Όταν στις 27.3.08 πρωτοάρχισα το blog, με τίτλο πρώτη ισχνή ηλιοαχτίδα, είχα γράψει:
"Blogger λοιπόν και εγώ...!!!Πρώτη φορά και δύσκολη, πολύ δύσκολη, για μένα που δε παίζω στα δάκτυλα όλα αυτά τα ηλεκτρονικά κόλπα που είναι παιχνίδάκια για άλλους. Είδα κάποια τυχαία και τα θαύμασα, ζήλεψα τον κόσμο τους και πιο πολύ την παρέα τους (θα τα αναφέρω μελλοντικά άν καταφέρω να συνεχίσω). Τα άλλα τα Βlogs που δεν μου άρεσαν τα προσπέρασα, δεν παύει να είναι και αυτά μιά άλλη παρέα που την χαίρονται οι δικοί της. Γι' αυτό τόλμησα και αποφάσισα κάτι που θα το θεωρούσα απίθανο για μένα: να εκθέσω και να μοιραστώ σκέψεις, συναισθήματα, γνώσεις, απόψεις, σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω, όμως είδα ότι έχουν κοινα ενδιαφέροντα με εμένα. "
Και άρχισα το ταξίδι μου στα Βlogs ξεκινώντας από αυτούς που σχολίαζαν σε αυτά που μου άρεσαν. Όσα επέλεξα, τα λίγα, ακόμα τα χαίρομαι. Και κάποια με επέλεξαν και εκείνα, τα ευχαριστώ. Θα γράψω σε άλλη ανάρτηση για αυτά τα blogs, τα αστέρια όπως τα ονόμασα και έτσι είναι, αφού καθένα από αυτά, κάθε που το επισκεπτόμουνα, φιλόξενα, ένα δικο του κόσμο είχε να μου δείξει και λίγο από το φως του να μου χαρίσει.
Αυτό που δεν περίμενα σε αυτό το ταξίδι ήταν ότι δεν μοιράστηκα απλώς σκέψεις και συναισθήματα με την έννοια της καταγραφής τους, αλλά άρχισα σιγά σιγά να σκέφτομαι θέματα που συζητήθηκαν και επίσης, το πιο δύσκολο, να νοιώθω συναισθήματα και όταν έκλεινα τον υπολογιστή. Χαρά όταν με επισκέπτονταν και μου άφηναν τα σχόλιά τους, ανησυχία αν δεν είχα νέα τους, αν είναι καλά, μήπως κάτι που έγραψα μπορεί να τους στεναχώρεσε, ένοιωθα να συμμετέχω στα προβλήματά τους, να χαίρομαι στις επιτυχίες τους και στις καλές στιγμές τους, ένοιωθα από το γράψιμο και τα θέματά τους το πως ένοιωθαν και εκείνοι αυτή τη στιγμή και πολλά άλλα συναισθήματα που δεν φανταζόμουν ότι θα είχα για τους αγνώστους που μου γίνονταν γνωστοί αν και οι περισσότεροι ανώνυμοι.
Και όλα αυτά ενώ έχω έναν πολύ γεμάτο χρόνο από δουλειά, οικογένεια και φίλους (λίγους αλλά εξαιρετικούς) και αρκετά ενδιάφέροντα ώστε να μην πλήττω.
