Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Μια μικρή πινακοθήκη, ακροποδητί, και οι καρδιές που χτυπούν δυνατά!

 
 
 
 
 

Στο προαύλιο του μεγάλου ναού έχει ανοιχτή την πόρτα της μια μικρή πινακοθήκη με πίνακες και κειμήλια από ιδιωτική συλλογή, κληροδοτημένη στον ναό με τον όρο να μην πουληθεί, να μην αλλοιωθεί,  ακόμα να μην αλλάξει η σειρά των έργων της.  Ο ναός γεμάτος, όπως και οι σκάλες και το προαύλιο από προσκυνητές.  Η πινακοθήκη στο προαύλιο άδεια και με σένα να περνάς  «ηρωικά» νοιώθοντας το κατώφλι.
Δύο νέοι άνθρωποι με αυθόρμητο χαμόγελο, μια νέα κοπέλα και ένας νεαρός σε υποδέχονται όμορφα, παρακολουθώντας διακριτικά να μη βγουν φωτογραφίες.  Σκέφτεσαι βλέποντας το βλέμμα τους και άλλα χαρακτηριστικά τους πως πρέπει να είναι καλλιτέχνες. Βλέπεις και θαυμάζεις κάποια από τα έργα γνωστών μεγάλων ζωγράφων του νησιού, με χρώματα, αποχρώσεις και λεπτομέρειες που φτάνουν στην τελειότητα.  Σκέφτεσαι και λες στα παιδιά:  «Ευλογημένος τόπος και σ’ αυτό τον τόπο κάπου χτυπάει η καρδιά δυνατά»   για να σ’ απαντήσει ο νεαρός:  «Κι έχουμε πολλές καρδιές, γι’ αυτό είμαστε αθάνατοι!»  Τότε κατάλαβα πως εκτός από καλλιτέχνης πρέπει να ήταν και ποιητής.
 

Και σκέφτεσαι πως στο διπλανό νησί, ένας δάσκαλος έκανε επίσης την καρδιά να χτυπήσει δυνατά φωτίζοντας την ουσία στην ομορφιά της τέχνης κάνοντας να λάμψουν ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής των παιδιών, αλλά και των μεγάλων.
Όπως και ότι στο απέναντι νησί, αθόρυβα, κάποιοι νέοι άνθρωποι, " ακροποδητί " διάλεξαν σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς και ήρθαν να διδάξουν χορό, να δημιουργήσουν, να θεσμοθετήσουν ένα θερινό Dance Fest, να δώσουν ποιοτικές παραστάσεις (αυτό το τετραήμερο δίνουν την παράσταση "Μαίδουσα" σε μουσική Νίκου Κηπουργού), δηλαδή να παλαίψουν και ν’ αγωνιστούν με συνέπεια για το όραμά τους, χαρίζοντας γύρω τους γνώση και αισιοδοξία για το αύριο της τέχνης.
Και είναι τόσοι άλλοι ξεχωριστοί άνθρωποι γύρω μας και παντού,  που προσφέρουν καθημερινά από τον εαυτό τους στις τέχνες, στις επιστήμες, στη δουλειά τους, στον άνθρωπο-συνάνθρωπο...  Κάποιοι από αυτούς, απτό παράδειγμα,  εκτός από όσους  διαβάζουμε και ακούμε,  είναι και εδώ, ανάμεσα στα ιστολόγιά σας.  Εσείς όλοι που με διάφορους τρόπους στα ιστολόγια παράγετε και προσφέρετε πολιτισμό, γράφοντας, φωτογραφίζοντας, ζωγραφίζοντας, πολεμώντας για το δίκιο, για τον άνθρωπο και (χωρίς να κρύβετε την πραγματικότητα) για να σωθεί η ομορφιά της ζωής.
Θα πείτε ότι και πολλοί αδικούνται, ότι δεν υπάρχουν ευκαιρίες γι’ αυτούς, ότι αυτή η εποχή της κρίσης τους καταστρέφει..  Θα είναι αλήθεια, είναι σκληρό αλλά δυστυχώς πάντα αυτό γινόταν και θα γίνεται σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό˙  το ξέρουμε καλά.  Αυτό που έχει όμως σημασία είναι ότι όλοι αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι (γιατί είναι ξεχωριστός σε κάθε εποχή κάθε άνθρωπος, μεγάλος ή μικρός, που αγωνίζεται για το Όραμα, το Φως και το Καλό) και όσοι πετυχαίνουν και όσοι αδικούνται, υπάρχουν. Και είναι αυτές οι πολλές καρδιές που χτυπούν δυνατά!  Και χάρη σ’ αυτό, καθησυχάζεις  και νοιώθεις ότι τίποτα δεν έχει ακόμα χαθεί!
Και σκέφτηκα πια ότι εκείνος ο νεαρός της πινακοθήκης απλά έλεγε την αλήθεια!




