Ένα μικρό κοχύλι βρέθηκε στην άμμο που έκαιγε μεσημέρι του καλοκαιριού, κι αφέθηκε για λίγο ν’ ανασάνει στην παλάμη. Και σαν περιπαιχτικά στα λόγια των παραμυθιών, που λένε πως μιλάνε τα κοχύλια, το πλησίασα στ’ αυτί γελώντας... σαν να ένοιωσα μια πνοή, παιδική, αθώα ... και άκουσα ξεκάθαρα τι ψιθύρισε σ’ εκείνης της στιγμής τον χτύπο της καρδιάς.
Μα ναι, είχε πολυταξιδέψει, ήξερε τόσα ...όμως κυρίως, είχε πρωτύτερα ακουμπήσει στις γραμμές της τύχης της ζωής :)
Φίλοι μου όπου κι αν είστε, εδώ, τριγύρω, πιο μακριά, .. να περνάτε όμορφα, το καλοκαιράκι συνεχίζεται…:)
57 σχόλια:
Πόσο ξεχωριστό μπορεί να γίνει ένα τυχαίο κοχυλάκι;
Μια στιγμή είναι αρκετή να μείνει ξεχωριστό για πάντα.
Φιλιά θαλασσένια.
Όμορφο το "τυχαίο"...
Μα ναι!!!
Καλώς μας επέστρεψες φωτεινό μας αστεράκι...και η στιγμή καθόλου τυχαία!
ΑΦιλάκι από Σκιάθο ακόμα!
Original Astria: "...όμως κυρίως, είχε πρωτύτερα ακουμπήσει στις γραμμές της τύχης της ζωής"
Και βέβαια συνεχίζεται το καλοκαίρι, και τον Σεπτέμβριο θα συνεχίζεται!
Έτσι ακριβώς Θαλασσένια!
Και βεβαίως το κρατάμε φυλαχτό.
Ξεχωριστό και το σχόλιό σου, σ’ ευχαριστώ πολύ γι΄αυτό
Φιλιά αστρένια:)
Dodo, αν και «όμορφο», ίσως σιβυλλικό το «τυχαίο» ; :)
Άιναφετς, μα ναι!! :)
Σ’ ευχαριστώ και για το όμορφο καλωσόρισμα. Σε είχα στο νου μου όταν έκανα την ανάρτηση, μήπως ως μαγισσούλα, έλεγες και την τύχη:)
Καλά να περνάς στο πανέμορφο ξοχικό σου
Πολλά Α.ΑΦ!
Κωνσταντίνε, ιδιαίτερα σ’ ευχαριστώ για τη σφραγίδα πιστοποίησης:))
Μ’ έκανες και χαμογέλασα, να είσαι καλά.
Και βέβαια, καλή συνέχεια καλοκαριού!
Καλό υπόλοιπο!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Γλαρένια μου σ΄ευχαριστώ πολύ. Και για σένα νάναι όμορφες όλες οι μέρες καλοκαιριού που ακόμα θάρθουν!
φιλιά πολλά!
υγ. Πέρασα χθες από το blog σου αλλά δεν ήταν ανοιχτά τα σχόλια να σου γράψω, πολύ χαίρομαι που επικοινωνήσαμε:)
Όμορφο χέρι! ;-))
(για τα τυχαία και τα κοχύλια τα πράγματα είναι χιλιοειπωμένα....)
ξι.
καλό και όμορφο καλοκαίρι!
διότι το καλός χειμώνας που κιόλας άκουσα μετά της επιστροφής ακούγεται αβάσταχτο. :)
φιλιά σου πολλά!
ξενιαδάκι, σ' ευχαριστώ:)
και ναι, χειλιοειπωμένα, όμως για τον καθένα μπορεί κάτι σημαντικό να σημαίνουν, έστω για μια στιγμή.
Και τότε, είναι κάτι μοναδικό.
Όπως και τα απλά, τυχαία, καθημερινά που προσπερνάμε συχνά και καμμιά φορά μπορεί να είναι σημαντικά και να τα χάνουμε γιατί δεν τα "ακούμε".
besitos
A.
Βασίλη, μα έχεις απόλυτο δίκηο!!:) απαράδεκτο να μιλάει κανείς ακόμα για χειμώνα!
πολλά φιλιά και καλοκαιρινά βεβαίως:)
Είπα να σχολιάσω, έτσι για αλλαγή, το όμορφο χέρι! Με αυτά τα ταλαίπωρα δεν ασχολούμαστε &πολύ συχνά με τόσα που περνάνε! Χεχε;-)
ξι.
synehizetai...synehizetai!
