Ήταν άνοιξη, κοντά στο Πάσχα.
Στο εξοχικό, κάθε απόγευμα την ίδια ώρα, ακουγόταν το τραγούδι από ένα πουλάκι. Την πρώτη φορά νόμιζα ότι ήτανε τυχαίο. Μετά έπαιρνα θέση δίπλα στο παράθυρο εκείνη την ώρα για να τ’ ακούσω. Με φτωχό βοηθό μία μικρή φωτογραφική μηχανή ένα απόγευμα αποτύπωσα ένα απειροελάχιστο ίχνος του, ας με συγχωρέσει που ήταν κακόηχο. Τώρα που καλοκαίριασε δεν ακούγεται πια.
Το πουλάκι αυτό θυμήθηκα τώρα που ήθελα να βάλω κάποιον άλλο γλυκό ήχο απο ένα φλάουτο της άνοιξης …
….σε ένα αγαπημένο παραμύθι…
«Η φλογέρα κι ο αγέρας»
της Μάρω Λοϊζου
από το «ήταν και δεν ήταν
μια φορά κι έναν καιρό»)
«Ήταν και δεν ήταν μια φορά κι ένα καιρό
ένας αγέρας λεύτερος ωραίος καβαλάρης.
Καβάλαγε το σύννεφο κι έφερνε τη βροχούλα
καβάλαγε βουνοπλαγιές κι αρχίναγαν τραγούδι
και κάθε νιούτσικο κλαδί άπλωνε το χεράκι
να το χαϊδέψει ο λεύτερος ωραίος καβαλάρης
να το κρατήσει ολόσφιχτα και να το παρασύρει
στον όμορφό του το χορό.
ένας αγέρας λεύτερος ωραίος καβαλάρης.
Καβάλαγε το σύννεφο κι έφερνε τη βροχούλα
καβάλαγε βουνοπλαγιές κι αρχίναγαν τραγούδι
και κάθε νιούτσικο κλαδί άπλωνε το χεράκι
να το χαϊδέψει ο λεύτερος ωραίος καβαλάρης
να το κρατήσει ολόσφιχτα και να το παρασύρει
στον όμορφό του το χορό.
.........
Ήταν και δεν ήταν μια φορά κι ένα καιρό
Και μια φλογέρα ταπεινή σε μια άκρην αφημένη.
Όνειρα αυτή δεν έκανε ούτε καρτερούσε
νάρθει ο αγέρας από κει να τη γλυκοχαϊδέψει.
Μόνο με μάτια ορθάνοιχτα κρυφοπαρατηρούσε
της φύσης τον τρελό χορό, το αιώνιο σύρε κι έλα,
τα χίλια παιχνιδίσματα, τα σκέρτσα του αγέρα
Κι ώχου πώς τα καμάρωνε, λες κι ήτανε αυτή
όλα αυτά τα ωραία.
Και μια φλογέρα ταπεινή σε μια άκρην αφημένη.
Όνειρα αυτή δεν έκανε ούτε καρτερούσε
νάρθει ο αγέρας από κει να τη γλυκοχαϊδέψει.
Μόνο με μάτια ορθάνοιχτα κρυφοπαρατηρούσε
της φύσης τον τρελό χορό, το αιώνιο σύρε κι έλα,
τα χίλια παιχνιδίσματα, τα σκέρτσα του αγέρα
Κι ώχου πώς τα καμάρωνε, λες κι ήτανε αυτή
όλα αυτά τα ωραία.
.............
Έτσι που ένα πρωινό τη βρήκε ο αγέρας
Πέρασε μέσα της γλυκά κι ώ! Πώς μεταμορφώθηκε
η ταπεινή φλογέρα. Μια αγκαλίτσα γίνηκε
να κλείσει την αγάπη κι απ’ το σφιχτό τ’ αγκάλιασμα
η μελωδία πού κρυβε στα καλαμένια στήθια
χάδι το χάδι υψώθηκε ολόμορφη παρθένα.
Και το μαντάτο έφτασε στ’ απέραντα τα πλάτη:
«ο λεύτερος παντρεύεται την πιο γλυκειά φλογέρα!»
