Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Βαρανάσι

"Το Βαρανάσι είναι αρχαιότερο από την ιστορία, είναι αρχαιότερο από την παράδοση, είναι αρχαιότερο ακόμα και από τον θρύλο, και μοιάζει δύο φορές αρχαιότερο απ’ όλα αυτά μαζί! " (Μαρκ Τουέην)

Βαρανάσι, η ιερή πόλη των Ινδιών, για τους Βουδιστές κυρίως όμως για τους Ινδουιστές. Εκεί, στα νερά του ιερού Γάγγη την προσωποποίηση της γυναικείας θεότητας Γάγγα, η αποτέφρωση των νεκρών, εκεί το λουτρό του εξαγνίσματος από τις αμαρτίες των ζωντανών. (εκεί και τα απόβλητα..)

Το βράδυ μία μεγαλειώδης ιερής τελετή (δυστυχώς σαν show) με παρουσία αμέτρητου πλήθους, όπου οι ξένοι φτάνουν ως ένα σημείο με τα "ρίκσοου", στενά διθέσια αμαξάκια που «σέρνουν» όρθιοι ποδηλάτες (άλλο ένα μεγάλο δίλημμα, αν σκεφτεί κανείς ότι αλλού γίνεται και χωρίς ποδήλατο, το είχαν απαγορεύσει μετά από γενική κατακραυγή, αλλά επανήλθε γιατί αυτοί που έκαναν τη δουλειά αντέδρασαν που θα έχαναν το ψωμί τους.) Μετά, από τη βάρκα παρακολουθείται το «υπέρλαμπρο» θέαμα.
Την άλλη μέρα, το ξημέρωμα, το «θαμποχάραμα της αυγής», για να δανειστώ έναν χαρακτηρισμό του Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ από «Το σπίτι και ο κόσμος», ξεδιπλώνεται όλο το συγκλονιστικό μεγαλείο και η ομορφιά του απέραντου ποταμού με τα ξεχωριστά κτίσματα και ναούς στην όχθη. Κάποιοι πιστοί λούζονταν στην άκρη, και σε κάποια σημεία μια φωτιά που έκαιε, ένδειξη ότι πάνω σε σωρό από ξύλα καίνε έναν νεκρό.



Λόγω κάποιου προβλήματος, η επιστροφή έγινε από στενούς δρόμους. Εκεί, η συγκλονιστική εμπειρία από συνθήκες εξαθλίωσης της ανθρώπινης ζωής. Μην περιμένετε φωτογραφίες. Κάποιοι φωτογράφισαν, όμως δεν είχε η καρδιά μου τη δύναμη να στρέψει τον φακό στον άλλο άνθρωπο, τον γέρο, τον ρακένδυτο, το παιδί… συναισθήματα απέραντης ντροπής δίπλα στην απελπισία... Από μια στιγμή κι έπειτα ένα σφίξιμο, και το περπάτημα με τα μάτια μόνο κάτω. Ναι, και με μάσκες στη μύτη για τη μυρωδιά…

Ο Γάγγης στο Βαρανάσι ήταν τελικά μία συγκλονιστική εμπειρία από πολλές πλευρές.

Αργότερα, ασυναίσθητα, γύριζε το μυαλό στους νταλίτ, τους «ανέγγιχτους» (θεωρούμενους ως μιάσματα), για τους οποίους έχουν τόσα γραφτεί. Αυτούς, που ο Ινδουισμός, χωρίζοντας τους ανθρώπους σε κάστες, τους έχει καταδικάσει να ζουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Ναι, είναι τραγικό το πώς ζουν και τα όσα υφίστανται αυτοί οι άνθρωποι σήμερα, είναι ντροπή για την ανθρωπότητα! Όποτε έχετε χρόνο, όποτε μπορέσετε, αν δεν έχετα ακούσει κάτι γι' αυτούς, διαβάστε   εδώ πρέπει να ξέρετε!

