Φώτα πίσω από το τζάμι σε κεντρικούς δρόμους.
Φευγαλέες εικόνες δίχως φλας, με διάφορα χρώματα, συγκεχημένες λόγω της ταχύτητας, χωρίς απαιτήσεις (ή επιθυμία) αποτύπωσης της πραγματικότητας.
Κάπως έτσι διασχίζουμε τη ζωή.
Από την άλλη, μικρά «φλας» σε κομμάτια από τζάμι στην άκρη ενός πεζοδρομίου. Κάποιες ζωές δίπλα, σε μικρούς σκοτεινούς δρόμους, με θρυμματισμένα όνειρα.
«Δρόμους» που αγνοούμε, θέλουμε ή προσποιούμαστε ότι τους αγνοούμε. Αποφεύγουμε να περνάμε ίσως για να μη δούμε, ίσως από φόβο, ίσως από κάποια ενοχή που δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι…
Κι έρχονται Χριστούγεννα…
ευχαριστώ τη roadartist που μόλις της ζήτησα τη μουσική από "τα ήσυχα βράδια" της Αρλέττας, μου την έστειλε σε ένα λεπτό:))
οι φωτογραφίες στο δρόμο είναι από κινητό.
37 σχόλια:
Σιγά βρε άστρια δεν έκανα κάτι..
Εγώ σε ευχαριστώ που υπάρχεις.. τόσο απλά! Να είσαι καλά..
..Και για τα θρυμματισμένα όνειρα, στους σκοτεινούς δρόμους.. πολλά.. και αν δεν είναι τα δικά σου εύκολα τα προσπερνάς..να σε χαίρονται όσοι κοντά σου ζουν ;)
@roadartist μου, πολύ χαίρομαι για το δικό σου πρώτο σχόλιο:))
Όταν έγραφα την ανάρτηση, θυμόμουν τις περσινές συζητήσεις μας εν αναμονή των Χριστουγέννων, το πόσο μαγική αγαπημένη εποχή την νοιώθω πάντα και τους δικούς σου κάποιους προβληματισμούς.
Έτσι σήμερα, για να μην ξεχνάμε έγραψα κάτι το απειροελάχιστο και για τους σκοτεινούς "δρόμους", πίσω από τα άλλα "φώτα" - τα εισαγωγικά για να τονίζουν ότι είναι τεχνητά και δεν έχουν καμία σχέση με το αληθινό φως-.
Και αλήθεια είναι ότι τα θρυμματισμένα τους όνειρα τα προσπερνάμε, παρόλο που είναι πολλές φορές πολύ πιο σοβαρά από τα δικά μας στα οποία πνιγόμαστε.
Σου ανταποδίδω την ευχή στο ακέραιο και παραπάνω, γιατί είναι τυχεροί όσοι σε έχουν δίπλα τους:))
Και λεγόμαστε άνθρωποι που λεει και ο Χατζής...
Καλησπέρα Αστρια
Αν τα όνειρα είναι θρυμματισμένα ας σκύψουμε να μαζέψουμε τα κομμάτια να τα βάλουμε σε μια σειρά. Εκείνος που βλέπει τα κομμάτια έχει κάνει ένα πρώτο βήμα, θαρρώ.
Κι όμως δεν κάνουμε τίποτα για όλα αυτά γύρω μας, ούτε καν για τον εαυτό μας και ο χρόνος περνάει γρήγορα...
Καλησπέρα Άστρια!
Ένα φλας οι στιγμές στη ζωή μας.... Άλλες μας θαμπώνουν και σ' άλλες κλείνουμε τα μάτια...
όνειρα ..σβηστά,
όνειρα....κοιμισμένα και
όνειρα ...ανόητα
θρυμματίζουν...όνειρα
και γεννούν..... εφιάλτες !!
όνειρα γλυκά, φωτεινά κι αγαπησιάρικα, βουτηγμένα σε αστερόσκονη σου στέλνω.
(καλά η ΚΙΚΗ ΈΣΚΙΣΕ !!!!!)
και όμως η ομορφιά είναι στα μικρά που ίσως δεν σταματάει το μάτι μας, πράγματα. είναι εκεί και περιμένει να την βρούμε. μπράβο και στις δυο για την συνεργασία για την όμορφη ανάρτηση
Astria,
Ta oneira...apo ta thrummata tous mporoun na anagenithoun...panta uparxei mia elpida...panta prepei na koitame psila....
Filia
ARco
το μήνυμα πάντα επίκαιρο (δυστυχώς)
@Μαρία μου καλησπέρα,
Ναι, έτσι λεγόμαστε, άνθρωποι..
@librarian μου, αστεράκι σοφό, πώς να τολμήσεις να πεις σε κάποιον από αυτούς που ζουν στους "σκοτεινούς δρόμους" να βάλει τα κομμάτια σε μία σειρά, όταν το αύριό του δύσκολα ξημερώνει;;
Αν μπορείς, καλύτερα χαμογέλασέ του ή δώσε του το χέρι σου.