Έτσι που ένα πρωινό τη βρήκε ο αγέρας
Πέρασε μέσα της γλυκά κι ώ! Πώς μεταμορφώθηκε
η ταπεινή φλογέρα. Μια αγκαλίτσα γίνηκε
να κλείσει την αγάπη κι απ’ το σφιχτό τ’ αγκάλιασμα
η μελωδία πού κρυβε στα καλαμένια στήθια
χάδι το χάδι υψώθηκε ολόμορφη παρθένα.
Και το μαντάτο έφτασε στ’ απέραντα τα πλάτη:
«ο λεύτερος παντρεύεται την πιο γλυκειά φλογέρα!»
…για μια καρδιά που χτυπά με χρώματα αγάπης, μια αγκαλιά με φτερούγες καλοσύνης … που πλησιάζει απαλά με έγνοια αγγίζοντας τα γύρω, που σκορπίζει πανέξυπνα, τρυφερά δεμένα, γέλιο, παιχνίδι κι αστερόσκονη … μια μαγική φλογέρα στη δική της cadenza…
(εάν δεν φαίνεται το slide, κλικ εδώ )
photo by Astria
57 σχόλια:
(κατι εκανα και μαλλον δεν δημοσιευτηκε το προηγουμενο σχολιο...)
ειναι δωρο γλυκο και τρυφερο..ολοδικο απ την καρδια σου Αστρια μου που ταιριαζει απολυτα με το αερακι του ξωτικου ..και της αξιζει..
μα υπαρχει τιποτα πιο πολυτιμο απο αυτο το νοερο δεσιμο της αγαπης...;
ας σας χαριζεται στο αιωνιο!
φιλια καληνυχτας!
:))
Ωχ!! τι θα πάθει όταν το δει
και πόσο χαίρομαιιιιι, δεν λέγεται.
Άξια Άστρια στο Άξιο Ξωτικό.
Φιλιά αγάπης.
Αγκαλίτσες φιλάκια και στα δύο κοριτσάκια...χαχαχα!
Το τραγούδι απ'τον κανταδόρο του δάσους, μαγευτικό!
Ωχου τι κολοτούμπες θα κάνει το ξωτικό μας:-))))
..μόνο που θα μας την κάνεις να τρέξουν τα ματάκια της;-)
Απίθανη λέμε, της έκανες την πιο απίθανη αφιέρωση. Της ταιριάζει γάντι, το παραμύθι το λάτρεψα θα το αναζητήσω.. τη μουσική την ακούω και θα την ακούω για πολύ και μια ερώτηση. Αυτή τη θέα έχεις από το εξοχικό; !!!!!!
Το τραγούδι του πουλιού μαγεία!!!!!
Χάρη του ξωτικού ποτιστήκαμε κι εμείς χαχαχαχαα
Πολλά πολλά φιλάκια και στις δυο σας!
Πολύ όμορφο, ευαίσθητο αφιέρωμα, αντάξιο τής τιμωμένης!
.........................
.........................
Μουγγή ξερή και άναυδη
κάθομαι εδώ μια ώρα
δεν παίζωωωω
ζαβολιάααααα
δεν...
μπορώ ....
να βγάλω άχνα προς στιγμήν
καλά σου μπρέ...
πάω να συνέλθω λίγο....
άει στο καλό σου
με τσάκισες ......
ωωχ
ούτε να φύγω μπορώ...
οχι οχι δεν μπορεί....
δεν γίνεται....
έκανες σκονάκι άτιμοοοοο
(ψάχνω και μειλ και δεν βρήσκω)
είναι και τα χέρια μου γεμάτα..
πως θα τα κουβαλήσω τώρα εγώ όλα αυτά τα δώρα εε;;;
άιιιι τι έπαθα το δόλιοοοο
Kαλά για την casta diva ξέρω ,
άντε και τον James άντε και τον Patrick να το καταπιώ
αλλά και τον Βαγγελάκη ρε σύ !!!!
Μα τι γίνεται εδώ;;;;;
Και καλά μωρέ όλα αυτά εκείνο το πουλάκι εγώ πως θα το ξεχρεώσω;;;;; εε ;;;; μου λές
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Και σείς βρε κορίτσια (Νηφάλια μέθη , Θαλασσένια και Κάρυ )τι την σιγοντάρετε;;;
καρδιακό θα γίνει το ξωτικό
καλά σας μωρέ!!!!!!!!!!
Και πού'σαι Μαργκούλι;;
άσ'τα τα ματάκια, έχουμε περάσει σε ανώτερο επίπεδο ταραχής...
