Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

malcolmia, άνοιξη και μικρές σκέψεις

 
 
 
 
 

 

 
 

 
 
 
 
 
 



Το βλέπω κάθε χρόνο, όμως  έψαξα πολύ για να βρω το όνομα αυτού του, λιλιπούτειου αγριολούλουδου που ντύνει με ένα υπέροχο ανοιχτό μωβ χαλί την παραλία: "malcolmia graeca"  (ποικιλίες της malcolmia: flexuosa, littorea, maritima).
Κι αν πλησιάσει κανείς να το δει από κοντά, έχει τόσες λεπτομέρειες ομορφιάς, αλλά και τόση δύναμη: είναι από τα πρώτα αγριολούλουδα που ανθίζουν πολύ νωρίς, προαναγγέλλοντας την άνοιξη.  
 
Ευτυχώς η άνοιξη δεν ξεχνά να έρθει πάντα μετά τον χειμώνα. Ας ευχηθούμε το ίδιο και για έναν άλλο βαρύ χειμώνα που διανύουμε εμείς, τώρα και η Κύπρος, ελπίζοντας στα λόγια του ποιητή: «Τούτος ο τόπος είν' ένας μύθος από χρώμα και φως ένας μύθος κρυφός με τον κόσμο του ήλιου δεμένος. Καθ' αυγή ξεκινά ν'ανταμώσει ξανά το δικό του αθάνατο γένος.»  (Nίκος Γκάτσος)
 
Ασυναίσθητα, ψάχνοντας για το όνομα του αγριολούλουδου, ήρθε στο νου μία παληά ανάρτησή μου με έναν περίπατο στον ίδιο τόπο και ο Κώστας  με τις τόσες  γνώσεις του για τις μέλισσες και τα λουλούδια, που σίγουρα θα ήξερε να μου πει το όνομά τους.
Έτσι ήρθαν στο νου και πόσοι έχουν κλείσει το blog τους, ή έχουν σταματήσει να αναρτούν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ή απλά έχουμε χαθεί, αλλά και πόσοι από μας που συνεχίζουμε, έχουμε αραιώσει τις γραφές μας…
Σαν σήμερα, είχα στείλει την πρώτη ισχνή αστεροαχτίδα να ταξιδέψει στους άγνωστους και μετά αγαπημένους κόσμους των αστεριών σας. Και το ταξίδι ήταν μαγικό. Ένα τεράστιο ευχαριστώ για όσα πολύτιμα μου χαρίσατε και ήταν πάρα μα πάρα πολλά.
Σήμερα, μέσα στις πρώτες μέρες της άνοιξης, μια αστεροαχτίδα μικρής σκέψης, ταξιδεύει σε όσα από τ΄αστέρια μου της γης, τ΄ουρανού, μεταξύ ουρανού και γης, με διάφορους τρόπους μου λείπουν και με την ευχή: "Να είναι καλά"! :)
 
 
 
 
Δυστυχώς το "Slide" έχει κλείσει εξαφανίζοντας μαζί και τις προηγούμενες επετειακές αφιερώσεις με εικόνες  σε slideshow, ένα "ταξίδι στ' αστέρια" όπως τα είχα ονομάσει:).  Έφτιαξα ένα βιντεάκι με αυτές, απλώς για να υπάρχει γιατί δεν εμφανίζονται πια στο blog. Αν θέλει κάποιος να το δει, θα είναι εδώ.

49 σχόλια:

Roadartist είπε...

Ήταν υπέροχη αυτή η παρουσίαση, και το βιντεάκι που το ξαναείδα μου θύμισε εκείνη την ανάρτηση. Είχες γράψει. :) Αξίζει να το δούνε ξανά όλοι : http://www.youtube.com/watch?v=SCABPxIDE8c
Πραγματικά μαγικό!!
Χρόνια πολλά στο blog σου!! Συμπληρώθηκαν τόσα πολλά χρόνια, ε;;
Απίστευτο δεν είναι; Σαν χτες θυμάμαι τις πρώτες μας συνομιλίες. :)

Πόσα άλλαξαν από τότε στις ζωές όλων μας και στη χώρα μας. Και τι έχουμε ακόμη να δούμε. Σίγουρα όλα όσα ζούμε μας επηρεάζουν. Αρκετοί έχουν κλείσει τα blogs τους, οι περισσότεροι έχουμε αραιώσει τις αναρτήσεις, δεν υπάρχει η ίδια διάθεση μοιράσματος. Αν το σκεφτείς κανονικά θα έπρεπε τώρα με πείσμα να είχαμε περισσότερο διάθεση από πριν, περισσότερο πείσμα για ζωή και δημιουργία, μας έχουν βάλει όμως σε λάθος δρόμο. Δε θέλουν πλέον τη δημιουργία, την πολεμάνε με μανία. Αυτό διαπιστώνω. Οπότε λογικό, με αυτή την παρακμή, να υπάρχει και σιγή.
Να είσαι πάντα τόσο ευαίσθητη και η φίλη που γνωρίσαμε και κάποιοι είμαστε τυχεροί (...) να έχουμε πλέον στη ζωή μας. :)))

Καλές πολλές, πανέμορφες αναρτήσεις,
φιλιά πολλά :))))

Mariela είπε...