Για κάποιον που ζει στους άλλους δρόμους τους "φωτεινούς" (τρόπος του λέγειν δηλαδή), ίσως, ναι, καλό είναι να βάλει τα κομμάτια σε μία σειρά, ή ..να τα πετάξει:) Κι αυτό είναι επίσης ένα καλό πρώτο βήμα:)
@Κικοπ, ναι, και ζουν τοσο κοντά μας!!
Επίσης ναι, κι εμείς είμαστε πολλές φορές μακρυά από τους δικούς μας ή και τον εαυτό μας, για να κάνουμε κάτι.
Καλό βράδυ:)
@Κική μου άρεσε αυτό που έγραψες, (εσύ βέβαια ξέρεις από βραδυνά φώτα και φλας :)
Για να χρησιμοποιήσω τα ρήματά σου, οι ζωές στους "σκοτεινούς δρόμους", σίγουρα δεν θαμπώνουν, συνήθως σ' αυτούς κλείνουμε τα μάτια...
@ξωτικό μου, με τους συνδυασμούς σου ...κάποιο συμπέρασμα τελικά βγήκε!!!:)))
Αλήθεια όμως, μακάρι να μπορούσε κανείς με λόγια μαγικά να άλλαζε τις ζωές κάποιων ανθρώπων "miserables" τόσο δίπλα μας και να τους χάριζε χαρά!
Η ευχή σου πολύ όμορφη, σ' ευχαριστώωω!
σου ανταποδίδω γνήσια αστερόσκονη (που όπως ξέρεις είναι καλύτερης ποιότητας αφού είναι από την πηγή, άστρα γαρ!!) :-Ο
@Βαγγέλη, σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου για την ανάρτηση, η γνώμη σου μετράει ιδιαίτερα:)
@arcobaleno, σίγουρα έτσι είναι, όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά, όπως έχω γράψει πιο πάνω στη librarian.
filia κι από μένα:)
@ηλιογράφε, μέσα σε δύο μόνο λέξεις: "επίκαιρο" και "δυστυχώς" έκλεισες την πραγματικότητα.
Και ίσως άναψε ένα μικρό φως:)
Συμφωνώ με ηλιογράφο. Θρυμματισμένα όνειρα και δυστυχώς όχι μόνο τα Χριστούγεννα...
Καλό βράδυ αστριάκι,
ξ.
(συγχρονιστήκαμε με τα ...φώτα αυτή την φορά ;) )
Κάθε χρόνο γίνονται όλο και περισσότερες αυτές οι ζωές και οι γιορτές μεγεθύνουν τα προβλήματα. Οι φωτογραφίες δε θα μπορούσαν να είναι καλύτερες!
Καλό ξημέρωμα αγαπημένο αστεράκι :)
υπάρχουν πολλοί τρόποι και πολλοί τόποι για να συναντήσει κανείς θρυμματισμένα όνειρα...
Αν αισθανθούμε ενοχές γι αυτό όλοι μα όλοι πάνω στη Γη, τότε ίσως καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο...
όμορφα έδεσες τις θρυμματισμένες εικόνες με τις θρυμματισμένες ζωές!
δες αν θες εδώ
την καλημέρα μου
Όμορφη οπτικοακουστική σύνθεση και το εμπνευσμένο κείμενο.
Καλό δρόμο φίλη μου.
@ξενιαδάκι, ναι, συγχρονιστήκαμε στα φώτα και ..στα φεγγάρια:))
buenas noches
Α.
@Margo μου, ακριβώς αυτό!
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου για τις φωτογραφίες, χαίρομαι που σου άρεσαν:)
Καλό βράδυ θαλασσινό αεράκι!
@logia, σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου για την ανάρτηση:)
Δεν θα συμφωνήσω όμως ότι όλοι μα όλοι πρέπει να νοιώθουν ενοχές.
Δεν μπορούν όλοι να παίρνουν πάνω τους ευθύνες άλλων και να νοιώθουν ενοχές. Το θέμα είναι πολύ μεγάλο βέβαια για να εξαντληθεί στα πλαίσια αυτών των σχολίων.
Θα έλεγα βλέποντας από μια άλλη πλευρά, οτι ο κόσμος ίσως θα ήταν καλύτερος αν με πράξεις και όχι με ενοχές, ο καθένας στον δικό του χώρο και στους γύρω του, στους κάθε γύρω του, έδινε τον καλύτερο εαυτο του και νοιαζόταν παράλληλα για το γενικότερο καλό.
Καλό βράδυ!
@Αναζήτηση, καλώς ήρθες:)
σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου και για την ευχή σου!
Θα χαρώ να τα λέμε:))
Χθες εδώ άφησα ένα σχόλιο.
Βράθηκε η χάθηκε?
Πέρασα για την απάντηση και δεν βλέπω ούτε το σχόλιιο.
Χθες εδώ άφησα ένα σχόλιο.
Βράθηκε η χάθηκε?