και ποιά κολοτούμπα παιδάκι μου ,γίνεται άμα τρέμουν χέρια πόδια και φυλλοκάρδια;; δεν γίνεται!!!
άσε αργότερα να..ξεξεραθώ λίγο
και σείς τέκνον Dodo;;;
αντάξιον του πτωχοξωτικού τέτοιο κελάηδισμα;; πάει θα με ξεκάνετε ούλοι....
"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες''.
Πού είναι η αλήθεια;
.........
για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.
Από το ποίημα ΕΛΕΝΗ του ΣΕΦΕΡΗ
Γνώριμος ο ήχος ιδιαίτερα την άνοιξη στις πλαγιές των βουνών.
Πολλά θαυμαστικά, τόσο γιά την αστριακή συνδυαστική λογική, όσο και γιά την ίδια την τρισαγαπημένη κυρία Ξωτικού!!
Υπέροχο -και ακριβέστατο- ξεδίπλωμα συνειρμών, αισθήσεων και αισθημάτων!!!
"Είδα" και "άκουσα" το Ξωτικό σ' αυτή την εμπνευσμένη ανάρτηση! Δεν είναι πια καθόλου, μα καθόλου αόρατο! Κι ας λένε για τα ξωτικά ότι, τάχα μου, τα βλέπουν μόνον οι αλαφροΐσκιωτοι!
Πολύ το χάρηκα, γιατί της αξίζει. Εννοώ ότι ...καλά να πάθει... ας πρόσεχε!!!
Την αγάπη μου και στις δύο
Εγώ στη μία τη νύχτα, η Κάρυ στις 6 το πρωί, η margo αμα τη επιστροφή της από το πρώτο πρωϊνό δρομολόγιο, χαχαχα.
Μετά το αλαφιασμένο ξωτικό....η Υπατιούλα και οι άλλοι φίλοι με τα σχόλια.
Ανάσες ρε παιδιά είναι όλα αυτά στην καθημερινότητα και δεν με νοιάζει πόσοι γελούν με αυτά.
Ανάσες δροσιάς στην πικρή γεύση που αφήνουν εικόνες και γεγονότα.
Αρωματικές σταγόνες στη βρωμίλα που μας τριγυρίζει και πάει να μας αγκαλιάσει.
Όχι, προτιμώ αυτές τις αγκαλιές που μοσχοβολούν αγάπη και τρυφεράδα έστω και διαδικτυακά.
Και όποιος θέλει ας γελάσει, καλό θα του κάνει.
Φιλιά θαλασσένια.
Δε μου αρέσουν τα μεγάλα λόγια.
Δε συνηθίζω να γράφω, ούτε και να λέω (κ διαπροσωπικά) μεγάλα λόγια.
Δεν μου αρέσουν οι κολακείες και τα κομπλιμέντα, δεν ταιριάζουν σε μένα. Συμβαίνει όμως κάποιες φορές να μη μπορείς να εκφράσεις σε κάποιους (λίγους) ανθρώπους όλα όσα θες με λόγια.
Μα πως να μη δακρύσεις από συγκίνηση στην παρουσία, στην πράξη, στην ΑΓΑΠΗ, στη ΦΙΛΙΑ, στην έμπρακτη αλληλεγγύη κάποιων ανθρώπων στη ζωή; Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι το ξωτικό.
Είναι φοβερό.. μα μερικές φορές μπορεί ένας "άγνωστος" άνθρωπος να σου δώσει περισσότερη αγάπη από ότι συγγενείς σου. Και είναι μια απόδειξη ότι τελικά υπάρχουν ακόμη Άνθρωποι γύρω μας, με "Α" κεφαλαίο. Και είναι γεγονός ότι πίσω από τις οθόνες πάλλεται ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη. Για αυτό και είμαστε ακόμη εδώ.
Υπέροχη ανάρτηση, και λίγο της είναι :) :) :) :)
(Αν συγκινήθηκα τόσο εγώ με το post σου, φαντάζομαι εκείνη..)!
Φιλιά πολλά.
*************
***************
****************
Όχι! δεν ήταν άσκηση υπομονής στην οποία αρέσκεται το ξωτικό….μόλις επέστρεψα και αν και κουρασμένη σπεύδω αμέσως να σας συναντήσω. Εξ εξ άλλου εδώ είναι από το πρωί και το τιμώμενο πρόσωπο:)!!!