Γλυκό μου αστεράκι... να τα χιλιάσεις!
χαίρομαι τόσο που σε γνώρισα και είσαι μέσα στην παρέα μου... οι αναρτήσεις σου με γεμίζουν πάντα όμορφα συναισθήματα και πολλή αγάπη!
Να είσαι πάντα καλά και να είσαι πάντα μαζί μας!!!!!
φιλάκια πασπαλισμένα με μπόλικη αστερόσκονη...

Margo είπε...

Μπορεί να αραιώσαμε αλλά η αγάπη δεν λιγόστεψε. Και πράγματι είμαστε τυχεροί όσοι σε συναντήσαμε και σε συναντούμε ακόμη. Ένα αστέρι να φωτίζει τις σκοτεινές στιγμές μας.. δεν είναι και λίγο :)

Πολλές ευχές για πολλά πολλά μοιράσματα κι ας είναι αραιωμένα.. θα κρατήσουν έτσι περισσότερα χρόνια ;)

Φιλιά πολλά πολλά!

b|a|s|n\i/a είπε...

σκεφτόμουνα τόσα να γράψω για όλες αυτές τις γλυκές σου σκέψεις μέχρι που είδα το απίστευτο βίντεο και με αποτελείωσες! :) πόσο με συγκίνησες να ξέρεις! που είδα και τον μομπούλη! μα πόσο!
και όντως. μπορεί να έχουμε αραιώσει εδώ μα η αγάπη η εκτίμηση ο σεβασμός είναι συναισθήματα που βιώνονται για πάντα. και όλα αυτά και ακόμα πιο γλυκά τα αξίζεις. και σε ευχαριστώ τόσο μα τόσο για όλα αυτά που μοιράζεσαι που μοιραζόμαστε που θα μοιραζόμαστε με τον όποιο χρόνο και τρόπο.
τυχεροί όλοι μας που βρεθήκανε οι δρόμοι μας.
και συνεχίζουμε!
να είσαι πάντα καλά! γεμάτη φως αστέρια γλυκύτητα! φιλιά σου πολλά πολλά! :))

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Απλά και μόνο να δηλώσω παρών.
Αν και είμαι συνήθως απών, χαμένος στα ανεκπλήρωτα όνειρά μου και στην μαυρίλα των ημερών.
Αντίσταση στην καταχνιά αυτή σου η ανάρτηση Αστέρι μου.
Να είσαι καλά.

ξωτικό είπε...

Eεε αυτή την φορά δεν άντεχα να κάνω λεπτό υπομονή ;-)
Αν και αληθινά ανοιξιάτικη η ανάρτηση εγώ την βίωσα σαν την πρώτη βροχή σε καταδιψασμένο χώμα....
Χίλλιες μαγικές και ξωτικές και γεμάτες αγάπη ευχές Αστεράκι μας ολόφωτο και φυσικά θα επανέλθω να τα δώ όλα βίντεο και λίνκ όπως τους αξίζει .

Ε τώρα αρχίζω να το νοιώθω πως ήρθε η άνοιξη !!!
Πολύυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ το χάρηκα !!!!!!!!

H.Constantinos είπε...

Η αλήθεια είναι ότι η μπλογκόσφαιρα μοιάζει κάπως με το μπαράκι που φθίνει προοδευτικά, μέχρι που τελικά καταλήγει ευχάριστο σαν επαρχιακό νεκροταφείο.

Συχνά, ο κόσμος μετακομίζει στο παραδίπλα μπαράκι -facebook πχ.

Παίζει όμως και η πιθανότητα να διαλυθεί μιά παρέα που ούτε ανανεώνεται, ούτε της αρέσει το παραδίπλα μπαράκι.

Πιστεύω ότι ευρισκόμεθα εις την περίπτωσιν Β.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Πανεμορφα τα λουλουδια οπως ευχομαι να ειναι η ζωη σου.Να τα εκατοστησει το μπλοκοσπιτο σου και να ειναι γεματο με καλους φιλους.
Συμπτωση σημερα ηρθα για να σε καλεσω να ερθεις να παραλάβεις ενα βραβειο Βάλε τα καλά σου και έλα :)

Ανώνυμος είπε...