20 σχόλια:

Roadartist είπε...

Έχεις πάρει σερί τις όμορφες αναρτήσεις. Με συναίσθημα και δουλειά. Λείπεις αλλά όταν επιστρέφεις μας ανταμείβεις. Ελπίζω να μην λείπεις όμως πολύ. Λοιπόν αν και είχα διαβάσει την ανάρτηση από πριν :) εντούτοις χάρηκα τόσο που την (ξανα)διάβασα εδώ. Είσαι υπέροχη. (Ε, τι να κάνω τώρα αφού με προκαλείς με τέτοιες αναρτήσεις οκ). Φιλάκια, καληνύχτα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Ναι! "έχουμε πολλές καρδιές, για αυτό είμαστε αθάνατοι".
Πολλοί θα γελάσουν με αυτή την ποιητική έκφραση.
Λίγοι θα καταλάβουν το πόσο σε άγγιξε.
Πολλοί μιζεριάζουν με την οικονομική κρίση και δεν αντιλαμβάνονται πως είναι κυρίως κρίση αξιών.
Λίγοι χαίρονται τις χαρές της ζωής και αναζητούν την ουσία της στις καλλιτεχνικές δημιουργίες και εκφράσεις των ανθρώπων.
Άξια επαίνων που με τον τρόπο σου, προσπαθείς αυτούς τους λίγους, να τους κάνεις περισσότερους.
Ανάμεσά τους, κι εμένα.
Πολύ σ' ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Τι να πω τώρα μπροστά στη γνήσια αριστοκρατία, την ταπεινή και όμορφη που κρατιέται πάντα μακριά από τις τηλεσαβούρες και το δήθεν του σαβουάβ βίβρ.

Ανώνυμος είπε...

Αυτές οι σκέψεις σίγουρα θα είναι γραμμένες με πολύ όμορφα γράμματα σε δερματόδετο ημερολόγιο!

Άιναφετς είπε...

Ανα-γνώρισα την πανέμορφη Τήνο και ξανα-συνδέθηκα με το απέναντι νησί με τις πανέμορφες δημιουργίες των παιδιών του, έτσι με όλη μου τη καρδιά λέω μπράβο σε όσους δεν το βάζουν με τίποτα κάτω και δίνουν ένα μέρος της καρδιάς τους για να μη βουλιάξουμε στην ασχήμια και στη μιζέρια!
ΑΦιλάκια στο λαμπερό μας αστεράκι! :)

πνευμα είπε...

Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που κόντρα στις ασχήμιες των καιρών προσθέτουν την καρδία τους πλάι στις υπόλοιπες και όλες μαζί αντέχουν λίγο περισσότερο. Μπορεί να ακούγεται θνητό, μα αυτό το λίγο κάθε φορά είναι που μας κάνει αθάνατους!

Την καλημέρα μου.

Ένα Πνεύμα.

Άστρια είπε...

*********
*********
*********

Φίλοι μου ξεχωριστοί, στην ανάρτηση αυτή, μην το ξεχνάτε, βρίσκεστε κι εσείς ανάμεσα με τα ιστολόγιά σας! Και αυτό ισχύει ως γραμμένο, για την κάθε πιο κάτω απάντησή μου:)

Άστρια είπε...

Roadartist μου πολύ γενναιόδωρο σχόλιο:) σ’ ευχαριστώ τόσο!

Φιλάκια, καληνύχτα:)

Άστρια είπε...

Βαγγέλη μου, θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές. Και πράγματι με άγγιξε αυτή η έκφραση: όταν την άκουσα, κοντοστάθηκα στο τι να απαντήσω, χαμογέλασα θαυμαστικά, αλλά δεν βρήκα κάτι καλύτερο να προσθέσω.
Και μην ξεχνάς να μετριέσαι σ’ αυτούς τους λίγους που λες:)
Εγώ πολύ σ’ ευχαριστώ!

Άστρια είπε...

ηλιογράφε μου άρεσε πολύ αυτό που έγραψες. Και αυτό θα καταγραφεί ως σκέψη, με «ωραία γράμματα»:)
Δίπλα στο «ταπεινή και όμορφη» θα μπορούσε να προστεθεί και «αξιοπρεπής, μεγαλόψυχη, γενναία…»
Σ΄ευχαριστώ!