Νηφάλια Μέθη μου, σ’ ευχαριστώ που άνοιξες τα σχόλια μ’ αυτά τα γλυκά λογάκια που μοναδικά ξέρεις να τα ταιριάζεις δίπλα δίπλα:)
Είναι γνωστό ότι από τα κύρια χαρακτηριστικά ενός ξωτικού είναι το ότι είναι αέρινο!
Και βέβαια της αξίζουν πολλά περισσότερα!!!
Φιλιά πολλά!
Θαλασσένια μου, γεμάτο αγάπη το σχόλιό σου, σ’ ευχαριστώ!!
Οι ευχαριστίες του ξωτικού για την διατυπωθείσα ρηματικώς με πολλά «ι» χαρά σου ακολουθούν όπως πάντα χειμαρρώδεις.
Φιλιά πολλά!
Κάρυ μου, ευχαριστώ για τις «αγκαλίτσες», «τα φιλάκια» και τα «κοριτσάκια»:)
Πράγματι, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο υπέροχα τραγουδούσε αυτό το πουλάκι, δεν χόρταινα να το ακούω:)
Φιλάκια κι από μένα:)
Margo μου, πολύ χαίρομαι που πρόσεξες όσα πρόσεξες και που άρεσαν και σε σένα.
Η γνώμη σου γι΄αυτή την αφιέρωση μέτραγε για μένα. Μακάρι πράγματι να της άρεσε όσο λες:)
Το παραμύθι είναι ένα από μερικά ακόμα, όλα πανέμορφα, που τα έγραψε η Μάρω Λωίζου για την κόρη της Μυρσίνη στο βιβλίο «Ήταν και δεν ήταν..». Το πιο αγαπημένο μου από αυτά, είναι αυτό που μιλά για μία πυγολαμπίδα που μιλάει σ’ ένα μοναχικό φεγγάρι. Το έχω γράψει σε μία παλαιότερη ανάρτησή μου (λαμπυρίσματα στη θάλασσα και μία πυγολαμπίδα, με ετικέτα «παραμύθια»). Είναι σίγουρο ότι θα αρέσει στη μικρή νεράιδα σου αλλά και σε σένα:)
Η θέα είναι από το παράθυρο. Οι λεύκες τώρα που είναι φουντωμένες, κρύβουν το μικρό κομάτι θάλασσας που αφήνουν τα γυμνά κλαδιά τον χειμώνα.
Σ’ ευχαριστώ!!
Πολλά φιλάκια κι από μένα:)
Dodo, σ’ ευχαριστώ πολύ:), και βέβαια θα άξιζε περισσότερα:)
υγ.και «τέκνο dodo»;;;!!! μα πού τα βρίσκει;;;;;;!!!!!!!
Ξωτικούλι, ξωτικό, βασίλισσα των ξωτικών,… θα σου ξαναγράψω εδώ τα λόγια της ανάρτησης:
"μια καρδιά που χτυπά με χρώματα αγάπης, μια αγκαλιά με φτερούγες καλοσύνης … που πλησιάζει απαλά με έγνοια αγγίζοντας τα γύρω, που σκορπίζει πανέξυπνα, τρυφερά δεμένα, γέλιο, παιχνίδι κι αστερόσκονη … μια μαγική φλογέρα στη δική της cadenza…
δηλαδή Κυρίες και Κύριοι, το διάφανο…το αέρινο …. το μοναδικό … ΞΩΤΙΚΟ !!!!!!!"
γιατί απλά, αυτά νοιώθω για σένα.
Είχα έγνοια αν θα σου άρεσε η ανάρτηση στην απλοϊκότητά της, γιατί οι επιλογές της μουσικής ήταν σύντομες για να μην κουράσουν. Όμως πολύ σωστά εκείνο το πουλάκι ήταν αυτό που από όλες τις μουσικές σου ταίριαζε πιο πολύ:)
Για τον James και τον Patrick δεν ήξερα αν και έπρεπε να το φανταστώ. Για τον Βαγγέλη Σταθουλόπουλο ήμουν σχεδόν σίγουρη αφού όπως λένε οι πληροφορίες του βίντεο είναι στην ΚΟΑ. Και όχι, κανένα σκονάκι δεν έπεσε..οδήγησε η καρδιά:)
Σ' ευχαριστώ ξωτικούλι για την γενναιοδωρία σου προς την ανάρτηση, αντίστοιχη με την γενναιοδωρία των χρυσαφένιων δώρων σου! (και πσσσστ...γιατί δεν ξεχνώ πως μου κράτησες το χέρι σε μια δύσκολη στιγμή, κι ας μην καλά καλά το ξέρεις:)
Και είδες πόσο επιβεβαιώνονται τα λόγια, από την αγάπη που σου έχουν όλοι ("τρισαγαπημένη" ο νέος όρος by Constantinos πιο κάτω!!!:)
αστέρι α του Κενταύρου, ωραίοι οι στίχοι που παρέθεσες!