Πέρασα για την απάντηση και δεν βλέπω ούτε το σχόλιιο.
@καλό μου fractal, δεν είδα κανένα σχόλιό σου. Εξάλλου δεν είχα ποτέ μετριασμό ή έλεγχο των σχολίων, όλα τα σχόλια αναρτώνται μόλις γράφονται από τον συντάκτη τους.
Δεν νομίζω να το άφησες σε άλλο blog ε; :)
Καλό βράδυ, χάρηκα που σε είδα, ευχαριστώ που ξαναπέρασες:)
Αστρια
πώς θα ενεργοποιηθεί κανείς αν δεν ιδρώνει το αυτί του για τη δυστυχία τριγύρω;
Αυτό εννοώ όταν λέω ενοχές...
Ίσως η λέξη ενοχές να είναι λάθος,
αλλά πρέπει να κάνουμε το πρόβλημα, πρόβλημά μας
μόνο έτσι πιστεύω θα μπορούν να έρθουν καλύτερες μέρες για όλους
καληνύχτα σου
θρυμματισμένα όνειρα παντού δίπλα μας... όχι μόνο στα μικρά σκοτεινά στενά δρομάκια! κάθε πόρτα, ίσως η γειτονική μας πόρτα, κρύβει πίσω της πόνο και αγωνίες... κι όμως εμείς διστάζουμε να χτυπήσουμε για να μας ανοίξουν, φοβόμαστε, στεκόμαστε αμήχανοι, δεν ανοιγόμαστε! Χριστούγεννα δε θα έπρεπε να είναι μόνο τα φώτα, τα γλυκά, τα δώρα... Χριστούγεννα θα έπρεπε να είναι ένα χαμόγελο, λίγες στάλες αγάπης, μια αχτίδα ελπίδας για τα όνειρα που έχουν θρυμματιστεί...
Φευγαλέες εικόνες δίχως φλας, με διάφορα χρώματα, συγκεχημένες λόγω της ταχύτητας, χωρίς απαιτήσεις (ή επιθυμία) αποτύπωσης της πραγματικότητας.
Κάπως έτσι διασχίζουμε τη ζωή.
Τι να σχολιάσω μετά από αυτό, εγώ??
Φιλιά!
Καλό βραδάκι Άστριά μου!
@logia, μακάρι να έρθουν καλύτερες μέρες για όλους, με κάθε τρόπο που νοιώθουμε σωστό:)
Καληνύχτα σου.
@ναι σταυροδρόμι, αν λίγα από αυτά που λες, δηλαδή τα "ελάχιστα" από τα "πολύτιμα", μπορούσαν να χαρίζονται καθημερινά, κι αν μπορούσαν αυτά να γίνονταν αποδεκτά, όλα θα έλαμπαν από ομορφιά στη γη.
Και το Άστρο των Χριστουγέννων θα ξανάβγαινε στον ουρανό!
Για μας, για όλους!
@Μαριάννα μου, σ'ευχαριστώ:)
Εσύ καταλαβαίνεις, γιατί είσαι από τους ανθρώπους που η ταχύτητα της ζωής δεν σ' εμποδίζει να βλέπεις τις ζωές στους γύρω σκοτεινούς δρόμους, να νοιάζεσαι και να αγωνίζεσαι για να τους χαριστεί ένα φως και λίγο από το δίκηο της γης.
Γιατί όσο "ζητείται ελπίδα", ευτυχώς υπάρχει ελπίδα!
Μακάρι πάντα έτσι να είσαι!
Καληνύχτα φίλη μου!
Είναι η τρίτη φορά που βλέπω το βιντεάκι σου, καλή μου φίλη. Κάθε φορά μου αρέσει περισσότερο από τις προηγούμενες...
Και η μουσική υπόκρουση (η roadartist όπως πάντα ευαίσθητη και γενναιόδωρη) υπέροχη!
Καλό βράδυ από τον βροχερό (πολύ βροχερό) Βορρά.
:))
@ Ω fegia μου, το περίμενα πώς και πως το σχόλιό σου ειδικά για το βιντεάκι αυτό (η γνώμη σου σ' αυτά μετράει ιδιαίτερα) και χάρηκα πολύ που σου άρεσε!:) Το ότι το ξαναείδες ήταν τιμητικο:)
(Μου ήρθε στο μυαλό αυθόρμητα κι εκείνη η ..μεταπτυχιακή συμφοιτητριά σου στο Παρίσι:))))
Τη μουσική την είχα ακούσει στην roadartist μας, μου είχε κολλήσει και την άκουγα συνέχεια. Της το είπα, και όπως γράφω και στην ανάρτηση, μου την έστειλε σε ένα λεπτό! όπως δηλαδή θα αντιδρούσε μια ανοιχτή καρδιά:)
Πολλά φιλιά καλέ μου φίλε, από έναν γλυκά βροχερό Νότο!
(όλα σαν να γλυκαίνουν φαίνεται όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα:)))
Δημοσίευση σχολίου