Σπεύδω αμέσως να διευκρινίσω ότι η «11η» του τίτλου αναφέρεται σε μια ανάρτηση από την εξαιρετική σειρά αναρτήσεων «Εγενόμην εν Πάτμω» του Παναγιώτη Καποδίστρια, που περιλαμβάνει φωτογραφίες από το νησί, σκέψεις και ποίηση.
Σε μια μονοήμερη επίσκεψή μου στο νησί φέτος, τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες που ακολουθούν. Όταν έβλεπα την πιο πάνω ανάρτηση, μου ήρθαν στο μυαλό αμυδρά κάποιες ομοιότητες στην επιλογή των θεμάτων των φωτογραφιών, εξ ου και η «μικρή παράλληλος» του τίτλου. «Παράλληλος» γιατί πέρασε δίπλα από κάποια ίδια μέρη της "11ης," ( θεωρητικά, σε μη Ευκλείδιο Γεωμετρία μπορεί να τέμνει την άλλη «παράλληλο») και «μικρή» λόγω της χρονικής της διάρκειας αλλά και της μικρής βαθύτερης προετοιμασίας της Επαφής με τον χώρο αυτό.
Οι πιο κάτω υπέροχοι στίχοι του ποιητή Παναγιώτη Καποδίστρια, αντιγράφησαν από την "7η" από τη σειρά αυτή των αναρτήσεων. Προς χάριν μικρής έκπληξης, δεν ζητήθηκε προηγουμένως η σχετική του άδεια, παρακαλούμε να μας συγχωρέσει γι’ αυτό :) ΠΑΤΜΙΑΖΟΝΤΑΣ
Εγενόμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω
και τι μ’ αυτό;
Ούτως ή άλλως
μόνον όσοι έχουν όραση βλέπουν.
Εμείς οι άλλοι αρκούμαστε
σε θροϊσματα του θείου δυσερμήνευτα
σε καμένες φιλίες με ανέμους πεπτωκότες
στου λόγου τα ξύσματα
μια και πατμιάζοντας
λευκότερο άσπρο δε γίνεται
τόση ευωδία φωτός ανεμπόδιστη δεν αντέχεται
στο πάνω- πάνω της γραφής αητός πεθαίνει
ενώ εξάπαντος
τα μαυροπούλια της σιωπής αμυγδαλώνουν τον καιρό.
(Πάτμος, 1-3.9. 2009)
Εγενόμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω
και τι μ’ αυτό;
Ούτως ή άλλως
μόνον όσοι έχουν όραση βλέπουν.
Εμείς οι άλλοι αρκούμαστε
σε θροϊσματα του θείου δυσερμήνευτα
σε καμένες φιλίες με ανέμους πεπτωκότες
στου λόγου τα ξύσματα
μια και πατμιάζοντας
λευκότερο άσπρο δε γίνεται
τόση ευωδία φωτός ανεμπόδιστη δεν αντέχεται
στο πάνω- πάνω της γραφής αητός πεθαίνει
ενώ εξάπαντος
τα μαυροπούλια της σιωπής αμυγδαλώνουν τον καιρό.
(Πάτμος, 1-3.9. 2009)
Στέκομαι και στην "8η" "Η Πάτμος και η αποκάλυψη του Ελύτη και της Λαμπέτη", όπου έχουν καταγραφεί οι (αποκαλυπτικοί!) στίχοι του Ελύτη, με τη Μαρία Νεφέλη να "λέει" για την Πάτμο, Ο Αντιφωνητής για την Αποκάλυψη και ν΄ακούγεται η φωνή της Λαμπέτη.
Μόνο να πω μόνο, γιατί αυτό το συγκράτησα πολύ στη μνήμη, ότι στη μονοήμερη αυτή επίσκεψη στο μικρό εκλησσάκι της αποκάλυψης, ανάφτηκαν και έμειναν εκεί κεράκια, ονοματισμένα στους αγαπημένους που είναι δίπλα μας και σ' αυτούς που πια δεν είναι...
42 σχόλια:
Όποτε πάω σε εκκλησία πάντα ανάβω κεριά, πρώτα για όσους αγαπάω.. με μια ευχή για τον καθένα.. και μετά για όσους αγαπημένους έχω χάσει..
