Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Η «οπτική των πραγμάτων» κι ένα ταξίδι στ’ αστέρια

 
 
 
 
 
Θολά, ρευστά,  



παραμορφωμένα ,  διαφορετικά,
με άλλες διαστάσεις και πολλά πρόσωπα,


 
Βλέποντας  τα πράγματα μέσα από ένα ποτήρι νερό
 
 
(-Και λένε ότι πνιγόμαστε σ’ ένα ποτήρι νερό-   :))
 
 
Σημείωση: η αλήθεια που φαίνεται πίσω από το ποτήρι:
 
............................................................................................
 

Λίγο  καθαρό νεράκι για το δρόμο να μας ξεδιψάει,  ήταν πάντα αρκετό για το ταξίδι  στα φιλόξενα αστέρια, τους κόσμους  σας.  Νεράκι ψυχής, μέσα από όπου βλέπουν τα μάτια της κι έχει μάθει ν’ αφουγκράζεται  πέρα ακόμα κι από την αλήθεια που φαίνεται, την ουσία, την αληθινή ομορφιά.  Ένα ταξίδι όπως περιγράφηκε εκεί, με μικρά γράμματα, στην πάνω δεξιά γωνίτσα του ιστολογίου, από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε αυτή η ιστοσελίδα, σαν σήμερα πριν λίγα χρόνια˙ σαν να ήταν χθες..  και έτσι  συνεχίζεται ακόμα, ίσως με μικρότερες ταχύτητες, όμως συνεχίζεται. 

Τόσες σκέψεις έχουν γραφτεί τα προηγούμενα χρόνια, κι αυτές παραμένουν όλες σαν να τις έκανα σήμερα. Γι' αυτό θα πω μόνο ότι σας ευχαριστώ από καρδιάς ξεχωριστοί μου συνταξιδιώτες!
:)

 

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι να συνεχιστεί το ταξίδι για πολλά πολλά χρόνια. Μου αρέσει το σουρεάλ πράσινο των πρώτων δύο φωτογραφιών.

Άιναφετς είπε...

Μας αρέσει λαμπερό μου αστεράκι όταν παίζουμε με τη πραγματικότητα, είναι ο μόνος τρόπος ν' αποδράσουμε και να αφήσουμε τη φαντασία μας ελεύθερη!
Το αποτέλεσμα μαγευτικό και ξέρω πολλούς καλλιτέχνες που θα ζήλευαν αυτό το αποτέλεσμα! ;-)

ΑΦιλάκια πολλά πολλά!

H.Constantinos είπε...

Πόσα ωραία υπάρχουν τριγύρω, που μπορεί να είναι ένα ποτήρι Campari τόσο εντυπωσιακά κόκκινο, ή ένα ποτήρι νερό, ίσως πιό εντυπωσιακό με άλλη ματιά...

Κι όμως υπάρχει κόσμος που όχι το ποτήρι δεν βλέπει, ούτε την όποια πολύχρωμη δύση, της γυρίζει την πλάτη και καρφώνεται στην τηλεόραση.

*Εμείς σε ευχαριστούμε που είσαι online, έστω και με μικρότερες ταχύτητες!
**Τώρα, αν πατούσες και λίγο γκάζι, ακόμα καλύτερα!

Roadartist είπε...

Εμείς σε ευχαριστούμε άστρια,
εσύ βοηθάς στο να γίνει ξεχωριστό το ταξίδι... Τώρα η πραγματικότητα και το πως τη βλέπουμε είναι ζήτημα.
Να είσαι πάντα καλά,
και να επιστρέψεις εγκαίρως!!

Άστρια είπε...

ηλιογράφε, καλέ μου συνοδοιπόρε σχεδόν από την αρχή του blog μου, πολύτιμο αυτό το πρώτο σχόλιο. Σ' ευχαριστώ πάντα!

Άστρια είπε...

Μαγισσούλα μου, σ' ευχαριστώ για την καλοσύνη σου σ' αυτό το ταξίδι. Κι επειδή αφουγκράζεσαι κι εσύ πέρα από την αλήθεια που φαίνεται!

Αφιλάκια πολλά πολλά κι από μένα!