Από τις φωτογραφίες μου αρέσουν η δεύτερη και η έκτη.

Το βίντεο και το soudntrack άριστα, αν και το δεύτερο με προβλημάτισε λίγο (λόγω τίτλου, "το βάλς των χαμένων ονείρων")

Άστρια είπε...

roadartist μου, φαίνεται είναι παράδοση που τηρήθηκε και φέτος (αλλά ίσως και σημαδιακό:), το ότι το πρώτο σχόλιο είναι δικό σου:))
Όπως και το πρώτο σχόλιο που έκανα όταν ξεκίνησα ήταν σε σένα (ο λόγος που ξεκίνησα:) και από σένα το πρώτο σχόλιο που πήρα:)

Οι διαπιστώσεις μας είναι κοινές για τα blogs, όμως, παρά ταύτα, πολύ χαίρομαι που είμαστε εδώ ακόμα και τα λέμε, έχοντας αναπτύξει πια τόσους διαδρόμους επικοινωνίας, εμπιστοσύνης, εκτίμησης, φιλίας. Κι εγώ νοιώθω τυχερή γι' αυτό!

Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα τα ξεχωριστά πράγματα που μοιραστήκαμε!

φιλιά πολλά!

Άστρια είπε...

Μαριέλα μου, σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου με την πάντα ευαίσθητη ματιά σου. Ίσως να είναι υπερβολικά εγωιστικό, αλλά πολλές φορές ένοιωσα ότι η παρέα μας είναι από τις πιο ξεχωριστές στο διαδίκτυο και ότι είμαι τυχερή που βρέθηκα σ' αυτή. Όλοι είστε τόσο ταλαντούχοι και ωραίοι άνθρωποι!

Να είσαι πάντα καλά!
φιλιά πολλά, μπλε ακουαρέλας:)

Άστρια είπε...

Margo μου, τα λόγια σου, τα συναισθήματα είναι αμοιβαία, το ίδιο νοιώθω κι εγώ:)
Σ' ευχαριστώ γιατί πάντα νοιώθω την παρουσία σου κάπου εκεί δίπλα, όσο κι αν καμιά φορά τα μοιράσματα όπως λες κι εσύ είναι αραιωμένα, γεμμάτη με την τρυφερότητα που σε διακρίνει, όπως δηλαδή όταν φυσάει ένα θαλασσινό αεράκι:)

Να είσαι πάντα καλά!
Σε φιλώ πολύ!

Άστρια είπε...

Βασίλη, καλέ μου φίλε πια, σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου! Όταν έφτιαχνα το βίντεο προχθές και στη φωτογραφία σου είδα και τον Μόμπη, σκέφτηκα, άραγε θα δει το βίντεο ο Βασίλης; Πολύ μα πολύ χάρηκα που το είδες!:)
Έχεις τόσο δίκηο, ότι ήταν τύχη να βρεθούμε όλοι μας και το είδος της επικοινωνίας που έχει αναπτυχθεί ανάμεσά μας μέσω των blogs, είναι κάτι που έχει στερεωθεί, ανεξάρτητα από την συχνότητά της.

Να είσαι πάντα ο Βασίλης με την γλυκύτητα και την ευαισθησία που σε διακρίνει!
φιλιά πολλά!

Άστρια είπε...

Βαγγέλη, σ΄ευχαριστώ για την παρουσία σου εδώ σ' αυτή την ανάρτηση. Χαίρομαι που σου έφτασε η μικρή της σκέψη:)

Και μόνο το ότι υπάρχουν όνειρα, υπάρχει και ελπίδα!

Να είσαι πάντα καλά!

Άστρια είπε...

ξωτικούλι!! εσύ δεν έλεγες ότι μας εξασκείς στην υπομονή;;;:)))
Σ' ευχαριστώ για τα σημάδια της ουσιαστικής πάντα παρουσίας σου:)
Μέσα στην άνοιξη!!
Δεν μπορώ να σε συναγωνιστώ στα λόγια όμως τα συναισθήματα είναι αμοιβαία!:)

Κι εγώ πολύυυυ.......... το χάρηκα:)

Άστρια είπε...

Κωνσταντίνε, αρκετά απαισιόδοξα, όμως όπως πάντα ειλικρινές:)

Νομίζω ότι στα μπαράκια δεν σερβίρουν πάντα τα ίδια ποτά, ή και κοκτέιλ από καλά ποτά,(όπως έχουν τη δυνατότητα να είναι οι αναρτήσεις στα blogs και η γενικότερη επικοινωνία). Σε κάθε περίπτωση όμως οποιοδήποτε μπαράκι δεν είναι κακό ούτε απορριπτέο, όταν εκεί επικοινωνεί κόσμος και μπορεί και επιλέγει.

