Στο τρένο. Κατεύθυνση προς Βορρά.
στους δικούς τους χρόνους και συνθήκες καιρού
Ο χρόνος που προσφερόταν, λίγη ώρα το πρωί Κι ο καιρός συννεφιασμένος με πιθανότητα βροχής
Διάφορες σκέψεις τρέχουν κι αυτές στις δικές τους σιδηροτροχιές και ενδιάμεσους σταθμούς,
στους δικούς τους χρόνους και συνθήκες καιρού
σαν διάφανοι καθρέφτες που στέκονται απέναντι, μπερδεύονται και καθρεφτίζονται η μία μέσα από την άλλη.
Ανάμεσα μια μικρή σκέψη περαστική, ένας απλός μικρός στόχος δίπλα στις υποχρεώσεις, κάτι που δεν έγινε κατορθωτό άλλες φορές.
Ο χρόνος που προσφερόταν, λίγη ώρα το πρωί Κι ο καιρός συννεφιασμένος με πιθανότητα βροχής
Περπατώντας..
και τα το πέταγμα ενός γλάρου να ταξιδεύει το βλέμμα…
δίπλα σε ποδηλάτες,
απέναντι από τους γερανούς του λιμανιού,
ανάμεσα από εικόνες..
εγκλωβισμένης αρχοντιάς και αρχαίας δόξας για αποκούμπι,
σύμβολα και βαρκούλες
το χαμόγελο ενός φεγγαριού στην ακροθαλασσιά ν’ ανοίγει τη καρδιά,
και τα το πέταγμα ενός γλάρου να ταξιδεύει το βλέμμα…
ανάμεσα από όλα αυτά…
…ο στόχος εμφανίσθηκε μπροστά!:)
Ομπρέλες δίπλα στη θάλασσα, ανεβαίνουν σαν διάφανες φυσαλίδες από την γη..
προσπαθώντας ν’ αγγίξουν ουρανό.
όπως σε όνειρο (ειδωμένο επιτέλους από κοντά.)
Τόσο μικρός στόχος
όμως μια μικρή χαρά,
τόσο απλά..
τόσο απλά..
35 σχόλια:
α! αυτές οι ομπρέλες! Υπέροχες!
ηλιογράφε, πράγματι είναι υπέροχες!
τις είχα δει πάρα πολλές φορές σε φωτογραφίες, ήθελα τόσο πολύ να τις δω από κοντά:)
Ταξιδάκι στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα με τραίνο!
Ένα τέτοιο ταξίδι το ονειρεύτηκα πολλές φορές, ζήλεψα δηλαδή, με την καλή την έννοια πάντα:)
Και οι ομπρέλες.. αχ και να μας ανέβαζαν τόσο ψηλά!
Φιλιά πολλά αστεράκι μου
Margo, κι εμένα μου αρέσει το ταξίδι με τραίνο. Η επιστροφή όμως ήταν με αεροπλάνο:)
Πολλές υποχρεώσεις αυτές τις μέρες η αιτία κάποιας απουσίας.
Έχω να σου στείλω παπαρούνες, δεν το ξέχασα:)
Μια νυσταγμένη καληνύχτα,
σε φιλώ θαλασσινό μου αεράκι:)
Ούτε συνεννοημένες να είμασταν όσον αφορά την αρχή τουλάχιστον.
Αλλά και μετά ζωγράφισες στην καρδιά μου!!!!
Η αθεόφοβη να μην έχω πάει ως εκεί, μόλις ανέβω το πρώτο που θα κάνω.
Φιλιά θαλασσένια
Καλό βράδυ
Τις έχω ξαναδεί τις ομρπέλες και μου άρεσαν πολύ!
Ωραίες φωτό!
Μού άρεσε αυτή η παρουσίαση: ο μικρός στόχος, η μικρή, απλή χαρά.
Παραπονούμενος, στην αναφορά...
Κάτω από αυτές τις ομπρέλες δεν θα μπορούσαμε να πούμε δυο λόγια από καρδιάς;
Καλημέρα Άστρια.
Μια άλλη φορά ίσως...
Aίσθημα μελαγχολίας μου δημιουργήθηκε .Ένα αίσθημα που σου δημιουργείται όταν πας σε μια πόλη και δεν έχεις κανένα γνωστό ,όλα σου φαίνονται ξένα ,βοηθάει και το γκρίζο των εικόνων.
Κι όμως στα δικά σου μάτια μια μικρή χαρά δημιουργήθηκε στη θέα της σύνθεσης με τις ομπρέλες .Υπάρχει και στη Αθήνα στο Ψυχικό.
