Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

μια πόλη μαγική, μενεξεδένια πολιτεία


Μια πόλη μαγική, αρκετά πληγωμένη, όμως με τόσες ομορφιές ακόμα, φανερές και κρυμμένες.

Σας προσκαλώ φίλοι μου, να γράψετε μόνο τα καλά της, (ένα μέρος, μία ανάμνηση, κάποιον λόγο...) για τα οποία έστω λίγο την αγαπάτε. Όχι δεν λέω να κάνουμε την στρουθοκάμηλο, ότι διαγράφουμε όλα τα αρνητικά που ζούμε καθημερινά, το περιβάλλον και τα άλλα προβλήματα μιας μεγαλούπολης. Όμως για λίγο βάλτε τα στην άκρη... Και αν δεν ζήτε εδώ γράψτε και εσείς, όταν την επισκεφτήκατε τί σας άρεσε σ' αυτήν, για ποιο λόγο θα θέλατε να ξανάρθετε, έστω περαστικοί.

Ας γράψω κάποια από τα πολλά καλά, όπως ότι παραμένουν μαγικές οι καλοκαιρινές νύχτες στο Ηρώδειο και στον Λυκαβηττό, ότι έχει τόσο κοντά τη θάλασσα και το βουνό, ότι αν κάποιος την δει χαράματα, έχει ακόμα το μενεξεδί της χρώμα, αυτό που της χάρισε στον τίτλο του βιβλίου του ο Τερζάκης...

Θυμηθείτε: μόνο τα καλά της.

Αφιερωμένο για διαφορετικούς για τον καθένα λόγους στoυς αγαπητούς νηφάλια μέθη, roadartist και ηλιογράφο.

58 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω μαζι σου, ίσως γιατί δεν μένω μόνιμα και όταν έρχομαι (σχετικά συχνά), βλέπω, απολαμβάνω και ζω τα θετικά της... Αν έπρεπε να επιβιώσω, να εργαστώ, να ζήσω και τα αρνητικά της, ίσως να είχα άλλη γνώμη.
Φιλί κοραλένιο για ένα όμορφο Σαββατόβραδο.

Άστρια είπε...

@:anzibar
Πολύ πολύ χάρηκα zanzibar μου που τα ξαναλέμε.
Ο.Κ. για αυτά που είπες. Άν μπορούσες να αναφέρεις κάτι συγκεκριμένο;
Σε φιλώ :)) :))

Takiz είπε...

Ένα ταξίδι γεμάτο όνειρο...
μπορεί να ζω από την αρχή εδω και να μην την συμπαθώ ιδιαίτερα αλλά πως να ξεχάσω λατρεμένες βόλτες στην πλάκα που σε εξουσιάζουν τα χρώματα και οι μυρωδιές της…
πώς να ξεχάσω όμορφες βόλτες στο απέραντο γαλάζιο της κάτω από την βροχή.
Και ξέρεις πόσα ακόμα όνειρα έζησα και ζω με αυτήν την πόλη να βρίσκεται στο background.


Καταπληκτικό και αισιόδοξο ποστ...

Roadartist είπε...

Καλημέρα Άστρια, σε ευχαριστώ..
Αν σου πω οτι (και) αυτό το βίντεο το έχω στα αγαπημένα στο youtube? Χαχααχ καταντάει ανησυχητικό..Προφανώς αγαπάς κ εσύ πολύ τον Μάνο..
Λοιπόν..ακολουθώ τη προτροπή σου..

Η σχέση μου με την Αθήνα είναι πραγματικά περίεργη..Ειναι μια σχέση αγάπης-μίσους.. Εδώ γεννήθηκα, στο κέντρο ζω κ πήγα σχολείο, κλπ, κλπ.. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν στιγμές ειδικά τελευταία που σκέφτομαι πολύ έντονα πόσο θα άλλαζε προς το καλύτερο η ποιότητα της ζωής μου αν τελικά έφευγα.... ;)