Όμως η ανάρτηση θέλει να κλείσει με τα λογια του Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ, ο οποίος εκτός από την πανέμορφη φωτεινή γραφή του που καταλαγιάζει τόσο γλυκά στην ψυχή, συνεπής στη ζωή του με τις ιδέες του, αγωνίστηκε για να καταργηθούν οι κάστες. «Οι άνθρωποι μπορεί να είναι κακοί, ο Άνθρωπος όμως είναι καλός.»





Κάποιες πληροφορίες στα επόμενα links
για το  Βαρανάσι, 
για τον  Γάγγη 


 Στην επόμενη ανάρτηση κάποιες πόλεις της Β. Ινδίας ώστε να κλείσει ο κύκλος του ταξιδιού:)

36 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα για τους νταλίτ......

Roadartist είπε...

..και εγώ αυτό ήθελα να σχολιάσω, όπως ο ηλιογράφος, διάβασα για τους νταλίτ και πραγματικά συγκλονίστηκα.. Καλό βράδυ..

Άστρια είπε...

ηλιογράφε, roadartist,

ευχαριστώ που διαβάσατε για τους νταλίτ. Στο ίδιο link εκτός από το κείμενο έχει και ένα βίντεο κλιπ, λίγο μεγάλο, αλλά θα άξιζε να δείτε μέρος του. Ήξερα γι΄αυτούς πριν πάω εκεί.
Δείτε και το βιντεάκι με την περιβαλλοντική μόλυνση του Γάγγη, είναι μικρό και ενδιαφέρον.

Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ, φοβερά ευαίσθητος, θα σας αρέσει:)

φιλιά, καληνύχτα:)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Αστριά μου, έχασα πεισόδια.
Τώρα διαβάζω τα του ταξιδίου σου.
Συγκλονιστικά όσα έμαθα για τους νταλίτ. Διερωτώμαι βάσει ποιάς λογικής εν έτει 2010, μπορούν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε ορισμένες κοινωνίες.
Πυρηνική δύναμη από τη μια και κοινωνική εξαθλίωση από την άλλη...άκρως αντιφατικά.
Θεωρώ πως είμαστε τυχεροί που γεννηθήκαμε έστω και στην ψωροκώσταινα...

Πολύ ωραία τα βιντεάκια σου

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Margo είπε...

Συγκλονιστικό! Για τις κάστες πρωτοέμαθα στο σχολείο.. ουδέποτε μπόρεσα να το καταλάβω πόσο μάλλον τον τίτλο του ανέγγιχτου!!!
Ο θάνατος φαντάζει καλύτερος από τέτοια ζωή..

Καλό ξημέρωμα!

dodo είπε...

Πάρα πολλά τα ενδιαφέροντα σ'αυτήν την ανάρτηση, φαίνεται πως ήταν από τα ταξίδια που μένουν στην μνήμη γιά καιρό...

H.Constantinos είπε...

Πολύ ωραίες φωτό, και την φρίκη που υπάρχει πίσω τους μπορείς να την φανταστείς άνετα.
Και δεν νομίζω ότι επηρεάζεται η φαντασία από την αναφορά στους ανέγγιχτους.

Μάλλον υπάρχουν παντού νταλίτ, και η μόνη διαφορά είναι στο πώς θεσμοθετείται και οριοθετείται η ύπαρξή τους...
Επίσης στο αν αναγνωρίζεται ή όχι η ύπαρξή τους (δεν εννοώ επισήμως, αλλά κοινωνικώς...
Και βέβαια, υπάρχει διαφορά στην ποιότητα ζωής...

Θέλω να πω δηλαδή, ότι οι Βραχμάνοι τουλάχιστον δεν υποκρίνονται. Δεν είναι εκτιμητέο αυτό;!

logia είπε...

όταν στο σχολείο ένας πρωτοπόρος καθηγητής θρησκευτικών που είχαμε μας μίλησ εγια τις θρησκείες στις Ινδίες και για τους Ανέγγιχτους εγώ νόμιζα πως ήταν ανώτεροι και δεν τους άγγιζαν από σεβασμό
όταν κατάλαβα τι σήμαινε το ανέγγιχτος είχα πάθει σοκ
θυμάμαι στο δεύτερο μάθημα μας έιχε βάλει να δούμε ένα ντοκυμαντέρ και εκεί επάνω σχολιάσαμε πως κατά κάποιο τ΄ροπο όλες οι θρησκείες ακόμη και ο χριστιανισμός έχει τέτοιες κατηγορίες ανθρώπων,αλλά στις Ινδίες είναι φοβερό το πώς ζουν!! αλλά ζουν; η λέξη μου φαντάζει ειρωνική λίγο...
φαντάζομαι οτι το ταξίδι σου θα ήταν μια απίστευτη εμπειρία

να είσαι καλά
περιμένω τις υπόλοιπες αναρτήσεις σου

α Κενταύρου είπε...