Άστρια είπε...

Κωνσταντίνε, έχεις δίκηο, οι παρατηρήσεις σου εύστοχες:) Συνδυάζοντας τις δύο παραγράφους σου, θα έλεγα ότι είναι εξαιρετική επιλογή το campari με σόδα και μια φέτα λεμόνι εκεί στο σούρουπο, ή το βραδάκι τώρα που καλοκαιριάζει..
Εν τάξει, θα πατήσω και λίγο γκάζι (πιστεύω να μην εμφανιστούν εκείνα τα μπλε φώτα...συνεισφορά ..ξέρεις χαχαα:)

Σ' ευχαριστώ!

Άστρια είπε...

roadartist μου, μα εδώ είμαι!!!:)

Σε περίμενα οπωσδήποτε, εξ άλλου χωρίς τη roadartist, δεν θα ξεκινούσε το ταξίδι!:)
Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα φίλη μου!
Να είσαι πάντα καλά!

dodo είπε...

Και δικές μου οι ευχαριστίες για την πολύτιμη συντροφιά, μαζί με ευχές να συνεχίζεται το ταξίδι ακόμη για καιρό πολύ!

Άστρια είπε...

dodo, σ' ευχαριστώ ιδιαίτερα για το καθημερινό χαμόγελο που προσφέρεις στο ταξίδι και όχι μόνο!
Πολύτιμο!
:)

kat. είπε...

λίγο πιο εντυπωσιακά είναι ΟΛΑ μέσα από ένα ποτήρι νερό!
ποτέ ξανά να μην το υποβιβάσουμε..

Άστρια είπε...

Κατ, εξαρτάται ίσως από τη διαφάνεια του φίλτρου του καθενός.
Όπως ορίζει η Οπτική όταν το διαπερνάει το φως.

ξωτικό είπε...

Εξαιρετικά... Αστριακή η εικονογράφηση ,σαφέστατη μέσα στην φαινομενική της ασάφεια ,κρυστάλλινα εύστοχη μέσα απ'την θολή παραμόρφωση.
Βαθιές αλήθειες ειπωμένες τρυφερά ψιθυριστά ,ήσυχα κι απλά ακριβώς όπως στέκουν τα άστρα σ'έναν ξάστερο ουρανό κι αρκεί μόνο να θές να ταξιδέψεις να θές να σηκώσεις το κεφάλι να θές να αφεθείς στην μαγεία......
Τα ωραιότερα γενέθλια γεμάτα αστερόσκονη αγάπης.
Πόσο τυχερή που σε συνάντησα και πόσα μου έχεις δώσει να μπορούσα να εκφράσω........

Άστρια είπε...

ξωτικούλι!!!!
Κατ' αρχήν καλώς το! Η απουσία σου πολύ πολύ αισθητή!

Σ' ευχαριστώ για το ultra ξεχωριστό, - κατά το ultraviolet, ultrared light για να μιλήσουμε με όρους Οπτικής:)- γιατί βλέπεις, αφουγκράζεσαι όπως λέω κι εγώ, πέρα από το ορατό φάσμα... κι αυτό γιατί νοιάζεσαι αληθινά.

Σ' ευχαριστώ κι εγώ για όσα υπέροχα σκόρπισες και χάρισες στο ταξίδι, με τον δικό σου "κατά ξωτικόν" μοναδικό διάφανο τρόπο!

Και η τύχη δική μου.

Margo είπε...

Εδώ μέσα πολλές φορές ένιωσα σαν να βλέπω τον κόσμο μαγικά παραμορφωμένο όπως τον αποθανάτησες στις φωτογραφίες σου. Γιατί στην ουσία τίποτα δεν παραμορφώνεται απλά το βλέπουμε αλλιώς μέσα από τα μάτια του κάθε καθενός και αυτό είναι υπέροχο.
Μπορεί να αραιώσαμε όλοι για διάφορους λόγους ο καθένας, αλλά επιμένουμε να επικοινωνούμε, να μην χανόμαστε.

Σ΄ευχαριστούμε για όσα μας έχεις χαρίσει έως τώρα. Καλή συνέχεια θα ευχηθώ από καρδιάς για όλους μας!!!

