Είναι οι μέρες δύσκολες. Μας τραυμάτισαν και μας πλήγωσαν τα γραφόμενα, τα ακούσματα και τα δρώμενα, παραδίπλα, δίπλα, μέσα μας.
Και πώς να τραγουδήσεις τον έρωτα του Μάη ανέφελα, να αφεθείς να ονειρευτείς στον ουρανό του και να σε ξελογιάσουν τα χρώματα και τα αρώματά του, να γευθείς τις μικρές χαρές της ζωής; Κι αν το κάνεις, κι αν το πεις, κι αν ακόμα το σκεφτείς, να νοιώθεις να θέλεις να δικαιολογηθείς προηγουμένως, κατ’ αρχήν στον εαυτό σου, σαν να είναι πλέον απαγορευμένο κάθε τι όμορφο, παράφωνα τοποθετημένο δίπλα στις επιβαλλόμενες από τη «διαμορφωμένη» συνείδηση τύψεις για όσα κακά και τραγικά συμβαίνουν, τιμωρώντας τον εαυτό σου γι΄αυτά, ακόμα μια φορά.
Κακά που άλλοι δημιούργησαν για σένα, που υφίστασαι στο πετσί σου. Τραγικά που βλέπεις γύρω σου μέσα από εγκλήματα αθώων, μέσα από την εξαθλίωση και κακοποίηση της ανθρώπινης ύπαρξης, στους γέρους, στους μετανάστες, σε όλους τους αδυνάτους, συμπεριφορές ακόμα διπλανών σου ανθρώπων … Κι ας είσαι εσύ που πονάς. Κι ας είσαι εσύ ο μικρός που υψώνεις τη φωνή σου όσο μπορείς, που συμμετέχεις με τις μηδαμινές σου δυνάμεις (αλλά συμμετέχεις!) κόντρα στο σύστημα…
Ό,τι όμορφο έχουμε μέσα μας, είναι πολύτιμο φυλαχτό. Κι αυτόν, τον δικό μας πλούτο κανείς δεν μπορεί να μας τον πάρει! Ας τον χαρίσουμε στους αγαπημένους μας απλόχερα και σε όσους μπορούμε..δεν θα είναι άδικο σκόρπισμα στις προτροπές για οικονομία των ημερών, αφού είναι από τα λίγα που μας επιστρέφονται πάντα περισσότερα ... μια επένδυση καρδιάς!
Όμως, κυρίως είναι ένα μικρό σωσσίβιο στον ωκεανό των καθημερινών σκουπιδιών που μας κατακλύζει και προσπαθεί να μας βυθίσει στον πάτο του και μία ασπίδα μπροστά σε μία απάνθρωπη ζωή.
Γι αυτό, παρά ταύτα, ..Παρά Ταύτα .., «Χωρίς Απάντηση» στο «Πόσο και Μέχρι Πού;» της προηγούμενης ανάρτησης, όχι από στρουθοκαμηλισμό, χωρίς να έχουν κλείσει οι ανοιχτές πληγές, χωρίς να γυρίζει η πλάτη σε όσα πρέπει να υπερασπιστούμε και γι΄αυτά ν΄αγωνισθούμε, αλλά με γνώση, δεν θα γκρινιάσω σήμερα. Και θα ρίξω εδώ σε πείσμα των καιρών, αρώματα από τριαντάφυλλα Μαγιού και από έναν ξεχωριστό χορό*, έτσι, χαλάλι στις μικρές στιγμές, απειροελάχιστες χαραμάδες χαράς που δεν πρέπει να χαθούν.
(*το βίντεο αυτό από μια παλαιότερη ανάρτηση "τα μάτια της ψυχής" που είχε μαζί και ένα μικρό ανθρώπινο παραμύθι.)
Φίλοι μου, θα λείψω για λίγες μέρες. Για τους περαστικούς από εδώ και για όσους με σκεφτούν, αφήνω νάναι δικά τους τα λιγοστά αυτά αρώματα της ανάρτησης και τα λόγια του τραγουδιού του μικρού πρίγκηπα. Αν μπορέσω, θα σας επισκεφτώ :)
(προς φόβο στην απουσία των κινέζικων γραφών, για πρώτη φορά έβαλα μετριασμό των σχολίων)
47 σχόλια:
Αυτή είναι η αξία της ζωής.