Δεν έχω βρεθεί στην Πάτμο.
Πολλά συγχαρητήρια στον π.κ. μας :)
Αστρια...είσαι πολύ φωτεινός άνθρωπος.
όμορφη η πάτμος!!
εμένα πάντως με εκνευρίζει που ανάβεις το κερί/ιά και το επόμενο δευτερόλεπτο το παίρνει ο/η καντηλανάφτης και το σβήνει.
πολύ καλησπέρα σου!
Αστρια κατ' αρχήν με βάζεις σε πειρασμό να σταθώ στην άλλη γεωμετρία που λες, την "υπερβολική γεωμετρία"
του Νικολάι Λομπατσέφσκι.....
τότε ναι, οι παράλληλοί σας ίσως να συναντηθούν!
Πόσο όμως εξωπραγματικό ακούγεται για τον κόσμο μας!!!
Όσο για την Πάτμο, αν σου πω, οτι εκεί απ' έξω από το εκκλησάκι έκανα συναυλία θα με πιστέψεις;
Από τις συγκινητικότερες στιγμές στην μουσική μου ζωή!!!
Απίστευτο νησί!!! Καταπληκτική ατμόσφαιρα!
... μου θύμισες πολύ όμορφες στιγμές και σε ευχαριστώ πολύ γιαυτό....
καληνύχτα σου
καλημέρα άστρια
"μία αιωνιότητα και μία ημέρα"
Ωωω! Τι έκπληξη! Τι ωραίοι συνειρμοί, τι όμορφοι εφαπτόμενοι παράλληλοι!
Ευχαριστώ από καρδιάς για την προτίμηση και τις τόσο τιμητικές αναφορές!
Πατμιάζοντας ή όχι, χαίρε και αγάλλου!
Πώς μπορείς ένα μονοήμερο ταξίδι να το κάνεις μία φωτεινή διαδρομή ψυχής, νου.. μια πολύ ξεχωριστή ξενάγηση!!!
Καλή μέρα.. όμορφη μέρα σε σένα
σίγουρα τόπος επίσκεψης στο κοντινό μέλλον. μπράβο και στους δυο
πολυ ομορφες φωτογραφιες αστεράκι μου :)
Κρύβεις αστέρια στην ψυχή και σε θαυμάζω.
H ταπεινότητά μου τι να σχολιάσει για τη μοναδική ποίηση το π. Παναγιώτη Καποδίστρια
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@roadartist μου, έτσι κάνω κι εγώ:)
κάθε κεράκι και ένα όνομα αγαπημένο.
Κι εγώ μόνο μία μέρα έχω πάει. Η σειρά του π.κ. είναι πολύ κατατοπιστική. Με φωτογραφίες, σκέψεις, ποίηση... όπως δηλαδή αρμόζει να πλησιάζει κανείς την Πάτμο. Πραγματικά ξεχωριστή κάθε ανάρτηση της σειράς!!!
@carpe diem μου, είναι το βλέμμα της καλοσύνης σου που φωτίζει και το βλέπεις έτσι.
Να είσαι καλά:))
@Βασίλη, πόσο δίκηο έχεις, για τα κεριά, όταν έρχεται κάποιος, συνήθως κυρία, που επίσης συνήθως με ύφος ότι εκτελεί θεάρεστο έργο, σβήνει τα κεράκια που μόλις άναψες σαν να κλέβει την ευχή που ψιθύρησες ανάβοντάς τα.
Όχι, δεν το αφήνω να γίνει, τουλάχιστον μπροστά μου.
Να είσαι καλά καλό βραδάκι:))
@Νέλλη μου, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά νομίζω από βαρύγδοπους τίτλους. Όπως και στη ζωή, με βάση τις αρχές που θα βάλει κανείς, θα οικοδομήσει πάνω σ' αυτές τα επόμενα πιστεύω του, θα δει και θα ερμηνεύσει, θεωρητικά ή πραγματικά, το τι συμβαίνει.
Και μπορεί τελικά να έχει δίκηο ή όχι.
