Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

χαλαρά:)

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Τρυφερά, χαδιάρικα, παιχνιδιάρικα,  με ελάχιστες απαιτήσεις, πλήρη επικοινωνία με το βλέμμα, την ουρά τις κινήσεις του σώματος και πολύτροπη εκδήλωση της αγάπης τους (κυρίως όμως αποδοχή της δικής μας) και με χωρίς καμία υπόδειξη ή κριτική ποτέ για τις πράξεις μας.  Και ναι, όταν κοιμούνται ονειρεύονται:)
 
Φίλοι, φύλακες, μικροί γιατροί και μικροί δάσκαλοι καθημερινοί.  
 
 



Και για να μη ξεφύγουμε από το Σκωτσέζικο κλίμα, προτιμήθηκε, από τα παλαιότερα αναγνώσματα, αντί του Σέρλοκ Χολμς, Τη Νήσο των Θησαυρών, τον Δρ Τζέκυλ και Χάιντ κ.α.,  ο Πήτερ Παν του Τζέιμς Μπάρρυ, ίσως γιατί είχε πει ότι «Κάθε φορά που κάποιο  παιδί λέει ‘δεν πιστεύω στις νεράιδες’, κάπου υπάρχει μια μικρή νεράιδα που πέφτει νεκρή» και βεβαίως γιατί φανέρωσε πως τα παιδιά μπορούν να πετούν.
 
Σε μια μικρή westie
 
update 24.12.2014
 
 
Ο Νταλί, στην αγκαλιά της Μαριέλας!
 Ένας ευγενικός, ρομαντικός και χαδιάρης gentleman!
Λεπτομέρειες στα σχόλια:)

36 σχόλια:

librarian είπε...

Βρε βρε μια φάτσα με μαύρα πατουσάκια! Χμμ δεν νομίζω να συμπαθήσει όμως και πολύ τη γάτα μου, ε;
Καλό βράδυ αστεράκι!

Άστρια είπε...

Σοφό μου αστεράκι, πολύ το χάρηκα που σε είδα μετά από τόσο καιρό!!!
Δεν ξέρω πιθανή αντίδραση γιατί δεν έχει δεί γάτα ακόμα :))))

Καλό βραδάκι:)

Margo είπε...

Κάπου διάβασα.. γίνε αυτό που πιστεύει ο σκύλος σου πως είσαι :-)
Σαν παραμύθι και ο ίδιος, τρυφερούλης μαλλιαρός σκυλάκος. Παραμύθι καληνύχτας όλη η ανάρτηση. Έκλεισε τόσο γλυκά την ημέρα. Λατρεύω τα παραμύθια ..
Σε γλυκοφιλώ!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Τρυφερές εικόνες, σε δύσκολους καιρούς, χάδι στην ζωή μας.
Ένας όμορφος τρόπος για να ξεκινήσεις την μέρα, που φορτωμένη με τόσες μνήμες και τόσους φόβους, χρειάζεται λίγη τρυφερότητα και την αγνή ματιά που έχουν τα πλάσματα σαν αυτό, στις φωτογραφίες σου.
Σαν και αυτά στα παραμύθια σου.

Καλημέρα Μαρία μου.
Σ' ευχαριστώ για αυτό το χάδι.

Άιναφετς είπε...

Μόνο εσύ τρυφερό μου αστεράκι, έχεις αυτό το χάρισμα, να μπορείς να συνδυάσεις το γλυκύτατο αυτό σκυλάκι, με κάστρα και νεράιδες...
Τι όμορφη που είναι η γη μας!

ΑΦιλάκια χαλαρά και με βαθιές ανάσες! :)

librarian είπε...

Περνάω απλά δεν αφήνω πάντα ίχνη!

Άστρια είπε...

Margo μου,

Καλό:) ! είναι άπειρα αυτά που έχουν ειπωθεί για τη σχέση ανθρώπου και σκύλου.

