σήμερα ήταν μια κρύα αλλά φωτεινή μέρα ...
"αύριο" θα είναι πάλι ανοιχτός ο "ουρανός" στην Αθήνα;
update 19.12.2010 :
Τις φωτογραφίες και το ερωτηματικό του "αύριο", άφησα να το δει ο καθένας από τη δική του πλευρά. Δεν έγραψα κάτι για να μην επηρεάσω. Τώρα, αντιγράφω από σχόλιό μου και την δική μου πλευρά.
"Στην ανάρτηση, το "χθες" και το "σήμερα" ήταν από πραγματικές εικόνες-φωτογραφίες ενός Σαββατοκύριακου, με τις εναλλαγές της πόλης μας, που ίσως να είναι και αυτό μέρος της μαγείας της (γι' αυτό και το τραγούδι του Χατζιδάκι στο πλάι, "μια πόλη μαγική").
Η μικρή φωτογραφία στο τέλος, ήθελε να θέσει μεταφορικά ένα ερωτηματικό για το "αύριο", με έναν καθαρό ουρανό, αλλά ιδωμένο ανάμεσα από κάγκελα.. και ήταν επηρεασμένη από τα σημερινά δρώμενα, που θέλουν την απόλαυση της χαράς και της ομορφιάς του τόπου μας, σιγά σιγά με διάφορους τρόπους και τεχνάσματα, να μας τα στερούν οι ισχυροί. "
41 σχόλια:
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ.ΕΠΕΣΕ ΧΙΟΝΑΚΙ ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ:(
Όπως και να΄χει καλός είναι!
Θα συμφωνήσω με τον ηλιογράφο..
θα είναι καλός αν είμαστε καλά.. και θα είμαστε!
Καλό ξημέρωμα αστεράκι μου:)
Φιλί!
Πόσο όμορφες, γαλάζιες φωτογραφίες! Και ναι, καλός είναι, όπως και να είναι, ακόμη και βροχερός όπως σήμερα!
Πρέπει να τον βλέπουμε ανοιχτό.
Δεν μπορούμε πάντα, αλλά...έχουμε ανάγκη το "γαλάζιο" της αισιοδοξίας.
Φιλιά θαλασσένια.
Σκρουτζάκο, σ' ευχαριστώ γι' αυτό το πρώτο σχόλιο που ήρθε με την ευχή για καλή εβδομάδα, συνεπέστατος:)
Καλή εβδομάδα και σε σένα!
ηλιογράφε, η γνώμη σου μετράει ιδιαίτερα, κάτι θα ξέρει ένας ήλιος ταξιδευτής:)
Margo μου, ναι, ας είμαστε καλά:)
(μετά τον ήλιο ήρθε το θαλασσινό αεράκι, κι αυτό ταξιδιάρικο, βλέπει και ξέρει πολλά:)
Σε φιλώ, καλό βραδάκι
Ναι dodo, είδες; τρεις συνεχόμενες αλλά τόσο διαφορετικές μέρες! Κάθε μία ν' αφήνει και τα δικά της όμορφα σημάδια.
Και τόσο όμορφη η Αθήνα ακόμα παρά τα πολλά προβλήματά της. Κι εσύ που θυμάμαι ότι βλέπεις αυτές τις εικόνες από το μπαλκόνι σου καθημερινά, θα τις έχεις δει με όλα τα χρώματα τ'ουρανού!
Σ' ευχαριστώ πολύ που πρόσεξες τις φωτογραφίες:)
Θαλασσένια μου, θυμάμαι σ' ένα ταξίδι λίγων ημερών στον Βορρά, πόσο μου είχε λείψει όλες τις μέρες το χρώμα τ' ουρανού. Και ακόμα θυμάμαι κάποια χαραμάδα στα σύννεφα που αφησε λίγο από αυτό το γαλάζιο που λες και πήρα μια βαθιά ανάσα.
Ναι, έχεις δίκηο το έχουμε ανάγκη αυτό το χρώμα τ' ουρανού:)
φιλιά ..αστρένια:))κι από μένα
Και μόνο το να θυμόμαστε να σηκώνουμε το βλέμμα και να τον αγναντεύουμε, λίγο είναι;
Ως άνθρωποι, άνω θρώσκομεν.
Ή, τουλάχιστον, έτσι θα 'πρεπε...
Να 'σαι καλά που μας τον θύμισες!
Βρε Αστρια, ήρθες στην γειτονιά μου να βγάλεις την Αθήνα με την άσπρη γούνα της???
Στον περιφερειακό ήσουν κάτω απο τα Τουρκοβούνια?
Μήπως είμαστε γειτόνισσες???!!!χαχαχα!
Συννεφιασμένο το βλέπω το ...τοπίο ειδικά το Αθηναικό, και τον ουρανό.. δυστυχώς..κ όχι κυριολεκτικά μα κυρίως μεταφορικά..!