Σαν φοιτητής είχα διαβάσει ένα βιβλίο του Παραχμάνσα Γιοκανάντα για την Ινδουιστική φιλοσοφία,τους Γκουρού.
Πάντα έχω το ερώτημα, αν το πιστεύω τους συμβαδίζει σε επίπεδο με την έλλειψη μόρφωσης.Οπου η αμόρφωτη μάζα του λαού κατευθύνεται σε απόψεις έξω από τη λογική.
Συμπτωματικά στην ανάρτηση μου έχει θέμα το ποιμενικό τρόπο ζωής, παρατήρησα ότι η φλογέρα των εληνικών βουνών σε ήχο μοιάζει με τη φογέρα των ορεσίβιων του Νεπάλ.
Μάλιστα η Πανηπειρωτική ομοσπονδία είχε καλέσει Ινδούς μουσικούς που συνόδευαν το ηπειρωτικό κλαρίνο με σιτάρ και άλλα λαικά οργανα της Ινδίας.Καό χειμώνα να έχεις.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Το μόνο που μπορώ να πω σήμερα - μια και δεν μελέτησα την ανάρτησή σου - πάρε με μαζί σου στο επόμενο ταξίδι!
Καλημέρα Άστρια.
Και καλό μήνα.

Άστρια είπε...

@@@@@@@@@@@@@@@@@
@@@@@@@@@@@@@@@@@

Μια όμορφη καλημέρα σε όλους!!
Καθυστερημένη λίγο απάντηση για τεχνικούς λόγους:)

fractal είπε...

Αγαπημένη μου Αστρια.
Πόσοι αιώνες πέρασαν από την τελευταία επικοινωνία μας δεν μπορώ να θυμηθώ.
Για σένα, αυτός ο χρόνος, ήταν μια απίστευτη εμπειρία γεγονότων που τα βίωσες με τόσο ξεχωριστό τρόπο, που τα κύκλωσες μέσα σου, τα φώτισες και τα πρόβαλες στην ψυχή μας.
Πως κατάφερες να χωρέσεις μέσα στην Κιβωτό σου τους ανθρωπους, τον τόπο, την ιστορία, μα πάνω από όλα
τον πόνο τους..
Εκείνο τον πόνο που τον ένοιωσα με ανατριχιαστικές εντάσεις καθως διάβαζα το ling, και έβλεπα ξεκάθαρα πως γίνεται να εξαφανιστεί ομαδικά, κομματιαστα η διαμιάς μια ζωή.
Παναγία μου! Μια ζωή.. που ανασαίνει που βλέπει το φως που ελπίζει που αισθάνεται..
Αλλά μέσα στην Κιβωτό σου χώρεσαν και οι δικές μου τύψεις.. Και όχι μόνο χώρεσαν αλλά και ζευγάρωσαν.
Άργησα πολύ αγαπημένη μου Άστρια να πλησιάσω αυτό εδώ το μηχάνημα..
Σου έχω πει πως τωρα πιά το μονο που με κάνει να σώζω μέσα μου κάποιο αίσθημα αρχαίας ευτυχίας είναι το ανοιχτό παράθυρο κάτω από τον ουρανό που αναδιπλώνει τις καλοκαιρινές μου ολονυχτίες.
Σήμερα το πρωί από αυτό το παράθυρο μπήκαν οι πρωτες ψιχάλες του Φθεινοπώρου.
Με χαστούκισαν επίμονα και με διέταξαν να έρθω εδώ..
Μακάρι να ήξερα τι θέλω να πω..
Να μπορούσα να βάλω σε τάξη στρατιωτική τις λέξεις μου.
Ίσως σιγά-σιγά η σχέση μου μαζύ τους να παρακμάζει.
Σε φιλώ


Υ.Γ.
Θα σου στείλω μια φωτο που μάλλον θα σε ευχαριστήσει πολύ.