Επειδή είναι μία μικρή westie στις φωτογραφίες, γι’ αυτό οι σκωτσέζικες επιλογές της ανάρτησης:) Σε είχα έντονα στο μυαλό που είχες γράψει μια καταπληκτική ανάρτηση για τους κέλτες ευρύτερα και τη μουσική τους!
Και κοίτα τη σύμπτωση για την αναφορά κι εδώ ότι τα παιδιά μπορούν να πετούν και τα λόγια του μικρού σου περιστεριού, του γιού σου, στη δική σου ανάρτηση πριν να τη διαβάσω:)

Και όπως είπε η κόρη σου και έχει (λεξικολογικά) καταγραφεί αυτό είναι η αληθινή αλήθεια!

Όσο για τα παραμύθια, είμαι εντελώς σίγουρη πως σου αρέσουν:)
Σε φιλώ πολύ
Καλό βραδάκι:)

Άστρια είπε...

Αγαπητέ Βαγγέλη,
Εγώ σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το σχόλιο.
Πράγματι, υπήρχε ανάγκη για ένα διάλειμμα από την ένταση, γι’ αυτό και ο τίτλος «χαλαρά»:)

Έχω την εντύπωση πάντως, ότι και εσύ γνωρίζεις τι σημαίνει ένας σκύλος κοντά σου δεν είναι;

Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα

Άστρια είπε...

Μαγισσούλα μου, χαχαχααα, εσύ κι αν συνδυάζεις με μαγικές κλωστές τα πιο ετερόκλητα καμιά φορά πράγματα!:)))... Όμως ναι, θα συμφωνήσω εντελώς ότι είναι πολύ όμορφη η γη μας.

Σ’ ευχαριστώ και Αφιλάκια κι από μένα!!!

Άστρια είπε...

Librarian μου, πολύ χαίρομαι για το κάθε πέρασμά σου, όπως και να είναι αυτό!
Όμως ν’ αφήνεις, ν’ αφήνεις ίχνη!:)

dodo είπε...

Αυτή η άσπρη, κατσαρή προβειά έχει ενισχυθεί από τον κατασκευαστή της, ώστε να μπορεί να δέχεται και να απορροφά ομαλά όλους τους ύπουλους κραδασμούς της καθημερινής μας γκρίνιας και ανησυχίας, μετατρέποντάς τους σε πολύτιμες δόσεις χαράς και γαλήνης.

Άστρια είπε...

dodo πολύ πολύ καλή σκέψη!!!
εξ ου και το "μικροί γιατροί και μικροί δάσκαλοι" της ανάρτησης.

Όμως δέχεται επίσης και πολλά χάδια:) Εντάξει, και κάποιο βούρτσισμα που και που!

Ανώνυμος είπε...

Μάνος Χατζιδάκις

Γιατί έτσι καθώς γίναμε πολλοί πάνω στη Γη, πως θα ελέγξουμε τον κάθε ένα χωριστά, πως θα τον παρακολουθήσουμε και πως θα ξέρουμε τι σκέφτεται και που το πάει ο λογισμός του; Μόνο σαν είναι κάπου εγγεγραμμένος, που να εκπροσωπείται και να εκπροσωπεί. Μονάχα τότες είναι δυνατόν να ελεγχεί, και να μην προκαλεί, να μην αποτελεί μιαν απειλή.

Αλλά κανείς δεν θέλει να πιστέψει, πως βασικό μας αίτημα, υπήρξε πάντα κι είναι ο Ουρανός.

Κι όχι μόνο δικό μας, αλλά κι ολόκληρων λαών.

Πάντα επιμένουν να μας διδάσκουνε, αυτό το κάπως ύποπτο «επιστροφή στη Γη». Μας αποκρύπτουν πως το φυσικό μας είναι να πετάμε. Πως στην τελειωτική μορφή μας θάχουμε φτερά. Γι’ αυτό και ανέκαθεν η νοσταλγία των Ουρανών, στα όνειρα των εφήβων, των εραστών και των παρθένων.

http://roadartist.blogspot.gr/2013/06/blog-post_15.html

Mariela είπε...

