Φως που γεννιέσαι μέσα από το σκοτάδι και ταξιδεύεις χωρίς όρια στον χώρο και στον χρόνο, μεταγγίζοντας στο σύμπαν τη ζωή.
Από σένα να λάμπουν τ’ αστέρια και να πορεύονται όλα τα χρώματα τ’ουρανού και της γης, τα ορατά και τα αόρατα.
Φως από Φως, περνώντας από την πιο μικρή χαραμάδα που σου αφήνεται, όπως εσύ μοναδικά γνωρίζεις να χαρίζεσαι και να χαρίζεις την αλήθεια στο νου, να γαληνεύεις την καρδιά, να ομορφαίνεις την ψυχή.
Νυν και αεί, είναι ανοιχτά, ορθάνοιχτα τα μάτια σε σένα αγαπημένο…
Και διαλέχτηκαν* πιο κάτω να γραφτούν, για το φως ανάμεσα στο σκοτάδι και στον χρόνο, λίγα λόγια του Borges, του ποιητή που η μοίρα του φύλαγε κάποτε να το στερηθεί αφού το είχε γνωρίσει, και όπου,
διηγείται στην «Ιστορία της νύχτας»:
«Μέσα από γενεές και γενεές
οι άνθρωποι εγκαθίδρυσαν τη νύχτα.
Εν αρχή ήταν η τύφλωση και ο ύπνος,
αγκάθια που πλήγωναν τα ξυπόλητα πόδια
και ο τρόμος του λύκου.
Δε γίνεται να μάθουμε ποιος χάλκεψε τη λέξη
για τούτο το διάκενο του σκότους
που διαιρεί τα σύθαμπα,
δεν γίνεται να μάθουμε ποιον αιώνα
συνοψίστηκε το διάστημα των άστρων.
...........................................»
λέει στο «Ηράκλειτος»:
«Το δεύτερο μισοσκόταδο.
Η νύχτα που βαθαίνει μες στον ύπνο
Η κάθαρση κι η λησμονιά.
Το πρώτο μισοσκόταδο.
Το πρωινό που ήταν αυγή.
Η μέρα που ήταν πρωί.
.........................
Τι υφάδι είναι τούτο
του θα΄ναι και του ήταν;
...........................
Με παρασέρνει το ποτάμι και το ποτάμι τούτο είμαι εγώ.
Είμαι από μια ύλη από αινιγματικό χρόνο που συνεχώς μεταβάλλεται.
Ίσως η πηγή να βρίσκεται μέσα μου.
Ίσως απ’ τη σκιά μου
να αναβλύζουν οι μέρες: ανελέητες και φανταστικές.»
αναρωτιέται σ’ ένα από τα «Δεκάξι Χάικου»:
" Να’ ναι βασίλειο
το φως που τρεμοσβήνει;
Πυγολαμπίδα;"
γράφει σε μία από τις «Περικοπές από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο»:
«Ν ανάβει κάποιος το φως του λυχναριού κι ας μην το βλέπει κανένας. Θα το δει ο Θεός»
και ρωτώντας στο «Ονειρεύεται κάποιος»:
«Τι ονειρεύτηκε ο Χρόνος μέχρι τώρα που, όπως το κάθε τώρα, έχει φτάσει στο αποκορύφωμα;…»
απαντά μεταξύ των άλλων, ότι:
« … Ονειρεύτηκε την αυγή που παραμονεύει…»
*Jorge Luis Borges: «Ποιήματα»,
μετάφραση Δημήτρης Καλοκύρης
Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
29 σχόλια:
Με παρασέρνει το ποτάμι και το ποτάμι τούτο είμαι εγώ.
Είμαι από μια ύλη από αινιγματικό χρόνο που συνεχώς μεταβάλλεται.
Ίσως η πηγή να βρίσκεται μέσα μου.
Ίσως απ’ τη σκιά μου
να αναβλύζουν οι μέρες: ανελέητες και φανταστικές.»
Άστρια υμνήτρια του φωτός
ήρθα διψασμένη και με ποτίζεις νέκταρ αστείρευτη...
και τον Ναμπούκο σου ακούω παράλληλα μέσ'το κεφάλι μου
και χαίρομαι που ακόμα βουρκώνω με όλ'αυτά ...
πόσα υπέροχα ποτάμια !!
Τώρα, εγώ φταίω, που θα σε κάνω πηγή μου, με γάργαρο νερό, να ξεδιψά κάθε ακροατής μας;
Φως, φωτεινό, φωτίζει
τον δρόμο μας!
Αστεράτη μου!
τι να πω τώρα.......
όμορφο το φως.. γενικώς τι ομορφιά..
καληνύχτα γλυκιά φίλη μου..
