Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Με βλέπει κανείς;


 
 


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
κλικ κλικ κλικ ... :)
 


36 σχόλια:

Άιναφετς είπε...

Όχι μόνο σε βλέπω τρυφερό μου πλασματάκι αλλά σε νιώθω πολύ κοντά μου!

Πονηρή ούσα, είδα και απόλαυσα σε μεγέθυνση τις εκπληκτικές φωτό σου!

ΑΦιλάκια άπειρα! :)

Άστρια είπε...

Ε, και πώς να κρυφτεί;; :))Μαγισσούλα, σ' ευχαριστώ γι' αυτό το πρώτο τρυφερό σχόλιο:)

Αφιλάκια κι από μένα
καλό βραδάκι:)

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα με πολλά και χαρούμενα τσιρ τσιρ :)

kovo voltes... είπε...

χαχαχα...Το τσάκωσες το λιχούδικο...;)
Τι ωραίες φωτό! Μπράβο.

dodo είπε...

... καί φαντάζομαι ότι σε ακούω, μάλιστα!

ξωτικό είπε...

χααα !! Ποτέ δεν ξέρεις !!!!!!


Μα πόσα χαμόγελα χάρισες :-)))))

Τι απίθανα μπερδευτική η πίσω πλευρά του ε !!!

Φαντάζομαι το...καρδιοχτύπι σου και την χαρά μετά τα κλίκ κλίκ κλίκ .
καλά το δικό του καρδιοχτύπι βέβαια είναι μόνιμο.....τι βάσανο κι αυτό να μην μπορείς να κάτσεις με ησυχία να απολαύσεις το φαγάκι σου ε.....
καλά καλάαα σταματάω τις φιλοσοφίες:-)))

Ευχαριστούμεεεεεε

υγ. ξαναλέω κι απο εδώ ,μήπως και δεν το'δες ,με γειά το νέο ολοφώτεινο φόρεμα !!!!

H.Constantinos είπε...

Βέεεβαια, και υπό αυτήν την γωνίαν δεν κινδυνεύομεν από τυχόν κουτσουλίτσαν!

Άστρια είπε...

ηλιογράφε :))
καλό βραδάκι με κουρνιασμένα πια τα τσιρ τσιρ:)

Άστρια είπε...

kovo voltes, ωραίο αυτό το "λιχούδικο" :))
Είχε καθίσει αρκετά λεπτά στο δέντρο και νομίζω ότι απολάμβανε τον καρπό:)

Σ' ευχαριστώ!

Άστρια είπε...

dodo, για κάποιο ανεξήγητο λόγο αληθινά σε πιστεύω! Το ξέρω, έχεις ευαίσθητες κεραίες:)

Άστρια είπε...

ξωτικούλι, χαχαα, πολύ μου άρεσε το "μπερδευτική" για την πίσω πλευρά του. Ήταν κι άλλο ένα που ήρθε αλλά έφυγε αμέσως, νομίζω ότι αυτό δεν του άφησε πολλά περιθώρια μοιράσματος της λιχουδιάς:))

Αλήθεια ποιος ξέρει πόσο γρήγορα καρδιοχτυπά αυτό το αεικίνητο πουλάκι. Και τώρα που έρχεται χειμώνας, θα του είναι τόσο δύσκολο να βρίσκει τροφή...

Όμως, εγώ σ' ευχαριστώ πάντα!:)


υγ. όσο για το αγαπημένο μου φόρεμα με τα μοναδικά αληθινά αστροστρας κεντημένο, σε διαβεβαιώ ότι είναι haute couture signé !:)

Άστρια είπε...

Κωνσταντίνε, διακρίνω πλην των "βρωμοπεριστέρων" μία μικρή εμμονή ακόμα και με τις σπουργιτο-κουτσουλίτσες:) Όμως, ναι, έχεις δίκηο:)

Thalassenia είπε...

Ανεβαίνω στη συκιά και πατώ στην καρυδιά τρώω τα συκόμηλα και τα καρυδόμηλα και φωνάζω κούι κούι και κανένας.... δεν με βλέπει:))

Φιλιά θαλασσένια!

Άστρια είπε...

Θαλασσένια :))))) τέλειο!!

κούι κούι :)))

Φιλιά κι από μένα και καλό βραδάκι!

Άιναφετς είπε...

Καλό μήνα Αστεράκι μου και εύχομαι να μας χαρίσει πολλές ακόμα όμορφες μέρες!
ΑΦιλάκια και καλό μας Σαββατοκύριακο από αύριο!

Άστρια είπε...

Καλό μήνα μαγισσούλα μας, σου εύχομαι πολλά όμορφα να φέρει για σένα και την οικογένειά σου:)
Αφιλάκια και καλό Σ/Κ!!
:)

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Τα αστέρια πάντα φαίνονται.
Ακόμη και με κλειστά μάτια.
Όσο για το μικρό λωποδυτάκο, χάρη στην αστερόσκονή σου έγινε φανερή η σκανδαλιά του.
Όμορφη εικόνα για τις μέρες μας.
Μας λείπει η τρυφερότητα της φωτογραφίας σου.
Καλό μήνα λοιπόν. Προλαβαίνω να ευχηθώ.
Την αγάπη μου...