Filia apo to anemodarmeno Aigeo!
ξενιαδάκι, τα χέρια-δάχτυλα είναι μαζί με τα μάτια τα πρώτα που βλέπω σε έναν άνθρωπο:)
και γι' αυτό χαίρομαι και για την γνώμη σου:))))
Α.
Ω Κάρυ:) πολύ χαίρομαι για το πέρασμά σου:) και σ' ευχαριστώ. Εύχομαι να περνάς υπέεεεροχα!!!!
Βόρειοι άνεμοι, έδωσαν φανταστικές θάλασσες σήμερα εδώ με τυρκουάζ νερά:)
καλή συνέχεια!!!
φιλιά πολλά!!!
Σε ποιά παραλία το βρήκες; βέβαια δεν έχει σημασία αλλά να πάρουμε μια μικρή γεύση από τα μέρη που συναντηθήκατε :)
Ηλιογράφε έχεις δίκηο. Σ’ αυτή την ανάρτηση δεν είχε σημασία η παραλία, αλλά το μικρό κοχύλι και η τύχη :)
Σπουδαίο πράγμα η τύχη. Και πολύτιμο το παράδειγμα σου άστρια. Σπουδαία η αξία της στιγμής. Καλό υπόλοιπο του καλοκαιριού, φιλάκια :)
roadartist μου, σ' ευχαριστώ! πολύτιμο και το σχόλιό σου για μένα:)
καλώς βρισκόμαστε πάλι και καλή συνέχεια καλοκαιριού βεβαίως.
φιλάκια:)
όμορφο κοχύλι,
όμορφες σκέψεις προκάλεσε,
όμορφα λόγια γέννησε,
όμορφη εικόνα αποτύπωσε
καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!!!!
logia, όμορφο σχόλιο επίσης, σ' ευχαριστώ πολύ, καλή συνέχεια καλοκαιριού και σε σένα και στην οικογένειά σου:)
Άχ Άστρια...
Σε επεθύμησα, η αλήθεια είναι. Μπαίνω και βλέπω να γράφεις για ένα κοχυλάκι που ακουμπά στις γραμμέςτης μοίρας...με ανάρτηση τη μέρα της γιορτής μου (μη γελάσεις, του Αγίου Φλώρου γιορτάζω... χιχι... στο σχολείο γινόταν χαμός όποτε έλεγα πότε γιορτάζω...)
Πολύ χάρηκα, όμως.
Μου άρεσε η αστεία σύμπτωση.
Διαβάζω κι ένα βιβλίο της Βαμβουνάκη σήμερα που μιλάει για τις συμπτώσεις και είμαι επηρεασμένη.
Καλά να περνάς όπου κι αν είσαι.
Φιλιά από την όμορφη Καβάλα...
ανακατεμένη με αστρόσκονη και φεγγαρόφωτο από μια μαγική χτεσινή βραδιά στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων...
Δύο εξαντλημένα -τάχα μου- θέματα, το κοχύλι και η τύχη, συναντιούνται σε μια στιγμή. Και η στιγμή, το συνώνυμο του εφήμερου, αποκτά διάρκεια όση και η ηλικία της θάλασσας και αίσια προοπτική σαν τις γραμμές που τείνουν προς το άπειρο!
Άστρια μου, "να σε πω την τύχη σου" δεν ημπορώ με ακρίβεια, γιατί το κοχυλάκι απάνω της ακούμπησε. Μα θα σε πω ετούτο: εσύ τη φτιάχνεις με τέτοιες ευαίσθητες τυχαίες στιγμές!
Σ' ευχαριστώ για το γλυκό -και πάντα φωτεινό- χαμόγελο που μας χάρισες!
Φιλιά :)
Μα και βέβαια συνεχίζεται το καλοκαίρι γλυκό μου αστεράκι! Συνεχίζεται με θάλασσα και τις ομορφιές της παρέα.
ξωτικό, μόλις ήρθα από το σπίτι σου και ανορθόδοξα, να, διαβάζεις κάτι για σένα πριν ακόμα μου αφήσεις σχόλιο:)
Είμαι ακόμα φορτισμένη από την απίστευτη ανάρτησή σου. Σ' ευχαριστώ τόσο! Και ήρθε σε μία στιγμή αμφισβήτησης πολλών πραγμάτων και σκέψεων για τη μπλογκόσφαιρα.