τελικά τί πουλάκι ήταν; δεν τόλμησα να πω πως ήτανε αηδόνι:)
Κωνσταντίνε, αντίστοιχα ένα προς ένα και πιο πολλά ακόμα ευχαριστώ για το σχόλιο!
Το "τρισαγαπημένη" καταγράφηκε ως όρος by Constantinos όπως έγραψα στο ξωτικό πιο πάνω:)
Υπατία μου, σ' ευχαριστώ για το πολύ όμορφο αυτό σχόλιο αλλά κυρίως γιατί "είδες" κι "άκουσες" το ξωτικό.
μ' έκανες και γέλασα με το τελευταίο:)))
Έχεις και την δικη μου αγάπη!
Θαλασσένια μου χαίρομαι που ξανάρθες με αυτό το σχόλιο.
Δεν ξέρω αν κάποιος γέλασε (διαφορετικά) με όσα γράφουμε και λέμε, κι αν έγινε, όπως λες κι εσύ καλό θα του κάνει:)))
Γιατί μέσα σε αυτές τις ανάσες επικοινωνίας μας όλοι που είναι εδώ, έχουν δείξει δίπλα στο χιούμορ τους, χωρίς σοβαροφάνεια, την ευαισθησία τους για τα γύρω δρώμενα και τον Άνθρωπο.
"Όχι, προτιμώ αυτές τις αγκαλιές που μοσχοβολούν αγάπη και τρυφεράδα έστω και διαδικτυακά."
Κι εγώ!!!
φιλιά αστρένια:))
(κι ας γελάσουμε και μ' αυτά:)))
roadartist μου, το ξέρω πόσο συγκρατημένη είσαι στα μεγάλα λόγια και πόσο αρνητική στις κολακείες και τα κομπλιμέντα.
Το σχόλιό σου για το ξωτικό δεν χρειάζεται σχολιασμό, αφού μιλάει από μόνο του τόσο αληθινά! Όμως είναι ένα υπέροχο δώρο για το ξωτικό και σίγουρα θα έχει κατασυγκινηθεί τώρα:)
Σ' ευχαριστώ, χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση και βέβαια λίγο της είναι!
Να προσθέσω ότι κάθε της λέξη ήταν γραμμένη από καρδιάς:)
φιλιά πολλά.
απλώς να ξέρετε εδώ είμαι συνέχεια ε, μούσκεμα και ξεραμένη ,αλλά....κάνω αναγκαστική άσκηση υπομονής .....
καλά αυτό το " τρίς " με έχει αποτελειώσει
Υπέροχη ανάρτηση! Οι ήχοι, οι μελωδίες, το παραμύθι... όλα :-)) Άργησες να αναρτήσεις αλλά μας αποζημίωσες! & βέβαια μεγάλη τιμή για το ξωτικό, αλλά όπως είπε και το αρτιστάκι, αυτά τα πράγματα είναι αμοιβαία & είναι πραγματικά υπέροχο να δημιουργούνται τέτοιες σχέσεις μέσα από το διαδίκτυο & πίσω από τις οθόνες....
muchos besos
ξι.
ξωτικούλι,σκέφτηκα τώρα ότι θα μπορούσε να είναι και τετράκισ.. και πεντάκισ.. κλπ. αλλά το τρισαγαπημένη είναι πιο ντελικάτο, σαν να παραπέμπει στο τρισεύγενη!
ξενιαδάκι σ' ευχαριστώ πολύ!! η ανάρτηση οφείλει την έμπνευση στο ξωτικό:)
Και για όσα λες έχεις εντελώς δίκηο!
φιλάκια πολλά
Α.
