Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Μαρτιάτικα

Χειμώνας λίγο ακόμα.. με πρωινά του ίχνη στο γκρίζο τ’ ουρανού


και στο κούρνιασμα ενός μοναχικού περιστεριού στη βροχή



Δίπλα, ένα μπουμπούκι φρέζιας, παίζει με τις σταγόνες της ίδιας βροχής που του χαρίστηκαν, βλέπει το γύρω του μέσα από αυτές τις γυάλινες μπαλίτσες, ή τις κάνει φακό και τις στολίζεται. Τρυφερό μικρούλι χαμογελάει στης ζωής το χρώμα και στο άρωμα που σε λίγο θα γεννηθεί.




Όμως θυμήθηκε ξανά και χιόνισε πεισματικά ο χειμώνας



Ευλογία κι ελπίδα, η σιγουριά πως μια άνοιξη τον ακολουθεί πάντα...


και σε λίγο που φωτίζει ο ουρανός,

η άνοιξη παίρνει τις πρώτες της ανάσες και παραμονεύει ..



Μόνο τα μελίσσια ξέρουν την γεύση της και μυστικά την αναπαράγουν ..





και τα μικρά αγριολούλουδα παραθέτουν τα πιο ισχυρά πειστήρια της ομορφιάς και της σοφίας της.





40 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

εκπληκτικές εικόνες!
και επιτέλους άνοιξη!
είναι εδώ.
πολύ καλό σου βράδυ!
φιλιά πολλά.

Άστρια είπε...

Βασίλη, πολύ χάρηκα που σε ξαναείδα μετά από πολύ καιρό:)
σ' ευχαριστώ!
φιλιά πολλά κι από μένα,
καλό βράδυ!

Margo είπε...

Δεν είναι υπέροχη αυτή η διαδρομή μέχρι να ανθίσει η φύση;
Οι μελισσούλες καταπληκτικές!!!
Τα λουλούδια ευωδίασαν τη μπλοκογειτονιά μας.. ευχαριστίες πολλές αστεράκι μου για την ομορφιά και την ελπίδα.. είναι τόσο το κακό που είδαμε αυτές τις μέρες στην Ιαπωνία.. ανάσα βαθιά η ανάρτησή σου.

Σε φιλώ γλυκά!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Φωνάζει η ΄Ανοιξη
κι' ο ζωοδότης ήλιος θερμαίνει τις παγωμένες μας ψυχές από τις συνέπειες του ξεσπάσματος της φύσης αλλά και του ...παραλογισμού των ανθρώπων...

Καλό σου βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
(πανέμορφες φωτο)

H.Constantinos είπε...

Είναι κι εκείνο που λέει (νομίζω): Κάτι/κάπως/δενθυμαμαιτί κι άν χιονίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει!

Και άρχισε να μυρίζει σήμερα, δόξα τω Θεώ! Αφού σαν να μου μύριζαν και τα λουλούδια στις φωτό, κι ας έχει υγρασία τώρα το βράδυ!

Μου άρεσαν οι δύο πρώτες φωτό, όπου αν και προτιμώ την αεροδυναμική φόρμα της καρακάξας από αυτήν των παχουλών περιστεριών, πρέπει να ομολογήσω ότι είναι πολύ ατμοσφαιρικές ακόμα και με το περιστέρι!

Thalassenia είπε...

H ελπίδα, η αισιοδοξία, η αναγέννηση, είναι συνώνυμο της Άνοιξης.
Ότι και να γίνει έρχεται, ήρθε και το δείχνεις τόσο όμορφα!!!

Φιλιά θαλασσένια.

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Εξαιρετική φωτογραφική υποδοχή της άνοιξης! Άστρια, υπέροχο το έργο σου στο μήνυμα και τις λεπτομέρειές του! Θα προτιμήσω αυτές με τα μπουμπούκια, γιατί κρύβουν τις πιο δυνατές υποσχέσεις.
Καλό ξημέρωμα!
@ H.Constantinos: Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει. Σωστός! Κι ας έχουμε Μάρτη...

dodo είπε...

Μού άρεσαν αυτές οι φρέσκες σταγόνες επάνω στα μπουμπούκια τής φρέζιας. Και τα ζωντανά κόκκινα στο βάθος.