Κι αν σου πω για τις συμπτώσεις που λέμε και με τη μαγισσούλα;; ότι σκεφτόμουνα τί να σου χαρίσω που να σ' αρέσει και με πρόλαβες εσύ; Δεν στο έγραψα στο blog σου, δεν μπορούσα όμως να μη στο πω:)
Σε περιμένω:)
Φλώρα μου, πολύ χάρηκα που σε είδα! αισθητή η απουσία σου τόσο καιρό!
Οι συμπτώσεις αλήθεια είναι κάτι που πολύ συχνά μου συμβαίνουν, ίσως επειδή όπως λέει η μαγισσούλα της παρέας Άιναφετς μας δένουν κάποιες μαγικές κλωστές..:)
Όσο για τον φλώρο, φαντάζομαι τί θα περνάς:) όμως να σου πω ότι είχαμε ένα τέτοιο πουλάκι στο σπίτι μετά από ένα καναρινάκι που χάσαμε και το αγαπούσαμε πολύ γιατί ήταν πολύ καλό.
Σε φιλώ πολύ και κοίτα να μην χαθούμε πάλι:)
Υπατία μου, κι όμως, διάβασες πολύ όμορφα την τύχη κι ας λες πως όχι:)
Λοιπόν θα σου εκμυστηρευτώ κάτι που συνειρμικά ήρθε στο μυαλό με το σχόλιό σου και όχι όταν έκανα την ανάρτηση.
Όταν ήμουν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, σε μία εκδρομή με το σχολείο στην ύπαιθρο, μία τσιγγάνα ήταν καθισμένη σε μια γωνιά και σε ένα μαντήλι που πάνω είχε απλωμένη άμμο, έρριχνε τα κοχύλια και έλεγε την τύχη σε όποιον της το ζητούσε. Εμείς το είχαμε δει από απόσταση. Όταν σηκώθηκε και τα μάζεψε σε ένα μπογαλάκι, πλησίασε χαμογελαστή σε μένα μόνο και μου είπε: "άσε με να διαβάσω την τύχη σου είναι γραμμένη στο μέτωπό σου" . Τρομαγμένη έφυγα τρέχοντας γιατί πάντα, ακόμα και τώρα δεν θα ήθελα να μου πουν την τύχη, το μέλλον, φοβόμουν μην ακούσω κάτι δυσάρεστο:))
Και σ' ευχαριστώ τόσο για την τρυφερότητα του σχολίου σου:)
Librarian, σοφό μου αστεράκι, συνεχίζεται βέβαια το καλοκαίρι. Σήμερα το απόγευμα έκανα μια βουτιά σε μια υπέροχη θάλασσα και το απόλαυσα!
Σε είχα αποθυμίσει:)
Χαχαχα ΑΣΤΡΙΟΥΛΊΝΙ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ..
να'ξερες πόσο κρατήθηκα να μην μιλήσω ....δεν ήθελα με τίποτα να χαλάσω το...ξάφνιασμα ,μου φαίνεται σαν το καλύτερο δώρο ....
οι μικρές ξαφνικές χαρές μου φαίνονται τόσο...μεγάλες ,και τποψιάζομαι βασιμότατα (χιχι) πως μοιάζουμε λιγάκι.....
Ήθελα να σου γράψω πως δεν με ξαφνιάζει καθόλου πια η ομοιότητά μας να συνομιλούμε με τα κοχύλια,
κι εγώ στήνω ολόκληρο μαγικό... συνέδριο κάθε καλοκαίρι μαζί τους!!
Τα τελευταία όμως έχω αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις μ'ένα άλλο είδος πιο....σπάνιο ,τα ματάκια της Θάλασσας!! Εκεί να δείς συνεργασίες....
Κι όσο για το τυχαίο όσο πάει και λιγοστεύει η...πίστη μου γι αυτό.
Νομίζω πια πως σχεδόν τίποτα δεν είναι τυχαίο....
Αυτά για τώρα γιατί με έχουν ξεκάνει οι...μπυρίτσες !!!!!!
Περισσότερα και απαντήσεις στο δικό μου αύριο πιο φρέσκια (άλλοστε σε έχω εξασκήσει πια στην υπομονή χαχα)
Σε φιλώ πολύυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ !!!!
