Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

ψάχνοντας στο σκοτάδι και ανάμεσα στα δάχτυλα..



"Είναι μερικοί... Εκεί, κοντά στα μεσάνυχτα, που ξύνουν το σκοτάδι με τα νύχια τους και βρίσκουνε κομμάτια φως." 
 (Αλκυόνη Παπαδάκη, Το τετράδιο της Αλκυόνης)


Αυτή την πραγματική διαπίστωση δεν θα μπορούσε να μην τη συνοδεύουν φωτογραφίες του  ηλιογράφου 









Και συνεχίζοντας με απλά λόγια αλήθειας της Αλκυόνης Παπαδάκη, υπενθυμίζεται:

"Το Θεό δεν τον αγναντεύεις από ψηλά.
Ούτε του κάνεις σινιάλο, υψώνοντας το λαιμό σαν κύκνος. 
Κάπου τον περιμένεις, στη γωνιά σου.
Στη τρύπα σου.
Σιγοτραγουδώντας...
Δεν είναι φωτιά να σε κάψει.
Δεν είναι αστροπελέκι.
Ένας σπόρος μικρούλης είναι, που τον κρατάς στα δάκτυλά σου.
Κι αν τον αγαπάς πολύ, μπορεί και ν' ανθίσει στη χούφτα σου!
Μου είχαν κάνει εντύπωση τα λόγια της, γιατί απ' όσο ήξερα, όλοι οι άνθρωποι αναζητούν το Θεό μέσα στη μεγαλοσύνη. Μέσα στο απέραντο . Μέσα στο άπειρο.
Κι αυτή... τον έψαχνε μέσα στα δάκτυλά της! "




Ευχαριστώ τον  ηλιογράφο  για όλες τις ξεχωριστές φωτογραφίες.