α Κενταύρου είπε...

Λευκά,μαβιά,κίτρινα ,πορφυροκόκκινα κόντρα στη γκρίζα καθημερινότητα της Γης.

Άιναφετς είπε...

Αχ! Η ομορφιά είναι παντού.....στη φύση,το μόνο σίγουρο!
Και οι πανέμορφες φωτογραφίες σου μας το επιβεβαιώνουν!
Να είσαι καλά φωτεινό μας Αστεράκι!
ΑΦ! :)

ξωτικό είπε...

AΣΤΕΡΙ ΑΣΤΕΡΑΚΙ σηκώνω καπέλα υποκλίνομαι κάνω κωλοτούμπες ,τρώω καπέλλα και τσάντες κάνω διαδηλώσεις σε ξένα μπλόγκια για χάρη σου (λέγε με windscreen...)
μα πάνω απ'όλα χαμογελώ πολύ βαθειά μεσ'την ψυχή απ'την γλύκα της κοινής ματιάς (κι ας μην έχω βάλει τα ζουζούνια που έχω μουρλαθεί να κυνηγάω με τη μηχανή προσφάτως....)και δεν πειράζει που εσύ τα λές τόσο όμορφα και τα λουλούδια σου ...μιλάνε τόσο πολύ ,άντε σε ...συγχωρώ (χιχι) απ'τη χαρά μου !!!!
Μα πόσο την λαχταρίσαμε φέτος Αστριούλα μου !!

Άστρια είπε...

Margo μου, μια διαδρομή που έχουμε τη σιγουριά ότι θάρθει στο τέλος της η αναγέννηση, πάνω σ' ένα αέναο κύκλο. Και μετά το τέλος και πάλι από την αρχή. Όπως όλα.. και τα όμορφα και τα άσχημα.
Το κακό στην Ιαπωνία φοβάμαι ότι δεν τελείωσε, ίσως και για όλους μας..

Σ' ευχαριστώ!
Καλό βράδυ θαλασσινό αεράκι:)

Άστρια είπε...

Γλαρένια μου, τα είπες με τον καλύτερο τρόπο! "...παγωμένες μας ψυχές από τις συνέπειες του ξεσπάσματος της φύσης αλλά και του ...παραλογισμού των ανθρώπων..."
Ευτυχώς η φωνή της Άνοιξης είναι δυνατή, δηλαδή έχουμε τη δύναμη να την ακούσουμε ακόμα, μέσα στον γύρω μας χειμώνα

Σ' ευχαριστώ πολύ:)
Καλό βραδάκι
Σε φιλώ

Άστρια είπε...

Κωνσταντίνε, ναι κάπως έτσι λέει:)

Αεροδυναμική φόρμα της καρακάξας;;; πώς και δεν το είχα προσέξει:))
Τα περιστέρια όπως είδα, όταν κουρνιάζουν στο κρύο και βάζουν το κεφάλι μέσα στο στήθος τους, τόσο που σχεδόν δεν διακρίνεται, φαίνονται υπερβολικά παχουλά. Δυστυχώς δεν πρόλαβα αυτή τη στιγμή.

Σ' ευχαριστώ για όλα!

Άστρια είπε...

Θαλασσένια, είχα περάσει από το blog σου και είχες κλειστά τα σχόλια. Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω, σε σκεφτόμουνα:) Είναι περίεργο στο blogging που σκέφτεσαι για ανθρώπους τους οποίους δεν γνωρίζεις από κοντά, ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή επικοινωνούμε με την ψυχή.

Σ' ευχαριστώ
εύχομαι τα καλύτερα!
φιλιά ..αστρένια:)

Άστρια είπε...

Υπατία μου, σ' ευχαριστώ που τα πρόσεξες όλα, πάντα με τον καλό (και εξαιρετικό στη γραφή του) λόγο:)


Χαχαα, σωστό! ήταν για τον Φλεβάρη.. ούτε κι εγώ ήμουν σίγουρη:)))
Καλό βραδάκι!

Άστρια είπε...

dodo, τα ζωντανά κόκκινοπορτοκαλοκίτρινα στο βάθος είναι ανοιχτές φρέζιες με υπέροχο άρωμα:)

Άστρια είπε...