Νοιώθετε και εσείς το ίδιο; Είμαστε και μεις μήπως σε ένα εικονικό παιχνίδι ζωής με υπαρκτούς όμως χαρακτήρες;
"Blogger λοιπόν και εγώ...!!!Πρώτη φορά και δύσκολη, πολύ δύσκολη, για μένα που δε παίζω στα δάκτυλα όλα αυτά τα ηλεκτρονικά κόλπα που είναι παιχνίδάκια για άλλους. Είδα κάποια τυχαία και τα θαύμασα, ζήλεψα τον κόσμο τους και πιο πολύ την παρέα τους (θα τα αναφέρω μελλοντικά άν καταφέρω να συνεχίσω). Τα άλλα τα Βlogs που δεν μου άρεσαν τα προσπέρασα, δεν παύει να είναι και αυτά μιά άλλη παρέα που την χαίρονται οι δικοί της. Γι' αυτό τόλμησα και αποφάσισα κάτι που θα το θεωρούσα απίθανο για μένα: να εκθέσω και να μοιραστώ σκέψεις, συναισθήματα, γνώσεις, απόψεις, σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω, όμως είδα ότι έχουν κοινα ενδιαφέροντα με εμένα. "
Και άρχισα το ταξίδι μου στα Βlogs ξεκινώντας από αυτούς που σχολίαζαν σε αυτά που μου άρεσαν. Όσα επέλεξα, τα λίγα, ακόμα τα χαίρομαι. Και κάποια με επέλεξαν και εκείνα, τα ευχαριστώ. Θα γράψω σε άλλη ανάρτηση για αυτά τα blogs, τα αστέρια όπως τα ονόμασα και έτσι είναι, αφού καθένα από αυτά, κάθε που το επισκεπτόμουνα, φιλόξενα, ένα δικο του κόσμο είχε να μου δείξει και λίγο από το φως του να μου χαρίσει.
Αυτό που δεν περίμενα σε αυτό το ταξίδι ήταν ότι δεν μοιράστηκα απλώς σκέψεις και συναισθήματα με την έννοια της καταγραφής τους, αλλά άρχισα σιγά σιγά να σκέφτομαι θέματα που συζητήθηκαν και επίσης, το πιο δύσκολο, να νοιώθω συναισθήματα και όταν έκλεινα τον υπολογιστή. Χαρά όταν με επισκέπτονταν και μου άφηναν τα σχόλιά τους, ανησυχία αν δεν είχα νέα τους, αν είναι καλά, μήπως κάτι που έγραψα μπορεί να τους στεναχώρεσε, ένοιωθα να συμμετέχω στα προβλήματά τους, να χαίρομαι στις επιτυχίες τους και στις καλές στιγμές τους, ένοιωθα από το γράψιμο και τα θέματά τους το πως ένοιωθαν και εκείνοι αυτή τη στιγμή και πολλά άλλα συναισθήματα που δεν φανταζόμουν ότι θα είχα για τους αγνώστους που μου γίνονταν γνωστοί αν και οι περισσότεροι ανώνυμοι.
Και όλα αυτά ενώ έχω έναν πολύ γεμάτο χρόνο από δουλειά, οικογένεια και φίλους (λίγους αλλά εξαιρετικούς) και αρκετά ενδιάφέροντα ώστε να μην πλήττω.
Νοιώθετε και εσείς το ίδιο; Είμαστε και μεις μήπως σε ένα εικονικό παιχνίδι ζωής με υπαρκτούς όμως χαρακτήρες;
Η φωτογραφία είναι από την "Όαση Φευγαλέας Ομορφιάς ..." του Ηλιογράφου
36 σχόλια:
Άστρια,
μες στο μυαλό και τη σκέψη μου βρίσκεσαι. Ακριβώς έτσι είμαι και αισθάνομαι για το μπλόγγιγκ. Το μόνο που δεν μπορώ να ξεπεράσω είναι η "υποχρέωση" αφού πάω σ' ένα μπλογκ να σχολιάσω. Δεν θέλω να σχολιάζω οτιδήποτε, για πολλούς και διάφορους λόγους. Από έλλειψη χρόνου έως και έλλειψη τεκμηριωμένης άποψης για το συγκεκριμμένο θέμα. Δεν θέλω να χάνω τον χρόνο μου λέγοντας βλακιούλες μόνο και μόνο για ν' αφήσω ένα σχόλιο, να το δει ο μπλογκοφίλος και να πει "α, να πέρασε κι η Φωτεινή S". Με φτάνει που πέρασα από το μπλογκ πήρα μια ιδέα για το θέμα και φεύγω. Αυτή την τακτική όμως, που την εφαρμόζω κατά κόρον, φοβάμαι μήπως οι συμπλόγγερς την αντιλαμβάνονται σαν άγνοια, ή αδιαφορία. Από τη στιγμή που έβαλα δίπλα το blogroll δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει κάποιος φίλος ανάρτηση και να μην πάω να δω τι λέει.