Καλό βράδυ:)
Με συγκίνησε αυτή η ανάρτηση- οι ολόφωτες εικόνες, οι ευαίσθητοι στίχοι, ο ευρηματικός τίτλος. Και οι αναμνήσεις από ατελείωτες πεζοπορίες στον αλύπητο θερινό ήλιο τής Πάτμου τών νεανικών μου χρόνων...
@ηλιογράφε,
ίσως όπως ένα κεράκι που ανάφτηκε, ονοματίστηκε και έμεινε εκεί.
Αλήθεια σ' ευχαριστώ για την αναφορά στον τίτλο αυτού του έργου.
Με τόσο πολλά νοήματα ζωής.
Όμως αυτό που ακόμα είναι έντονο στη μνήμη, είναι ο υπέροχος παιδικός διάλογος στην αρχή της ταινίας, η μουσική της Καραϊνδρου και ο συνεχής ήχος της θάλασσας.
Καλό βραδάκι στην Όαση:)
@Αγαπητέ Π.Κ., ήταν το ελάχιστο για μία εξαιρετική σειρά αναρτήσεων, που θα άξιζε να την δουν όλοι. Εκτός από αυτά που είπα στην ανάρτηση, ότι δηλαδή συνδυάζει φωτογραφία, σκέψεις και ποίηση, έχει Φως και Ψυχή! Μας άγγιξε!
Αληθινά ευχαριστούμε για την προσφορά αυτή και όχι μόνο αυτή.
Και ιδιαίτερα για τις όμορφες ευχές.
Να είσαι καλά να μας χαρίζεις Φως!
@Margo μου, καλή μου Μargo, πάντα έχεις έναν καλό λόγο να πεις:)
Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε, όμως η έμπνευση της ανάρτησης, προέκυψε από την εξαιρετική σειρά του π.κ. που είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσει.
Καλό βράδυ να έχεις:))
@Βαγγέλη, σ' ευχαριστώ. Σίγουρα, με τις φωτογραφίες σου αλλά και τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, εκεί θα βρεις γη και ουρανό για θαυμαστά αποτελέσματα!
@Μαρία μου, φωτεινό αστέρι:), σ' ευχαριστώ πολύυ για το σχόλιό σου για τις φωτογραφίες:))
@ Ω Γλαρένια μου, κατ' αρχήν να σου πω ότι χαίρομαι πραγματικά για την παρουσία σου, το εκτιμώ ιδιαίτερα με όλα τα δύσκολα που πέρασες:))
Τα λόγια σου, λόγια καλοσύνης και αυτό που μου έστειλες υπέροχο, πού το ξετρύπωσες;!!
Έχεις δίκηο για την ποίηση του π.κ. είμαι θαυμάστριά του!
Σε φιλώ κι εγώ, να είσαι ΚΑΛΑΑΑΑ!!!!!
@dodo, σ' ευχαριστώ που πρόσεξες τόοοσα! με συγκίνησες κι εμένα:))
Να είσαι καλά!
Ένα όμορφο ταξιδάκι, να σπάσει τη ρουτίνα και να ανοίξει δνέους δρόμους με εικόνες και σκέψεις!
Δίνει νέες αφορμές!
@Κικοπ, ναι, πάντα το ταξίδι κάτι καλό θα προσφέρει:))
Άστρια,
πολύ ωραίο blog!
Και σ'ευχαριστώ πολύ, και από εδώ, για "το χρώμα του φεγγαριού"...
:)
ξ.
Πολύ ωραίες οι φωτό! θα ήθελα να πάω μια μέρα...
φώτισες άλλη μια φορά τις ψυχές μας με το λευκό της πέτρας και το ανέσπερο Λευκό της Ανάστασης που αποτυπώνεται φευγαλέα στις εικόνες σου και στους στίχους του π. κ.
@ξεnιάδα, σ' ευχαριστώ.
Καλώς ήρθες!
Έχουμε βέβαια συναντηθεί σε πολλά blogs :))
Θα χαρώ να τα λέμε.