Άστρια είπε...

Μαγισσούλα, όπως τα λες!:)
Και κάτι που νομίζω πως θα σ’ αρέσει: «Ο διανοούμενος λέει κάτι απλό με δύσκολο τρόπο. Ο καλλιτέχνης λέει κάτι δύσκολο με απλό τρόπο.» (Μπουκόφσκι)

Αφιλάκια πολλά κι από μένα!:)

Άστρια είπε...

Πνεύμα, καλώς ήρθες:)

Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο πολύ δύναμη μπορεί καμιά φορά να κρύβεται στο «λίγο».

Θα χαρώ να τα λέμε
Καλό βράδυ.

dodo είπε...

Το χαμόγελο, καθώς είδα το φωτεινό, κυκλαδίτικο γαλάζιο της φωτογραφίας σου, έγινε ειλικρινής συγκίνηση, όταν διάβασα όσα ξεχωριστά έγραψες :-)

ξωτικό είπε...

"Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία."
.......
Σαν αστροναύτης ένοιωσα που πήγα βόλτα σε κάποιους.... μακρινά κοντινούς πλανήτες ,αστέρια....
"Και υπάρχουν άπειρα στο στερέωμα και τόσο όμορφα που δεν έχουμε δει ακόμα."

Και χτύπησε δυνατά η καρδιά.... και ξέρεις πως κάθε φορά που χτυπά έτσι γίνεσαι και μια στάλα καλύτερος ....

Την φύλαξα μέρες ,να δίνει ρυθμό στην καρδιά μου ,αυτή την ανάρτηση.....
και κάθε μέρα το ευχαριστώ μεγάλωνε και βάθαινε ....

Margo είπε...

Υπάρχουν όμορφοι άνθρωποι που δημιουργούν, αγαπούν, βλέπουν τον κόσμο παράδεισο, αφού καθρεπτίζεται σε αυτόν η ίδια τους η ψυχή. Έχω την πεποίθηση κοιπόν, πως ο κόσμος είναι ήδη όμορφος κι αν ένα κομμάτι του ακόμη νοσεί, η ομορφιά θα το γιατρέψει!
Βέβαια οι πεποιθήσεις εύκολα αλλάζουν, γι αυτό διαλλέγουμε ανάλογες παρέες που να μας ενισχύουν την θετικότητα. Γι' αυτό δεν το κουνάω από εδώ ;-)))

Φιλιά πολλά πολλά!!!

Άστρια είπε...

dodo μου, σ’ ευχαριστώ πολύ! Iδιαίτερα για τη συγκίνηση που ξέρεις, είναι αμφίδρομα μεταδοτική:)

Άστρια είπε...

Ξωτικούλι μου, έχεις δίκηο, όταν χτυπά δυνατά η καρδιά, νοιώθεις ότι γίνεσαι έστω λιγάκι καλύτερος, κι αν συμβεί αυτό, συνεχίζεται παραπέρα. Είναι σαν ένα βοτσαλάκι που πέφτει σε μία λιμνη δημιουργώντας ομόκεντρους κυματισμούς που όλο πληθαίνουν κι εξαπλώνονται.. κι αν πέφτουν συνέχεια και πολλά, πάρα πολλά βοτσαλάκια, ε, διαταράσσονται τα «λιμνάζοντα» νερά˙ ακόμα κι όταν τα βοτσαλάκια χαθούν.

Όμως είσαι εσύ και η Μargo με τις τελευταίες αναρτήσεις σας που ρίξατε υπέροχα τα βοτσαλάκια - θα έλεγα «βατραχάκια» :) - (δηλ. με αναπήδηση στο νερό)

Εγώ σ’ ευχαριστώ τόοοοοσο!:)

Άστρια είπε...

Margo μου, θα συμφωνήσω μαζί σου εντελώς εντελώς!:)

Και αλίμονο αν η Margo λείπει… (δεν ξέρω να βάζω εδώ κεραυνάκια, γι αυτό μπήκαν αποσιωπητικά:))

Δεν θα μπορούσα εξ άλλου να φανταστώ την παρέα αυτή να αναπνέει χωρίς να φυσά Το θαλασσινό αεράκι:)

Φιλιά πολλά πολλά κι από μένα!!!

Υγ. αν θέλεις δες και την απάντηση στο ξωτικό:)

kiki είπε...

Φιλάκια αστεράκι μου!

Άστρια είπε...

Αγγελ(ο)Κική σ' ευχαριστώ από καρδιάς γι΄αυτό το τρυφερό πέρασμα!
φιλάκια και από μένα:)