Να πορεύεσαι με όλα αυτά μαζί.
Χαρά, πόνο, έρωτα, λύπη, αγάπη, μοναξιά, φιλία...
Ζωή όμορφη με κάθε δυσκολία.
Φιλιά θαλασσένια.
Καλή ξεκούραση, λαμπερό μας αστεράκι όπου και να πας, να φροντίσεις να γεμίσεις τις μπαταρίες σου και όταν ξανάρθεις να μας δώσεις και λίγη από την ενέργεια σου!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκι!
ελπίζουμε. πάντα. στα καλύτερα. τα αληθινά καλύτερα. και στα ομορφότερα. η φύση μας διδάσκει. κάθε φορά.
καλά να περάσεις. όμορφα. χαμογελαστά.
πολύ καλό σου βράδυ!
΄Ολοι το ίδιο αισθανόμαστε τούτη την περίοδο.
Θέλουμε (τουλάχιστον εγώ) το χρόνο μας για να επαναπροσδιορίσουμε κατευθύνσεις...
Καλά να περνάς,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Να περάσεις καλά! Μας αφήνεις όμορφα πράγματα!
Διάβασα πολλά και σήμερα και άφησα τελευταίο το αστεράκι μου, πριν κλείσω τον υπολογιστή με την ελπίδα να διαβάσω κάτι να μου αλαφρύνει την καρδιά.. και το βρήκα.
Αδικία, βία, ρατσισμός, εξαπάτηση, καταστροφολογία.. κουράστηκα Άστριά μου.. ακούω τον μικρό πρίγκιπα και σπάω, βουτάω μέσα στα τριαντάφυλλα και μυρίζω τη ζωή.. σ' ευχαριστώ πολύ!
Καλή βδομάδα να έχεις και να είσαι καλά..:)
"Και θα ρίξω εδώ σε πείσμα των καιρών, αρώματα...": Έτσι είναι καλύτερα, ευχαριστώ!
Καλή αντάμωση όταν επιστρέψεις!
AΣΤΡΆΚΙ μου καλό πάνω κάτω στα ίδια καταλήξαμε (έχω ξεκινήσει τρείς αναρτήσεις και σε λίγο τις βρήσκω λάθος....)
τελικά ξαναγυρίζω στο σύνθημα που είχα πριν το φονικό.Όσα μας κλέβουν σε λεφτά ας τα κάνουμε φιλιά !
Πάνω απ'όλα να μην χάσουμε την ψυχή μας την ανθρωπιά μας.
Μη λείψεις πάααρα πολύ .Τώρα είναι πιο σημαντική η παρουσία της φωνής σου και της αγάπης σου.
Ας πολλαπλασιάσουμε τις όμορφες φωνές ας μην αφήσουμε την θλίψη να μας διαιρέσει !
(εντάξει με μέτρο είπαμε για να έχει διάρκεια...)
Σε αγαπάω !
Αθλιο το κλίμα, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα, σύντομα θα το ξεχάσουμε -όπως άλλωστε μπορεί να κάνει ευκολότατα ένας κυκλοθυμικός - υστερικός λαός.
Οπως πέσαμε -πχ- υστερικά στο χρηματιστήριο, και μετά έφταιγαν άλλοι γιατί εμείς δεν φταίμε ποτέ, αλλά μετά το ξεχάσαμε φυσικά.
Οπως πέσαμε υστερικά στις κάρτες, πέσαμε και στα ακίνητα, αλλά κανένα πρόβλημα, τα ξεχάσαμε.
Τώρα πέσαμε στην κατάθλιψη, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα, θα το ξεχάσουμε σε λίγο καιρό, θα μας ανέβει το κέφι, και θα ξαναρχίσουμε να ψάχνουμε να διορισθούμε αργόμισθοι, κλπ, κλπ.
Παρά ταύτα, άς την ξεχάσουμε την κατάθλιψη, άλλωστε είναι παροδική!
Μη νιώθεις ενοχές που αναπνέεις, αυτές οι ανάσες είναι πολύτιμες.
Εύχομαι να περάσεις όσο καλύτερα μπορείς και να μας φέρεις μια πολύ σημαντική και φωτεινή καλημέρα.
