Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

μικρά χαμόγελα

 
 
 

 

 
 
 
  
 

 
 
 



Από μικρά φυτά (και χαϊδεμένα) χρωματιστά χαμόγελα για σάς:)

26 σχόλια:

Roadartist είπε...

Tις καλύτερες ευχές μου για πολλά, διαρκή, μικρά και μεγάλα χαμόγελα για σένα, κ όσους αγαπάς. :-)
Πανέμορφη ανάρτηση με τη δροσιά και την αισιοδοξία της φύσης... έρχεται και η άνοιξη... μακάρι να μπορέσουμε να τη χαρούμε - περισσότερα σε εμαιλ, φιλιά :)))

ξωτικό είπε...

Ωωω ανταποδίδω με συναδελφικά κηπουρικά θαυμαστικά !!!!
Το λές και καρδούλα το πρώτο τρυφερούλικο (μπιγκονιάκι ;)

Όμως η απορία μου είναι για τα απίθανα....αστρ(ι)άκια που να υποθέσω φύτρωσαν μόνα τους μέσα στην μαργαρίτα ;

χαμογελάω επίσης συνωμοτικότατα όταν φαντάζομαι (πέρα απ'το χαϊδεμένα )τις κουβεντούλες που τους λές ;-)))


Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν που να μην του δίνουν έναν κραδασμό αισιοδοξίας αυτά τα ...χειμωνιάτικα ανθάκια !!

(η ρόζ καλαγχόη μου απεβίωσε, μπουχουχούυυ ,αλλά χθές απέκτησα κίτρινη νεραγκούλα . Να κι εγώ ;-Ρ

φιλουσάκια μικρά μικρά.......

Άστρια είπε...

roadartist μου, σ' ευχαριστώ για τις ευχές γι΄αυτή την άμεση ανταπόκριση στο χαμόγελο των μικρών λουλουδιών:)

Μακάρι να έρθει γρήγορα η άνοιξη. Αυτά τα λουλουδάκια τολμούν και χαμογελούν νωρίς:)
φιλιά:))


Άστρια είπε...

ξωτικούλι, είχα μία αγαπημένη θεία που τις έλεγε μπαμπακούλες. Πρώτη χρονιά που δεν καταστράφηκαν τον χειμώνα αν και ταλαιπωρήθηκαν με τους αέρηδες.
Το κίτρινο λουλούδι είναι μικρή ζέρμπερα.
Όλα τα ανθάκια της ανάρτησης είναι πολύ μικρά.

Και ήμουν εντελώς σίγουρη για τις συνομιλίες σου.. επανειλημμένα έχω δει πως σε κοιτάζουν μέσα από τον φακό σου στα μάτια:)

φιλιά χαμογελαστά:)

Άιναφετς είπε...

Εύχομαι, τα μικρά να γίνουν μεγάλα και αυτό μέσα στη καρδιά σου!
Πόσο μου αρέσουν οι σεμνές και τρυφερές σου αναρτήσεις!

ΑΦιλάκια λαμπερό μου αστεράκι με μεγάλο χαμόγελο! <3

Άστρια είπε...

Μαγισσούλα σ΄ευχαριστώ γι' αυτό το τρυφερό σχόλιο:)
φιλιά και χαμόγελο κι από μένα:)

H.Constantinos είπε...

Αντεύχομαι πλατειά χαμόγελα διαρκείας!











Thalassenia είπε...

Χίλια χαμόγελα χαρίζουν τα ανθάκια σου αστεράκι μου και φέρνουν την άνοιξη μπροστά μας!!!

Με πόση λαχτάρα αναζητούμε το χρώμα της!!!!

Το δικό μου αιώνιο δεν άνθισε φέτος (ακόμα)

Φιλιά θαλασσένια

dodo είπε...

Τα μικρά θα μεγαλώσουν- το εύχομαι!
:-)

fractal είπε...

Άρπαξα το πρώτο, με μια λαιμαργία, που θα σε κάνει να χάσεις πάσαν ιδέαν για μένα, αν θα σου την περιέγραφα........
Συνέχισα αργά-αργά και χορτασμένα στα κίτρινα τα λευκά τα ρόδινα...αλλά ξαναγύρισα στο πρώτο...για να το απολαύσω ξανά...
Δεν μπορεί να μην με καταλαβαίνεις.
Κάποια στιγμή θα ξέμεινες και εσύ από τσιγάρα!

Άστρια είπε...

Κωνσταντίνε σ' ευχαριστώ!
Και ξεκινώ αμέσως: :) :) :) ....

Άστρια είπε...

Θαλασσένια μου, να είσαι πάντα καλά!
Στα άνθη και τα φυτά του κήπου σου δεν θα μπορούσε να παραβγεί κανείς:) Φαντάζομαι τι θα γίνεται την άνοιξη!
φιλιά κι από μένα:)

Άστρια είπε...

dodo, αυτά τα μικρά είναι από ποικιλίες που δεν μεγαλώνουν, όμως λαμβάνεται η ευχή από μέγεθος σε χρόνο:)

Άστρια είπε...

τρεχαντηράκι μου, σ' ευχαριστώ που πέρασες "χορταστικά":) από όλα τα χρώματα! Όλα σου χαμογέλασαν. Βέβαια τίποτα δεν ανταγωνίζεται τους αυτοφυείς λαλάδες της Χίου:)

Όσο για το τσιγάρο, η αλήθεια είναι ότι δεν καπνίζω. Όμως νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει να ξεμείνεις. Όπως και ότι μπορεί να σου προσφέρει ένα ξέσπασμα: το βράδυ που έχασα τον πατέρα μου, κάπνισα ένα ολόκληρο πακέτο (και βαρύ) μεμιάς!

