Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

va pensiero και έπεα πτερόεντα..

«Va pensiero sull’ ali dorate»
πήγαινε(πέτα)σκέψη πάνω σε χρυσά φτερά
(Ναμπούκο του Βέρντι)

«Έπεα πτερόεντα»
Λόγια φτερωτά
(Ομήρου Ιλιάδα Α,201)



Μια απέραντη Βαβυλώνα σήμερα ο κόσμος μας, με πολλούς Ναβουχοδονόσσορες και τόσοι λαοί σ’ όλες τις ηπείρους της γης χωρίς πατρίδα, ή ξένοι στην πατρίδα τους να ζουν. Γι΄αυτούς, «va pensiero sull’ali dorate» στη δική τους αγαπημένη γη. Όμως η σκέψη πετάει πάνω σε χρυσά φτερά, όχι μόνο σε πονεμένες πατρίδες, αλλά και σε ό,τι αγαπάμε και σε ό,τι ονειρευόμαστε για μας και τον κόσμο (γι αυτό και η επιλογή της διασκευής του βίντεο με διαφορετικά λόγια, αφήνοντας στο τέλος τον Pavarotti να φέρνει μία κλασσική ισορροπία:)

«Έπεα πτερόεντα» και τα σοφά λόγια, γιατί τα λόγια φτερωτά, όταν ειπωθούν πετούν και χάνονται. Από μια διαφορετική ματιά, θα πρόσθετε κανείς ότι, για τα λόγια τα μεγάλα, τόσο βαριά, δεν έχουν ούτε ίχνος πούπουλου για να πετάξουν και για τα ψεύτικα, σε χαμηλές πτήσεις, αμέσως σαν καπνός σκορπίζονται. Όμως, τα όμορφα τα αληθινά, δεν χάνονται γιατί πετούν και κουρνιάζουν στη ψυχή.

Σκέψη που πετά, λόγια που πετούν…




Καλή Χρονιά !


Με υγεία, αγάπη, χαρά και σε ανοιχτούς ουρανούς γεμμάτους Φως να πετάνε η σκέψη και τα λόγια μας (είναι τα πιο όμορφα φτερά που μας χαρίστηκαν στη γη για να πετάμε).

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

μοναδικά πολύτιμα...

Πριν λίγες μέρες είχαν στείλει τ’ αστέρια την τελευταία τους αστερόσκονη στη γη.



Πέφτοντας η αστερόσκονη, ψιθυριστά σχεδόν, τραγουδούσε σε μια απαλή μελωδία τ’ ουρανού, σαν ποιηματάκι:

«είμαι η τελευταία, είμαι πολύτιμη, έτσι μου είπαν τ’ άστρα».
είμαι η τελευταία, είμαι πολύτιμη, έτσι μου είπαν τ’ άστρα».

Όμως κανείς δεν την έβλεπε, κανείς δεν την άκουγε. Ήταν γιορτή, τα βλέμματα εκείνη τη στιγμή, ήταν στραμμένα σε μία παράσταση στη μεγάλη πλατεία, όπου έπαιζε μουσική με προκλητικό χορό κάτω από δυνατούς προβολείς.

Και δεν βρέθηκε μια μικρή χούφτα να κρατήσει την αστερόσκονη. Έπεσε στην άκρη του δρόμου και μπερδεύτηκε με τη σκόνη του και κάποια αποτσίγαρα. που ήταν εκεί.

Εκείνο το βράδυ, έπεσε βροχούλα στ’ άστρα.

Και το πρωί, ο οδοκαθαριστής βλέποντας τα μαζέματά του, ακούστηκε ν’ αναρωτιέται, γιατί λαμπυρίζαν τόσο...


¨Όχι, όχι δεν τελείωσε έτσι η ιστορία :)

Ήταν ένα αεράκι που φύσαγε λίγο κάτω από τα σύννεφα, περαστικό πάνω από την πόλη. Άκουσε το τραγούδι της αστερόσκονης, πλησίασε και πρόλαβε έναν μικρό κόκκο της, μία μικρή μικρούλα αστεροσκονίτσα, πριν πέσει στη γη. Χορεύοντας μαζί της στον ρυθμό του τραγουδιού της, την ανέβασε ψηλά στον ουρανό και την απόθεσε σ’ ένα μικρό αστέρι.



Ήταν εκεί όλα μα όλα τα άστρα «της γης, τ’ ουρανού, τα μεταξύ ουρανού και γης» κι αυτή τη μια στιγμή, λαμπύρισαν πιο φωτεινά.

Και η μικρή αστερόσκονη, έλαμπε όσο ποτέ, από το φως της καλοσύνης που της χάρισε το αεράκι .




Το αεράκι γυρίζοντας στον τόπο του, φυσούσε τόσο γλυκά που από όπου πέρναγε, γέμιζε ομορφιά. Ξεπερνώντας τον εαυτό του, είχε τολμήσει να πραγματοποιήσει ένα άπιαστο όνειρό του, ένα ταξίδι στ’ αστέρια, κι από τη μικρή αστερόσκονη είχε μάθει το μυστικό της μελωδίας τ΄ουρανού…

«Κάθε κόκος αστερόσκονης που πέφτει δίπλα, κάθε αεράκι που χαϊδεύει απαλά το πρόσωπό, είναι μικρά, είναι λίγα, αλλά μοναδικά πολύτιμα.»