Όσο για τη συζήτηση για το "επαρχιακό νεκροταφείο"(που δεν θα ήθελα να το σκέφτομαι), θα μπορούσα να πω ότι ακόμα κι έτσι, αυτό είναι γεμμάτο συνήθως από λουλούδια και πιο φροντισμένους τάφους:)))

Όμως για να σοβαρευτώ, θα ήθελα να σ' ευχαριστήσω αληθινά για την επικοινωνία που είχαμε όλο αυτό το διάστημα στα blogs και όπως είπα και σε προηγούμενα σχόλια, ήμουν τυχερή για την παρέα στη οποία βρέθηκα.

Πιστεύω ότι βρισκόμεθα εις την περίπτωσιν Γ.

Άστρια είπε...

Σκρουτζάκο, σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου, για τη συνεπή παρουσία σου πάντα και για τη καλοσύνη σου. Οι συμπτώσεις καμιά φορά αληθινά έχουν κάποιο νόημα:)
Σ' ευχαριστώ πολύ για το βραβείο, θα περάσω σύντομα:)

Έχω κι επίσημο ένδυμα, θα το δεις!:)

Άστρια είπε...

ηλιογράφε καλέ μου συνοδοιπόρε,

Η γνώμη σου για τις φωτογραφίες βεβαίως μετράει. Για μένα ήταν η πρώτη και η έκτη (είχα πάρα πολύ καιρό να φωτογραφήσω και το ευχαριστήθηκα.

Χάρηκα που είδες το βίντεο. Η αλήθεια είναι ότι όταν το έφτιαχνα προχθές, κάθησα σε κάθε φωτογραφία ξεχωριστά και σκέφτηκα κι εγώ τη σύμπτωση του τίτλου, όμως, όφειλα ν' ακολουθήσω τη μουσική που είχε επιλεχθεί στις προηγούμενες επετειακές αναρτήσεις, λόγω λατέρνας που ταίριαζε στο σκηνικό (παράσταση και αυλαία θεάτρου) του slideshow.

Σ΄ευχαριστώ για την παρουσία σου σ' αυτή την ανάρτηση και για όλα. Όπως είπα και σε προηγούμενα σχόλια, αυτή η παρέα είναι ξεχωριστή για μένα.
(και μάλιστα έχουμε και φωτογραφημένη γατοπαρέα ε; χαχαα:)))
Να είσαι καλά!

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Καλη μου Άστρια...με το παλιό βιντεακι σου,μου έφερες στο
νου πολλά απο το χτες που μου ζέσταναν την ψυχη.
Ευχαριστώ πολύ!!!

mareld είπε...

Σε ευχαριστώ αγαπημένη μου φίλη...με έσπρωξες λίγο πιο πέρα από το λήθαργο..νοιώθεις το κρυφό μου είναι που κλυδωνίζεται πολύ καιρό και παρουσιάζεσαι όταν οι αντοχές μου σβήνουν...εσύ καταλαβαίνεις την χλωμή παρουσία μου στο face...με γνώρισες πριν τη θύελλα και δεν με άφηνες ποτέ να νοιώθω μόνη...μετά φαινομενικά χαθήκαμε...ναι...φαινομενικά...αφού τον πόνο μου δεν τον μοιράζομαι...και η χαρά έχει τόσο καιρό να περάσει από το κατώφλι μου....σήμερα άκουγα Ανδαλουσιάνικες Saetas..δεν σου κρύβω..έκλαψα..καλώς βρεθήκαμε πάλι...

Άστρια είπε...

Κοτσυφάκι, πολύ χάρηκα που είδες το βιντεάκι, ήταν κάτι που ήθελα:)
Πιστεύω να είδες και την απάντησή μου στην προηγούμενη ανάρτηση.

Εκεί, στα πρώτα μου "ταξίδια":), η παρέα του δάσους, μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση για τη σύμπνοια και την έγνοια που είχε ανάμεσά της. Και είχα ευχηθεί τόσο να γίνω δεκτή σ' αυτή!:)Και μάλιστα δυσκολεύτηκα λιγάκι να εμπεδώσω τον χαιρετισμό του δάσους..."τσίου":)

Εγώ σ' ευχαριστώ για την ποιότητα των τόσο ανθρώπινων σκέψεών σου και εύχομαι ανασυγκρότηση των δυνάμεων της παρέας του δάσους:)
Τσίου:) Να είσαι καλά!