Αλλά..ακόμα και αν το κάνω αυτό κάποια στιγμή (δε ξέρω..) είμαι σίγουρη οτι θα μου λείπει τρελά, οτι θα τη νοσταλγώ..
Εχω σκεφτεί να γράψω ένα κείμενο και για αυτό.., για την όμορφη πλευρά της..μόλις βρω χρόνο θα το κάνω ;))
Λοιπόν..μερικές ομορφιές που την κάνουν όντως μια ανεπανάληπτη πόλη..
Λατρεύω τη Πλάκα. Ολο το ιστορικό τρίγωνο, από θησείο, Δ.Αρεοπαγίτου, Π. Αγορά.. Όλο αυτό το σημείο της.. Ο περίπατος κάποιο απόγευμα μέχρι το Βράχο της Ακρόπολης..ή από την άλλη πλευρά μέσα στα Αναφιώτικα, είναι πραγματικά απίστευτης ομορφιάς, σου δίνει μια μοναδική αίσθηση ψυχικής ανάτασης..
Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσω το πόσο αγαπώ αυτό το μέρος..είναι το πρώτο που θα μου έλειπε.. και όποτε λείπω μέρες από την Αθήνα, πρώτα εκεί πάω με την επιστροφή μου...
Επίσης τα βράδια η Αθήνα μεταμορφώνεται!!! Ενώ τις μέρες μπορεί να σου έχει σπάσει κάθε νεύρο.....μπορεί να σε έχει εξαντλήσει ψυχικά και σωματικά, τη νύχτα..σαν να αλλάζει εντελώς..γίνεται μια πόλη "μαγική" όντως.. ;)
Το Ηρώδειο, ο Λυκαββητός.. όπως ανέφερες και έχεις βάλει και αυτές τις όμορφες φωτο δεξιά..
Επίσης λατρεύω τα Εξάρχεια. Μου αρέσει πολύ να περπατώ στους δρόμους εκεί.., να μπαίνω στα μικρά βιβλιοπωλεία, ή στα καφέ που είναι κρυμμένα, τρυπωμένα μέσα σε κάποιο στενό..
Η βόλτα στα βιβλιοπωλεία μου δίνει πολλά ερεθίσματα, με ξεκουράζει στο μυαλό..

Τελικά το συμπέρασμα ξερεις ποιο είναι?..
Οτι απλά τις πόλεις μας δεν τις αγαπάμε γι' αυτό που φαίνονται, αλλά γι' αυτό που είναι μέσα μας.. Για τα συναισθήματα που μας προκαλούν.. Ενίοτε τη χαρά, τη χαρμολύπη..
Σίγουρα θα μπορούσε να είναι και τη μέρα..μαγική.. και μενεξεδένια, είμαι σίγουρη ότι την εποχή του Μάνου ήταν περισσότερο.. σήμερα έχουμε όλοι συντελέσει στο να χάσει αρκετό από το μύθο της..

Δε θα πάψει ποτέ όμως πάντα με κάτι να μας συγκινεί και να μας εκπλήσσει..
Ενα μεγάλο ευχαριστώ που εξαιτίας σου άρχισε η Κυριακή μου με αυτό το μοναδικό τραγούδι.. Καλημέρα!

Άστρια είπε...

@takiz:
Σε ευχαριστώ takiz που μοιράστηκες τούς ρομαντικούς σου περίπατους και γέμισε αυτό το πρωινό από χαμόγελο :))

Άστρια είπε...

@roadartist:

Ναι τον αγαπώ τον Μάνο και έχω τα τραγούδια του σε δίσκους βινυλίου (με τους οποίους υπήρχε άλλη σχέση από αυτή με τα cd). Πράγματι πολλές συμπτώσεις !!

Το σχόλιό σου περιείχε τόσα ωραία πράγματα ξαναγράφω όμως μία αλήθεια
που είπες, ότι "τις πόλεις μας δεν τις αγαπάμε γι' αυτό που φαίνονται, αλλά γι' αυτό που είναι μέσα μας.. Για τα συναισθήματα που μας προκαλούν.. Ενίοτε τη χαρά, τη χαρμολύπη.."

Ο λόγος για την αφιέρωση ήταν για τα τόσα πολλά που έχεις γράψει για πράγματα τέχνης θαυμαστά που γίνονται σε αυτή την πόλη και θα περνούσαν απαρατήρητα, για θέματα που έχουν σχέση με το περιβάλλον και τους ανθρώπους της, γιατί με μία κουβέντα νοιάζεσαι!

Ο καιρός είναι κατάλληλος για μία βόλτα. Εύχομαι να κάνεις έναν καλό περίπατο. Καλημέρα :))

Roadartist είπε...

Απλά με μια κουβέντα...
Με συγκίνησες και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια σου.
Έχουνε μεγάλη αξία για εμένα.

gskastro είπε...