Άστρια είπε...

Γλαρένια μου, σ' ευχαριστώ που διάβασες την ανάρτηση και είδες και τα βίντεο και που σου άρεσαν.
Αυτό που είπες για την τύχη που γεννηθήκαμε εδώ, το είπαμε πολλές πολλές φορές, όχι μόνο για τα κοινωνικοπολιτικά θέματα, αλλά και για το κλίμα μας..Όμως η επίσκεψη, αυτό το ελάχιστο άγγιγμα έστω, ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία!

Πάντως, δεν έχασα επεισόδιά σου:) δεν είχες ανοιχτά τα σχόλιά, σκεφτόμουν να σου γράψω...Πάντα όταν περνώ από εκεί και διαβάζω τις αναρτήσεις σου, εισπράττω αυτό το "Φιλί και Γλαρένια αγκαλιά":)όπως όλοι!
Εύχομαι όλα καλά!Σε φιλώ

Άστρια είπε...

Margo,όπως τα λες είναι, σίγουρα μέσα στην απόγνωση επαναστατούν, όμως είναι η θρησκεία που για αιώνες έχει δημιουργήσει τις κάστες, και ίσως κάποιοι το αποδέχονται (ιδίως αυτοί που τους συμφέρει) και το θεωρούν επιβράβευση ή τιμωρία στη γη για κάποια άλλη ζωή.
Και βέβαια παράλληλα, η Ινδία είναι τεχνολογικά πολύ προηγμένη, διεθνώς.
Στις μεγάλες πόλεις των αντιθέσεων, κόντρα στα παραπήγματα, εκεί πλήθος οι ουρανοξύστες!

Άστρια είπε...

Dodo, ακριβώς όπως τα λες είναι για τις εντυπώσεις. Εγώ θα σ' ευχαριστήσω όμως που πρόσεξες τα θέματα της ανάρτησης και που τα βρήκες ενδιαφέροντα:)

Άστρια είπε...

Κωνσταντίνε, σ' ευχαριστώ πολύ που πρόσεξες τις φωτογραφίες, η γνώμη σου βέβαια μετράει ιδιαίτερα! (και αλφαδιασμένες ε; :)))Η αλήθεια είναι ότι το σκηνικό στο Βαρανάσι με τον Γάγγη και τα κτίσματα, βράδυ και πρωί είναι πρόκληση για φωτογράφηση.

Το σχόλιό σου εντελώς πραγματικό!!!
και η ειρωνία για τους Βραχμάνους τόσο αληθινή!

Ίσως και όλοι οι δυνατοί της γης δεν υποκρίνονται πλέον, κάνουν ό,τι κάνουν πια στα φανερά!

Άστρια είπε...

logia, πραγματικά πρωτοπόρος ο καθηγητής αυτός! Θυμήθηκα και τον δικό μου, μητροπολίτη τότε, παιδικής ψυχής, που τον τυραννούσα με τις ερωτήσεις μου για τα ανεξήγητα των δογμάτων, και τις αντιρρήσεις μου για πολλά κακώς κείμενα της θρησκείας, φέρνοντάς τον σε δύσκολη θέση και όμως ήταν η μεγάλη έκπληξη, όταν μου έδωσε στο τέλος της χρονιάς, δίπλα σε όλα τα άλλα βραβεία που είχα πάρει και το βραβείο Θρησκευτικών:)

Άστρια είπε...

αΚενταύρου, αλήθεια, δεν θα μπορούσα κι εγώ ν' απαντήσω σ' αυτό.
Όμως νομίζω ότι κάθε θρησκεία, στον τόπο που πρωοεμφανίζεται, αλλά και μετά, όπως εξελίσσεται στα χέρια αυτών που ορίστηκαν να την "καθοδηγούν" και παράλληλα με τις πολιτικοθρησκετικές αλληλοεπιρροές, οριοθετεί και κοινωνικά θέματα, και άλλες καθημερινές ακόμα συνήθειες όπως τη διατροφή, τον τρόπο προσευχής κλπ.