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου Mareld, φίλη μου,
η παρουσία σου εδώ, σ' αυτή την ανάρτηση ιδιαίτερα, μετά από τόσο καιρό απουσίας, μου έδωσε πολλή χαρά και κάποιο βούρκωμα μαζί, ναι:) αφού η μικρή σκέψη της ανάρτησης ταξίδεψε μέχρι ένα αστέρι του Βορρά.

Όπου και να πας ακόμα και στα όρια των αντοχών σου, αγωνίζεσαι πάντα για το καλό, για το δίκηο, για την ομορφιά... Και ίσως χωρίς να το ξέρεις, αφήνεις από όπου περνάς σημάδια και μηνύματα για ελπίδα και φως μέσα στο σκοτάδι, όπως η θαλασσοφωταύγεια.
Σ' ευχαριστώ για όλα που μοιραστήκαμε και θα συνεχίζουμε.

Να είσαι καλά!
Δεν χανόμαστε, ούτε φαινομενικά. Δεν θα χαθούμε!:)

mareld είπε...

Αστεράκι μου...με συγκινείς...
ο Βορράς είναι σκληρός...

Σου αφήνω μελωδίες Ανοιξιάτικες...δένουν με την ομορφιά που μας άπλωσες... τις ακούω συχνά και μόνιμα περιμένω την Άνοιξη...
http://www.youtube.com/watch?v=aIf5Ebu6WeY
φιλιά και πάντα να μου είσαι καλά....

ξωτικό είπε...

.........
άντε τώρα να τα βάλω σε λόγια όλα όσα ένοιωσα και σκέφτηκα στην μεγάλη βόλτα που πήγα .....
Συγκίνηση θα πώ μόνο και θα σταθώ σ'εκείνες τις πρώτες σου "μικρές σκέψεις":

"Αυτό που δεν περίμενα σε αυτό το ταξίδι ήταν ότι δεν μοιράστηκα απλώς σκέψεις και συναισθήματα με την έννοια της καταγραφής τους, αλλά άρχισα σιγά σιγά να σκέφτομαι θέματα που συζητήθηκαν και επίσης, το πιο δύσκολο, να νοιώθω συναισθήματα και όταν έκλεινα τον υπολογιστή. Χαρά όταν με επισκέπτονταν και μου άφηναν τα σχόλιά τους, ανησυχία αν δεν είχα νέα τους, αν είναι καλά, μήπως κάτι που έγραψα μπορεί να τους στεναχώρεσε, ένοιωθα να συμμετέχω στα προβλήματά τους, να χαίρομαι στις επιτυχίες τους και στις καλές στιγμές τους, ένοιωθα από το γράψιμο και τα θέματά τους το πως ένοιωθαν και εκείνοι αυτή τη στιγμή και πολλά άλλα συναισθήματα που δεν φανταζόμουν ότι θα είχα για τους αγνώστους που μου γίνονταν γνωστοί αν και οι περισσότεροι ανώνυμοι.
Και όλα αυτά ενώ έχω έναν πολύ γεμάτο χρόνο από δουλειά, οικογένεια και φίλους (λίγους αλλά εξαιρετικούς) και αρκετά ενδιάφέροντα ώστε να μην πλήττω.

Νοιώθετε και εσείς το ίδιο; Είμαστε και μεις μήπως σε ένα εικονικό παιχνίδι ζωής με υπαρκτούς όμως χαρακτήρες;"

ΝΑΙ λοιπόν νοιώθω το ίδιο κι ακόμα περισσότερα τώρα πια και καθόλου δεν το θεωρώ "εικονικό " όλο αυτό γιατί το άγγιγμα ψυχής και η ...συγγένεια που νοιώσαμε είναι τόσο μα τόσο χειροπιαστό !!

Σταμάτησα την βόλτα στις 8 Δεκεμβρίου...........
και ονειρεύομαι με λαχτάρα η επόμενη πενταετία να ακολουθήσει την αντίστροφη ανοδική πια πορεία......

υγ.άφησα κάτιτίς στην πρώτη σου αστροσελίδα :-))
υγ. στον μομπούλη στάθηκα κι εγώ μ'ένα κράκ στην καρδιά....

Ένα μεγάλο ευχαριστώ Αστριούλα μου σαν θερμή αγκαλιά!!!!!!!


Roadartist είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια που έγραψες, για το πρώτο σχόλιο που άφησες σε μένα :) Μα το πιο συγκινητικό ότι εξαιτίας του ιστολογίου μου παρακινήθηκες να ανοίξεις ένα δικό σου. Με γεμίζει χαρά αυτό και μόνο που το σκέφτομαι, είναι πολύ όμορφο.