Mariela είπε...

Υπέροχος!!!
να έχεις μια όμορφη εβδομάδα, χαμογελαστή και γλυκιά σαν τον σπουργίτι σου...

Roadartist είπε...

Η ομορφιά της φύσης...
Μόνο στη φύση μπορεί να δεις τέτοια σκηνικά και να επαναπροσδιορίσεις τη θέση σου κοντά της.
Υπέροχο
σε ευχαριστούμε πολύ!

Άστρια είπε...

Επίκουρε, κι ακόμα αν έχει συννεφιά τα βράδια, ξέρουμε ότι πάνω από τα σύννεφα, πάντα αυτά υπάρχουν...
Κι αυτή η μικρή σκανδαλιά που λες, από την άλλη, πόσο θυμίζει την περικοπή με τα πτηνά του ουρανού που βρίσκουν την τροφή τους χωρίς προγραμματισμό, εδώ μάλιστα μια λιχουδιά!:)
Σ' ευχαριστώ αληθινά για το όμορφο σχόλιό σου, με ανθρώπινη αγάπη γραμμένο. Να είσαι καλά και ναι, ακόμα λέμε καλό μήνα!!

πολύ χαίρομαι που σε βλέπω πάλι:)

Άστρια είπε...

Μαριέλα, πιο γλυκειά σύγκριση για ευχή δεν γίνεται:)
Σ΄ευχαριστώ και καλή πολύχρωμη εβδομάδα σου εύχομαι!

Άστρια είπε...

roadartist μου, έχεις τόσο δίκηο... μακάρι να μπορούσαμε να βρισκόμαστε συχνότερα κοντά στη φύση.
Αλλά...

Εγώ σ' ευχαριστώ πολύ!

logia είπε...

τι καμουφλαζ!!! τέλεια στολή παραλαγής ε;
αλλά το έμπειρο μάτι της φωτογράφου το "σύλληψε", που έλεγε και γιαγιά μου...

Άστρια είπε...

Νέλλη, δεν το πιστεύω, πριν από λίγο σου άφησα ένα σχόλιο! Μάλλον γράφαμε συγχρόνως:)
Σ' ευχαριστώ που πέρασες, σου εύχομαι κι από εδώ καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις!!

Το "σύλληψε" βεβαίως έγραψε!:))

Margo είπε...

Δεν είναι τώρα που περνώ από το σπιτικό σου αστεράκι μου. Απλά τώρα σαν να λύθηκε η γλώσσα μου και μιλώ;)
Όταν είδα που λες το σπουργιτάκι σου λέω: τι σύμπτωση! Εκείνες τις ημέρες είχαμε γεμίσει λιμουδάκια και τα κατασκόπευσα από το παράθυρο που χοροπηδούσαν πάνω στις λεμονιές. Οι φωτογραφίες θα δημοσιευθούν σύντομα μιας και βρήκα πάλι τον δρόμο για το blog μου :)

Πολλά πολλά φιλιά!

Άστρια είπε...

Θαλασσινό μου αεράκι, ήμουν σίγουρη γιατί καταλάβαινα την παρουσία σου. Όμως να ξέρεις ότι ακόμα κι αν αργούσα, κι εγώ πέρναγα από τη Margo:)
Μια ανάσα πήρα που επέστρεψες πάλι. Περιμένω τις φωτογραφίες σου και δεν ξέρω γιατί, τις περιμένω σαν την χαρά ενός παιχνιδιού:)

Φιλάκια καλημέρας:)

Poet είπε...

Εκτός απ' το πουλάκι, εγώ βλέπω κι ένα αστεράκι στο βάθος τ' ουρανού.

fractal είπε...

.....Πουλάκι μου.......
Ευτύχισες να με μπερδεψεις...

Ξερεις ..με έκανες να θυμηθώ κατι που είχα διαβάσει παλια, και που ελεγε περίπου πως : Η κατανόηση του κόσμου στηριζεται σε μουσικές μελωδίες από μια παράδοξη ορχήστρα μικρών δονούμενων χορδών.

Αυτές που τις έχουμε μέσα μας, αλλά χρειαζεται να τις αγγίξει κάποιος...

Άστρια είπε...

Αγαπητέ μας ποιητή, οι κεραίες των ποιητών είναι πολύ ευαίσθητες πάντα: μπορούν να αντιλαμβάνονται ακόμα και τ' αστέρια που κρύβονται στο φως της μέρας!:)

Άστρια είπε...