Σε καθε περίπτωση, σε κάθε εποχή, ήταν και τρόπος ύπνωσης και εκμετάλλευσης του αμόρφωτου πλήθους.

Όσον αφορά τη φλογέρα, προβληματίστηκα όταν έγραφα την ανάρτηση αν θα έπρεπε να μεταφράσω ακριβώς το φλάουτο από μπαμπού όπως αναγραφόταν και αφού έψαξα λίγο, το άφησα έτσι. Στο μυαλό μου όμως ήταν η φλογέρα:) Νομίζω ότι οι ήχοι στις πρωτόγονες μορφές αναπαραγωγής τους, είναι παντού συγγενικοί. Για το σιτάρ, να σου πω επίσης, ότι η μουσική επένδυση των βίντεο για τη Κατμαντού και το Βαρανάσι, είναι σιτάρ που παίζει ο γνωστός Ραβί Σανκάρ από ένα cd που αγόρασα με συλλεκτικά κομμάτια του που πρωτοέπαιξε.

Σ' ευχαριστώ αληθινά, που πρόσεξες λεπτομέρειες και έδειξες τόσο προσοχή σε όλα της ανάρτησης αυτής ακόμα και στην προηγούμενη.

Άστρια είπε...

Σκρουτζάκο μου, καλώς ήρθες, σ' ευχαριστώ που πάντα μας θυμάσαι:)
Καλό μήνα:)!
Το φθινόπωρο άστο για λίγο ακόμα:))

Άστρια είπε...

Βαγγγέλη, μα βέβαια!!!!
όμως όποτε έχεις χρόνο, θα χαιρόμουνα να ξαναπεράσεις να τις δεις με την ησυχία σου. Θα σε ταξίδευαν λιγάκι, έστω έτσι , γιατί δεν αποτύπωσα ταξιδιωτικά αλλά με το μάτι της ψυχής.
Σ' ευχαριστώ πολύ, Καλο μήνα!!

Άστρια είπε...

@@@@@@@@@@@@@

Και καλό μήνα σε όλους!!!!!

Άστρια είπε...

Αγαπημένο μου fractal, τρεχαντήρι τρεχαντηράκι, δεν χρειάζεται ούτε ένα ίχνος σκόνης δικαιολογίας, για καμία καθυστέρηση επικοινωνίας. Γιατί ξέρεις ότι αυτή πάντα υπάρχει, δεν χρειάζονται λόγια όταν ταξιδεύουνε οι σκέψεις στις ψυχές, όσο μακριά και νάναι, και τα λόγια αυτά δεν είναι λόγια μόνο για το καλωσόρισμά σου:)αλλά μιας στερεωμένης φιλίας.
Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου για τις αναρτήσεις, ξέρω ότι είναι λόγια ψυχής επίσης.

Κι εγώ είχα αργήσει πολύ να έρθω στο μηχάνημα, και τώρα ακόμα, κάποιοι τεχνικοί λόγοι, για λίγες μέρες, εμποδίζουν να έχω πολύ χρόνο, τοποθετώντας αυτοί τα όρια.
Όμως είναι κι αυτό ένα παράθυρο, όχι βέβαια σαν το δικό σου που ανοίγει στον ουρανό των αστεριών. Και ακόμα αυτές οι φθινοπωρινές ψιχάλες, κοίταξέ τες καλύτερα, κλείνουν μέσα τους έναν από τους Νόμους...

Σε φιλώ

υγ. και αυτά τα "στρατιωτικά" βλέπω ότι ποτέ δεν σ' αφήνουν, για να θυμηθούμε ημέρες δόξας παληάς :)))))))))

Άστρια είπε...

fractal μου, το σχόλιό σου το είδα μόλις πριν από λίγο, όταν απαντούσα στα σχόλια το πρωί, και πέρασε ανάμεσα χωρίς να το δω. Είδες;; αν και είχαμε τόσο καιρό να επικοινωνήσουμε, γράφαμε την ίδια ώρα:))

Άιναφετς είπε...