Συγγνώμη για την κατάχρηση που κάνω στον χώρο σου αλλά βρήκα μια ευκαιρία να πω τον "πόνο" μου
Πολλά φιλιά
αστρια μου
αστερια κι αστερακια σ εναν απεραντο ουρανο ειμαστε ολοι.Ετσι ειναι που τα λες,μεσα απο το νετ ολοιλιγο πολυ ψαχνουμε την επικοινωνια.Ολοι μας με τον τροπο μας ...που αν ταιριαζει με τον συμπλογκερ ειναι ακομη καλυτερα.
Χαιρομαι πολυ κυριως γιατι απο το κειμενο σου αντιλαμβανομαι εναν ανθρωπο που με το μπλογκ απλα κι ανθρωπινα βαζει αλλο ενα χρωματιστο παζλ στην εικονα του κοσμου του,χωρις να γνεται το μπλογκαρισμα αποκλειστικη εξαρτηση και διεξοδο.
Νασαι καλα κοπελα μου
καλη βδομαδα.
και γω παρόμοια συναισθήματα έχω σ' αυτό το μικρό ταξίδι μου στο χώρο των μπλογκς!
Και είναι φυσιολογικά, γιατί αφορούν ανθρώπους που καταρχήν τους επιλέγουμε από τον τρόπο σκέψης τους, έστω κι αν πολλούς δεν τους ξέρουμε εμφανισιακά.
Καλημέρα!! :)
΄Ετσι νιώθουμε ΑΚΡΙΒΩΣ, όλοι όσοι κινούμαστε, σε αυτά πλαίσια και έχουμε ταυτόσημες απαιτήσεις από το διαδίκτυο.
Καλή σου μέρα,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
θα έλεγα ότι τα μπλόγκς είναι η "υλοποίηση" της τηλεπάθειας!
που να΄ξερε ο πατέρας του όρου "κυβερνητική" (Αριστοτέλης) τις εξελίξεις του (αν και αυτό τον όρο τον χρησιμοποίησε για τον εξ΄αποστάσεως έλεγχο των πλοίων)
Φωτεινή μου,
Κατ' αρχήν δεν είναι καμία κατάχρηση χώρου και χαίρομαι που ανοίγεις τις σκέψεις σου.
Νομίζω ότι είναι προφανές ότι δεν πρέπει κανείς να σχολιάζει από υποχρέωση, αλλά επίσης δεν μπορώ να θεωρήσω βλακειούλες και ένα απλό πέρασμα από ένα blog χωρίς άλλο σχολιασμό. Προσωπικά, σε ορισμένες περιπτώσεις το έχω κάνει, γιατί έτσι ένοιωθα. Επίσης ούτε οι "συνμπλόγκερς" θα πρέπει να αντιλαμβάνονται τον μη σχολιασμό ως άγνοια ή αδιαφορία. Όλοι έχουμε τις έννοιές μας και τις υποχρεώσεις μας και όλοι πρέπει να το σεβόμαστε αυτό και στους άλλους.
Το σωστό είναι νομίζω να κάνουμε αυτό που νοιώθουμε κάθε φορά.
Το θέμα που περισσότερο ήθελα να θείξω με την ανάρτησή μου ήταν ότι με τα μπλογκς και τις ανταλλαγές σχολίων δεν σταματάμε μόνο εκεί αλλά μας δημιουργούνται και συναισθήματα για ανθρώπους με τους οποίους ίσως να μη συναντηθούμε ποτέ. Και το μικρό ερώτημά μου ήταν αν συμμετέχουμε σε ένα εικονικό παιχνίδι με αληθινούς χαρακτήρες.
Πολλά φιλιά και από μένα :))
Φαραώνα μου, σε ευχαριστώ για τα λόγια σου και πράγματι η εξάρτηση είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα και θέλει προσοχή.
Βέβαια, συμφωνώ ότι το μπλόγκιγκ είναι ένας σοβαρός τρόπος επικοινωνίας και σου προσφέρει και σου μαθαίνει πολλά, πόσο μάλλον όταν βρίσκεις πολλές φορές ανθρώπους με αντίστοιχα ενδιαφέροντα που δεν βρίσκεις πάντα στο περιβάλλον σου. Έχεις δε κυρίως την δυνατότητα να διαλέξεις εσύ.
