Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

φθινόπωρο ακόμα λίγο


Φύλλα. Τα πιο όμορφά τους χρώματα φοράνε και χαρίζονται στο φως..
 
 



 



 ...λίγο πριν αποχαιρετήσουν
 



 
Δίπλα τους τα φύλλα από τα αειθαλή (πόσο όμορφη αλλά και παραπλανητικά αισιόδοξη λέξη)...
 

 
 

...άραγε πιο ευτυχισμένα για τη διάρκειά τους, ή ζηλεύοντας  τις συγκλονιστικές στιγμές μεταμόρφωσης και ομορφιάς ενός (μόνο) φθινοπώρου των άλλων ;
 
 

 
Πουλιά ξεχειμωνιάζουν στα γαλήνια νερά της τα πάντα τρέφουσας λίμνης, χρωματισμένα από το φως ενός τρυφερού φθινοπωρινού ήλιου και οι αιώνιες πυξίδες τους εκεί να θυμίζουν τα μυστικά της απέραντης σοφίας του κόσμου. 

 
 

Βροχούλα, κι όμως δίπλα στον σιγανό  της ήχο, με κάποιες μικρές κινήσεις, με τις άκρες των δακτύλων, ακούγεται  τόσο γλυκειά «la vie en rose».  



Φθινόπωρο ακόμα λίγο… 



photos by Astria. Το "ποιητικό" βίντεο με τους κορμοράνους στην Παμβώτιδα του  Δημήτρη Ντάρα
Προσέξτε στο τελευταίο βιντεαάκι τον ήχο της βροχής..

30 σχόλια:

Mariela είπε...

Αργείς αλλά μας αποζημιώνεις!!
άλλη μια υπέροχη ανάρτηση,
γεμάτη χρώμα και φως,
σκέψεις ζεστές όσο και το κόκκινο των φύλλων του φθινοπώρου...
υπέροχες νοσταλγικές εικόνες στο βίντεο και
τρυφερός ο ήχος του "la vie en roses"

Μου έφτιαξες τη μέρα... φιλί φθινοπωρινό!!

H.Constantinos είπε...

"πόσο όμορφη αλλά και παραπλανητικά αισιόδοξη λέξη" Καλό, πολύ καλό, αστριακό, αστριακότατο...

Πως να το κάνουμε, τα θνητά φύλλα έχουν μιά ομορφιά που δεν έχουν τα άλλα...!

Άστρια είπε...

Μαριέλα μου, σ' ευχαριστώ για αυτό το πρώτο τονωτικό σχόλιο:)
Και που τα πρόσεξες όλα!!

Εσύ ιδιαίτερα ξέρεις από χρώματα και φως και του φθινόπωρου αλήθεια χαρίζονται πολύ όμορφα και πολύ γλυκά.

Σε φιλώ
Καλό βραδάκι φθινοπωρινό (για λίγο ακόμα:)

Άστρια είπε...

Κωνσταντίνε, σ' ευχαριστώ για τη πιστοποίηση:)!
Η ομορφιά του θνητού ίσως να οφείλεται ακριβώς στην εκτίμηση της αξίας κάθε στιγμής ζωής.

ξωτικό είπε...

Λές και τα φύλλα να έχουν τέτοια βάσανα ,σαν τα κορίτσια που όσα έχουν ίσια μαλλιά λαχταρούν τα κατσαρά και αντιστρόφως;;;
χαχα !!
μπήκα έστω και βιαστικά για να δηλώσω την χαρά ,γι αυτό μου βγήκε και η χιουμοριστική πλευρά του θέματος ;-)
και θα επανέλθω να δώ τα βιντεάκια.
μας λείψατεεεεεεεεεεεεεε κυρία μου !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Margo είπε...

Το πες και το έκανες.Σαν ευχή που πραγματοποιήθηκε η ανάρτηση:-)

Μάλλον τα ζηλεύουν αφού έφυγαν για να ξαναγεννηθούν την πιο γιορτινή εποχή του χρόνου που όλα ξυπνούν. Θα λείπουν μόνο τον χειμώνα που όλα γίνονται τόσο δύσκολα..

Λάτρεψα τα χρώματα και το φως από τις φωτογραφίες σου, καταπληκτικό το βίντεο από τη λίμνη με τους κορμοράνους! Τέλειος ο επίλογος με το lavie en rose.

Καλή σου νύχτα αστεράκι μου.
Σε φιλώ πολύ

Άστρια είπε...

ξωτικούλι:)) χαχαα.. μα μόνο εσύ θα μπορούσες να το σκεφτείς έτσι!!!:))
κι εσείς μου λείψατε βασίλισσα των ξωτικών (βλέπετε ο πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας και όχι απλώς της ευγενείας, πρέπει να ακολουθείται και από αντίστοιχο τίτλο)!:)

Άστρια είπε...