Καλή μου Άστρια όσο καιρό κυκλοφορούσα με το αυτοκίνητο μου στην Αθήνα δεν έβλεπα παρά μόνο τις ασκήμιες τις, από την ώρα που άρχισα να κυκλοφορώ με το Μετρό άρχισα να παρατηρώ και να αντιλαμβάνομαι πολλά που πρώτα δεν έβλεπα.
Θα μου πεις το Μετρο κυκλοφορεί υπογείως, τι μπορείς να βλέπεις; Μα τι άλλο από τους ανθρώπους. Τις συμπεριφορές τους, το ντύσιμό τους. Εκείνο όμως που με εντυπωσιάζει είναι οι ωραίες γυναίκες που κυκλοφορούν.
Έχω πάει σε πολλά μέρη αλλά σαν την ομορφιά της ελληνίδας δεν έχω παρατηρήσει. Και δεν είναι μόνο αυτό, η σιγουριά με την οποία κινείται, η κομψότητά της, η χάρη της.
Ίσως υπερβάλω αλλά δεν μπορεί να γίνει και διαφορετικά, είμαι τρελά ερωτευμένος με την ελληνίδα. Πολλά φιλιά από τον gskastro

Ανώνυμος είπε...

είναι οι κεραίες της τηλεόρασης στις ταράτσες που τέμνουν την φθινοπωρινή πανσέληνο χωρίς να προκαλούν πόνο ή απώλεια αλλά μελαγχολία, μελαγχολία, μελαγχολία

είναι τα βήματα των μοναχικών περαστικών τις μικρές ώρες της καλοκαιρινής νύχτας που με νανουρίζουν και η θλιμμένη αλλά γλυκιά μουσική των πλανόδιων μουσικών μαζί με τους ήχους της πόλης

είναι η σέξυ θεία Λόλα, η άγνωστη - γύρω στα σαράντα - μοναχική γειτόνισσα που το καλοκαίρι κυκλοφορεί ημίγυμνη στο διαμέρισμά της και τραβάει τις κουρτίνες για να μπει μέσα λίγη δροσιά, και μαζί με τη δροσιά να και το βλέμμα μου :)

μικρά καθημερινά πράγματα που έτυχε να ζήσω και να θαυμάσω :)

άστρια σ΄ευχαριστώ

Takiz είπε...

@ roadartist & άστρια

υποκλίνομαι στα λόγια σας κυρίες μου.

Χριστίνα (lbt) είπε...

Γεια σου Άστρια μου!
στην Αθήνα έχω κατέβει ελάχιστες φορές μέχρι τώρα, 6 ή 7 περίπου..
Μια από αυτές τις φορές ήταν σε ένα τριήμερο Καθαρής Δευτέρας, και ο σκοπός μας με την αδερφή μου ήταν οι θεατρικές παραστάσεις γνωστών θιάσων που στη Θεσσαλονίκη έκαναν τότε κάτι χρονάκια ν'ανεβούν.. με λίγα λόγια μου αρέσει η Αθήνα για τη ποικιλία των επιλογών οσων αφορά την ψυχαγωγία.
Έπειτα οι βόλτες στην Πλάκα και στο Μοναστηράκι καθώς η ευκολία στη μετακίνηση με κάθε λογής μέσα μεταφοράς μου πρόσφεραν ώρες χαλάρωσης και ξεγνοιασιας..
Tις πόλεις που ζήσαμε και μεγαλώσαμε τις αγαπάμε με τα καλά και τα άσκημά τους.
Κι όπως λέει κι η roadartist "τις πόλεις μας δεν τις αγαπάμε γι' αυτό που φαίνονται, αλλά γι' αυτό που είναι μέσα μας.."
φιλιά!

Άστρια είπε...

@roadartist:
Κι εγώ ευχαριστώ :))

Άστρια είπε...

@gskastro:

Καλώς ήρθες, εύχομαι όλα καλά!

Μας έχεις συνηθίσει να γράφεις με προβληματισμό και έννοια για τις μικρές και μεγάλες καθημερινές σοφίες της ζωής.

Ενδιαφέρουσα η δική σου οπτική για το μετρό της Αθήνας!!! ...σε συνδυασμό με την Ελληνίδα !!!
Ίσως άλλη μία μικρή καθημερινή σοφία (ή φιλοσοφία).

Να είσαι καλά :)) :))

Άστρια είπε...

@ηλιογράφος:

Τονίζω το " είναι τα βήματα των μοναχικών περαστικών τις μικρές ώρες της καλοκαιρινής νύχτας που με νανουρίζουν και η θλιμμένη αλλά γλυκιά μουσική των πλανόδιων μουσικών μαζί με τους ήχους της πόλης " Τί ωραίο!

