Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

πανσέληνος

Πανσέληνος του Μαρτίου.

Δεν είναι το μεγαλύτερο, το πιο λαμπρό φεγγάρι του φετεινού Ιανουαρίου όπως λέει η NASA.

Ούτε το ρομαντικό αυγουστιάτικό φεγγάρι που περιμένουμε το καλοκαιράκι.

Όμως οι μύθοι λένε ότι αυτή η πανσέληνος, για τους Κινέζους το «Νυσταγμένο Φεγγάρι», σχετίζεται με όλα τα αερικά της άνοιξης και (δεν θα μπορούσε αλλοιώς) με το νερό και τον αέρα.



Παιδί δε μιλάς
τώρα δε ρωτάς
πόσα άστρα έχει ο ουρανός
δε με ρωτάς.

Που πηγαίνουν τα πουλιά
δε ρωτάς
τις πέτρες αν τις πονά ο βοριάς
δε ρωτάς δε ρωτάς.

Στο δρόμο τώρα πού 'χεις πάρει
θα σου μάθει πολλά
το φεγγάρι.

τάσος λειβαδίτης

24 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ολες οι πανσέληνες νύχτες ασκούν επανω μας μια διάθεση ρομαντική. Εξαρτάται βεβαίως από τις καταστάσεις.
Ακόμη και αυτό το Αυγουστιάτικο περνά απαρατήρητο όταν δεν το επιτρέψουν διάφοροι λόγοι.

Εύχομαι να είσαι καλά και να απολαμβάνεις Μαρτιάτικα, Αυγουστιάτικα και όλα τα φεγγάρια.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

panagiota είπε...

...Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα...

Δεν θα αναφερθώ στα διπλά φεγγάρια του Αγούστου όπου κλειδώνουν τα κελιά των ψυχασθενών(Σελήνη των κυνηγών το αποκαλούν οι ψυχοθεραπευτές)και σημειώνεται ένας μεγάλος αριθμός νοητικής και ψυχικής έξαρσης με αποτέλεσμα τάσεις αυτοκτονιών.
Ούτε στην Μαρτιάτικη πανσέληνο που και αυτη έχει επιρροές στους ανθρώπους με διπολικές διαταραχές.
Εδώ θα μείνω Αστεράκι...

http://www.youtube.com/watch?v=MZQfbcWDP2g&feature=related

Σε φιλώ με αγάπη...ΚΑΙ ΑΣ ΑΠΟΛΑΎΣΟΥΜΕ ΤΟ ΟΛΟΓΙΟΜΟ ΦΈΓΓΑΡΙ!

P. Kapodistrias είπε...

Υπέρκαλη ανάρτηση! Να είσαι καλά να βλέπεις Πανσελήνους!

e-mego είπε...

Οι περισσότεροι δεν βγήκαν να το δουν. Θα δούμε σκέφτηκαν πολλά κι΄όμως εάν αναρωτηθούν πόσες φορές έχουν δει στη ζωή τους, πανσέληνο ανατολή, θα καταλάβουν πόσο σημαντική είναι αυτή, τώρα, που έχουν την ευκαιρία η που μόλις την έχασαν (η ίδια σκέψη αναφέρεται και στο "Τσάι στη Σαχάρα" από έναν ηλικιωμένο για να έχει βαρύτητα).
Όταν ένα γεγονός βγαίνει έξω από την αγωνία του βίου μας, δεν είναι απαραίτητα άνευ αξίας. Αντίθετα, τις περισσότερες φορές στέκει εκεί για να δώσει αξία στο βίο μας.

Φωτεινή S είπε...

To εντυπωσιακό με τη Μαρτιάτικη πανσέληνο είναι ότι η ανατολή της γίνεται μέρα. Πολύ νωρίς.
Φιλιά πολλά

Άστρια είπε...

@φύρδην-μίγδην:

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Γλαρένια μου και αντεύχομαι για δικά σου όμορφα φεγγάρια.
Εύχομαι να είσαι τώρα εντελώς καλά:)

Πολλά φιλιά, καληνύχτα!

Άστρια είπε...

@panagiota:

Πολλά ξέρεις Παναγιώτα μου! Παρόλο που δεν αγνοώ την επίδραση του φεγγαριού, θέλω να βλέπω την φωτεινή του, ρομαντική πλευρά:)
Ωραίο και το τραγούδι της Αλεξίου.

Πολλά φιλιά στον Βορρά:)

Άστρια είπε...

@π.κ.:

Αγαπητέ π.κ, ευχαριστώ πολύ για το όμορφο αυτό σχόλιο που άφησες:)

Να είσαι πάντα καλά!

Άστρια είπε...

@e-mego:

Πράγματι, είναι κάποιες στιγμές που χάνονται είτε γιατί δεν τις προσέχουμε είτε γιατί τις υποτιμούμε. Και βέβαια, άλλο .. κύρος έχει αν κάτι το πει ένας γέρος ή μία αυθεντία, κι ας είναι το αυτονόητο:) Συμπτωματικά, έτυχε να δω ανατολή του φεγγαριού (μοναδική) στην αρχή της Αιγυπτιακής ερήμου χωρίς φώτα, με έναν έναστρο ουρανό.