Υπατία μου, σ' ευχαριστώ για τις σκέψεις σου. Και μόνο το να μπορούμε είναι πάρα πολύ!
Ίσως είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε με τον ουρανό μας, όμως και τα χρώματα του ουρανού ίσως να έχουν φτιαχτεί έτσι για μας:)
Σε κάθε περίπτωση, ας είμαστε αισιόδοξοι για την τύχη μας κάτω από τον ουρανό:)
Κάρυ μου, οι πρώτες φωτογραφίες ήταν από ένα περίπατο στο Αττικό Άλσος (και δεν είμαστε γειτόνισσες:)) και η ηλιόλουστη φωτογραφία ήταν από την Καισαριανή. Αν προσέξεις είναι δύο διαφορετικές όψεις του Λυκαβηττού:)
roadartist μου, σωστά διάβασες και πολύ σωστά κατάλαβες..
Εκεί, στην τελευταία φωτογραφία, με τον ουρανό να φαίνεται ανάμεσα από τα κάγκελα, εκεί στέκεται και το αμήχανα αιωρούμενο ερωτηματικό δίπλα στο "αύριο".
Σ' ευχαριστώ!
Χθες σήμερα αύριο... αν μη τι άλλο ο τίτλος σου μου θύμισε μια παλιά ταινία του Vittorio De Sica του 1963, αν και φαινομενικά άσχετη με το ποστ σου, όμως συνδέονται καθώς υπεισέρχεται ο χρόνος που αλλάζει την πόλη όπως και στην ταινία οι τρεις γυναίκες που παίρνουν τους τρεις διαφορετικούς αρχετυπικούς ρόλους...
Κάποιες από τις φωτογραφίες σου τις έσωσα...
φιλιά
Tώρα που ήρθα εγώ αστεράκι μου ,είναι το αύριο του χθές σου,και...βρέχει !!!! Ας.... ποτιστούμε λοιπόν για να μη διψάμε όοοταν θα βγεί ο Ηλιος ,γιατί που θα πάει θα βγεί κάποιο.... αύριο ...
Μέχρι τότε παίρνω φώς απ'τ'αστέρια κι αφήνω τρυφερό χάδι στην κεφαλή σου!!
Κάθε μέρα μοναδική.
και διαφορετικό αυτό που συντελείται.
Άραγε στα τοσα εκατομμύρια ετων ζωής του πλανητη υπήρξε ποτε μια μερα ολόϊδη με την άλλη?
Αγαπητέ Νίκηπλε,
Πού σκέφτηκες την ταινία αλήθεια! :)
και ο συνειρμός που έκανες με την πόλη πολύ μου άρεσε, όπως "η γυναίκα σε τρεις διαφορετικούς αρχετυπικούς ρόλους" δηλαδή, να συμπληρώσω, ως μητέρα, ως κακομαθημένη σύζυγος, ως πόρνη.
Όμως ούτε καν είχε περάσει από το μυαλό μου:)
Στην ανάρτηση, το "χθες" και το "σήμερα" ήταν από πραγματικές εικόνες-φωτογραφίες ενός Σαββατοκύριακου, με τις εναλλαγές της πόλης μας, που ίσως να είναι και αυτό μέρος της μαγείας της (γι' αυτό και το ομώνυμο τραγούδι του Χατζιδάκι στο πλάι).
Η μικρή φωτογραφία στο τέλος, ήθελε να θέσει μεταφορικά ένα ερωτηματικό για το "αύριο", με έναν καθαρό ουρανό, αλλά ιδωμένο ανάμεσα από κάγκελα.. και ήταν επηρρεασμένη από τα σημερινά δρώμενα, που θέλουν την απόλαυση της χαράς και της ομορφιάς του τόπου μας, σιγά σιγά με διάφορους τρόπους και τεχνάσματα, να μας τα στερούν οι ισχυροί.
Σ' ευχαριστώ πολύ για όσες φωτογραφίες έσωσες, από ασήμαντες περαστικές, απέκτησαν αξία στα χέρια σου.
Καλό βράδυ:)
ξωτικούλι, καλώς το, καλώς το, που το είδα με τα φτεράκια ξανοιγμένα πάλι:)
Όπως λέει και το μελοποιημένο ποίημα βέβαια, "για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ" και αυτό ταιριάζει πολύ με τα τρέχοντα την σήμερον ημέρα:)
Πάρε όσο φως θέλεις από τ' αστέρια είναι δωρεάν (όταν δεν έχει συννεφιά:) και η κεφαλή σ' ευχαριστεί ιδιαιτέρως.
ξωτικούλι, σ' ευχαριστώ για την τρυφερότητά σου, να είσαι καλά:)
Αγαπημένο τρεχαντηράκι τ' ουρανού το ερώτημά σου σίγουρα είναι ρητορικό. Και η απάντηση νομίζω ότι δεν μπορεί να είναι ναι.