Ο λόγος για την αφιέρωση είναι για τις τόσες ωραίες φωτογραφίες - στιγμές που μας χαρίζεις από την πόλη, τον τόσο χρόνο και κόπο για να αποτυπώσεις το πέταγμα μιας πεταλούδας στο πάρκο, τα ανθισμένα λουλούδια, ένα περιστέρι στο παράθυρο, τα γκράφιτι στους τοίχους και τους υπέροχους ουρανούς και ήλιους της... και για να φύγει αυτή η "φθινοπωρινή μελαγχολία".

Να είσαι καλά:)) :))

Ανώνυμος είπε...

γεννιόμαστε ζούμε και πεθαίνουμε, όχι πάντα μ΄αυτή τη σειρά, μερικά κλικ στην αρμονία και στην ομορφιά για να διώξουμε ή και να κάνουμε πιο γλυκιά αυτή τη μελαγχολία, αυτό είν΄όλο μια ονειρική αντανάκλαση στο μαύρο :)


ρίξε μια ματιά στο μαιηλ :)

Άστρια είπε...

@takiz:

Ό,τι και να πω για όσα εσύ τόσο ωραία γράφεις θα φανεί τώρα φιλοφρόνηση;!

Να είσαι καλά:)) :))

Άστρια είπε...

@little beautiful things:

Πράγματι η ποικιλία των επιλογών είναι μεγάλη και όχι μόνο όσον αφορά την ψυχαγωγία και αυτός είναι ένας πόλος έλξης της.

Φιλιά και καλή εβδομάδα:))

Άστρια είπε...

@ηλιογράφος:

"μερικά κλικ στην αρμονία και στην ομορφιά για να διώξουμε ή και να κάνουμε πιο γλυκιά αυτή τη μελαγχολία, αυτό είν΄όλο μια ονειρική αντανάκλαση στο μαύρο"

Η προτροπή της ανάρτησης ήταν πράγματι για αυτά τα κλικ. Όμως, μπορεί να μη είναι "ονειρικό" αλλά αληθινό αυτό που αντανακλάται!

Καλό βράδυ:))

faraona είπε...

Eχει οντως και τα καλα της.
Δεν ειμαι απο την Αθηνα αλλα εζησα εκει απο το 2000 μεχρι το 2003 και ηταν ομορφα.
Εμενα σε καλη περιοχη ομως,δεν με πιεζε ο χρονος,πηγαινα στα γραφικα της μερη για φαγητο,πηγαινα θεατρο,συναυλιες,εκθεσεις,μουσεια και μου αρεζε παρα πολυ η περοχη του Θησειου.Ισως υπο αλλες συνθηκες να μην μπορουσα να πω τιποτε θετικο.Ετσι ομως...
Μονο καλα εχω να θυμαμαι.

Τα φιλια μου και την καληνυχτα μου αστρια.

mareld είπε...

Άστρια μου!

Πόσο συγκινήθηκα με το που είδα την Αθήνα..

Έχω γεννηθεί σε μια παραλία στη Ζάκυνθο, έζησα στην Αθήνα 70-73 και 2001-2006.

Τη λατρεύω και μου λείπει.

Μια βόλτα στο Θησείο. Ένα καφέ στο Διόνυσο με θέα την ακρόπολη το καλοκαίρι το βραδάκι.
Μια συναυλία στο Λυκαβηττό η στο Ηρώδειο.
Εγώ που ζω στη Σουηδία νιώθω αυτό το αυτονόητο ότι είναι πατρίδα μου και καταλαβαίνω το κάθε τι..και από χαρά μόλις φτάνω αεροδρόμιο και μυρίζει Αθήνα πάντα βάζω τα κλάματα..
Τώρα θα σου γεμίσω το μλογκ σου ακόμη με πιο πολύ Αθήνα..μου επιτρέπεις ε;

Αθήνα μου πως να στο πώ
σαν μάνα μου σε αγαπώ
και πιό πολύ ακόμα

Κι απ' τη ζωή σαν κουραστώ
θα 'θελ' Αθήνα να θαφτώ
μες στο δικό σου χώμα

Τα βράδυα σου τα τρυφερά
όταν τα δίχτυα τ' αργυρά
του φεγγαριού με πιάνουν
και τα μαβιά τα δειλινά
π' αλλού δεν τα 'δα πουθενά
ποτέ να μην πεθάνουν

Αθήνα και πάλι Αθήνα
κι απόψε τα χείλη μου άς πούν
Αθήνα και πάλι Αθήνα
και γέροι και νιοί
και παιδιά σ' αγαπούν

Με ήλιο η και με μπόρα
μ' αρέσεις Αθήνα γιατί
όλη η γαλάζια μας χώρα
στα χέρια σου Αθήνα μου
έχει χτιστεί
Μ. Τραϊφόρος

Σε ευχαριστώ!
Καλή βδομάδα!
Φιλιά!