Όσο για τα blogs, αναρωτιέμαι πως γίνεται να μην επηρεαστούν όταν η κοινωνία μας καταστρέφεται;
Και κατ' επέκταση οι ζωές όλων ή των περισσοτέρων μας;

Θα μπορούσαν να γίνουν η γέφυρα για να έρθουμε ακόμη πιο κοντά όσοι έχουμε κοινές ιδέες, γιατί ακόμη κ αυτό σήμερα το θεωρώ σπάνιο.

Και τέλος, αναρωτιέμαι χαχαα
"Ποια είναι η περίπτωση Γ" που έγραψες στον Κωνσταντίνο;;; Ε;

dodo είπε...

Η άνοιξη είναι η εποχή τής αναγέννησης... ή μήπως όχι;

Άστρια είπε...

************
************
************

Καλό μήνα σε όλους!!!

Άστρια είπε...

μαρελντάκι μου, σ' ευχαριστώ τόσο! πάντα γενναιόδωρη αυτή η ανοιχτή καρδιά σου!
Και να! περνάει ο χειμώνας και στο Βορρά σε λίγο..

Σε φιλώ πολύ:)

Άστρια είπε...

Ξωτικούλι, κι εγώ δηλαδή μπορώ να βάλω σε λόγια τη συγκίνηση και την χαρά που μου χάρισες ;;;;

Ήταν «ένα άγγιγμα ψυχής …τόσο μα τόσο χειροπιαστό» το σχόλιό σου, όσο και ένα βούρκωμά μου που το συνόδεψε.
Έκανες όλα αυτά τα μοναδικά, σαν το πέταγμα μιας ανοιξιάτικης πεταλούδας! Και το σχόλιο που άφησες στην πρώτη σελίδα;;;;; κάτι που μόνο ένα π…ξωτικό:) θα μπορούσε να σκεφτεί, εκεί ήρθε και το αποτελείωμα!

Θα επαναλάβω λοιπόν εδώ αυτό που σου έγραψα κι εκεί "..τώρα είναι πια διαπιστωμένα φανερό και δεν μπορεί να είναι άλλο κρυμμένο, ότι τα μικρά φτερά που έχεις είναι φτερά αγγέλου!!!".

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

Άστρια είπε...

roadartist , θα μπορούσα να έγραφα και άλλα πολλά και δεν θα ήταν φιλοφρόνηση:)

Όπως σου έγραψα πιο πάνω, οι διαπιστώσεις μας για τα blogs συμπίπτουν.
Σίγουρα είναι μία γέφυρα για μας, όμως είναι και μία τεράστια ανακούφιση που δίνει δύναμη, ότι κάποιοι άνθρωποι ανάμεσά μας, παρ’ όλα όσα συμβαίνουν, ακόμα κι αν έχει η διάθεση επηρεαστεί, παραμένουν να κρατάνε το καλό μέσα τους και να το δείχνουν με όσα αυτό σημαίνει.

:)Η περίπτωση Γ; Ήθελε απλά να δηλώσει, ότι δεν είναι ακριβώς ούτε η Α, ούτε η Β:) φέρνοντας μία ανατροπή, ίσως και τροφή για σκέψη, στο κλείσιμο του σχολίου. Δεν είχα σκεφτεί συγκεκριμένα κάτι.



Τώρα όμως που το θέτεις, και με φέρνεις στα δύσκολα, σκέφτηκα ότι η λύση ενός προβλήματος είναι μαθηματικά κομψή όταν είναι σύντομη, βέβαια δεν πρέπει να είναι σωστό να είναι και αόριστη. Στη Φυσική (άρα και στη φύση:) δεν είναι όμως πάντα το ίδιο. Εδώ η περίπτωση του «βρισκόμεθα» είναι ίσως όπως σε μια πιθανή εξέλιξη, τυχαία, στην θεωρία του χάους. Βέβαια υπάρχουν και τα fractals, που θέλουν να δείξουν ότι η εξέλιξη δεν είναι τυχαία αλλά μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου.

Επομένως ,η προοπτική της θέσης και της εξέλιξης, ίσως βρίσκεται στις σκέψεις της ανάρτησης, στα σχόλιά σας, σε μέρος ή σε όλα αυτά μαζί, ή σε κάτι άλλο…:)

Άστρια είπε...

dodo, μα βέβαια της αναγέννησης!:)

Όμως, ευτυχώς και δυστυχώς μαζί, όλα από κάπου ξεκινούν και κάπου τελειώνουν και όχι πάντα, αλλά πολλές φορές, στο ίδιο σημείο ...και κάποιες φορές αναγεννιούνται.