Εχω την αίσθηση τα τελευταία χρόνια ότι αυτές οι ομπρέλλες έχουν αντικαταστήσει τον λευκό πύργο ως σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης...
Επίσης, πάντα είχα την απορία αν οι ομπρέλλες εγκαταστάθηκαν πρώτα στον Φάρο Ψυχικού και μετά στην Θεσσαλονίκη ή αντιστρόφως!
(Βέβαια, εντάξει, δεν το έψαξα κιόλας, δεν την έβαλα και ντέρτι στην καρδιά την απορία...)
Υπέροχες φωτό δεμένες με ποιητικές σκέψεις...
Κανένα αίσθημα μελαγχολίας εμένα δεν με κυρίευσε!
Αντίθετα εκανα ένα ταξιδι στην Θεσσαλονίκη μας που παραμένει ελκυστική με τον Θερμαικό υποστηριχτή της!
Η χαρά που μας δίνουν μικρά πράγματα, ασήμαντα στο μάτι κι όμως τόσο υπέροχα όταν τα κατορθώνεις!
:-)))
Γειά σου Άστριά μου! Φιλάκια και από το μικρό!
Αν μπορούσε να διαβάσει την ανάρτησή σου σίγουρα θα φώναζε ματά το τέλος της....Πάειιιιιιιιι!!!!
Είναι το νεο του μοτο!!!!
:-))
:-))
Επιτέλους οι ομπρέλες υψιπετείς, αναστημένες ψηλά στο φυσικό τους χώρο, εκεί που τις γνωρίσαμε
και όχι
πεσμένες, κορακιασμένες στην Αττική Μιζέρια :-))
Θεσσαλονίκη ...
πάντα με συγκινεί
σαν προορισμός !!!
Πριν ένα μήνα την είδα λίγο απο
μακρυά ταξιδεύοντας για Καβάλα ...
Την καλησπέρα μου ...
Είδες πώς τρέχουν οι σκέψεις, πώς κυνηγά η μια την άλλη, πολλές φορές πιο γρήγορα και απ' το τρένο!
Αχ! όμορφη Θεσσαλονίκη...
Καλό απόγευμα λαμπερό μου αστεράκι!ΑΦ!
Θαλασσένια, το είδα πριν από λίγο, το ποστ σου, πράγματι σπίστευτη σύμπτωση!!!:) σε λίγο θα ξαναπεράσω.
Να το δεις. Είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσει, είναι έργο μυαλού, καρδιάς και χεριών, κι εσύ αυτόν τον συνδυασμό τον γνωρίζεις πολύ καλά.
κι από μένα, φιλιά αστριένια :))
Καλό βράδυ
Κική, σ' ευχαριστώ, χαίρομαι που σου άρεσαν οι φωτογραφίες, η γνώμη σου μετράει για μένα:)
dodo, σ' ευχαριστώ που πρόσεξες το κείμενο, χαίρομαι που σου άρεσε:)
Βαγγέλη, :) κανένα παράπονο να μην υπάρχει, ο χρόνος ήταν πραγματικά ελάχιστος.
Σ' ευχαριστώ, να είσαι καλά!
Καλό βράδυ
αστέρι α του Κενταύρου, το τελευταίο που θα ήθελα είναι να μελαγχολήσεις και να σκοτεινιάσει έστω φευγαλέα ο ουρανός του άστρου σου:)
Υπάρχει και η άλλη πλευρά: σε μία πόλη διαφορετική, καινούργιες εικόνες, για λίγο μια αλλαγή αναζωογοννητική.
Όσο για τον ουρανό ε, είχε και διαστήματα με ήλιο, δεν ήταν μόνο συννεφιά:)
Να είσαι καλά, καλό βράδυ!
Κωνσταντίνε, από ότι πρόσεξα πάντως, ο κόσμος (και ξένοι) φωτογράφιζαν τον λευκό πύργο, το άγαλμα του Μεγάλου Αλέξανδρου και μόνο εγώ τα υπόλοιπα. Και στις ομπρέλες δεν ήταν κανείς από κάτω γι' αυτό και μπόρεσα να τις φωτογραφίσω χωρίς παρατηρητές όση ώρα κάθησα:)
Κάρυ, σ' ευχαριστώ πολύ που όλα τα πρόσεξες και για τον καλό σου λόγο.
Όσο για τον Θερμαϊκό...δυστυχώς τα στοιχείς είναι πολύ αρνητικά για την περιβαλλοντική του κατάσταση!