Καλή εβδομάδα να έχουμε :))
Γλαρένια μου, εσύ είσαι ένα πραγματικό παράδειγμα για αυτό που λέω όσον αφορά τα συναισθήματα. Ανοίγεις την καρδιά σου σε όλους και είναι φανερή η συμμετοχή του συναισθήματος στα σχόλιά σου. Και από την άλλη πλευρά, πόσο κόσμο στεναχώρεσες όταν είπες ότι κλείνεις την ιστοσελίδα σου!!
Καλό βραδάκι :))
@little beautiful things:
Καλώς ήρθες με μικρά όμορφα πραγματα, πολύ σωστή η παρατήρησή σου, θα χαρώ να τα λέμε. Καλό βραδάκι :))
Άστρια,
σαφώς και υπάρχουν συναισθήματα και μάλιστα τέτοια που με αρκετούς μπλόγκερς έχω αποκτήσει προσωπική
E-mail-ογραφία, αν επιτρέπεται ο όρος, τηλεφωνιέμαι και τους γνώρισα προσωπικά (πχ Ελευθερία, Κυκλάμινο κλπ)
Καλό βράδυ και καλό μήνα!
ηλιογράφε, πολύ ωραίο το σχόλιό σου.
Μου θύμισες κάτι άσχετο πάντως, για τον αυτοματισμό, στον Όμηρο, που περιγράφει τα πλοία των Κερκυραίων αν δεν κάνω λάθος, που δεν είχαν πλήρωμα και ταξίδευαν με μεγάλες ταχύτητες στον προορισμό τους. Επίσης ο Ήφαιστος είχε ετοιμάσει χρυσά μέσα για να σερβίρουν τους θεούς στον Όλυμπο κ.α.
Άστρια προτού γίνω blogger παρακολουθούσα τα διάφορα μπλοκ για αρκετό καιρό. Προβληματίστηκα αν θα έκανα δικό μου blog, τελικά το δημιούργησα περισσότερο επειδή εκείνη την εποχή είχαν εμφανιστεί κάποια νέα blog και σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο εύκολο να επικοινωνήσω με νέους blogger.
Και πράγματι έτσι έγινε, κάποιοι κολλήσαμε κάποιοι όχι. Άλλωστε δεν νομίζω ότι θα πρέπει να επικοινωνεί κανείς μόνο από υποχρέωση, εάν δεν κολλάει με κάποιον δεν συνεχίζει.
Πάντως δεν σου κρύβω ότι βρήκα πολύ ζεστασιά σε πολλούς και γι’ αυτό συνεχίζω. Το συναίσθημα πλέον βγαίνει μόνο του, σαν να μιλάω σε πολύ φίλους μου. Θα δούμε ο χρόνος θα δείξει!
Να είσαι καλά Άστρια, gskastro
gskastro; Συμφωνώ μαζί σου, εσύ επιλέγεις. Και πράγματι βρίσκεις σε πολλούς και ζεστασιά και ανθρωπιά!
Καλό βραδάκι :))
άστριά μου,
Η ανάγκη για επικοινωνία στον άνθρωπο ήταν πάντα κυρίαρχη. Ο τρόπος δε επικοινωνίας με το blog που σου παρέχει και ανωνυμία τις περισσότερες φορές, δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνείς, πιο αληθινά και πιο ειλικρινά που ενδεχομένως σε ανθρώπους που σε ξέρουν να μην μιλούσες ποτέ έτσι όπως σ΄ ένα σχόλιό σου.
φιλί κοραλένιο για καλό μήνα.
Καλησπερα Αστρια, σιγουρα δημιουργούνται και συναισθήματα.. Αυτες τις σκεψεις εκανα και εγω προσφατα..
Αυτη η επικοινωνια ειναι μαγικη..κατα ενα τροπο..
Γιατι κατευθυνεις, επιλεγεις τι σε απασχολει και εσύ πως θα διαχειριστεις το μεσον.. και οποιος θελει ακολουθει..
Θα πρεπει να εχεις και τη συγκεντρωση, να θετεις τα ορια στον εαυτο σου, να μη σου γινει εξαρτηση..