Άστρια είπε...

@faraona:
Αυτά τα καλά που θυμάσαι υπάρχουν βεβαίως ακόμα, δίπλα μας, γύρω μας!
Και τις συνθήκες καμιά φορά τις δημιουργούμε μόνοι μας.
Και αλήθεια έχει σήμερα έναν ωραίο καιρό για βόλτα!
Σε φιλώ, να είσαι καλά :))

Άστρια είπε...

@mareld:
Πω πω mareld γέμισε ο χώρος από ωραία Αθήνα, αγάπη και νοσταλγία!
Σε νοιώθω απόλυτα, γιατί μικρή έζησα και εγώ στο εξωτερικό και λάτρευα ό,τι είχε σχέση με την Ελλάδα! Και στο αεροδρόμιο της Αθήνας φοιτήτρια, ένοιωθα να με πλημμυρίζει η χαρά σαν η ζωή να ξαναρχίζει!
Μα βεβαίως να γράφεις ό,τι και όσο θέλεις. Είναι τόσο ωραία..
Φιλιά και από μένα :))

mareld είπε...

Άστρια μου!

Είσαι πολύ γλυκιά!

Φιλάκια και καλό σου βράδυ!

kikop80 είπε...

Καλημέρα άστρια!
Ααααχ!!!
Αυτή η πόλη....
Πάντα κάτι σκαρφίζεται για να σε κρατάει αιώνια αιχμάλωτό της....
Παιδί του κέντρου κι εγώ, βρίσκω όλο και πιο δύσκολα όμορφες γωνιές και κρατάω σφιχτά στη μνήμη μου τα παλιά της μέρη που τώρα πια δεν υπάρχουν...
Όλο το ιστορικό κέντρο είναι το σπίτι μου!!!
Και είναι το πιο όμορφο!
Από το μεγάλο περίπατο μέχρι την λαχαναγορά και την κρεαταγορά!
Όλα μ' αρέσουν αν και έχουν αλλάξει πάρα πολύ από τότε που τα πρωτογνώρισα!
Τελευταία όμως μισώ τα Σαββατοκύριακα στους Πεζόδρομους με τα λεφούσια κόσμου να με πνίγουν!
Καθημερινές όμως, νωρίς το πρωϊ είναι όλα τέλεια!!!

ΥΓ
Να θυμηθώ να κάνω έναν περίπατο στην Πνύκα!
:))

Νηφάλια Μέθη είπε...

αστρια μου,

αγγιζεις την καρδια!
μου φτιαξες πολυ τη μερα.. :)
ειμαι στη βιβλιοθηκη και χαρηκα πολυ που ειδα το βιτεακι...
την αθηνα την νιωθω πατριδα της καρδιας...εξι χρονια φοιτητικης ζωης εκει αγαπησα οποιο στενο τριγυρισα..
ομορφες αναμνησεις..ποδηλαταδα απο το πεζοδρομο της ακροπολης,θησειο,ερμου,ζαπειο μοναστηρακι και πισω ακροπολη (ηταν καποτε καποιος που νοικιαζε ποδηλατα σ ενα στενακι διπλα απο το πεζοδρομο και τον τιμουσαμε συχνα..) μου θυμισες και την πρωτη φορα που πηγαμε λυκαβητο..αυτη η άπλα με πολυκατοικιες και το αισθημα πως εγω ειμαι ενα διαμερισματακι μεσα σ αυτη.. γιατι ο λουμπαδιαρης..? εχει πιο ομορφη βολτα αργα το απογευματακι εκει..?
και τα νοσοκομεια..οι πρωτες κλινικες...πρωτη φορα το στηθοσκοπιο σε καρδια..πρωτη φορα στο χειρουργειο..ή φευγοντας απο εφημερια του Λαικου βραδυ να κανει ψυχρα και να καληνυχτιζει ο αστεγος στο παγκακι...τετοιες στιγμουλες...και εκεινες οι γιαγιαδες που καλημεριζουν στους δρομους...

ευχαριστω πολυ για την αφιερωση το καταχαρηκα και με το παραπανω!

καλο μεσημερακι!
να σαι παντα καλα :):)

...την αγαπη μου

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Μα η Αθήνα ηταν και ειναι υπέροχη
πόλη καλή μου...εμεις προσπαθούμε να
την κανουμε ανυπόφορη, άλλα ακόμα
κι ετσι, η ομορφιά της δεν χάνετε!!!