Αγαπημένα μου αστέρια

«της γης, τ’ ουρανού, μεταξύ ουρανού και γης»


Καλά Χριστούγεννα!!!

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

μαγεία …




Χριστούγεννα έρχονται και μαζί τους όλη η μαγεία των παιδικών μας χρόνων να μας ακολουθεί, να ξαναγεννιέται μέσα μας και να ξαναζεί κάθε χρόνο, κι έτσι, μαγικά, ξαναγινόμαστε παιδιά.

Ας περιπλανηθούμε μέσα σ’ ένα μαγεμένο δάσος παραμυθιού, όπου πετάνε λιλιπούτειες νεραϊδούλες σκορπίζοντας αστερόσκονη και τα λουλούδια χορεύουν στο ρυθμό ενός από τα πιο όμορφα βαλς που έχουν ποτέ γραφτεί, ένα βαλς για κείνα.






Για το ξωτικό

Η φωτογραφία δική μου με ειδική επεξεργασία για το ξωτικό:)
Η μουσική είναι από τον Καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκυ, το ονειρικό χριστουγεννιάτικο παραμύθι, και τα βίντεο από την ταινία «φαντασία» του Ντίσνευ.

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

χωρίς τίτλο..




Στους αγαπημένους μας που δεν είναι πια κοντά μας…
Η αγκαλιά τους, το χαμόγελο, το χάδι, η φροντίδα, η έγνοια τους, η αγάπη τους ... ο πρώτος πλούτος που μας χαρίστηκε,
χαραγμένα στη μνήμη της καρδιάς για πάντα,
ν’ ανακαλούνται τέτοιες μέρες πιο πολύ, και να χαρίζουν στη ψυχή μας φως.


Κι έρχονται Χριστούγεννα…



Ήθελα, ένοιωθα την ανάγκη δηλαδή, ν' αφήσω κάποιες σκέψεις για τις "παράπλευρες" εικόνες των (μη)εορτών, έτσι για να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν. Γράφτηκαν συνοπτικά σ' αυτή και στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις που έκλειναν με την φράση "Κι έρχονται Χριστούγεννα ...".

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

peace on earth

.


U2, PEACE ON EARTH

Heaven on Earth
We need it now
I'm sick of all of this
Hanging around

Sick of sorrow
I'm sick of the pain
I'm sick of hearing
Again and again
That there's gonna be
Peace on Earth

Where I grew up
There weren't many trees
Where there was we'd tear them down
And use them on our enemies

They say that what you mock
Will surely overtake you
And you become a monster

So the monster will not break you
And it's already gone too far
You said that if you go in hard
You won't get hurt

Jesus can you take the time
To throw a drowning man a line
Peace on Earth

Tell the ones who hear no sound
Whose sons are living in the ground
Peace on Earth

No who's or why's
No one cries like a mother cries
For peace on Earth

She never got to say goodbye
To see the color in his eyes
Now he's in the dirt
Peace on Earth

They're reading names out
Over the radio
All the folks the rest of us
Won't get to know

Sean and Julia
Gareth, Anne, and Breeda
Their lives are bigger than
Any big idea

Jesus can you take the time
To throw a drowning man a line
Peace on Earth

To tell the ones who hear no sound
Whose sons are living in the ground
Peace on Earth

Jesus in the song you wrote
The words are sticking in my throat
Peace on Earth

Hear it every Christmas time
But hope and history won't rhyme
So what's it worth

This peace on Earth
Peace on Earth
Peace on Earth
Peace on Earth


Κι έρχονται Χριστούγεννα...

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

"φώτα" και "δρόμοι"...




Φώτα πίσω από το τζάμι σε κεντρικούς δρόμους.
Φευγαλέες εικόνες δίχως φλας, με διάφορα χρώματα, συγκεχημένες λόγω της ταχύτητας, χωρίς απαιτήσεις (ή επιθυμία) αποτύπωσης της πραγματικότητας.
Κάπως έτσι διασχίζουμε τη ζωή.

Από την άλλη, μικρά «φλας» σε κομμάτια από τζάμι στην άκρη ενός πεζοδρομίου. Κάποιες ζωές δίπλα, σε μικρούς σκοτεινούς δρόμους, με θρυμματισμένα όνειρα.
«Δρόμους» που αγνοούμε, θέλουμε ή προσποιούμαστε ότι τους αγνοούμε. Αποφεύγουμε να περνάμε ίσως για να μη δούμε, ίσως από φόβο, ίσως από κάποια ενοχή που δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι…

Κι έρχονται Χριστούγεννα…



ευχαριστώ τη roadartist που μόλις της ζήτησα τη μουσική από "τα ήσυχα βράδια" της Αρλέττας, μου την έστειλε σε ένα λεπτό:))
οι φωτογραφίες στο δρόμο είναι από κινητό.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Φεγγάρι του Δεκέμβρη



Δεκέμβρης. Βρέχει συνέχεια, κι έχει συννεφιά ..

Όμως ένα φεγγάρι είναι εκεί στον ουρανό. Ναι, όπως πάντα, έχει την φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά του.

Κλείστε για λίγο τα μάτια και φανταστείτε το σε όποιο χρώμα θέλετε.

Κι ονειρευτείτε...


(Είμαστε από τη σκόνη των ίδιων αστεριών)

* * ** * * * * ** * * * * * * * * * ** * *