@Κική σ΄ευχαριστώ για το σχόλιό σου για τις φωτογραφίες. Οπωσδήποτε να πας, θα έχεις σίγουρο υλικό για υπέροχα πλάνα:))
@σταυροδρόμι, σ' ευχαριστώ πολύ, ήσουν παρά πάνω από γενναιόδωρο, να είσαι καλά :)
Άστρια!!Τί όμορφες αναμνήσεις μου θύμισες απο το πανέμορφο νησί την Πάτμο...αν πας στο μπλοκ μου "Πάσχα στην Πάτμο"θα καταλάβεις...έχω συγ/κούς δεσμούς στο νησί μένει ο αδελφός μου οπότε καταλαβαίνεις....Απίσευτο νησί και ζεστοί άνθρωποι...τι να προτοθυμιθώ τι να ξεχάσω απ'όσα πέρασα....που λέει και το άσμα...χαχαχα!!Όσο για τα μοναστήρια της σε κυριεύει "δέος" σαν χώρος και απο ιστορικής πλευράς..αλλά για τους λειτουργούς των μοναστηριών ας μην το θίξω καλύτερα ....τα φιλιά μου και καλώς σε βρήκα!Ούπς!καλό σαβ/κο νάχεις!
Πολύ όμορφη ανάρτηση, υπέροχες φωτογραφίες, ποιητικό δέσιμο και κεράκια αναμμένα με ευχές και μνήμες...
Η Πάτμος αναδύθηκε με χρώμα και ευαισθησία...
Νάσαι καλά άστριά μου!
:))
Ααα τώρα κατάλαβα ότι ο @π.κ. μας είναι ο Παναγιώτης Καποδίστριας!!
Συγχαρητήρια και από εμένα!
:))
Μου αρέσει ιδιαίτερα η φωτό με την πόρτα και την θέα πίσω της... Πολύ καλή!
Καλημέρα,
Δεν πηγαίνω εκκλησία, αλλά με τη μεταφυσικότητα που εκπέμπουν με ελκύουν Αρχιτεκτονικά.
Η πάτμος είναι ένα ωραίο νησί, οι φωτογραφίες σου εστιάζουν σε λεπτομέρειες, όσο για τους στίχους του Παναγιώτη Καποδίστρια, εξαιρετικοί.
καλημέρα
Καλησπέρα καλό μου αστεράκι! Η Πάτμος ήταν για εμένα οι περσινές μου διακοπές, γεμάτες τόσο όμορφες αναμνήσεις οι φωτογραφίες. Ήταν μόλις πέρσι που όλα ήταν αλλιώς. Άραγε κάθε πέρσι τόση διαφορά θα έχει; Σε φιλώ γλυκά γιατί μου θύμησες ωραίες στιγμές.
@mar,σ' ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι για τις όμορφες αναμνήσεις σου, θα δω οπωσδήποτε την ανάρτησή σου:)
@Μαριάννα μου, σ' ευχαριστώ, χαίρομαι πολύ που σου άρεσαν. Πάντα έχεις έναν καλό λόγο.
Να είσαι πάντα καλά φίλη μου!
@Κωνσταντίνε, σ'ευχαριστώ, η γνώμη σου για την φωτογραφία μετράει ιδιαίτερα:)
@ΑlexMil, σ' ευχαριστώ που στάθηκες κι εσύ σε λεπτομέρειες των φωτογραφιών και της ανάρτησης.
Να σου εκμυστηρευτώ ότι μου αρέσει να πηγαίνω στην εκκλησία όταν είναι άδεια, ίσως γιατί νοιώθει κανείς περισσότερο το μεταφυσικό στοιχείο της όπως λες κι εσύ, όχι μόνο από αρχιτεκτονικής πλευράς.
Και πόση ομορφιά δεν έχουν τα μικρά μοναχικά εκκλησάκια;!
@librarian μου, σοφό μου αστεράκι,
χαίρομαι που θυμήθηκες όμορφες στιγμές σου. Σου εύχομαι ολόψυχα κάθε καινούργιο καλοκαίρι να είναι ομορφότερο και θα είναι! Θα θυμηθείς να έρθεις να μου το πεις τότε ότι η ευχή μου έπιασε, ε;
:))
Δημοσίευση σχολίου