Aστέρι αστεράκι μου α λ η θ ι ν ό
τι μου έχεις κάνει σήμερα δεν λέγεται, μα υπάρχει μεγαλύτερη μαγεία απ'αυτό που συμβαίνει εδώ μέσα ,άγνωστες ψυχές πλέουν σ'ένα αόρατο σύμπαν και έλκονται και ενώνονται και χορεύουν μαζί και πάλλονται και σχηματίζουν ένα παράλληλο σύμπαν ατόφιας αγάπης;;
Πως διαστέλλεται η ψυχή κι απλώνεται μέχρι τ'αστέρια και νοιώθει να της ανήκουν επειδή μπορεί "έτσι" να αγαπάει.....
Με "είδα" ( που λέει και η Υπατιούλα)τόσο μέσα σ'αυτο το
"Ήταν και δεν ήταν μια φορά κι ένα καιρό
Και μια φλογέρα ταπεινή σε μια άκρην αφημένη.
Όνειρα αυτή δεν έκανε ούτε καρτερούσε
νάρθει ο αγέρας από κει να τη γλυκοχαϊδέψει.
Μόνο με μάτια ορθάνοιχτα κρυφοπαρατηρούσε
της φύσης τον τρελό χορό, το αιώνιο σύρε κι έλα,
τα χίλια παιχνιδίσματα, τα σκέρτσα του αγέρα
Κι ώχου πώς τα καμάρωνε, λες κι ήτανε αυτή
όλα αυτά τα ωραία !!!!!!!!
που ανατρίχιασα.
Κι αυτή η πρώτη φωτογραφία ήρθε να μου θυμίσει ένα πρόσφατο sms κοινής φίλης : Να ρουφάς κάθε δευτερόλεπτο ευτυχίας ,έχεις τον μηχανισμό της μέλισσας !!!!
έεε φταίω εγώ που τρελλάθηκα ;;;
να'ξερες πόσο μου έχεις κρατήσει κι εσύ το χέρι στα σκοτεινά......και με έχεις οδηγήσει προς το φώς.
Η χοροπηδούσα καρδούλα μου σε ευγνομωνεί με... 200 κολοτούμπες!!
(χωρίς σκονάκι ε;; Εεεε δεν παίζεσαι λέωωωωω)
Αστερισμούλι εκτός απ' το πουλί αηδόνι είναι και η Άστρια και...δεν μ'αφήνει να κοιμηθώ
Τι καλά !!!!!!
Κωνσταντίνε με... ξεκάνατε πλήρως και τελείως !!! το επαναλαμβάνω μπας και δεν το καταλάβατε !!
Υπατιούλααααα
ΧΑΑΑΑχαΧΑ !!! Μ'αρέσει που νομίζεις οτι δεν συμπεριλαμβάνεσαι στους...αλαφροίσκιωτους χαααααχαχα.
Θαλασσένια
Ώς γνωστόν όσα δεν φτάνει η αλεπού.....
Τους καημένους......
Όπως τα είπες ανασούλα μου ΑΚΡΙΒΩΣ !!!!!!!!
ΑΡΤΙΣΤΟΥΛΙΙΙΙΙΙΙΙ
θα τις φάς δεν γλυτώνεις ,αλοίμονό σου μόλις σε πιάσω!!
Είχα γλυτώσει τα ζουμιά βρε τόσες ώρες απ'την ταραχή ,κι ήρθες εσύ και τα έκανες λίμπαααα.
Ακούς εκεί :
"Και είναι γεγονός ότι πίσω από τις οθόνες πάλλεται ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη. Για αυτό και είμαστε ακόμη εδώ."
και μου το φόρτωσες εμένα κιαυτό;;;
καλά σου βρε.
καλό μου ξι
όπως το είπες μεγάλη μου τιμή τέτοια ανάρτηση !!!
ξωτικούλι, με τα μάτια να μισοκλείνουν, περίμενα να δω αν θα γράψεις κάτι για να μην αφήσω την απάντηση για αύριο, ..να μην κάνω άλλες ασκήσεις υπομονής για σήμερα :))
Πράγματι πολλά συμβαίνουν που δεν μπορεί να τα χαρακτηρίσει κανείς τυχαία γύρω μας, αλλά σίγουρα πολλές αόρατες κλωστές τα συνδέουν.