αστέρι α του Κενταύρου, υπέροχο και το να μπορούμε να βλέπουμε χρώματα, δεν είναι;

Άστρια είπε...

Άιναφετς, σ' ευχαριστώ πολύ σοφή μαγισούλα, είναι η καλοσύνη σου που βλέπει όμορφα:)

Να είσαι καλά
Α ΑΦ!:)
(Το πρώτο Α από Άστρια:))

Άστρια είπε...

ξωτικούλι, κράτα δυνάμεις γιατί έρχονται τα δύσκολα και θα κατεβούμε όλοι νομίζω στο δρόμο:)))

Πράγματι είχαμε κοινή ματιά. Είχα επιλέξει το στήσιμο όταν είδα και το δικό σου:))!! Τ'ωρα μου λες και για τα ζουζούνια:) Σου άφησα σχόλιο για τις υπέροχες φωτογραφίες σου αλλα δεν το είδα γραμμένο.
Και έχεις δίκηο, ξωτικάκι, πολύ χειμώνας φέτος γύρω και μέσα μας ήτανε.
φιλάκια πολλά!

kariatida62 είπε...

Οταν βρίσκεσαι κοντά στην φύση,βλέπεις και αισθάνεσαι τις ενναλλαγές των εποχών!
Οι φωτογραφίες εκτός απο την ομορφιά της Φύσης αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο και την ελπίδα όλων μας για τον ερχομό...της Άνοιξης.
Μου άρεσαν πολύ τα μπουμπούκια και η μελισσούλα στα αγριολούλουδα.
Υπέροχες όλες οι φωτό σου Αστρια.

σταυροδρόμι είπε...

έφερε ο Μάρτης το λευκό του χιονιού για να μπορέσουμε να χαρούμε το φως της άνοιξης και να υποδεχτούμε το λευκό Φως της πασχαλιάς...

γέμισαν οι καρδιές μας άνοιξη με τα λόγια και τις εικόνες σου!

logia είπε...

όπως και νά'χει η άνοιξη ακολουθεί πάντα τον χειμώνα!!!
και οι φωτογραφίες σου υπέροχες!!!!

καλησπέρα σου

Άστρια είπε...

Κάρυ, πριν από λίγο ήμουνα πάλι στο blog σου και διάβασα την απάντησή σου. Αληθινά η Βενετία σου με έστειλε με τις φωτογραφίες και τη μουσική σου!

Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, όπως έγραψα για την άνοιξη, "μόνο τα μελίσσια ξέρουν την γεύση της και μυστικά την αναπαράγουν .."

Άστρια είπε...

σταυροδρόμι, πόσο όμορφος αυτός ο συνδυασμός τρυφερού χρώματος και Φωτός της Άνοιξης.
σ' ευχαριστώ τόσο που με διάβασες και για τα λόγια καρδιάς που άφησες να φέγγουν.

Άστρια είπε...

logia, χαίρομαι που σου άρεσαν οι φωτογραφίες, όσο για τον χειμώνα, όπως έγραψα κι εγώ στην ανάρτηση " Ευλογία κι ελπίδα, η σιγουριά πως μια άνοιξη τον ακολουθεί πάντα..."

Καλό βραδάκι

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Η άνοιξη ειναι η αγαπημένη μου εποχή
Κι εδω έφτασε για τα καλα.
Την βλεπω καθε μερα να προσπαθεί
να μας πει πως η χαρα της ζωης
ειναι εδω κι εμείς κοιτάμε αλλού

roadartist είπε...

Μια μεγάλη καλησπέρα :) Να έχεις μια όμορφη άνοιξη :)
Καλό απόγευμα
άστρια μου!

Thalassenia είπε...

Σ΄ευχαριστώ.
Να ξέρεις ότι κάπου υπάρχουν ιδιαίτεροι δεσμοί και κώδικες επικοινωνίας, ακόμη και με αγνώστους.
Αυτό ισχυροποιείται όταν είναι αμφίδρομο.

Τα σχόλια είναι κλειστά όταν δεν θες να πεις κουβέντα πουθενά, ούτε γραπτή.

Φιλιά και πάλι.

DarkFlow είπε...