Σ’ ευχαριστώ για την παρουσία σου
εδώ, αλλιώς κάτι θα έλειπε, αφού είσαι μέρος της όμορφης αυτής παρέας χαρίζοντάς της ( απτόητα σταθερά !) ένα καθημερινό καλλιτεχνικό χαμόγελο:)


υγ. είχα γράψει το σχόλιο-απάντηση νωρίτερα, αλλά άγνωστο πώς χάθηκε(σίγουρα κάποιο κουμπί πάτησα:) . Έτσι την ξαναέγραψα

ξωτικό είπε...

Καλό μήνααααα !!!!

Περίπτωσις Γ΄ όπωσδήποτε !!!!!!!!!!
(μας τρέλλλανεεεες :-)))) )
ακούς κυρ Κωνσταντίνε;;;;;

Τα....ζουμιά τα άφησα αλλού ;-))

Άστρια είπε...

χαχααα:)) Πρωταπριλιά!!!

Καλο μήνα ξωτικούλι, να είσαι πάντα καλά και πάντα ξωτικούλι!:)
Σ' ευχαριστώ και πάλι:)

Poet είπε...

Συγκινητικά ωραίες φωτογραφίες και πολλή, πολλή αγάπη με τους γήινους. Τι άλλο να ζητήσει κανείς, κορίτσι των άστρων;

Μύρια όσα τα δεινά της κρίσης, ας μην ξεχνάμε όμως ότι με παρόμοιες συνθήκες ανθίζει η καλλιτεχνική δημιουργία κάθε είδους. Θα φανεί αυτό καλύτερα ύστερα από μερικά χρόνια. Ψηλά το κεφάλι λοιπόν ... και για να βλέπουμε τον δικό σου κόσμο.

Άιναφετς είπε...

Η "αστεροαχτίδα" βρήκε στόχο και γέμισε την καρδιά μου γαλήνη...
Το video εξαιρετικό, το ίδιο και οι φωτογραφίες σου...
Αργείς, αλλά όταν έρχεσαι μας αποζημιώνεις!
Χρόνια πολλά φωτεινό μου αστεράκι και να ξέρεις:
"Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να ρθει". Π. Νερούντα.

ΑΦιλάκια πολλά πολλά! :)))

Άστρια είπε...

Ποιητή μας, νομίζω ότι οι ποιητές δεν έχουν ανάγκη να βλέπουν ψηλά σε άλλους κόσμους, γιατί ήδη βρίσκονται εκεί.

Σ’ ευχαριστώ γι' αυτό το όμορφο σχόλιο και που είσαι σε αυτή την ανάρτηση, ανάμεσα στους ξεχωριστούς ανθρώπους που συνάντησα σ’ αυτό το ταξίδι στ’ αστέρια, τους κόσμους σας δηλαδή.

Άστρια είπε...

Μαγισσούλα, θα έλειπες αν δεν ερχόσουν σ’ αυτή την ανάρτηση, στην παρεούλα μας με τα τόσα ταλέντα σας˙ κι εσύ έχεις τόσα πολλά, και από δίπλα, ξέρεις ν’ αγωνίζεσαι και να το μεταδίδεις, πράγμα πολύτιμο που το δείχνει κάθε σου στοιχείο, κάθε σου κίνηση.

Βεβαίως, ξωτικά και μάγισσες μπορούν και ταξιδεύουν στον χρόνο αφήνοντας τα ίχνη τους πάνω σε αστεροαχτίδες:) Σ’ ευχαριστώ ιδιαίτερα γι’ αυτό το μαγικό ίχνος που άφησες! Με συγκίνησες!:)

kiki είπε...

Τι καλά που το ξεκίνησες τότε το αστροταξίδι σου και σε γνωρίσαμε κι εμείς!
Πολύ όμορφο λουλούδι! Κι εμένα μ΄αρέσει να το φωτογραφίζω!
:-)

α Κενταύρου είπε...

Tα λουλούδια του αγρού,έχω ένα θαυμάσιο χαλί από ανεμώνες από μια πλαγιά της Πεντέλης.Δεν έχω mail σου να στο στείλω να το προσθέσεις στην ανοιξιάτικη συλλογή σου.

Άστρια είπε...

Κική, και τί καλά που σε συνάντησα με τα τόσα ταλέντα σου!! Ανάμεσα από τις φωτογραφίες και τα μαγειρέματα δηλαδή μέσα στα όνειρα!:)
Και θα κλείσω με τον πρώτο χαιρετισμό επιφωνημάτων γνωριμίας μας ΑΑΑ ΩΩΩ!!!!!(ή περίπου έτσι:)
:)

Άστρια είπε...