Χάρηκα που έγραψες για το παραμύθι, γιατί σ' έβλεπα εκεί και μάλιστα ως την τελευταία στροφή!
Θυμήθηκα και μια ανάρτηση παλαιότερα που είχα διαλέξει μία φλογέρα να παίζει στο βίντεο με τις φωτογραφίες από τα Ιμαλάια, γιατί ταίριαζε σ΄αυτά η μουσική από το φύσημα του αέρα. Ίσως επειδή στον αέρα που περνά μέσα από μια φλογέρα ή ένα πνευστό όργανο, περιέχεται η πνοή της ψυχής με όσα αυτή αισθάνεται εκείνη τη στιγμή.
Όμως τί λέω, εσύ ξέρεις πολύυυυυυυυ καλύτερα :)
Κι εγώ σ' ευχαριστώ!
καλό βραδάκι:)
sms κοινής φίλης;; το fractal το τρεχαντηράκι μήπως;; δεν ξέρω γιατί σε όλη τη διάρκεια των σχολίων εδώ αλλά και στη δική σου ανάρτηση, ένοιωθα την για τόσο πολύ καιρό απουσία της από την παρέα:)
Αααα εσύ δεν τρώγεσαι !!! αμέσως το πέτυχες !!! Βασανίζεται το αγαπημένο μας γι αυτό απουσιάζει...
Βασικάααα μπήκα να σου ρίξω ένα φιλί για το "βαθύ"χαμόγελο με το οποίο ξύπνησα εξ'αιτίας σου
και τώρα τρέχωωωωωω ,αρκετά τα φόρτωσα στον κόκκορα χθές χιχι
Ότι καλύτερο για το ξωτικό! εδώ που όλοι (σχεδόν) μιλάμε με παρωνύμια ταιριάζει και ο παρακάτω στίχος :)
"Νύχτα. Μονάχα τ’ άστρα. Και πέρα το βάθος του ολάνοιχτου ορίζοντα—
εκεί που πάνε οι άνθρωποι χωρίς τα ονόματά τους" Τάσος Λειβαδίτης.
Ξωτικό, το ξέρω.
Αλλά πώς πήγε τελικά ε; .. η φωτογραφία, το sms, το ότι το έγραψες στο σχόλιο και η δική μου σκέψη που υπήρχε από πριν για την αισθητή απουσία του σ’ αυτές τις δύο αναρτήσεις μας:)
καλό βραδάκι στο βασίλειο των ξωτικών:)
ηλιογράφε, σ' ευχαριστώ, πολύ μου άρεσαν τα λόγια του Λειβαδίτη.
Μα κι εγώ σας ονόμασα "αστέρια της γης.. τ’ ουρανού... μεταξύ ουρανού και γης" για τους κόσμους σας. Και ο ήλιος βέβαια είναι ένα μεγάααλο άστρο:)
Πολύ σημαντική και η ηλιογραφική επιβεβαίωση για το Ξωτικό! (μα πού πήγε να χαρεί;;)
καλό βραδάκι στην Όαση:)
**********
********
****
*
*
Είμαι εντός εκτός Αθήνας το Σ/Κ με περιορισμένη σύνδεση.
:)
Eδώ είμαι καλέ ,τσώπα δεν προλάβαινα καθόλου....
Ηλιογράφε :))))))))) (που λές κι εσύ)
Έχουν ανάγκη ονόματα οι ψυχές;;
Καληνυχτούδια σας αγαπημένοι.
a-kentavrou
Μια και ρώτησες ο ήχος του μοιάζει με κότσυφα.Το αηδόνι κάνει πολλές τρίλιες και ποικιλία ήχων
Επειδή, έρχομαι και από τις Θαλασσένιας...έχω μια υπερ υπερ υπερ υπερ ευαισθησία και αδυνατώ να γράψω οτιδήποτε...μόνο πως η καρδιά μου ξεχειλίζει από αγάπη...
Aστερισμούλι μάλλον λογικά πρέπει να συμφωνήσω μαζί σου αλλά δεν θέλωωωωωωωωωω
εγώ θα λέω πάντα μέσα μου πως μου χάρισε αηδόνι !!!!!!!!!!
Μαγισσούλααααα
μεγάλο δώρο τα λόγια σου !!!