Ν ανάβει κάποιος το φως του λυχναριού κι ας μην το βλέπει κανένας. Θα το δει ο Θεός.. κι από τόσο δα μικρή φλόγα ίσως γίνει κάποτε ποτάμι κι ύστερα θάλασσα και το φως διώξει για πάντα το σκοτάδι της ψυχής.
Φεύγω μαγεμένη.. η αυριανή ημέρα θα έχει κάτι από εσένα άστριά μου.
Σ' ευχαριστώ τόσο...
Χάικου...
Τι μου θύμισες τώρα...
Το χα ξεχασει καιρό.
Ομορφη η εγγραφή σου
Χρόνια πολλα και καλα αστερένια μου
Καλη χρονια να εχεις και παντα να φωτιζεις με τις εγγραφες σου :)
Ευαίσθητα,τρυφερά, την υπαρξιακή σοφία ψηλαφίζοντα...
Λυτρωτικό το φως, γοητευτική κι η νύχτα που του επιτρέπει να γεννηθεί...
Καλή και φωτισμένη χρονιά φίλη μου.
@ξωτικό, σ' ευχαριστώ για την καλοσύνη σου και τα λόγια σου, υπερβολικά βέβαια:))))) Τα λόγια του Borges είναι πράγματι υπέροχα.
Να είσαι καλά, ήμουν σίγουρη ότι θα σου άρεσε η μουσική επιλογή του προηγούμενου post.
A, σίγουρα να είσαι εξωτικό ενός δάσους που έχει ένα μικρό ποταμάκι:))))))
@Επίκουρε, σ΄ευχαριστώ πολύ για τα λογια σου, όποιο κείμενο θέλεις να το πέρνεις, μόνο να μου το λες μετά για να το ακουω:)
@ηλιογράφε, κι εγώ τι να πω τώρα; ..... :)
Σ' ευχαριστώ, παίρνω τα αποσιωπητικά ως θετικά ομιλούντα:)
@Σκρουτζάκο, σ' ευχαριστώ για την έμμετρη ευχή σου, να είσαι καλά, σου αντεύχομαι τα καλύτερα:)
@roadartist μου, εύχομαι πάντα φως γλυκό στο δρόμο σου και στην καρδιά σου. Σου αξίζει καλή μου φίλη.
Θα τα λέμε, θα τα λεμε και φέτος! Και θα γελάμε, και όλα καλά θα πάνε! Θα το δεις:))
Φιλάκια πολλά:)))
@Μargo, θαλασσινό μου αεράκι, σ' ευχαριστώ που περνάς και αφήνεις ως αποτύπωμα την αύρα σου. Να είσαι πάντα καλά.
Σ' ευχαριστώ και γω τόσο...
@Μαρία μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου.
Έχω επιθυμήσει τα δικά σου τα Χαϊκου. Είσαι μοναδική!
Καλή χρονιά νάχουμε!
@Θαλασσένια, καλώς ήρθες φαίρνοντας δώρο μαζί σου και τόσο όμορφα λόγια!
Καλή χρονιά!
Θα χαρώ πολύ να τα λέμε:)
Γεμάτο φως όλο το ποστ!
Ελα από την κουζίνα μου για δωράκι!
@Κική μου σ' ευχαριστώ για το φωτεινό σχόλιο, έρχομαι έρχομαι!!!:))
Αστρια μου...
Χρονια πολλα,ολοφωτα
να ανασαινει η καρδια σου μες το Φως και να σε νιωθουμε κερακι οικειο και αγαπημενο...
θα τα πουμε και αλλιως
αφηνω ευχες για ομορφο βραδακι
και φιλια πολλα!
@Νηφάλια Μέθη, καλή μου φίλη, κεράκι φωτεινό, δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που σε βλέπω, ειδικά σε αυτή την ανάρτηση, θα έλειπε το σχόλιό σου.
Σ' ευχαριστώ, φιλιά πολλά κι από μένα, γλυκό βραδάκι να έχεις:))
στης ανάσας το φως. με πνοές αληθινές. έτσι απλά. καθημερινά. πολύχρωμα.
καλησπέρα σου!
@Βασίλη, "πνοές αληθινές", είναι οι πιο πολύτιμες!! νάσαι καλά για όσα όμορφα πάντα αφήνεις!
Καλό βραδάκι να έχεις:)
Πολύ όμορφο αφιέρωμα!