πολλά κοτσυφοφιλιά

τσίου!!!!

Άστρια είπε...

@mareld:
Να είσαι καλά mareld μου.Καλό βράδυ :)) :))

Άστρια είπε...

@kikop80:
Ωραίο αυτό που έγραψες, ζώντας μέσα στην καρδιά της.
Και αυτό για τα Σαββατοκύριακα, ίσως μια βόλτα δική μας και ανάσα, πνίξιμο για κάποιον άλλο που ζει εκεί.
Καλό βραδάκι kikop :)) :)

Άστρια είπε...

@νηφάλια μέθη:

Καλή μου Νηφάλια Μέθη και εσύ μου έφτιαξες το απόγευμα με όσα έγραψες. Μου θύμισες και τα δικά μου φοιτητικά χρόνια (χωρίς όμως ποδήλατο).

Ο λόγος της αφιέρωσης είναι για όλες αυτές τις "στιγμές νοσοκομείου", που κατέγραψες και συγκίνησες, απαλύνοντας κάποιον πόνο μέσα σε αυτή την πόλη. Κάποιες στιγμές αγάπης και ανθρωπιάς που ζουν ακόμα στην μεγάλη πόλη.
Και επίσης γιατί ένοιωθα ότι κάτι θα επεθύμησες από εδώ.

Να είσαι καλά, σε φιλώ :)) :))

Άστρια είπε...

@karaflokotsifas:

Καλέ μου φίλε, θα επαναλάβω αυτό που είπες "Μα η Αθήνα ηταν και ειναι υπέροχη πόλη ... εμεις προσπαθούμε να την κανουμε ανυπόφορη, άλλα ακόμα κι ετσι, η ομορφιά της δεν χάνετε!!!"

Και αυτή είναι μία μεγάλη αλήθεια !!!

Βέβαια στο σίγουρο "εμείς" νομίζω ότι θα πρέπει να προστεθούν και "οι άλλοι" (οι Μεγάλοι κ.α.)

Σε φιλώ, να είσαι πάντα καλά :)) :))

υγ.Βέβαια το παλαιό ρητό έλεγε για γλαύκα στην Αθήνα κι εσύ την ξέχασες στο δάσος (ή μήπως δεν θέλει πια να έρθει;) Της στέλνω πολλούς χαιρετισμούς πάντως :)) )

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αθήνα διαμαντόπετρα
της γης το δαχτυλίδι....

Πλάκα, Λκαβηττός και ό,τι πρασινο απέμεινε έχει την αξία του.. Λ. Μαραθώνα, Αγ. Τριάδα και Αγ.Μελέτιος πάνω από τα Κιούρκα (Αφίδνες)κ.α, κ.α...
Διάθεση και καλή καρδια να υπάρχει.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Fegia είπε...

Άστρια μου, καλό μεσημέρι.
Λείπω (σαν κάτοικος) πολλά χρόνια από την Αθήνα.
Την πόλη που σημάδεψε τα χρόνια της εφηβείας μου.
Κάθε φορά που την επισκέπτομαι την ανακαλύπτω από την αρχή. Αλλαγμένη, εξωραϊσμένη, αγωνιούσα να επιζήσει...
Οι αναμνήσεις μου όμως, ζουν ακέραιες.
Στις γειτονιές στο Περιστέρι.
Στα στενά της Βάθης και του Μεταξουργείου, όπου και το σχολείο μου.
Στη Σόλωνος και τα Εξάρχεια, όπου και το φροντιστήριό μου.
Στη Ν. Φιλαδέλεφεια, όπου το γήπεδο της ομάδας μου.
Και αργότερα, στο Σύνταγμα, στην παραλιακή, στο Λυκαβητό και - γιατί όχι - στο Κολωνάκι.

Η Αθήνα μου λείπει...

Όποτε την επισκέπτομαι, το πρώτο που κάνω, είναι μια βόλτα από Πλάκα σε Θησείο, στο μοναδικό πεζόδρομο...

Και μια εξομολόγηση: Ενας λόγος που κάθε χρόνο αγοράζω εισιτήριο διαρκείας για την ΑΕΚ, είναι για να μπορώ να έρχομαι στην Αθήνα, έστω με το πρόσχημα ενός αγώνα...

Άστρια είπε...

@φύρδην -μίγδην:
Γλαρένια μου, πράγματι το πράσινο αυτό έχει την αξία του. Η Πεντέλη, ο Υμμητός και η Πάρνηθα είναι οι πνεύμονές της μαζί με τα μικρά της πάρκα. Η αναπνοή της; έρχεται και από την θάλασσα.
Να είσαι καλά, σε φιλώ:)) :))

Άστρια είπε...