Όμως παρά ταύτα, έχω διαβάσει ιστορίες και ποιήματα που κάποιοι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν όλες τις μέρες ίδιες. Η αισιοδοξία είναι αυτή που μας φέρνει πιο κοντά στην αλήθεια!
Καλησπέρα Αστριάκι!
Αν και τ'αύριο συννεφιασμένο φαίνεται πως θα 'ρθει, εμείς ακόμα μπορούμε να το φωτίσουμε!
Το χαμόγελό μας θα φωτίζει πάντα και θα φτάνει και στις πιο σκοτεινές γωνιές!
:-))))
Kikop, ναι, ναι...έτσι είναι!! και έτσι θα γίνει:))
:)))
ψιλα γραμματα το "αυριο", ασε να κοιταμε το "σημερα" μονο καλυτερα (με το χιονακι που μας ετυχε μια χαρουλα!) και βλεπουμε για το ...αλλο.
Τα φιλια μου Αστριακι,
ξ.
Avrio pirkagies:PPPP
Ξενιαδάκι, καλά τα λες.
Και από το σήμερα ακόμα ας πάμε στο ΄"τώρα":)
Σήμερα υπέροχα ξημέρωσε,
καλημέρα!
Σε φιλώ
Α.
Αγγελική :)))
με έκανες και γέλασα.. είσαι μοναδική!!!:))
Καλημέρα:)
Αγγελική, και ..μάντης;;
έλιωσε...:(
:)
Και πυργκαγιές
Και μακροβούτια
Και σκόνη αφρικάνικη
Όλα να τα περιμένεις τώρα
μες στη χειμωνιάτικη την άνοιξη
Μιχάλη Μελιδόνη, καλώς ήρθες με τα μελιδονίσματά σου:)
Μήπως και σκόνη ευρωπαϊκή βαρέων μετάλλων;
και καταχνιά;
...η άνοιξη πάντα ακριβή!
Γνώριμα τοπία...γνώριμη αίσθηση...μια έτσι...μια αλλιώς και την μεταδίδεις τόσο όμορφα!!!
ΑΦ! τώρα...
Άιναφετς, μαγισσούλα, σ' ευχαριστώ πολύ:)
μόλις έκανα και update για το πώς είχα δει το θέμα.
ΑΦ!!! τώρα και αύριο....:)
Καλησπέρα
Μουντό ,θλιμένο προβληματισμένο τοπίο.
Η σκέψη φεύγει από το τοπίο και πάει στο πληθυσμό της πόλης και τα προβλήματα του.
Αύριο θα είναι πάλι ανοιχτός ο ουρανός, ως συνήθως, οι πόρτες όμως θα είναι σταθερά κλειστές.
ΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΩ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
αστέρι α του Κενταύρου, βέβαια υπήρχε και η φωτεινή μέρα της Κυριακής με έναν πεντακάθαρο ουρανό... όμως έχεις δίκηο για τους πολίτες, εντάσσονται μέσα στις εικόνες της ομίχλης και του κρύου την ώρα που έπεφτε το χιόνι
Κωνσταντίνε,(με πλήρη σύνδεση υποθέτω:), ναι πόρτες ερμητικά κλειστές! .. μόνο οι ουράνιες θα παραμένουν πάντα ανοιχτές με συνωστισμένο το πλήθος απ' έξω για αιώνια ανάπαυση:)
Σκρουτζάκο, να είσαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ, κι εσύ να περάσεις υπέροχα τα Χριστούγεννα!
Θα περάσω βεβαίως και από το blog σου να σου αφήσω κι εκεί ευχές:)
Ολη τη νύχτα εσένα σκεφτόμουν
προσπαθώντας να κοιμηθώ
με το νοτιά που μου κατσε
στο λαιμό. :-(
(είπες και βαρέα μέταλλα ...μπα!
εκτος αν εξαίφνης
εκβιομηχανίστηκε η Αφρική)
τώρα μυρίζω της καμήλας την κόκκινη σκόνη..
Και Νοτιάς Kαι Χιονιάς
τί παράδοξος μήνας..
Κάτι προσπαθεί να μας πει ο Καιρός
αλλ' οι κεραίες μας δεν το πιάνουν..
τί ήθελα όμως εγώ
και άνοιξα το στόμα μου..
τώρα περιμένω τα άλλα δύο...
Μιχάλη Μελιδόνη, σ' ευχαριστώ για την επιστροφή σου:)
αν πρόσεξες μίλησα για "σκόνη ευρωπαϊκή βαρέων μετάλλων" και βέβαια θα προέρχεται από άκρως βιομηχανικές χώρες .. ήδη την νοιώθουμε να μας πνίγει..
Και νομίζω ότι εκτός από την ταλαιπωρία του ο λαιμού, οι κεραίες μας πολύ καλά πιάνουν τα σημεία των καιρών!
:)
Δημοσίευση σχολίου