο τραγούδι “my way” του Frank Sinatra.



Καλώ με τη σειρά μου να παίξουν εάν θέλουν, στο ένα ή και στα δύο παιχνίδια, τους Άιναφετς  αΚενταύρου  Γλαρένια  dodo  ηλιογράφο  Κωνσταντίνο  Μαριέλα   Μαριάννα  Νίκηπλο  Ξι   Φλώρα, που νομίζω ότι δεν  έχουν ήδη λάβει πρόσκληση. Εννοείται ότι οι καλλιτέχνες μας μπορεί να εκφραστούν με τον δικό τους τρόπο (φωτογραφία, ζωγραφική, κλπ:) 

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

. . .


 


Χωρίς άλλα λόγια, έχουν γραφτεί τόσα, θα γραφτούν πολύ περισσότερα. Μόνο ένα αντίο σε μια υπέροχη ελληνική φωνή.


Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

άνοιξη, ανάσταση και μια καρδιά απλοϊκή..


Άνοιξη,  τόσο δεμένη με την Ανάσταση.
Και είναι η καρδιά  που πλημμυρίζει  όλη την άνοιξη  και είναι η ψυχή  που  λαχταρά ανυπόμονα την ανάσταση.








Από δίπλα, ένας νους αντιμέτωπός τους, θέλει να ρυθμίζει μόνος αφέντης τη ζωή.





Όμως, εκεί που η ψυχή συναντιέται με την καρδιά, ίσως εκεί, δηλαδή σίγουρα εκεί,  είναι το κυρίαρχο Ένα.





Πιο κάτω, από μια άλλη πλευρά, ένας μικρός (μα μεγάλος στη ζωή του κόσμου) διάλογος του νου και της καρδιάς από την «Ασκητική» του Καζαντζάκη:  
«Ο νους: -"Λαγαρό κι ανέλπιδο είναι το μάτι μου και θεάται τα πάντα. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μια παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μου. Κοιτάζω με απληστία, με ανείπωτη περιέργεια, και δεν έχω την αφέλεια του χωριάτη να πιστέψω, και ν' ανέβω πάνω στη σκηνή επεμβαίνοντας στην αιματηρή κωμωδία. Είμαι ο θαματοποιός φακίρης που ακίνητος, καθούμενος στο σταυροδρόμι των αιστήσεων, θεάται να γεννιέται και ν' αφανίζεται ο κόσμος, θεάται τα πλήθη να σαλεύουν και να φωνάζουν στα πολύχρωμα μονοπάτια της ματαιότητας. Καρδιά, απλοϊκή καρδιά, γαλήνεψε κι υποτάξου"!
Μα η καρδιά ανατινάζεται και φωνάζει: -"Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη σκηνή κι επεμβαίνω στην πορεία του κόσμου! Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι".»




Φίλοι μου από καρδιάς,   σε μια όμορφη άνοιξη,
  Καλή Ανάσταση !




υγ1. για να προλάβω οποιαδήποτε τυχόν συζήτηση για επιστημονικές έρευνες κλπ. κλπ. στην οποία μπορεί να παρασύρει
το βιντεάκι, διευκρινίζεται ότι η ανάρτηση είναι καθαρά συμβολική και επίσης ότι εμείς είμαστε με το μέρος της καρδιάς
:)
υγ2. Η πολύ πολύ μικρή παπαρούνα, ήταν η μοναδική που βρέθηκε στο βράχο του ναού του Σουνίου την Κυριακή των Βαΐων
και φυσικά, ως πολύτιμη, φωτογραφήθηκε:)