@fegia:
"Κάθε φορά που την επισκέπτομαι την ανακαλύπτω από την αρχή. Αλλαγμένη, εξωραϊσμένη, αγωνιούσα να επιζήσει...
Οι αναμνήσεις μου όμως, ζουν ακέραιες.
........
Η Αθήνα μου λείπει..."

Πολύ γλυκό αυτό που έγραψες fegia καθώς και οι αναμνήσεις σου που μοιράστηκες με μας.

(Και οι βουτιές στις γύρω παραλίες και κάποια θερινά σινεμά που έγραψαν ιστορία ε; και άλλα, είναι και αυτά, δεν είναι;)

Πάντως για την ΑΕΚ, από αυτά που βλέπω από τον σύζυγό μου, από τότε που διαλύθηκε το γήπεδο στην Ν. Φιλαδέλφεια, ζήτημα να έχει πάει δύο - τρεις φορές στο γήπεδο. Με την Ν Φιλαδέλφεια ένοιωθε δεμένος, και ήταν η ... έδρα του πολλές Κυριακές.

Καλό βραδάκι:))

panagiota είπε...

Οποιος την έζησε σίγουρα την αγάπησε.
Πάντα επισκέπτρια ήμουν για λίγο, αλλά πριν από χρόνια με γοήτευε.Τώρα δεν θα μπορούσα να ζήσω στην Αθήνα.Και από την θεσ/νίκη θα έφευγα αν μπορούσα. Το μπετόν ο συνωστισμός αυτοκινήτων και ανθρώπων ,η εξαφάνιση των γειτόνων και των αλανών που έπαιζαν παιδιά μου φέρνει κατάθλιψη.

Καλό απόγευμα Αστεράκι.

Άστρια είπε...

@Παναγιώτα μου,

Χάρηκα που βγήκες λίγο για @βολτούλα και σε είδα, γιατί ξέρω ότι είχες δύσκολες στιγμές.

Η προτροπή της ανάρτησης ήταν να βρούμε το καλό μέσα από αυτά τα καθημερινά που μας βαραίνουν.
Εγώ ένα καλό που βλέπω μέσα από εσένα είναι ότι υπάρχουν στην μεγάλη πόλη γύρω μας και ΄Ανθρωποι. Και αυτό είναι ένα πολύ Μεγάλο Καλό.

Σε φιλώ πολύ πολύ :))))))))

P. Kapodistrias είπε...

Η Αθήνα με θέλγει. Ίσως επειδή δε ζω εκεί και, όταν βρεθώ, μπορώ να εκδράμω δημιουργικά, έχοντας πλείστες όσες ευκαιρίες και δυνατότητες!

Την ψηφίζω!!!

Άστρια είπε...

@π.κ.

Η ψήφος ελήφθη θετική.

Πάντα "..δημιουργικά.." δημιουργώντας "..πλείστες όσες ευκαιρίες και δυνατότητες!""

Να είσαι καλά π. κ. :))

marianaonice είπε...

Αθήνα διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι!
Όσο κι αν την ασχήμηναν, όσο κι αν ασέλγησαν πάνω στη θεϊκή ομορφιά της, είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, η πόλη που πρόλαβα λίγο να τη γνωρίσω ακόμη στις ομορφιές της με τα προάστιά της, τις γειτονιές της και τις αλάνες της!
Με συναρπάζει η ιδέα ότι εδώ είναι το επίκεντρο όλων των happenings της ζωής μας!! Θάλασσα, βουνό, θέατρα, κινηματογράφοι, συναυλίες, ταβέρνες, μπαράκια, κέντρα διασκεδάσεως, καταστήματα, ό,τι ποθεί η ψυχή σου νομίζεις ότι θ' απλώσεις το χέρι να τ' αγγίξεις!
Άσχετα ότι σπάνια απλώνουμε το χέρι, λόγω των πολλών μας υποχρεώσεων. Αρκεί όμως η αίσθηση της δυνατότητας να το κάνεις! Αυτό για μένα σημαίνει ελευθερία! Και μου τη δίνει η Αθήνα!

Άστρια είπε...

@marianaonice:
Νομίζω Μαριάννα μου ότι τα είπες όπως είναι. Και πράγματι, ένας από τους κυριότερους λόγους που θέλουμε να είμαστε εδώ είναι η αίσθηση ότι τα έχουμε όλα δίπλα μας αν θελήσουμε να πάμε, άσχετα αν δεν το εκμεταλευόμαστε.
Σε φιλώ πολύ :))

P. Kapodistrias είπε...

Βράδυ καλό κι... ενάρετο!