ξωτικούλι, δεν ξέρω γιατί αλλά νοιώθω σαν να έγινε ένα τεστ:)
Θα διάβασες και το "προκαταβολικό" σχόλιο για σένα πιο πάνω:)
Πράγματι δεν ξέρω τί να πω για την τύχη, αλλά οι συμπτώσεις σίγουρα είναι κάτι που δεν ορίζουμε πάντα, αφού κάθε άνθρωπος που θα συμμετέχει σ' αυτήν είναι ξεχωριστή οντότητα.
Ματάκια της θάλασσας; δεν τα ξέρω:)
αλλά ως ματάκια σίγουρα θα έχουν γόνιμη συνεργασία.
Και πάλι ένα τεράααααστιο ευχαριστώ!
Δεν έχω λόγια...:)
όμως στέλνω άπειρα φιλιά!
Το κοχύλι μου θυμίζει την αιωνιότητα και ότι τίποτε δεν χάνεται στη ζωή...
Ακόμη κι αν χαθεί το περιεχόμενο το περίβλημα είναι εδώ για να μας θυμίζει την ουσία...
Φιλιά!
Υ.Γ. άργησα να περάσω από τη @γειτονιά σου και χάζεψα περιδιαβαίνοντας στις προηγούμενες ομορφιές σου...
:))
Μαριάννα μου, πολύ όμορφη σκέψη, σ' ευχαριστώ! Κι αν προσθέσεις σ' αυτό που είπες και τη μορφή του, τη σπείρα (ένα θέμα που πάρα πολύ καιρό ήθελα να γράψω γι αυτό:), κρύβει ίσως και το μυστικό της αρμονίας.
"Περιδιαβαίνοντας" στα προηγούμενα όπως είπες, θα πρόσεξες και την ανάρτηση "in tht cool of the day" με φωτογραφίες από το λιμάνι της Μυτιλήνης. Και βεβαίως λέγοντας Μυτιλήνη θυμάμαι πάντα τη Μαριάννα:)
Σε φιλώ
ξωτικούλι, ξέχασα να σου πω ότι κατάλαβα ποια λες "μάτάκια της θάλασσας" τα είδα στο internet, είναι σινταφένια πανέμορφα!
έτσι εξηγούνται και οι διάλογοί σας, σίγουρα είχατε βρει κοινή γλώσσα:)
φιλιά
και το επιστημονικό του όνομα..."Astrea rugosa operculum" :)
Μου λείπεις...πάντα...
καλησπέρα...
Ήθελα από καιρό να σχολιάσω στο ποστ αυτό... τόσο που ήμουν σίγουρος πως είχα ήδη σχολιάσει!!!
Φέτος το καλοκαίρι, μάζεψα από μικρό σχετικά βάθος ένα μεγάλο κοχύλι, στο μέγεθος παλάμης περίπου και λίγο μεγαλύτερο... μάλλον από κάποια δίχτυα ψαρά, είχε τραβηχτεί στα ρηχά...
το κράτησα για να μου φυλάει μουσικές, ήχους της θάλασσας, αρμύρα και φως για το χειμώνα... ίσως το ξεχάσω σε κάποιο συρτάρι και έτσι ανεπάντεχα να συναντηθώ μαζί του κάποιο βροχερό βραδάκι του Γενάρη...
Αυτό που ιδιαίτερα μου άρεσε ήταν η κατακλείδα του ποστ:
"Φίλοι μου όπου κι αν είστε, εδώ, τριγύρω, πιο μακριά, .. να περνάτε όμορφα, το καλοκαιράκι συνεχίζεται!" ότι πιο αισιόδοξο διάβασα φέτος...
λοιπόν να περάσουμε καλά το υπόλοιπο του καλοκαιριού, ετούτου και της ζωής μας...
φιλιά!
Bεβαίως και τη διάβασα την υπέροχη ανάρτησή σου για την αγαπημένη μου Μυτιλήνη...
Σου σχολίασα μάλιστα εκεί...
:)))
Mareldακι, λείπεις πάντα, και σε μένα:)….έρχομαι
Νίκηπλε, σίγουρα, κι αν το ξεχάσεις σ΄ένα συρτάρι, θάναι εκεί, δίπλα στα φυλαχτά σου. Γιατί ήταν της τύχης να βρεις στα ρηχά ένα τέτοιο κοχύλι που «…φυλάει μουσικές, ήχους της θάλασσας, αρμύρα και φως για το χειμώνα...» , αλλά και γιατί είναι πράγματι πολύτιμο νάχεις ένα δικό σου κοχύλι «..κάποιο βροχερό βραδάκι του χειμώνα…».