Παντως κ εγω εχω αισθανθει αυτο που αναφερεις..να συνεχιζω να σκεφτομαι συζητησεις και θεματα που ειδα, διαβασα σε καποια αγαπημενα μπλογκς.
Οσον αφορα το σχολιασμο, προσωπικα εχω νιωσει αρνητικοτητα απο καποιους που δε σχολιασα κλπ, ας μην επεκταθω σε αυτο, αλλα με το καιρο καταλαβα οτι δε εχουν ολοι καλες προθεσεις.. Δε γινεται ετσι κ αλλιως να σχολιαζεις παντου, ουτε να κολλησεις με ολους. Παντα επιλεγεις. Οπως και στη ζωη.
Χαιρομαι που τελικα ομως εφτιαξες το μπλογκ σου.
Και σε ευχαριστω για τη 'διαδικτιακη' σου παρεα :) φιλια πολλα, καλο βραδυ!
Να΄μαι κι εγώ ξανά στα λημέρια των αγαπημένων αγνώστων και γνωστών.
Αστεράκι κι εγώ καινούρια είμαι στον χώρο αλλά ξεχώρισα και ακόμα ξεχωρίζω άτομα μέσα από τα Μπλόγκ που οπωσδήποτε κάτι σημαντικό έχουν να μας πουν.
Και το ότι μοιράζονται τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους μαζί μας είναι ανθρώπινα υπέροχο.Αλλωστε το ίδιο δεν κάνουμε κι εμείς?
Προσωπικά διαβάζω πολλούς που τους βρίσκω ενδιαφέροντα άτομα.Το αν δεν αφήνω σχόλια είναι γιατί είτε συμφωνώ μαζί τους είτε επειδή δεν θέλω να διαφωνήσω με γραπτούς διαλόγους(την διαφωνία την θέλω πρόσωπο με πρόσωπο και όχι με ραβασάκια)
Πολλά είπα πάλι...
Ας μείνουμε άνθρωποι.Ας έχουμε συναισθήματα ακόμα και με τους άγνωστους,συμπλόγκερ μας και μακάρι να τύχαινε να γνωριστούμε οι ομοϊδεάτες μεταξύ μας.
Θεωρώ ευτυχία μου και τιμή μου που γνώρισα κάποια υπέροχα άτομα μέσα απο τα μπλογκ
Αστεράκι μου σου στέλνω μια ζεστή καληνύχτα...
@φωτεινή S:
Πολύ ωραίο αυτό που είπες, το ότι δηλ. επέκτεινες αυτή την επικοινωνία. Δεν είναι όμως ολοι έτοιμοι για κάτι τέτοιο, ή απλά βρίσκουν πιο ωραία την επικοινωνία των blogs η οποία έχει τη δική της έλξη και τα δικά της πολύ ισχυρά πλεονεκτήματα.
Καλό μήνα να έχουμε:))
@zanzibar μου αυτό που λες είναι αλήθεια, αν κρίνω και από τον εαυτό μου, που νομίζω οτι είμαι αρκετά αυστηρή στις επιλογές μου, τελικά, μαθαίνεις τόσα και βρίσκεις τόσα ενδιαφέροντα πράγματα σε ανθρώπους που διαφορετικά όπως λες δεν θα πλησίαζες ή δεν θα σε πλησίαζαν εκείνοι.
Πολλά φιλιά :))
@roadartist μου, η γνώμη σου μετράει πολύ, γιατί έχεις επαφή με πάρα πολλούς bloggers.
Ο κυριότερος από τους λόγους για τους οποίους έκανα την ανάρτηση ήταν για τα ανάμικτα συναισθήματα και σκέψεις που μας ακολουθούν αφού κλείσουμε τον υπολογιστή, ενώ αφορούν άτομα που δεν γνωρίζουμε πραγματικά.
Όσα λες είναι σωστά και σε ευχαριστώ και εγώ για την διαδικτυακή σου παρέα.
Ισχύουν ακόμα όσα σου είπα παλαιότερα.