φράκταλ, τρεχαντηράκι τ' ουρανού! πεθύμησα τη μοναδική γραφή σου!!
Πολύ δίκηο έχεις, και να σου πω, διαβάζοντας τα λόγια σου, σαν ν' άκουσα κάποια μελωδία να παίζει.. Ήταν χορδές ψυχής!:)

α Κενταύρου είπε...

Eδώ η γνωστή παρέα,που έχει την ευαισθησία να απορεί πως επιβιώνει ένα σπουργίτι.Φιλοξενούμε ένα ζευγάρι καναρίνια(είναι του γιού μας που βρίσκεται για μια εβδομάδα Αμερική) και η 3α μου προτείνει να φτιάξω μια ξύλινη κατασκευή για να τα προστατέψουμε από το κρύο.Στο επιχείρημα μου ότι δεν έχουν ανάγκη ,μου απάντησε ότι τα σπουργίτια είναι μαθημένα.Εκεί βάλαμε το φιλοσοφικό ερώτημα τι είναι προτιμότερο η προφυλαγμένη ζωή σε ένα κλουβί χωρίς ελευθερία ή ελεύθερη ζωή στην ύπαιθρο?Η ελευθερία έχει τίμημα, καταλήξαμε.Ενα από αυτά τα καναρίνια μια μέρα βρήκε ανοικτή τη πόρτα και έφυγε στο κήπο ,δεν ήξερε να πετάξει και ο γιος μου εύκολα το πήρε και τοβαλε στο κλουβί.Αν δεν τοκανε θα τοτρωγε η γάτα της πολυκατοικίας.

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Αχ αυτά τα ταπεινά πετεινά τ' ουρανού! Τόσο, μα τόσο διαφορετικά από τα πλουμιστά αδέρφια τους! Μόνο με το βλέμμα μπορείς να τα χαϊδέψεις, αλλά λίγο πριν σκοτεινιάσει πόσα και πόσα έχουν να συζητήσουν για τη μέρα τους...
Υποψιάζομαι ότι το συγκεκριμένο δεν θα περιέγραψε μόνο το γεύμα του, αλλά και θα επιχείρησε να αναπαραγάγει και το ρυθμικό κλικ κλικ που το συνόδευσε!
Εξαιρετικό το φωτογραφικό σου χαμόγελο, Άστρια μου!

Άστρια είπε...

αστέρι α του Κενταύρου, πολύ χαίρομαι που σε βλέπω πάλι και συμπληρώνεις την παρέα με ένα επίσης ευαίσθητο σχόλιο:)
Ένας φίλος που έχει πάρα πολλά καναρίνια και καρδερίνες σε κλουβιά και μάλιστα τα αναπαράγει (δεν τα πουλάει)μου περιέγραψε μία απίθανη (για μένα) ιστορία: έβλεπε στο καινούργιο σπίτι που πήγε, έξω από το κλουβί νεκρά και πετσοκομένα από τα πουλάκια του και ενοχοποίησε την γάτα της γειτόνισσας.. η οποία δεν είχε γάτα! Τελικά ήταν γεράκι που αστραπιαία δρα, τραβώντας μέσα από το κλουβί τη λεία του (όση χωρά να βγεί) και έβαλε στα κλουβιά συρματόπλεγμα για προστασία. Έκτοτε κανένα κρούσμα. Και το ίδιο συνέβη σε μία φίλη που είχε ένα και μοναδικό καναρίνι. Πρέπει να υπάρχουν και πληροφορίες γι' αυτό στο Internet. Άρα ίσως και από αυτό πρέπει να προστατευτεί.

Όσο για την ελευθερία, ιδιαίτερα για τα καναρίνια, τα εκπαιδεύουν από μικρά έτσι και δύσκολα θα μπορούσαν να ζήσουν ελεύθερα.
Ο σπουργίτης είναι τελικά πολύ δυνατό πουλάκι παρά το μικρό του σώμα, όμως δεν παύει να είναι φτωχαδάκι:)

http://twinklestarblogspot.blogspot.gr/2009/11/blog-post.html

Άστρια είπε...

Υπατία μου, μικρό το σπουργίτι αλλά και αγωνιστής της ζωής. Ένα καλό παράδειγμα για τα πτηνά τ' ουρανού της γνωστής περικοπής. Όσο για το ότι θα συζητήσουν, σίγουρα θα γίνει.. είναι γνωστή και η ..φλυαρία τους:))
Αν θέλεις, ρίξε μία ματιά και στην ανάρτηση της οποίας το link έγραψα πιο πάνω στο αστέρι α.

Το σχόλιό σου μου χάρισε τεράααααστιο χαμόγελο!:)

Side21 είπε...

Και τρωγόπιναν οι φίλοι ... τσιριτρίμ τσιριτρόμ !!!
ΚΑΛΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ εύχομαι ...

Άστρια είπε...

side21 "...τσιριτρίμ τσιριτρόμ !!!" χαχαα, πού το θυμήθηκες ;;!!!:)

Να είσαι καλά!
Καλό Δεκέμβρη!