Δυστυχώς εξελίσσεται μια κοινωνικοπολιτική αλλαγή με μια παράλογη και άδικη ανθρωποθυσία.
Kαι εσύ στην πρώτη γραμμή βλέπω...
Κι εσύ αγωνιάς και γλυκαίνεις την αγωνία μας με τον τρόπο το μοναδικό που μόνον εσύ ξέρεις, με ευωδιές λουλουδιών και με μελωδίες απίστευτες και διαχρονικές...
Θα μας λείψεις άστεράκι μας, όμως εύχομαι όπου κι αν είσαι να λάμπεις και να φωτίζεις τα σκοτάδια...
και εμείς θα σε περιμένουμε γρήγορα εδώ κοντά μας...
Φιλάκια
:))
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:))))))
ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΣ.
Ελπιζω να γυρισεις γρηγορα, Αστριακι:((
Φιλια +να προσεχεις,
ξ.
Παρα ταυτα.. "Ο Μαης εχει μυστικά κιένα κλαδί κρυμμένο που ανοίγει μάτια σκοτεινά και χείλη πικραμένο"
http://www.youtube.com/watch?v=w3ZtHl2g7Yw
Να εισαι καλα όπου και νασαι..
ΑΡΓΩ ΛΙΓΑΚΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΟΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΑΣ:))))))
ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ.
Να αγαπάς λένε,και αν αγαπας να το λες και να το δείχνεις! και αν δεν το δείχνεις μήτε το λες να το αναζητάς και όταν τα καταφερεις να το μοιραζεσαι!
Και όλα αυτά θα σου θυμησουν την Ζωή,στην πιο αγνή και γλυκιά της μορφή...Και εσύ δεν θα χρειαστέις να κοψεις απο την πίτα της γιατί θα είσαι ήδη κομμάτι της...
Κι έτσι γλυκά και εσυ θα μπορείς να χαρίζεις...
Εικόνες , μουσικές και ομορφες νότες όπως ακριβώς σε αυτην την όμορφη αμαρτηση...
Μα αν το σκεφτείς όλα αυτά τα λένε ,αυτοί...
Μην ρωτήσεις... εμεις,όλοι μας που ζουμε,γευομαστε και μοιραζομαστε...
Την ζωή που κατοικεί μέσα μας!
Ευχές, ταπεινά Ο.
Γλυκιά μου φίλη Άστρια,
εύχομαι νάναι για καλό η απουσία σου και νάσαι σίγουρη πως καθόλου λιγοστά δεν είναι τα αρώματα που αφήνεις πίσω σου...
πολλά φιλιά
Σε αποθύμησα πολύ. Πέρασα να σε δω.
Έλλειπες μα εγώ στρογγυλοκάθησα στο σκκαμπώ (όχι πιά καναπέ, εποχή λιτότητας..λέμε) και διάβασα τα όσα ωραία άφησες για μας.
Πήρα βαθειές ανάσες και χαμογέλασα...κάπως αόριστα, μα χαμογέλασα.
γεμάτα φως και ελπίδα τα λόγια κι οι εικόνες σου, πραγματική "επένδυση καρδιάς" με όλα όσα γίνονται γύρω μας... μήπως είναι μια ευκαιρία να αναζητήσουμε ακόμη περισσότερο το Φως?
καλά να περάσεις φίλη μου και εμείς μυρίζουμε μόνο τα αρώματα που άφησες!
φιλιά!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"Κατάθεση αγάπης …. μια επένδυση καρδιάς!"
Σας ευχαριστώ όλους και τον καθένα ξεχωριστά για τις ευχές σας και όσα δικά σας λεπτά αρώματα μου αφήσατε μέσα από τις λέξεις της σκέψης σας και … δεν λέω τίποτα άλλο.. σπεύδω να σας συναντήσω:)
@Θαλασσένια, «…Να πορεύεσαι με όλα αυτά μαζί….ζωή όμορφη με κάθε δυσκολία» ακριβώς έτσι! Πολλά φιλιά και από μένα.
@Άιναφετς, σ’ ευχαριστώ πολύ οι (μαγικές) ευχές σου έπιασαν τόπο!
@Βασίλη, σ’ ευχαριστώ:) Ναι, αν και τα πράγματα είναι πια πολύ δύσκολα, αλοίμονο αν χάσουμε και την ελπίδα. Καλό βράδυ!