Καλό μήνα, με εμπνεύσεις :))
@Παναγιώτα μου, κι αν σου πω ότι ήσουν ένα από τα άτομα που είχα την έννοια σου, αν είσαι καλά, γιατί είχες τόσο καιρό να γράψεις στο blog σου;
Συμφωνώ και μαζί σου σε όσα λες και κάτι που αποκομίζει τελικά κανείς από το blogging είναι μία ανακούφιση ότι υπάρχουν ακόμα "καλοί" άνθρωποι με την απλοϊκή αλλά και ουσιαστική έννοια της λέξης. Και έχεις μεγαλύτερη πιθανότητα να τους εντοπίσεις και να τους επιλέξεις για @φίλους.
Πολλά φιλιά στον Βορρά :))
Καλό μήνα Άστρια.
Νομίζω ότι τουλάχιστον σε ότι με αφορά, κάπως έτσι - όπως περιγράφεις - είναι τα πράγματα.
Συμμερίζομαι απόλυτα τις απόψεις καια τα συναισθήματά σου. Κι εγώ δεν περίμενα με τίποτε ότι θα δενόμουν τόσο πολύ με την blog μου και - κυρίως - την blogοπαρέα....
Δεν πρόκειται περί εικονικής πραγματικότητας. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Πρόκειται περί μιας πολύ πραγματικής επικοινωνίας μεταξύ αγνώστων (και τι έγινε). Αλλωστε με πολλούς από σας νοιώθω σαν να γνωριζόμαστε καιρό...
Σε τελευταία ανάλυση, η ανωνυμία και η απόσταση εξασφαλίζει κάτι σαν το δωματιάκι του εξομολογητηρίου... και οδηγεί σε πιο ελεύθερες εκμυστηρεύσεις απαλλαγμένες από την ιδιοτέλεια και την ανάγκη της υστεροφημίας...
Παγματικό πάντως έιναι το πρόβλημα του ελεύθερου χρόνου, ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε σε τόσα καλέσματα, αν και προσωπικά, πολύ θα το ήθελα....
Πολλά φιλιά.
@fegia: Σε ευχαριστώ γιατί πάρα πολύ καλά τα τοποθέτησες: και για τα υπαρκτά συναισθήματα και για το "πραγματική επικοινωνία μεταξύ αγνώστων (και τί έγινε;)" και αυτή η παρομοίωση με το "δωματιάκι του εξομολογητηρίου" που .." οδηγεί σε πιο ελεύθερες εκμυστηρεύσεις απαλλαγμένες από την ιδιοτέλεια και την ανάγκη της υστεροφημίας..."
τα λέει ίσως όλα.
Επίσης το θέμα του χρόνου που είναι υπαρκτό πρέπει να είναι και σεβαστό.
Ο καλύτερος κώδικας είναι να επικοινωνούμε όπως νοιώθουμε και όποτε μας το επιτρέπει ο χρόνος, όπως δηλαδή μεταξύ φίλων.
Καλό βραδάκι :))
αστρια μου,
χαρηκα πολυ αυτη σου την αναρτηση...εγω σε νιωθω κοντα στην καρδια απο ενα σχολιο σου παλιο στο μπλοκ που μ αγγιξε...
ειναι που βαζουμε κομματακια της καρδιας και δενομαστε...
και σ ευχαριστω για την αγαπη,πολυ
καλο μας ξημερωμα καλοσυνατη μανουλα
Καλημέρα
Το θέμα σου είναι πολύ ενδιαφέρον και πραγματικά με προβλημάτισε αρκετά.
Το συναρπαστικό με το blogging είναι η πραγματική αίσθηση του μοιράζομαι χωρίς να κρίνομαι. Κάνω επιλογή τι θα διαβάσω και ποιον θα σχολιάσω. Επιλέγω πόσο κοντά να έρθω με κάποιον ή όχι. Πραγματικά με συναρπάζει η αίσθηση ελευθερίας που έχεις χωρίς να εξαρτάσαι από κανέναν και τίποτα. Μπορεί να βρισκόμαστε σε έναν εικονικό κόσμο που η φαντασία σου μπορεί να σε ταξιδέψει πολύ μακριά και να ανακαλύψεις πτυχές που πολλές φορές είναι άγνωστες. Από την άλλη θα συνεχίζω να το κάνω όσο με ευχαριστεί και σε καμιά περίπτωση δεν θα πιεστώ να συνεχίσω κάτι που δεν θα έχει ενδιαφέρον πλέον για εμένα.