Και ναι, μια ταπεινή συμβουλή, να το θυμάσαι καμμιά φορά ακόμα και στις όμορφες μέρες.
Μα βέβαια το καλοκαιράκι συνεχίζεται ακόμα.. κι αυτό όχι από αισιοδοξία αλλά γιατί είναι η αλήθεια!
Σ’ ευχαριστώ για το όμορφο αυτό σχόλιο!
φιλιά
Μαριάννα μου, τα σχόλια δεν αποθηκεύονται στην αλληλογραφία μου κι αν δεν μου το έλεγες δεν θα το έπαιρνα είδηση. Είδες σύμπτωση όμως ότι σου μίλησα γι’ αυτό χωρίς να ξέρω ότι έχεις αφήσει σχόλιο:)))). Πάω τώρα εκεί!
χααααααα και ωωωωωχ θεέ μου θα τρελλαθούμε τελείως εδώ μέσα;;;;
άκου Astrea rugosa operculum" !!!!!
Τόσα χρόνια μαζεύω..... Αστρια και δεν το ξέρω
παλάβωσααααααααααααααααααααα σου λέωωωωωωωωωωωωωωωωωω !!!!
ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΠΕΡΝΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ-ΦΙΛΕΣ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ Ο ΝΕΟΣ ΜΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
Mέσα στο κοχυλάκι ζει ένα μαλάκιο.
Η 3α βρήκε ένα τέτοιο κοχυλάκι στη παραλία και μου πε ότι είναι άδειο.
Της είπα υπάρχει μέσα ζωίφιο που το δημιούργησε και θα στο κάνω να το δεις.
Πήρα το κοχύλι το έβαλα πάνω στο ζεστό βράχο ,το ζωίφιο άρχισε να ζεστένεται και αναζήτησε τη δροσιά της θάλασσας .Το εντυπωσιακό ήταν ότι ενώ του άλλαζα κατεύθυνση πάντα προσανατολιζόταν προς τη θάλασσα όπου και ζει.Προανώς διαθέτει αισθητήρες ανίχνευσης νερού από απόσταση που δεν έχουν σχέση με όραση.
Αυτή η φυσική πραγματικότητα πέρα από τη ποιητική.Καλό φθινόπωρο.
°º
°º✿
º° ✿♥
Olá!
Passei para uma visitinha.
As fotografias são muito bonitas.
Bom fim de semana!
Beijinhos.
Brasil
°º
°º✿
º° ✿♥
Αστριάκι μου, where are you??
ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΟΣΤ!!! ;-)
ξι.
********************
******************
****************
Μια μεγάλη συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση. Υποχρεώσεις, σεπτεμβριανά μπάνια και ιντερνετική σύνδεση η αιτία.
Σπεύδω να σας συναντήσω:)
ξωτικούλι, χαχαααα.....ίσως και να υπάρχουν ακόμα άγνωστα κρυμένα κοχυλάκια mare xoticus lucida :)))
(και βέβαια η καθυστέρηση στην απάντηση δεν είναι σε καμία περίπτωση άσκηση υπομονής:))
Σκρουτζάκο, να είσαι καλά! Σ' ευχαριστώ για τις ευχές και που πάντα μας θυμάσαι:)
αστέρι α του Κενταύρου, πολύ χαίρομαι που και η 3α βρήκε ένα τέτοιο κοχυλάκι:)κάπου νοιώθω να επικοινωνούμε:)
Και ίσως είναι αισθητήρες ανίχνευσης νερού ή κάτι άλλο, ίσως και εσωτερικές κεραίες ρυθμισμένες για να ζήσει. Μα μήπως δεν έχουμε κι εμείς κάποιες που αγνοούμε; :)
Καλό φθινόπωρο
Magia da Inês, thank you for your visit and your comment:)
Beijinhos
ξενιαδάκι, χίλια ευχαριστώ που με σκέφτηκες και πέρασες, έρχομαι σε λίγο:)
Α.
Άντε, άντε σαν πολύ τεμπελιάσαμε... ποστττττ :)
roadartist μου, :))))
ο.κ., μια δυο μέρες ακόμα, γιατί είμαι εντός-εκτός Αθήνας και η σύνδεσή μου περιορισμένη.
Σ' ευχαριστώ φίλη μου που με σκέπτεσαι και περνάς:)
Σε φιλώ, καλή εβδομάδα!
Δημοσίευση σχολίου