Είναι απίστευτο πως αυτή η χώρα καταφέρνει και σου γεννά ανάμικτα συναισθήματα...από την μια η φιλοσοφία τους σε μαγεύει και από την άλλη σε εξοργίζει!
Είναι ντροπή στον αιώνα που ζούμε να υπάρχουν ακόμα κάστες...γιατί φτωχοί και πλούσιοι πάντα θα υπάρχουν...αλλά κάστες!
Ευχαριστούμε για όσα παραθέτεις και να έχεις έναν όμορφο μήνα!

α Κενταύρου είπε...

Ο ήχος του σιτάρ μου είναι πολύ γνώριμος από τα φοιτητικά μου χρόνια.Εποχή των μπήτλς των χίππις στο ψάξιμο της νιότης της εποχής για το διαφορετικό το εξωσυμβατικό της απελευθέρωσης από όλα τα κατεστημένα ήταν της μόδας το σιτάρ στα συγκροτήματα.

Thalassenia είπε...

Καλό μήνα μόνο και τα υπόλοιπα όταν διαβάσω τα γραφόμενα.

Φιλιά θαλασσένια.

ξι είπε...

Οι Ανεγγιχτοι;......
Χριστε μου τι ειναι αυτα τα πραγματα; εν ετει 2010.........
δεν ξερω τι να πω-εχω συγκλονιστει..:((((

ξ.

kiki είπε...

Όντως ανάμικτα τα συναισθήματα. Θαυμασμός, αλλά και πίκρα. Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες και φωτό!
Καλό φθινόπωρο!

Άστρια είπε...

Άιναφετς, πράγματι όπως τα λες είναι, μία χώρα με αντιθέσεις που όμως σε συγκλονίζει!
Καλό μήνα!

Άστρια είπε...

αΚενταύρου, βέβαια, είναι πολύ γνωστός αυτός ο ήχος σε κάποια τραγούδια των Beatles και το Κατμαντού γνωστό για τους χίππις:)μόνο που τελικά δεν ήταν αυτό το εξωσυμβατικό, αλλά αντίθετα ίσως η βαθύτερη γνώση κάποιων δεσμών πέρα από τον χρόνο και τον χώρο, όπως και αυτός της φλογέρας :)

Άστρια είπε...

Θαλασσένια, σ' ευχαριστώ, καλό μήνα!
πάντα και όποτε θέλεις είσαι ευπρόσδεκτη, το ξέρεις:)
Σε φιλώ

Άστρια είπε...

ξενιαδάκι, ναί, είναι αλήθεια:(
besitos
Α.

Άστρια είπε...

Κική μου σ' ευχαριστώ για το σχόλιό, η γνώμη σου μετράει βεβαίως:) για φθινόπωρο,όχι ακόμα, δεν θέλω να ευχηθώ προς το παρόν:) καλό μήνα!

kikop80 είπε...

Απίστευτο!
Δε μπορώ να το σκεφτώ και δεν το χωράει ο νους μου!
Υπάνθρωποι, κατώτεροι!!!!!
Τι να πω?
Μόνο το γεγονός πως πάντα η Θρησκεία ήταν το δεκανίκι της κάθε εξουσίας!

Πάντως οι φωτογραφίες σου για μια ακόμη φορά ήταν απολαυστικές και ταξιδιάρικες!!!
:-)

Άστρια είπε...

kikop, καθυστερημένα είδα το σχόλιό σου, σ΄ευχαριστώ για την προσοχή σου στο κείμενο και τις φωτογραφίες. Αν πρόσεξες, κάτι έγραψα κι εγώ στην απάντησή μου στο α΄σχόλιο του αΚενταύρου

kikop80 είπε...

Ναι, ναι, Έτσι είναι Άστριά μου.
Κρίμα που λόγω χρόνου δεν προφταίνω να διαβάσω τα πάντα, αλλά αυτός ο πιτσιρίκος δεν μας αφήνει σε χλωρό κλαρί! Καλά κάνει βέβαια εδώ που τα λέμε!!!
:-))
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!