Να είσαι καλά, κι εσύ και το μαμουνάκι:)
Κικοπ μου, έτσι είναι .. έτσι όπως τα λες:))
Πολύ γέλασα με το κικοπάκι χαχααα....:)))
Εμ, από πού θα πάρει το χιούμορ;;;;;
φιλάκι στην μικρή παλάμη του:)
Μιχάλη Μελιδόνη, μου άρεσε το "υψιπετείς", τις περιγράφουν.
Σ' ευχαριστώ που θυμήθηκες την άλλη ανάρτησή μου. Και τα δύο έργα όμως έχουν τη δική τους ομορφιά.
Και τώρα που γράφω, συνειδητοποιώ ότι και στις δύο αναρτήσεις, με διαφορετικό τρόπο και σκέψη, χρησιμοποίησα τη λέξη "όνειρο":)
Side21, πολύ λίγο την είδα κι εγώ μια που είχα πολύ λίγο ελεύθερο χρόνο. Πάντα μου άρεσε.
Καλό βράδυ:)
Άιναφετς, ήμουν σίγουρη ότι οι λέξεις με τις σκέψεις δεν θα περνούσαν ταξιδεύοντας, απαρατήρητες από σένα:)
Σοφή μου μαγισσούλα, καλό βράδυ και ΑΑΦ!!!
Tι να πρωτοζηλέψω ;;
Ένα ταξίδι με τραίνο δεν έχω καταφέρει ,Θεσσαλονίκη έχω πάααρα πολλά χρόνια να πάω ,και την αγαπώ πολύ, και τις ομπρέλλες τις φωτογράφισες
Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Ά !!!!
Αυτή όμως η σταγόνα αισιοδοξίας που τρυπώνει πάντα στα γραφτά σου μ'αρέσει πιο πολύ απ'όλα.....
Σε γλυκοφιλώ.
Η ζωή μας είναι γεμάτη από μικρούς στόχους καλή μου Άστρια. Πάντως η προτελευταία φωτογραφία όταν μεγεθυνθεί δίνει την σύνθεση σε όλο της το μεγαλείο.
Όσο για το ταξίδι με τραίνο, πόσο θα ήθελα να κάνω ένα ταξιδάκι με τον υπερσιβηρικό! Έχω ακούσει ότι είναι καταπληκτικό ταξίδι, μόνο που δεν είναι μικρός στόχος.
Να είσαι καλά και καλό Σαββατοκύριακο. gskastro
Όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Τόσο απλά και όμορφα.
Πολύ ωραία παρουσίαση Αστριάκι μου :-))
ξι.
ξωτικούλι, μα δεν έχεις να ζηλέψεις τίποτα:) είναι όλα τόσο λίγα σε σχέση με όσα έχεις εσύ καταφέρει:)
Σ' ευχαριστώ τόσο για τα κεφαλαία γράμματα και που προέρχονται από σένα.
φιλάκια
gskastro, έχεις δίκηο, κι αν τους δίναμε σημασία θα κάλυπταν ίσως την επιτυχία ενός μεγάλου:)
Πράγματι, ο υπερσιβηρικός ακούγεται υπέροχη εμπειρία και σίγουρα δεν είναι μικρός στόχος.
Να είσαι καλά φίλε μου,
Καλή εβδομάδα
ξενιαδάκι μου, πολύ χαίρομαι όποετε σε βλέπω. Σ' ευχαριστώ για τον καλό σου πάντα λόγο, έρχομαι σε λίγο από σένα
:))
Α.
Ήσουν στην πόλη μας και δεν το αντιλήφθηκα;;; ( :))) )
Kρίμα....
Ελπίζω να πέρασες καλά, καλή μου φίλη.
Την επόμενη φορά, στείλε ένα "μήνυμα"...
Καλή εβδομάδα Άστρια μου.
Fegia, δεν το αντιλήφθηκες;;;!! :)))
καλέ μου φίλε, πέρασες πολλές φορές από το μυαλό μου, όμως πραγματικά ο ελεύθερος χρόνος ήταν ελάχιστος.
φιλιά πολλά από έναν καλοκαιρινό σχεδόν Νότο:)
Μωρέ τόσο μικρός στόχος που μοιάζει και τόσο τεράστιοςςς μέχρι να τον ζήσεις, πρέπει να πάω και εγώ. Θα το ήθελα τόσο πολύ, και το τρένο τι διαφυγή!
Δημοσίευση σχολίου