Άστρια είπε...

@π.κ.
Καλή εβδομάδα και καλή δύναμη !!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλή εβδομαδα!

Χριστίνα (lbt) είπε...

Καλη βδομάδα, Άστρια!

σου χω προσκληση στο blog μου!

:)

Άστρια είπε...

@ανεμοσκορπίσματα:
Καλή εβδομάδα ... καλοτάξιδη!

Άστρια είπε...

@little beautiful things:
Καλή εβδομάδα:))
Έρχομαι από εκεί να δώ :))

mareld είπε...

Άστρια μου!

Πολλά φιλάκια και καλή σου μέρα!

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Καλη σου βδομαδα γεματη
λιακάδα καλη μου Άστρια

κοτσυφοφιλώ σε

τσίου!!!!

Άστρια είπε...

@mareld :
Καλησπέρα mareld μου, τώρα μόλις ήπια το τσάι μου και είχα δίπλα ένα μικρό μπισκοτάκι:)

Άστρια είπε...

@karaflokotsifas:
Τί χαρά μου έδωσες που σε βρήκα φίλε μου! Και τη λιακάδα, όχι μόνο αυτή που βλέπουμε, πόσο πραγματικά την έχουμε ανάγκη!
Να είσαι καλά, σε φιλώ:))

mareld είπε...

Άστρο μου και φεγγάρι μου, μαργαριτάρι μου!

Μια αγκαλιά για σένα και μια για την Αθήνα μας!

Αθήνα

Κοίτα ακόμα μια φορά, προτού αφήσομε το θαυμαστό αυτό βουνό
Στα δυτικά, που απ' τα νότια το πλησιάζεις. Κοίτα εκεί,
Μια πόλη στέκει στου Αιγαίου την ακρογιαλιά,
Με αρχοντιά χτισμένη, καθάριος ο αέρας κι η γη 'λαφριά.
Το μάτι της Ελλάδας, η Αθήνα, μητέρα των Τεχνών,
της Ευγλωττίας, γενέτειρα πνευμάτων δοξασμένων'
Φιλόξενη, στην πιο κρυφή της τη γωνιά
Σε πόλη ή και προάστεια ή επαρχία, περίπατοι σπουδής και ίσκιοι.

Κοίτα εκεί τον ελαιώνα της Ακαδημίας,
Το καταφύγιο του Πλάτωνα, εκεί που τ' αττικό πουλί
Με τρίλλιες πλούσιες, όλο το καλοκαίρι, τις πυκνές νότες του σκορπάει
Εκεί, ολάνθιστος ο λόφος του Υμηττού σε ρεμβασμό σπουδαστικό καλεί,
Κι εργατικές οι μέλισσες στ' αυτιά σου ζουζουνίζουν..
John Milton (1608–1674)

Γλυκά φιλιά και καλή σου μέρα!

Άστρια είπε...

Καλησπέρα mareld μου, υπέροχα αυτά που έγραψες, μας ταξίδεψαν στον χρόνο και στην ομορφιά!
Να είσαι καλά, σε φιλώ :))

Νηφάλια Μέθη είπε...

Αστρια μου

αφηνω φιλι και αγκαλια,
να σαι καλα πολυ!

καλο μας μεσημερακι :)

Flora είπε...

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ φίλη μου!!!
Μα ... είναι απίστευτο...
Παρόμοια πράγματα συζητάγαμε χτες στο σχολείο... Απίστευτο!

Σε ευχαριστώ πολύ για τις επισκέψεις σου. Σου απάντησα στο σχολιάκι σου... Αχ, θέλω μωρέ να τα λέμε πιο πολύ! Από δω και πέρα θα είμαι πιο τακτική στον ονειρεμένο αστροβυθό σου!

Φιλάκια πρωινά!

Roadartist είπε...

Καλημερα.. αστρια..
Ανοικτη προσκληση..
Εχεις διάθεση για ενα ιδιαίτερο παιχνίδι ???

Άστρια είπε...

Καλή μου νηφάλια μέθη, με διαφορά λίγων ημερών, καλό μεσημεράκι εύχομαι. Φιλάκια:))

Άστρια είπε...

@φλώρα:
Πολύ το χάρηκα που είδα το σχόλιό σου και το χαμόγελο του avatar σου.
Καλά να είσαι:))

Άστρια είπε...

Καλό μεσημέρι roadartist, έρχομαι από κεί. Σε φιλώ:))