αστέρι α του Κενταύρου, σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου σ' αυτή την ανάρτηση, ξεχωριστό το μακρινό σου αστέρι στον κόσμο των blogs που συνάντησα. Δίπλα λάμπει και το αστέρι της αγαπητής 3α:)

Οι ανεμώνες, από τ' αγαπημένα μου αγριολούλουδα, φαντάζομαι ότι θα είναι ένα μαγικό χαλί αφού σίγουρα ταξιδεύουν την ψυχή στην ομορφιά της άνοιξης.

α και 3α του Κενταύρου, να είστε καλά!

υγ.Το email μου το έχεις, θα σου το ξαναστείλω:)

Sideras είπε...

Είμαι ένας απ΄ εκείνους που εξαφανίστηκαν . Επέστρεψα όμως , λίγο διαφορετικός ,αλλά επέστρεψα. Για πόσο δεν γνωρίζω , αυτό η πραγματική μου ζωή το καθορίζει. Αλλά όσο αφορά την θεματολογία των όμορφων φωτογραφιών σου , προσωπικά η φύση μου υπενθυμίζει πόσο εύκολα κρύβει και επουλώνει τις πληγές τις .
Όπως και να έχει, χάρηκα που σε συνάντησα έστω και κάπως αργά. Καλή σου μέρα

Thalassenia είπε...

Πρέπει να ανοίγουμε τρυπούλες στο μαύρο πέπλο που απλώνεται γύρω μας κι εσύ το κάνεις με τα λογάκια σου και τις αισιόδοξες εικόνες.

Φιλιά αγαπημένη

Thalassenia είπε...

Ξέχασα να αφήσω τις ευχούλες μου για αισιόδοξη συνέχεια σε αντισταση των καιρών.

Άστρια είπε...

Σιδερά καλώς ήρθες!
Πολλά τα μαθήματα της φύσης και ίσως το πιο σημαντικό ότι μπορεί και ξαναγεννιέται πάλι από την αρχή.
Θα χαρώ να τα λέμε:)

Άστρια είπε...

Θαλασσένια μου!!!
Πολύ μα πολύ το χάρηκα που είδα πάλι μετά από καιρό το γαλαζοπράσινο avatar με τα κρυσταλλένια νερά!:)
Θυμάμαι όταν σε πρωτογνώρισα από μία εκπομπή του Επίκουρου, είχα θαυμάσει τις δημιουργίες σου, μετά στην πορεία, τα τόσα πολλά που προσφέρεις σε όλους γύρω σου.

Σ' ευχαριστώ από καρδιάς για τα λόγια σου, αλλά κυρίως για την ουσιαστική πάντα παρουσία σου σ' αυτή την παρέα.

Ήταν και για σένα η ταξιδεμένη σκέψη: Να είσαι καλά!

Άστρια είπε...

************
************
************

Τώρα που τελειώνουν τα σχόλια αυτής της ανάρτησης, έχω την ανάγκη να σας ευχαριστήσω όλους για την πολύτιμη παρουσία σας σ' αυτή την ανάρτηση.

Ιδιαίτερα για την καλή κουβέντα που ειπώθηκε και για όποια ευχή, που το ξέρω καλά, είναι από καρδιάς!

Ήταν μία ανάρτηση που γράφτηκε με συγκίνηση και τα σχόλιά σας διαβάστηκαν και απαντήθηκαν με συγκίνηση.

Και πάλι Ευχαριστώ:)

nikiplos είπε...

πόσο καλά ξέρει και κρύβεται η ομορφιά... στις μικρές λεπτομέρειες, σε έρημους τόπους, σε απόμερα βράχια, σε "εγκρεμνούς"... συναντώ αρκετές φορές ως πεζοπόρος όμορφα λουλούδια... σχεδόν ποτέ δεν έμαθα τα ονόματά τους, όμως δεν μπορώ να ξεχάσω την ομορφιά τους. Και είναι αυτοι οι διάττοντες που συναντούμε στους δρόμους μας... κι αν ξεστρατίζουν ενίοτε, εμείς τους σκεφτόμαστε, τους ζεσταίνουμε εκεί στην έξω απέραντη μοναξιά τους...
φιλιά,

Άστρια είπε...

Αγαπητέ Νίκηπλε,

Συγγνώμη για την τόσο καθυστερημένη απάντηση:)
Η παρουσία σου έλειπε πράγματι από αυτή την ανάρτηση και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το πολύ όμορφο (όπως πάντα) σχόλιο.

Πόσο δίκηο έχεις για όσα όμορφα συναντάμε στον δρόμο μας, στην γη, στον ουρανό, μεταξύ ουρανού και γης… Ναι, κάποια από αυτά είναι για μια μόνο φορά, αλλά μπορεί να χαραχθούν στη μνήμη για πάντα.
Όμως όλα εκπέμπουν την δική τους ξεχωριστή πολύτιμη αύρα.

Φιλιά