Αγάαααααπη μου...
τι πλάσμα, τι μουσούδα, τι αυτάκια, τι τρυφερό, τι αγαπησιάρικο....

εντάξει, εντάξει, σταματώ γιατί αλλιώς θα "ξεφύγω"...

να τον χαίρεσαι!!

Roadartist είπε...

Τι γλυκιά φατσούλα!!! Να την προσέχετε και να τη χαίρεστε!! :) :) :)

Roadartist είπε...

@ ηλιογράφε : Διψάμε για ουρανό! :)

Άστρια είπε...

ηλιογράφε! υπέροχος!

Λόγια μιας ψυχής που γνώριζε πολύ καλά τον ουρανό και φυσικά γνώριζε να πετά τόσο στα όνειρα όσο και στην πραγματικότητα όπως την αντιλαμβανόταν από τον κτύπο της καρδιάς. Και το σημαντικότερο: πολλές φορές συνεχίζει ακόμα να μας παίρνει μαζί του.

"...Γι’ αυτό και ανέκαθεν η νοσταλγία των Ουρανών, στα όνειρα των εφήβων, των εραστών και των παρθένων." Ναι, πολύ αληθινό! όμως αυθόρμητα θυμήθηκα και μια άλλη εκδοχή ενός ταπεινού παραμυθιού, που ήθελε τον ουρανό να έχει φτιαχτεί μόνο και μόνο για να τον βλέπουν τα ανθρώπινα μάτια.

Σ’ ευχαριστώ!
Καλό βραδάκι στην Όαση:)

Άστρια είπε...

Μαριέλα μου, πολύ χάρηκα που σε είδα!:)
Και ήμουν σίγουρη (εντελώς δηλαδή) ότι θα σου άρεσε!:) Εξ άλλου νομίζω ότι όσοι είχαν ή έχουν σκύλους, καταλαβαίνονται μεταξύ τους διαφορετικά, σαν να είναι οπαδοί της ..ίδιας ομάδας:))

Και τη λένε Roxy, έτσι για να συστηθεί στον μικρό σου Νταλί:)
Σε φιλώ να είσαι καλά!
Καλό βράδυ.

υγ. να ξεφεύγεις να ξεφεύγεις!!!

Άστρια είπε...

Roadartist μου ..εκεί που είχα αρχίσει ν’ ανησυχώ:)
Και ενώ είναι στην πραγματικότητα τόσο εξαρτώμενα από εμάς, (εσύ ξέρεις από γάτες:) στην πραγματικότητα είναι αυτά που μας προσφέρουν περισσότερα.

Καλό βραδάκι και φιλιά πολλά!!!

Roadartist είπε...

Ελα ντε έχεις τόσο δίκιο στη σκέψη σου. Τόσο εξαρτώμενα αλλά παράλληλα σε κατακτούν... και αντιστρέφονται οι ρόλοι.
ΥΓ καλέ μην ανησυχείς τόσο εύκολα - εμείς τι να πούμε για σένα; - απλώς μάζευα ελιές λολ :) (Ναι καταπιανόμαστε και με τέτοια, ακόμη... καλημέρες πολλές!)

magda είπε...

Πολύ γλυκούλικο το σκυλάκι σου, πράγματι είναι η πιο ανιδιοτελής αγάπη, αυτή που σου προσφέρουν!
Φιλάκια και στους δυο σας!

ΥΓ. Υπέροχη η Κέλτικη μουσική σου, καθώς και οι εικόνες του βίντεο!