Μargo μου! ναι ήταν άλλο ένα σκούντημα:)

Κι όμως δεν θα ξαναγεννηθούν, απλά θα έρθουν άλλα να ζήσουν κι αυτά τις στιγμές ενός μικρού (αλλά συγκλονιστικού) κύκλου ζωής.

Σ' ευχαριστώ ιδιαίτερα που τα πρόσεξες όλα σ' ευχαριστώ που είσαι εδώ!

Σε φιλώ πολύ,
Καληνύχτα (όποτε στο γράφω, θυμάμαι εκείνο το παράθυρό σου που έλεγες ότι βλέπει ουρανό:)

librarian είπε...

Αστεράκι; Σε έχασα!
Πέρασα να σε δω και να σου πω ότι εδώ μπήκε για τα καλά ο χειμώνας!

Άστρια είπε...

librarian, σοφό μου αστέρι, αν σου πω ότι αυτές τις μέρες είχα στο νου να περάσω βλέποντας στο blogroll τις βολτίτσες; :)
Σ' ευχαριστώ που πέρασες!

Thalassenia είπε...

Ποιητικά τα λόγια και οι εικόνες σου που δείχνουν την μεταμόρφωση μέσα από τα χρώματα......
Αυτό το κόκκινο σκουριάς της αγράμπελης με κάρφωσε!!!

Άλλη πιο ήρεμη στιγμή θα δω και θα ακούσω την συνέχεια.

Φιλιά θαλασσένια και πολλά:)

dodo είπε...

Λένε ότι το φθινόπωρο είναι μελαγχολικό καί γκρίζο- όχι εδώ, όμως, δεν είναι!
:-)

Άστρια είπε...

Θαλασσένια μου, σ' ευχαριστώ πολύ!
Για το χρώμα εννοείς την τελευταία φωτογραφία;

πάντα σε περιμένω:)
φιλιά ..αστρένια κι από μένα:)

Άστρια είπε...

dodo μου, χαίρομαι που είδες τα "χρώματα", κυριολεκτικά και μεταφορικά:)

Άιναφετς είπε...

Ήρθα τη κατάλληλη στιγμή, λαμπερό μου αστεράκι... έξω φυσάει δαιμονισμένα και προσπαθώ να ζεσταθώ (μέσα μου και έξω) όσο μπορώ πιο οικονομικά γιατί τα πράγματα δεν είναι και τόσο χαρούμενα για μένα με τους δυο μου γιούς άνεργους πια... θέλω να πιστέψεις πως τα σχόλια των κοινών μας φίλων, οι ζεστές φωτό σου, η εξαιρετική σου μουσική βοήθησαν να δω: "La vie en rose",τουλάχιστον όσο το άκουγα...
Έχω όμως υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα το βάλω κάτω... και θα κάνω αυτό που αναλογεί για να βρίσκομαι πάντα κοντά σ' αυτούς που αγαπώ και με αγαπούν!

ΑΦιλάκια τρυφερά καρδιάς! :)

ξι είπε...

Τι μοίρα κι αυτή... καταδικασμένα να χάνουν κάθε φθινόπωρο τους καλύτερους τους ...φύλλους... ;)

Σε φιλώ Αστριάκι!
Καλό βράδυ -καλό σκ,
ξι

kiki είπε...

Μα τι όμορφα χρώματα έχει η φύση αυτή την εποχή!!!

Άστρια είπε...

Μαγισσούλα μου, σ' ευχαριστώ γι' αυτό το άνοιγμα της καρδιάς σου.

Κι αυτό ήταν ένα από τα νοήματα της ανάρτησης: ακόμα και μέσα στο φθινόπωρο, υπάρχουν τόσο όμορφα χρώματα να δούμε και τόση σοφία και ακόμα με τη βροχούλα δίπλα, στα χέρια μας είναι με κάποιες κινήσεις να ακούμε (νοιώθουμε) la vie en rose. Όχι σαν ψευδαίσθηση, αλλά γιατί έτσι πραγματικά είναι κάποιες στιγμές της και δεν πρέπει να αφήνουμε να μας διαφεύγουν.

Όλοι παίρνουμε τέτοιες αποφάσεις. Το θέμα είναι να προσπαθούμε και να τις τηρούμε. Πού θα πάει, πάντα υπάρχει το σημείο καμπής μιας καμπύλης από όπου αρχίζει η άνοδος πάλι. Ας ευχόμαστε να μην αργήσει.

Αφιλιά πολλά και μια αγκαλιά μεγάλη!