Με τράβηξε η φύση σε χορό μαγικό. Τα γκρι τ' ουρανού, τα πουλιά, το πέπλο του χιονιού και από κάτω το πράσινο των λουλουδιών. Μια μέλισσα ψιθυρίζει το τραγούδι της Άνοιξης και μακάριοι εκείνοι που έχουν τη δύναμη να τ' ακούσουν, να καταλάβουν τη μυστική γλώσσα από το άγγιγμα του αέρα και των ανθισμένων κλαδιών. Πολύ όμορφες οι εικόνες σου. Πολύ όμορφο post.

YΓ. Δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα λίγο χειμώνα ακόμα....

Άστρια είπε...

Καραφλοκοτσυφάκι, καλέ μου φίλε, μα βέβαια, δεν θα μπορούσε να μην είναι η άνοιξη η αγαπημένη σου εποχή, αφού τότε λένε τα κοτσύφια τα πιο όμορφα τραγούδια.

Κι ας λέει ένα τραγούδι της "..κι έτσι ξαφνικά όταν θα μπαίνει η άνοιξη...δεν θα γυρίσω να κοιτάξω.." βέβαια εκείνη θα επιμένει να μας λέει πως "η χαρά της ζωής είναι εδώ" !!!

Άστρια είπε...

roadartist μου καλή μου φίλη, την πιο όμορφη άνοιξη για σένα εύχομαι!
Καλό ΣουΚου:)))

Άστρια είπε...

Θαλασσένια μου, εγώ σ' ευχαριστώ!

Και βέβαια καταλαβαίνω το κλείσιμο των σχολίων και δεν χρειάζεται κανείς να δικαιολογηθεί.
Έχει στιγμές που κλεινόμαστε, σαν ένα στρείδι, όταν όπως λες δεν βγαίνει κουβέντα.

Σε φιλώ, καλό Σ/Κ

Άστρια είπε...

DarkFlow, χάρηκα που σου δημιουργήθηκε μια εικόνα χορού ήταν ό,τι πιο όμορφο μπορούσα ν' ακούσω αυτή τη στιγμή!:)

Και πολύ όμορφα περιέγραψες το τραγούδι της Άνοιξης με τους μυστικούς ήχους που ψιθυρίζει η μέλισσα.. μόνο με την καρδιά του νομίζω ότι θα μπορούσε κανείς να τους αφουγκραστεί.

Σ' ευχαριστώ:)


υγ. περιμένουμε και απαντήσεις στα σχόλιά μας, να δούμε και τη δική σου ματιά:)

kikop80 είπε...

Μακαρι να έρθει ξανά η άνοιξη στιςμ καρδιές των ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη..
Η ψυχή μου έχει μαυρίσει από την ασχήμια και τη δυστυχία γύρω της...
Το μόνο καθαρό και λαμπρό φώς ο μικρός μας, μας οδηγεί ενώ τον φυλάμε με ασφάλεια στον κόρφο μας..

Καλό σαββατοκύριακο άστριά μου!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ μου άρεσε η τρίτη φωτογραφία, σαν κινέζικος δράκος της Άνοιξης!

Άστρια είπε...

Κικοπ μου, έχει τόσο δίκηο! Όμως το κικοπάκι σου όλες οι άνοιξες και τα χαμόγελα του κόσμου!!! Αυτό να σκέφτεσαι..
Καλή εβδομάδα:)

Άστρια είπε...

ηλιογράφος, :)) ήρθες την ώρα που θα άλλαζα ανάρτηση και μόλις σκεφτόμουν ότι δεν είχα σχόλιό σου:)
Ένα μπουμπούκι φρέζιας θυμίζει κινέζικο δράκο της Άνοιξης; !!! πολύ τιμιτικό!
Σ' ευχαριστώ:)

Άστρια είπε...

...το τιμητικό για το μπουμπουκάκι εννοείται βέβαια, γιατί η φωτογραφία ήθελε δουλειά ακόμα, την έβαλα μόνο ως αποτύπωση στιγμής:)

nikiplos είπε...

Πως άραγε ξεκίναγαν τέτοια εποχή άλλοτε για τους πολέμους?
Ποιός ξέρει...
Πως αρματώνονταν οι ζωγράφοι, οι ποιητές, τα δροσερά νιάτα?

Ποιός ξέρει... ανάμνηση στην ομορφιά και ξόρκι, το όνομα του Μάρτη...