Άστρια είπε...

roadartist :))εντάξει έχεις δίκηο, αλλά εσύ δεν μας έχεις συνηθίσει:)
ε, λοιπόν πέρασε κι αυτό από το μυαλό μου ότι θα ασχολείσαι με τις γεωργικές εργασίες και το μάζεμα των ελιών!
Και ξέρεις πόσο όλα αυτά τα θαυμάσια με συνεπαίρνουν!!:)

Να είσαι καλά, φιλάκια πολλά !!
Καλό βράδυ:)

υγ. βάλε και καμιά φωτογραφία εν ώρα εργασίας ε :)

Άστρια είπε...

Μάγδα μου, σ' ευχαριστώ! χαίρομαι που σου άρεσε.
Πολύ χάρηκα που σε είδα εδώ. Θα περάσω από το blog σου να δω αν έχεις κάτι για τη Σκωτία. Πάντα ήθελα να πάω, ακόμα και σε κάποιες από τις πιο κοντινές Εβρίδες.

Φιλάκια και καλό βράδυ:)



υγ. για κάποιο ανεξήγητο λόγο, στο blogroll μου έχει τελευταία ενημέρωση για το ιστολόγιό σου τα "Σιάτιστα β΄ μέρος" πριν από 7 μήνες, και δεν το βλέπω στις νεώτερες αναρτήσεις. Προσπάθησα να το διορθώσω αλλά δεν αλλάζει. Τυχαία μπήκα στο blog σου και είδα τα Καλάβρυτα. Πιστεύω να διορθωθεί.

ξωτικό είπε...

Αχ βρε Άστρια ......
μα τι τραγούδι........

μα τι τραγούδι..........

ξωτικό είπε...

Αυτό το αστειάκι με το blogroll έχει παραγίνει
την ανάρτησή σου πήρε τυχαία το μάτι μου στης dodo ,δεν εμφανίστηκε ποτέ.
Τελευταίως το έχω πάθει και με τον Ηλιογράφο και το Αρτιστούλι και δεν ξέρω τι άλλο θα ανακαλύψω....

Poet είπε...

Διπλή μερίδα σήμερα. Την εκλαμβάνω ως δώρο για τα γενέθλια μου στις 14 Νοεμβρίου.

Ωραία τα κάστρα και οι νεράιδες, θα μείνω όμως στο διαστημικό σκυλάκι. Μοιάζει, το γλυκούλι, με τα δικά μας εδώ στη γη. Γούτσου, γούτσου ....

Αν δεν είναι επτασφράγιστο μυστικό, θα πρέπει να μας αποκαλύψεις, κορίτσι των άστρων,
σε ποιο γαλαξία το ανακάλυψες και αν υπάρχει εκεί νοήμων (???!!!) ζωή όπως εδώ.

Παρακαλώ ένα χάδι στο σκυλάκι από μένα, γλώσσα κοινή σε ολόκληρο το σύμπαν.

Mariela είπε...

Χαιρόμαστε πολύ για την γνωριμία....
να σας καλέσουμε στο πάρκο;;
Στέλνω στο μέηλ σου φωτό κάνοντας την πρόταση επίσημα με λουλούδια και σοκολατάκια για σκύλους!!
τι νομίζατε, είμαστε παραδοσιακοί εμείς.....

Mariela είπε...

Το μόνο που κατάφερα να κάνω είναι να αναρτήσω τη φωτό στο google +, στον δικό μου τοίχο... αν μπορέσεις να τη βρεις....

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Πανεμορφη η Roxy!!!!!!!!
¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸.¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽(●◡●)✽Οπως καθε χρονο δεν ξεχναω ποτε την μπλοκογειτονια ετσι και φετος περναω απο εδω να σου ευχηθω ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ !!!!¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸.¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽(●◡●)✽

Poet είπε...

Κάπου σε χάσαμε, κορίτσι των άστρων, και ελπίζω να είσαι καλά, χαρούμενο και φωτεινό όπως πάντα.

Καλά Χριστούγεννα λοιπόν και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος, πάντα με ένα ποίημα για τους λιγότερο τυχερούς αυτού του κόσμου.