Σε φιλώ πολύ πολύ!

Mariela είπε...

Αστριάκι μου έχει γεννέθλια το μπλογκ σου;;;;
Να τα χιλιάσει με χιλιάδες ταξίδια στ' αστέρια και σε άλλους κόσμους μαγικούς όπως μόνο εσύ ξέρεις να ταξιδεύεις!!!!!!

ΟΙ φωτό εξαιρετικές, μοναδικές και ευρηματικές!!!!

Φιλιά πολλά πολλά πολλά!

Άστρια είπε...

Margo μου, όπως έγραψα πιο πριν και στην Κατ, βέβαια, η οπτική των πραγμάτων εξαρτάται από τη διαφάνεια του φίλτρου του καθενός.
Κι αυτό ισχύει για τα ορατά και τα αόρατα: όσα νοιώθουμε και για τους άλλους ανθρώπους.

Έχεις τόσο δίκηο... ξέρεις, αυτή η επικοινωνία είναι όπως των αληθινών φίλων,που όσο καιρό κι αν δεν βλέπονται, όταν συναντηθούν νοιώθουν ότι δεν πέρασε μια μέρα από την τελευταία φορά:)

Εγώ σ' ευχαριστώ από καρδιάς για την σημαντική παρουσία σου σ' αυτό το ταξίδι (πώς θα ήταν άλλωστε αν δεν φυσούσε εκεί ένα θαλασσινό αεράκι;;;)
Σε φιλώ πολύ πολύ κι εγώ!

Άστρια είπε...

Μαριέλα μου σ' ευχαριστώ για τις ευχές καρδιάς, το νοιώθω εντελώς:)

Το ταξίδι ομόρφαινε το χρώμα και η δροσιά των έργων σου, η αισιοδοξία της δημιουργικότητάς σου, αλλά και η καλοσύνη των σχολίων σου. Σ' ευχαριστώ τόσο!

φιλιά κι από μένα πολλά πολλά!

Poet είπε...

Είμαστε πράγματι σκόνη των άστρων, κορίτσι του διαστήματος. Και ολόκληρο το σύμπαν (ή τα σύμπαντα) προέρχεται από την απόλυτη συμπύκνωση του αρχικού πυρήνα και άρχισε να δημιουργείται με τη μεγάλη έκρηξη. Γνωστά πράγματα, ιδίως σε σένα.

Εκείνο που δεν ξέρεις είναι ότι κι εμένα με συναρπάζει και μόνο η σκέψη αυτού του μεγαλείου και της μηδαμινότητάς μας, αν και ο καθένας μας (και το κάθε κύτταρό μας) είναι μια μικρογραφία του σύμπαντος. Με έχει γοητεύσει Η κόμη της Βερενίκης του Γραμματικάκη, ως επιστημονικό έργο, και Οι επικυρίαρχοι του Άρθουρ Κλαρκ, ως έργο επιστημονικής φαντασίας. Έχω μάλιστα γράψει ένα βραβευμένο παραμύθι για ένα κορίτσι του διαστήματος που επισκέπτεται τη Γη, με τίτλο Σοτοσαπόλ ο χρυσοθήρας, 1996.

Ίσως όλα αυτά να υποδηλώνουν μια κοινή οπτική, μια μακρινή μας συγγένεια. Επιπλέον και γιατί, όπως διάβασα πρόσφατα, με τον 7ο βαθμό συγγένειας, όλοι οι άνθρωποι είμαστε συγγενείς, ίσως πέμπτα ξαδέρφια.

Άστρια είπε...

Ποιητή μας, αγαπητέ Σοτοσαπόλ:) σ' ευχαριστώ για την παρουσία του σχολίου σου εδώ, σ' αυτή την ανάρτηση, την ας το πούμε επετειακή για την αρχή του blog, γιατί οι σκέψεις σου έφεραν πάντα τη συμπαντική σφραγίδα που έχει η ποίηση σ' αυτό το διαδικτυακό ταξίδι.