Και ναι, καμιά φορά δεν υπάρχει πιο απαραίτητο από το περιττό(δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιός το είπε).

Καληνύχτα!

Άστρια είπε...

@φωτεινή S:

Πολύ χάρηκα Φωτεινή που σε είδα:)
Ενδιαφέρουσα η πληροφορία για τον χρόνο ανατολής αυτής της πανσέληνου, ειδικότερα για τους φωτογράφους.

Πολλά φιλιά, καληνύχτα!

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

...Κι ένα αστέρι στην άκρη του ουρανού, είναι πάντα ζήτημα ζωής και θανάτου..λέει κάπου αλλού ο ίδιος ποιητής.
Για την κόρη μου το φεγγάρι είναι βλέπεις το μεγαλύτερο αστέρι του ουρανού.Ευτυχώς, συνεχίζει ακόμα να ρωτά..

Kostas είπε...

Θαυμάσια ανάρτηση με όμορφο ποίημα και καταπληκτική μουσική!!

librarian είπε...

Νυσταγμένο φεγγάρι... κάποια στιγμή θα ήθελα να μάθω την φιλοσοφία των Κινέζων που είναι τόσο διαφορετική από τη δική μας.
Κρίμα που δεν πρόσεξα την πανσέληνο του Μαρτίου. Η σχέση μου με το φεγγάρι είναι περίεργη, σχέση αγάπης και μίσους ένα πράγμα.
Σε φιλώ γλυκιά Άστρια.

Ανώνυμος είπε...

Βγήκα και το είδα το φεγγάρι αυτό... και με τάραξε πολύ...

Roadartist είπε...

Γλυκιά μου φίλη υπέροχη ανάρτηση.. Καλημέρα.. Έχεις προσκλησούλα να παίξεις, αν βέβαια θέλεις :)

Άστρια είπε...

@@@@@

Έλειψα για δύο μέρες και ζητώ συγγνώμη από όλους τους φίλους για την καθυστερημένη απάντηση:))

Άστρια είπε...

@carpe diem:

Καλώς ήρθες carpe diem. Τα μάτια των παιδιών βλέπουν πολλές αλήθειες πέρα από μας. Για τη γη το φεγγάρι είναι τελικά το μεγαλύτερο (και πολυτιμότερο) βραδυνό αστέρι:)


Θα χαρώ να τα λέμε!

Άστρια είπε...

@kostas:

Σ' ευχαριστώ πολύ Κώστα για το σχόλιό σου.

Να είσαι πάντα καλά:)

Άστρια είπε...

@librarian:

Librarian μου, νομίζω πως θα συμφωνήσεις, ότι την φιλοσοφία ενός λαού δεν μπορεί να την καταλάβει κανείς αν δεν ζήσει στον τόπο του, μιλήσει την γλώσσα του, μάθει την ιστορία και τα έθιμά του και συναναστραφεί με τον κόσμο. Διαβάζοντας, ταξιδεύοντας απλώς κάτι αγγίζει.

Η σχέση μίσους με το φεγγάρι τί μπορεί να είναι μαζί με την αγάπη;

Πολλά φιλάκια:))

Άστρια είπε...

@Καντάβρ:

Καλώς ήρθες Καντάβρ. Είσαι τελικά πολύ πολύ ευαίσθητο!
Να προσέχεις:)

Θα χαρώ να τα λέμε!

Άστρια είπε...

@roadartist:

Καλή μου roadartist, σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Έρχομαι αμέσως για το παιχνίδι.

Πολλά φιλάκια:)

Fegia είπε...

Άστρια μου
Η πανσέληνος πέρασε αλλά η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού παραμένει (και το χειρότερο, διαρκεί περισσότερο).
Υπομονή μέχρι την επόμενη...
Ως τότε, πολλά φιλιά από το Βορρά!...

Άστρια είπε...

@fegia:

Είναι αλήθεια όσα λες fegia μου για να μην ξεχνιόμαστε.

"the dark side of the moon"
υπέροχο άλμπουμ!
Σκεφτόμουν αυτό ακριβώς όταν έγραφα την ανάρτηση, αλλά το έβαλα στην άκρη, ήθελα να αποτυπώσω την φωτεινή πλευρά του φεγγαριού. Άλλη φορά ίσως, την πάντα εκεί, σκοτεινή του.

Είμαι με βήχα και αντιβίωση, πιστεύω τα φιλιά που σου στέλνω, όταν φτάσουν στον Βορρά, να έχουν αποστειρωθεί από το κρύο της διαδρομής:)))

marianaonice είπε...

τις πέτρες αν τις πονά ο βοριάςδε ρωτάς δε ρωτάς...

Δεν τις πονά όχι, γι' αυτό όταν πονάμε λέμε κάνω την καρδιά μου πέτρα...
Μ' αλλοίμονο αυτό δεν γίνεται!

Πολύ όμορφο!