λάμπουν σαν δάκρυα τα χριστούγεννα

ένας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο,
μόνος στον κόσμο.
ένας μικρός χριστός που ζωγραφίζει
θαμπά στο τζάμι
δέντρα για τα παιδιά,
καράβια για τα όνειρα,
ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.
παραμονή
και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας
στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα

Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999

Άστρια είπε...

***********
*********
********

Πολλά πολλά συγγνώμη καλοί μου φίλοι για την καθυστερημένη απάντηση... :)
Κενένας λόγος για ανησυχία, μόνο υποχρεώσεις πολλές...

Όμως δεν θα ήταν δυνατόν να μη σας @δω τα Χριστούγεννα!!!

..και σπεύδω να σας συναντήσω!!

Άστρια είπε...

ξωτικούλι μου, η γνώμη σου μετράει ιδιαίτερα εδώ!:)

Θα τα ξαναπούμε σύντομα!!:)
προς το παρόν φιλάκια πολλά

Άστρια είπε...

Αγαπημένε μας ποιητή, πρώτα από όλα να πω ότι το υπέροχο αυτό ποίημά σου το έχω ξεχωρίσει από προηγούμενα Χριστούγεννα και είναι από τα πιο όμορφα αλλά και με ουσία Χριστουγεννιάτικα ποιήματα! Σ' ευχαριστώ τόσο που το έγραψες!!

Τώρα ας έρθουμε στο σκυλάκι όπου του έφτασε το χάδι και που το δέχθηκε με μεγάλη ευχαρίστηση, είναι ξέρεις, πολύ χαδιάρικο:)
Όταν διάβαζα αυτό το σχόλιο με τα γούτσου γούτσου, μου άνοιξε την καρδιά και ναι, και το βρήκα εντελώς ποιητικό! (αφού ένοιωσα ότι το η ποίηση εδώ μεταδίδει το συναίσθημα χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα μετάφρασης!)

Και ναι αυτή την εποχή υπάρχει ξαστεριά!:)
Σ' ευχαριστώ για την έγνοια αντεύχομαι από βάθος καρδιάς καλά Χριστούγεννα. Όμως θα τα ξαναπούμε!


υγ. θα στείλω email

Άστρια είπε...

Μαριέλα μου!!!

Βεβαίως εμείς τα είχαμε εν τω μεταξύ πει, όμως οφείλω να γράψω κι εδώ κάτι, γιατί οι τρίτοι μπορεί να εκλάβουν την μη απάντηση μέχρι σήμερα ως ... άρνηση!:)

Λοιπόν για όσους μας διαβάζουν, ο Νταλί όπως φαίνεται στη φωτογραφία, έχει ένα σαγηνευτικό βλέμμα, με λουλούδια και σοκολατάκια στην αγκαλιά της Μαριέλας, είναι δηλαδή ένας ευγενικός, ρομαντικός και χαδιάρης gentleman! Και ναι έχει καλλιτεχνικό αέρα (από πού θα έπαιρνε δηλαδή;;)

Όσο για τη συνέχεια, ε, αυτή αποτελεί προσωπικά δεδομένα!

Μαριέλα μου, σ' ευχαριστούμε! Ηταν μία καταπληκτική ιδέα!!

Σε φιλώ πολύ πολύ!!!!

Άστρια είπε...

Σκρουτζάκο, πάντα, συνεπέστατος!

Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και σου αντεύχομαι καλά Χριστούγεννα και γιορτές. Θα περάσω και από σένα:)

Mariela είπε...

Αστριάκι μου, είναι στην αγκαλιά της "γιαγιάς" του.... χαχαχα!!
Ευχαριστούμε για την παρουσία μας εδώ...
τα υπόλοιπα όπως σωστά είπες είναι προσωπικά δεδομένα και θα συζητηθούν κατ' ιδίαν...
φιλάκια πολλά και Καλά Χριστούγεννα και πάλι...
τα γράφω όλα εδώ ελπίζω να τα διαβάσεις!