Ανώνυμος είπε...

Πολύτιμα

Άστρια είπε...

Πολύτιμα ηλιογράφε
:)

Margo είπε...

Όμορφα!!!
Αλλαγή εποχής μύρισε αστεράκι μου με πολλά "γεννητούρια"
Ευχαριστούμε για τα ετούτα τα πρόωρα ;-)

Χαμογελαστή καληνύχτα!

Άστρια είπε...

Margo μου, καλή μου Margo, πάντα με καθησυχάζουν τα λόγια σου, ότι ακόμα υπάρχει γύρω μας η καλοσύνη και η ομορφιά!
Ξέροντας το πόσο τρέχεις, σ' ευχαριστώ τόσο πολύ

χαμόγελο μεγάλο:)

nikiplos είπε...

να χαμογελάς κι εσύ πάντα, έτσι πάνω από όμορφους καμβάδες με τους χρωστήρες της φύσης... κι από τη ζωή σου στο τέλος της κάθε της μέρας να κρατάς εκείνες τις εικόνες που είχαν αξία, που σου έμειναν γιατί άξιζαν να τις κρατήσεις... ένα χαμόγελο αναπάντεχο, μια ματιά βαθιά μέσα σου, μια ατάκα από κάποιον φίλο που σε έκανε να ξανασκεφτείς εκείνα που σε στενοχωρούν... σήμερα ήταν μια πολύ καλή ημέρα...

φιλιά, μετά από πολύ καιρό σχολιάζω, όμως σε διαβάζω πάντα...

Poet είπε...

Όσο κι αν το περίμενα, χαίρομαι τώρα πολύ που έγινε επιτέλους πραγματικότητα. Το κορίτσι των άστρων αγάπησε τη μικρούλα γη, υπέκυψε στις ταπεινές ομορφιές της και θα μείνει για πάντα εδώ (κατά σύμπτωση, η Σωτηρία Μπέλου τραγουδάει αυτή τη στιγμή το «μη μου ξαναφύγεις, μάγκα μου, μείνε μες στην αγκαλιά μου»).

fractal είπε...

Γενική η απάιτηση των παλαιών της παρέας.... Να ξυπνήσουμε...
Πετω το πρωτο βεγγαλικό

http://www.youtube.com/watch?v=AOU_MWlqsSY

Άστρια είπε...

Αγαπητέ μου Νίκηπλε, πολύ χάρηκα που σε ξαναείδα μετά από αρκετό καιρό. Το πρώτο χαμόγελο δίνεται γι΄αυτό!:)
Το δεύτερο για την όμορφη ευχή-συμβουλή που άφησες, χρώμα στον καμβά, και το τρίτο για την τιμή να με διαβάζεις πάντα:).. (όπως κι εγώ)

Σ' ευχαριστώ!
φιλιά πολλά!

Άστρια είπε...

Αγαπητέ μας ποιητή, πάντα ήμουν εδώ δίπλα στα μικρά της ζωής!:) Αντιγράφω όμως κάτι που κατά σύμπτωση κι εγώ διάβασα σήμερα το πρωί στην εφημερίδα και έχει πει ο Hubert Reeves:
"η γη και κάθε τι πάνω της, κι εμείς μαζί, δεν είμαστε παρά σκόνη των άστρων"

Ο Hubert Reeves, όπως λέει η εφημερίδα, είναι αστροφυσικός και ο αστεροειδής 9631 που ανακαλύφθηκε το 1993 φέρει το όνομά του.

Όπως βλέπεις δηλαδή, η ποίηση και η επιστημονική αλήθεια είναι πάρα πολύ κοντά όταν αναφέρονται στο σύμπαν:)

Σ' ευχαριστώ!

Άστρια είπε...

στρατηγέ τρεχαντηράκι!!!!

Εδώ είμαστε!!!
Και απαντώ στο κάλεσμα των βεγγαλικών με την είδηση ότι ο στόλος είναι έτοιμος ν' αποπλεύσει!!
http://www.youtube.com/watch?v=dHKyEKDhkWk

(και όχι με σαπιοκάραβα βρε...:))


χαχαα, συμπτωματικά θα σου πω ότι αυτές τις μέρες διαβάζω Π. Κανελλόπουλο για τον πελοποννησιακό πόλεμο..:)

fractal είπε...

Μπράβο Αστέρι μου.....
Έχεις επάξια τον τίτλο του πνευματικού καθοδηγηητή του εκστρατευτικού σώματος..
Ο ρόλος της Θεάς Αθηνάς σου έρχεται κουτί...
Θα το ανακοινώσω από το σπίτι μου, να μην τον προσδοκεί καποιος άλλος...
Βέβαια τον πελοπονησιακό πόλεμο θα τον αφήσουμε για αργότερα..
Τωρα ετοιμάζεται ο Τρωϊκός .. Εξ αλλου και ιστορικά΄ ο πελοποννησιακός έπεται του Τρωϊκού...

Άστρια είπε...

ΩΧ!!!!
τρεχαντηράκι, αυτό δεν ήταν απλά ένα μεγάλο βεγγαλικό, ήταν ένα μπουρλότο !:))))χαχααα
πνευματικός καθοδηγητής;;;; μακριά από μένα αυτός ο ρόλος! και δη ο θεϊκός χαχαααα...
Θέλεις να με καταγράψει έτσι η ιστορία;; να γίνω στόχος στους Έλληνες, στους Πέρσες και στους Βαρβάρους όλους;;;