"Η κόμη της Βερενίκης" και "Η αυτοβιογραφία του Φωτός" δύο πολύ αγαπημένα βιβλία του Γραμματικάκη, για τις πληροφορίες αλλά και την γλώσσα τους, και τα οποία είχα αναφέρει σε αναρτήσεις.

Κάνοντας κάποια μικρά βήματα στο διαδίκτυο, ανακάλυψα την Αϊλάτι Ασμάγα (Αιλά) κι αυτό που πολύ με γοήτευσε από τις λίγες πληροφορίες που διάβασα, ήταν ότι εκτός από την ιδιαίτερη γάτα με συναισθήματα, είχε για συντροφιά και ένα σπουργίτι..
Θα την αναζητήσω λοιπόν, οπωσδήποτε μέσα στο παραμύθι, δεν μπορεί, κάπου θα την βρω κρυμμένη σε κάποιο βιβλιοπωλείο. Και είμαι σίγουρη ότι θα μου μιλήσει αφού είμαστε ... μακρινοί συγγενείς:)

Σ' ευχαριστώ τόσο!

Poet είπε...

Χαίρομαι τόσο πολύ για όλα όσα μου γράφεις, Άστρια. Ενημέρωσα το σπουργίτι στο μπαλκόνι μου και, φυσικά, τη σοφή γάτα (Φλοούσα είναι τ' όνομά της) και αφού μου ζήτησαν να σε ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον, πρόσθεσαν ότι είναι αδύνατον να βρεις το βιβλίο τους στα βιβλιοπωλεία. Όχι γιατί η Αϊλάτι Ασμάγα (Γαλάζια μάτια για τους γήινους) είναι χαμένη κάπου στο διάστημα αλλά γιατί το βιβλίο εκδόθηκε πριν 18 χρόνια και κυκλοφόρησε ελάχιστα. Η Φλοούσα μάλιστα με κοίταξε λοξά και με ρώτησε γιατί δεν σου το έχω στείλει ακόμη.

Κάνε μου λοιπόν τη χάρη, κορίτσι του διαστήματος. Πώς να μην εκπληρώσω την επιθυμία μιας σοφής γάτας όταν μάλιστα και το σπουργίτι κουνούσε καταφατικά το κεφαλάκι του; Θα μου δώσει μεγάλη χαρά κι εμένα τον ίδιο να σου στείλω το βιβλίο μου.

Poet ή Σοτοσαπόλ ή Απόστολος ή Τόλης ή info@nikiforou-poems.gr


kariatida62 είπε...

Α...σε ωραία μέρα ήρθα για επίσκεψη στο μπλογκ σου! Εύχομαι τα ταξίδια στ'αστέρια να συνεχιστούν για πολύ ακόμα και όποτε εμείς οι "ξενιτεμένοι" ξαναγυρίζουμε στα παλιά μας στέκια να σε βρίσκουμε πάντα εδώ Άστρια.
Το αποτέλεσμα των φωτογραφιών πράγματι εντυπωσιακότατο! Αστεράτο..!

Άστρια είπε...

Ποιητή μας σ' ευχαριστώ τόσο γι' αυτή την ωραία έκπληξη!!!:) Και ιδιαίτερα βέβαια την Φλοούσα και το σπουργίτι!
Έστειλα το πρωί email
Και πάλι σ' ευχαριστώ!

Άστρια είπε...

Κάρυ μου, καλώς ήρθες πάλι. Ξενιτεμένη όμως δεν σε ένοιωσα ποτέ, κι ας ήσουνα Καρυάτιδα. Το αστέρι σου, ο κόσμος της ιστοσελίδας σου δηλαδή, έστεκε πάντα εκεί:)
Κι εγώ έχω αραιώσει πολύ τις αναρτήσεις μου, όμως πάντα το ό,τι αισθάνεται κανείς επικοινωνώντας μέσω των αναρτήσεων και των σχολίων με ανθρώπους που τον διάλεξαν και τους διάλεξε, είναι μοναδικό!

Ήδη χθες διάβασα και τα επόμενα κεφάλαια από τον Παρισινό Μινόρε σου... τόχεις!:) Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία σου εύχομαι και από εδώ!

Και σ' ευχαριστώ!