Άστρια είπε...

ξενιαδάκι, και σαν τα φύλλα, τα φυλλαράκια-φιλαράκια που χάσαμε:)

φυλλάκια,
καλό βράδυ, καλή βδομάδα!
Α.

Άστρια είπε...

Κική, έχεις πολύ δίκηο!

Ανώνυμος είπε...

Με μάτωσες όμορφα και πάλι.

Άστρια είπε...

ηλιογράφε, είναι η τραγικότητα της ομορφιάς του φθινoπώρου, είναι η ήρεμη σοφία του, είναι που δίπλα στη βροχούλα υπάρχει και la vie en rose...
Σ’ ευχαριστώ για αυτό το ευαίσθητο σχόλιο, ήχησε ως όμορφος φθινοπωρινός στίχος!

Καλώς ήρθες πάλι.

Poet είπε...

Ωραίες, ρομαντικές, ποιητικές φωτογραφίες και κείμενα. Κι ένα νοσταλγικό τραγούδι.

Μου μένει τώρα η απορία. Υπάρχει τόσο ισχυρός τηλεφακός εκεί επάνω στ' άστρα;

Roadartist είπε...

Είσαι μαγικήηηηηηηηηη.... :))))
Ουφ, πολύ όμορφο ποστ. :)

Άστρια είπε...

ποιητή μας, σ' ευχαριστώ τόσο που τα πρόσεξες όλα!
Όμως εσείς οι ποιητές κατέχετε όλους τους φακούς και τους μυστικούς κώδικες της ψυχής, της γης και των ουρανών!

Όσο για κάποιες ματιές των άστρων:
http://twinklestarblogspot.blogspot.gr/search?q=starry+glances

Άστρια είπε...

roadartist μου, σ' ευχαριστώωωωωω!!!!!

Ιδιαίτερη αξία που έρχεται από σένα:)

ξωτικό είπε...

Nαι μη γελάς ,τώρα τα κατάφερα ....
Λοιπόν μου έκανες κι ένα δωράκι χωρίς να ξέρεις .Το δεύτερο βιντεάκι μου το είχαν στείλλει και δεν άνοιγε με τίποτα και με είχε φάει η απορία !!!
Λιτό και μεστό όπως όλα τα αληθινά όμορφα......
και το ταξίδι στη λίμνη ....αχ
να θές να κλάψεις ,να θές να φύγεις ,να θές να πετάξεις ,να θές να...χαστουκιστείς ....για να ξυπνήσεις....

ΟΎΦ ,που λέει και η μικρή μας, τι υπέροχη ανάρτηση !!!!!


(και τι ηλιογραφικές αυτές με την άσφαλτο !!! είδες τι μας κάνει;
;-)


Τόσο όμορφα φιλιά λοιπόν κι εγώ !!

nikiplos είπε...

καλησπέρα...

πάντα μου άρεσε, με γοήτευε δηλαδή η φθορά που κομίζει το φθινόπωρο... η μικρή προετοιμασία για το χειμώνα... ίσως γι' αυτό και πολλοί που προβάλλουν τη ζωή με τον κύκλο των εποχών του χρόνου, απ' όλες τις εποχές, την ξέφρενη άνοιξη, το καλοκαίρι ή τον παγερό αμείλικτο χειμώνα, στο φθινόπωρο στέκονται... στο κιτρίνισμα των φύλλων που θα φύγουν για να δώσουν τη θέση τους στα νέα στον επόμενο κύκλο της ζωής... στην ομορφιά αυτής της χαλκοπράσινης πατίνας της φύσης, στην ωριμότητα που αντικατοπτρίζει, αλλά κυρίως στη λιτότητα... κι ο ήχος της βροχής με τις περιστασιακές βροντές... σαν φωνές θεών...

Άστρια είπε...

ξωτικούλι, σ' ευχαριστώ που ξαναπέρασες και που τα είδες όλα (μα όλα:), δηλαδή όπως πάντα!
Και "ΟΥΦ!" (όπως καταγράφηκε πιά στους κώδικές μας) ήταν ένα υπέροχο σχόλιο!

φιλιά χειμωνιάτικου μεσημεριού χουχουλιάσματος!

Άστρια είπε...

Αγαπητέ Νίκηπλε,
Πάντα ξεχωριστό το σχόλιό σου.

Και ήταν τόσο ταιριαστή η γραφή με το φθινόπωρο, με την "ομορφιά αυτής της χαλκοπράσινης πατίνας της φύσης"... Έτσι διαβάστηκε σήμερα, μια χειμωνιάτικη μέρα.

Φιλιά


υγ.Και είθε οι θεοί ν' ακουγανε κιόλας:)