Μιά διαφορετική αναφορά στον Μπόρχες, που μ'αρέσει πολύ, τού έλληνα ποιητή Αλέξη Ζακυθηνού (νομίζω πως το έχω ξαναγράψει σε σχόλιο παλιότερα, μάλλον στού φίλου fegia):
Αργεντινή διαπίστευση
Ψηλαφώντας περπατούσε ανάμεσά μας ο τυφλός
ποιητής, δεδηλωμένος Έλλην Γεώργιος Λουδοβίκος
Βόργης κι έχεε γύρω μιά λεπτή ευωδιά από κήπους
και βραγιές τής πόλης τών καλών ανέμων, μαζί
με αλμύρα τών ελληνικών γιαλών, κι ενώ ζητούσα
ν' αυτοσυστηθώ, πριν δε μιλήσω καν, με πήρε
σταθερά απ' το χέρι και προς την διακεκριμένη
ομήγυρη "Ένας συντοπίτης μου" είπε.
Άστρια μου ούτε κ γω έχω λόγια :)έχεις μια ευγενική ψυχή γεμάτη φως και όμορφα χρώματα σαν κήπος με ποικιλία λουλουδιών...Καλή χρονιά εύχομαι πάντα με φως και αγάπη:)
@Dodo, σ΄ευχαριστώ ιδιαίτερα για αυτή την όμορφη αναφορά. Είναι τα μάτια της ψυχής που βλέπουνε καλύτερα, πόσο μάλλον αν είναι ενός ποιητή!
@Αγαπώσα καρδιά, σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου αν και υπερβολικά:) είναι από την καλοσύνη της δικής σου καρδιάς που τα βλέπεις έτσι:)
Καλή χρονιά με όλα όσα όμορφα ονειρεύεσαι και εύχεσαι:)
Δεν θα με συγχωρέσω που έλλειψα από αυτό το πανηγύρι.
Από την υμνωδία του ανέπσπερου φωτός.
Και ήθελα να σου πω Αστρια:
Νομίζω πως ακόμα και από τον ύμνο "φως ιλαρόν" πιό δοξαστκός είναι ο ύμνος των πρώτων αποτυπωμάτων της ψυχής των παιδιών, όταν απλώνουν ένα Ήλιο, πάνω από κάθε ζωγραφιά τους.
Τα παιδιά είναι οι άνθρωποι πριν συννεφιάσουν.
Τυχερά εκείνα που πριν συννεφιάσουν θυμήθηκαν να διπλώσουν ένα μικρό κομματάκι φως ανάμεσα σε δυό σύννεφα.
Γράφω τυχερά , μα σκέπτομαι πως θα ήθελα να πιστεύω πως θα είναι..
Γράφω τυχερά και θέλω να είναι.
Γράφω τυχερά και κρεμμώ ένα μαγιάτικο στεφάνι στην πόρτα μου.
Γράφω τυχερά και με πέρνει το ποτάμι μέσα μου.
Γράφω επειδή πάντα θα χρωστώ ένα "χαίρε" σε ένα παιδικό μου όραμα.
Αλλά πιότερο γράφω για αυτό το άγραφο ρίγος που νιώθω τραγουδώντας το φως.
@ Ω fractal μου καλό, σε περίμενα, στο είπα, δεν ήθελα αυτή ειδικά η ανάρτηση να μην έχει δικό σου σχόλιο.
Θυμήθηκες κι έγραψες κάτι μαγικό για την ψυχή, το "φως ιλαρόν"! και για τον ήλιο στις ζωγραφιές των παιδιών, και μακάρισες κι ευχήθηκες γι' αυτά! Τί πιο φωτεινό!
"Γράφω επειδή πάντα θα χρωστώ ένα "χαίρε" σε ένα παιδικό μου όραμα.
Αλλά πιότερο γράφω για αυτό το άγραφο ρίγος που νιώθω τραγουδώντας το φως."
Θαυματικό πρέπει να ήταν το παιδικό σου όραμα και το τραγούδι σου για το φως, όπως μια σταγόνα σε ήρεμο νερό πέφτοντας, μικρούς κύκλους δημιούργησε που έφτασαν μέχρι την εδώ ακτή.
Σ' ευχαριστώ που ήρθες και τραγούδησες εδώ για το φως:)
¿Qué habrá soñado el Tiempo hasta ahora, que es, como todos los ahoras , el ápice?
...
Ha soñado el alba que acecha [...]
Borges... πολύ αγαπημένος +πάρα πολύ ωραίο το αφιέρωμά σου σε αυτόν, παίζοντας (και παιχνιδίζοντας) ανάμεσα στα φώτα, τα σκοτάδια και τους καιρούς... στις αναμονές και τα ...παραμονέματα;)
ξ.
@ξενιάδα μου, παραλίγο να μη δω το σχόλιό σου:))
(δεν έχω ενεργοποιήσει τον μετριασμό σχολίων και έτσι δεν βλέπω στην αλληλογραφία σχόλια για παλαιότερες αναρτησεις)
Σ' ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σου. Και παράλληλα κάτι μικρό μαθαίνω:)
Σε φιλω:)
Α.
Δημοσίευση σχολίου