είδες τι μας έκανε το παλιοκόριτσο;;;
Θα της τραβήξω τις κοτσίδες δεν μπορώ πια
πανεμορφη η αναρτηση σου και την αξιζει το ξωτικο.Συγχαρητηρια.Να εισαι καλα φιλη μου και καλη εβδομαδα να εχεις.
"Το δώρο πρώτα το χαίρεται αυτός που το δίνει και μετά αυτός που το παίρνει"
Η πρώτη σκέψη πάει στην χαρά του ξωτικού που το πήρε, αλλά η ουσιαστική πάει σε σένα που το έδωσες με τόση αγάπη.
Ήρθα να ακούσω το κότσυφα-αηδόνι και να πάρω γεύση από αυτήν.
Φιλιά θαλασσένια.
αστέρι α του Κενταύρου, σ' ευχαριστώ που επέστρεψες:) όπως έγραψα στην ανάρτηση, ήταν ένα κακόηχο ίχνος από το τί άκουσα, και του ζήτησα συγγνώμη γι'αυτό. Όμως σε κάθε περίπτωση, ήταν ένα πουλάκι που εγώ αγάπησα!
Άιναφετς, τί άλλο να γράψεις; αυτό που έγραψες είναι πάαααρα πολύ! σ' ευχαριστώ για την αγάπη του σχολίου σου, πολύτιμη!
Α.ΑΦ:))
ξωτικούλι, σωστά, όπως νοιώθεις να το λες! και όπως είπα πιο πρίν ήταν ένα πουλάκι που αγάπησα. Κι αυτό έχει τη δική του αξία :)
Α. και μόλις κατάφερα να συνέλθω... το κεφάλι μου πονάει λιγάκι από το τράβηγμα των κοτσίδων:)
Μα πού τα σκέφτεσαι;;;!!!
Σκρουτζάκο, πολύ μου αρέσει που το κείμενό σου δεν είναι με κεφαλαία γράμματα:)Σ' ευχαριστώ πολύ για το πέρασμά σου, πολύ χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση! Καλή Εβδομάδα!
Θαλασσένια μου, σίγουρα, "Το δώρο πρώτα το χαίρεται αυτός που το δίνει και μετά αυτός που το παίρνει" Αλλά και η παρουσία σας εδώ, συνετέλεσε πολύ σ' αυτό! Γιατί κι εσείς με τα λόγια σας, αφήσατε τα υπέροχα δώρα σας στο ξωτικό αλλά και σε μένα.
Σ' ευχαριστώ!
φιλιά αστρένια:))
Βρε παιδιά, αυτό που γίνηκε εδώ μέσα είναι υπέροχο.. Να είστε όλοι καλά!
Να ευχαριστήσω και τον Σκρουτζάκο μας ,να πω στη Θαλασσένια μας οτι χάσαμε το ζύγι εδώ μέσα βέβαια ,αλλά αν η οικοδέσποινα έχει πάρει μεγαλύτερη χαρά απο μένα ...(και ήταν και μπαλόνι)τώρα θα κοντεύει να..σκάσει η ....καημένη !!! χεχε
Μαργκούλα ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ !!!!!!
Αστριούλιιιι μήπως να αλλάζαμε λέω ανάρτηση γιατί δεν μπορώ να βρώ άλλες χαζομάρες για να κρύψω την χαρά αλλά κυρίως την συγκίνηση απ'όλη αυτή την απίστευτη ατμόσφαιρα που υπάρχει εδώ ;;;
Margo μου είσαι κι εσύ κομμάτι του:) να είσαι καλά!
σε φιλώ, μια γλυκειά καληνύχτα
ξωτικούλι, ήταν μία μοναδική ατμόσφαιρα κι εσύ στο κέντρο της, πετώντας από σχόλιο σε σχόλιο, έκανες όλα τα πανέμορφα μαγικά σου!!!
Σ' ευχαριστώ τόσο....
Και τώρα, εκπληρώνοντας την επιθυμία σου, παρόλο που δεν ήμουν έτοιμη ν' αλλάξω ανάρτηση, ετοίμασα πριν από λίγο κάτι.
σε φιλώ
(ως μπαλόνι που πρόλαβε να μη σκάσει, αλλά πέταξε σαν χαρταετός:))))
- θαλασσένια, κι ας γελάσει λοιπόν όποιος θέλει με τα δικά μας.."θα του κάνει καλό"!
Δημοσίευση σχολίου