Αληθινά θα ήθελα να γράψω πάρα πολλά, αλλά σέβομαι ότι είμαι σε ξένο «περιβόλι»
ΥΓ
Το blog σου μου το έστειλε μία πολύ καλή μου «εικονική» φίλη και με ενθουσίασε.
Θα τα λέμε
Καλή μου Νηφάλια Μέθη, εγώ σε ευχαριστώ πολύ για όσα λες εδώ τώρα, αλλά και για όσα γράφεις στο αγαπημένο μπλογκ σου.
Και τα κομματάκια καρδιάς που μας δένουν είναι αληθινά, να το θυμάσαι.
Φιλάκια, καλό βραδάκι:))
@takiz:
Καλώς ήρθες! Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις που καιεσύ κατέθεσες και χαίρομαι που προβληματίστηκες με τη μικρή αυτή ανάρτηση. Το σχόλιό σου είναι γεμάτο από αίσθηση ελευθερίας.
Θα χαρώ να τα λέμε :))
Αμοιβαία τα αισθήματα άστριά μου, και καμία σημασία δεν έχει αν είναι διαδικτυακά!!
Είμαστε ο αντικατοπτρισμός μίας πραγματικής αγαπημένης παρέας!!
Έτσι νοιώθω και εγώ σαν εσένα!
Φιλιά και καλό φθινόπωρο καλή μου!
@Marianaonice: αισθήματα, πραγματική παρέα και αντικατοπτρισμός λοιπόν.
Ο τελευταίος απαιτεί κάποιο μέσον και το αποτέλεσμα είναι ένα είδωλο του πραγματικού. Το φως στο νερό αντικατοπτρίζεται υπέροχα, οι αντικατοπτρισμοί όμως πολλές φορές παραμορφώνουν κιόλας.
Το σχόλιό σου πολύ όμορφο, καλό μας φθινόπωρο :))
Ο ουρανός σου ειναι αυτος που
με έκανε εμένα τουλάχιστον να
σε νοιώθω σαν δικο μου άνθρωπο
Ενα δικο μου αστερι και σε ευχαριστώ
πολυ που με άφησες να μπω στον δικο
σου ουρανό....
κοτσυφοφιλώ σε
τσίου!!!!!!
@karaflokotsifas:
Καλέ μου φίλε, τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Και ο ουρανός θα ήταν φτωχός χωρίς το δικό σου αστεράκι, τα φτερουγίσματα και την καλωσύνη σου.
Να είσαι καλά :)) :))
Μαζί σου!
Με όλες τις καλές σκέψεις και θετικά αισθήματα!
Καλό σαββατοκύριακο να έχουμε!
@π.κ. :
Και εγώ ευχαριστώ για όλα τα καλά και θετικά!!!
Καλό Σαββατοκύριακο και από μένα!
Είναι όντως μια όμορφη εμπειρία.... που μας χαρίζει πολλά..... Εύχομαι να συνεχίσεις έτσι όμορφα όπως ξεκίνησες............
@π. Λίβυε,
Ευχαριστώ πολύ για την ευχή και την ανταποδίδω για την ιστοσελίδα σου, προσθέτοντας στο "όμορφα" και το "δυνατά" για τα θέματα που με θάρρος θίγεις!!!
Καλό βράδυ !
Εικονικό παιχνίδι; Καθόλου. Ότι γεννά δράση και αντίδραση, αισθήματα και σκέψεις, είναι υπαρκτό. Είναι ζωή. Πολύ πιο πραγματική από τη ζωή που χαραμίζεται στο βωμό της αναγκαιότητας όπως σε χώρους εργασίας και συναναστροφές με ανθρώπους χωρίς ψυχική επικοινωνία.
Καλημέρα!
@Ανεποσκορπίσματα:
Καλώς και ευπρόσδεκτα ήρθες μετά από τόσο καιρό. Η σκέψη ενός ποιητή δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική, σε ευχαριστώ που την κατέθεσες.
Καλό φθινοπωράκι:))
Δημοσίευση σχολίου