@Γλαρένια μου, πράγματι χρειάζεται χρόνος για να επαναπροσδιορίσουμε κατευθύνσεις, όμως καμιά φορά τα γεγονότα τρέχουν τόσο γρήγορα που οι κατευθύνσεις αυτοπροσδιορίζονται και εμείς απλά τις ακολουθούμε. Σ’ ευχαριστώ, σε φιλώ..
@Κική, σ’ ευχαριστώ για τα όμορφα που άφησες: γνώμη και ευχή:)!
@Margo, θαλασσινό μου αεράκι, σ’ ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου που κι εμένα αλαφρύνουν την καρδιά:) Να είσαι πάντα καλά!
@roadartist, πράγματι φίλη μου, για μένα ο μετριασμός των σχολίων, που το έκανα πρώτη φορά, ήταν περίεργη και ..δύσκολη υπόθεση:) Δύσκολες οι μέρες, αλλά είπαμε, δεν θα χαθούμε..θα επιζήσουμε σώζοντας πάντα κάτι όμορφο δικό μας για μας και τους γύρω μας: ) Σε φιλώ..
@dodo, σ’ ευχαριστώ κι εγώ για το «ευχαριστώ!» σου και την όμορφη ευχή σου!
@Κωνσταντίνε, με λίγα λόγια έδωσες ένα πολύ αληθινό ψυχογράφημα για τον λαό μας!!
Όμως, Παρά ταύτα: ) ..ε, κι έτσι, με όλα τα στραβά μας, έχουμε και άλλα πολλά υπέροχα χαρίσματα.. , από μετριοφροσύνη (άλλο ένα μας χάρισμα:)ας μην τα απαριθμήσουμε όλα, ας πούμε μόνο ότι ξέρουμε ως λαός να φιλοσοφούμε και συνδεδεμένοι με την γη και το κλίμα του τόπου μας, να χαιρόμαστε με συναίσθημα τη ζωή μας. Κι εδώ αναφωνούμε, «ω, αθάνατη (μοιραία: )ελληνική ψυχή!!!:))»
@αΚενταύρου, το θέμα είναι σ’ αυτή την παράλογη και άδικη ανθρωποθυσία, μέχρις ότου συντελεστεί, εμείς να μην χάσουμε τον Άνθρωπο!
@Μαριάννα μου, δεν νοιώθω να είμαι στην πρώτη γραμμή, εσύ πάντα είσαι και σε θαυμάζω. Όμως συμμετέχω.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα ιδιαίτερα λόγια που άφησες .. όπως πάντα ένας καλός λόγος..
Και για να έρθω στα λόγια της ανάρτησης, είσαι από τις καρδούλες που σκορπούν.. φιλάκια και από μένα:)
@ξωτικούλι μου, ..μόνο εσύ θα μπορούσες να σκεφτείς αυτό το σύνθημα, «όσα μας κλέβουν σε λεφτά ας τα κάνουμε φιλιά»!!:))
Όμως θα πρέπει να επιστρατεύσεις μετά και όλα τα μαγικά σου για να ξανακάνεις τα φιλιά λεφτά, (και με ..χρυσό συμβιβαζόμαστε δεν λέω όχι)!
Σ’ ευχαριστώ για τα λογάκια σου, ναι, δεν πρέπει να λυγίσουμε στην ασκήμια των καιρών, να μην παραδώσουμε τα όπλα (εσύ ξέρεις, συμμετείχες και σε επικούς πολέμους…)
«Και με μέτρο» :)) Εμείς;;;;;;; Χαχααα …
Κι εγώ σ’ αγαπάω!
@ηλιογράφε μου άφησες την πιο όμορφη ευχή, σ’ ευχαριστώ!
@Σκρουτζάκο, σ’ ευχαριστώ πολύ και για τα δύο περάσματά σου, για τις όμορφες ευχές σου, για το ότι πάντα μας θυμάσαι!!
@ξι, σ’ ευχαριστώ πολύ για την ευχή και για τη συμβουλή:))
Besitos ξενιαδάκι:)
Α.
@σταγόνα, τι όμορφο τραγούδι διάλεξες και λόγια του ν’ αφήσεις για τον Μάη !!!! Κλέβω από κει κι εγώ λόγια και αντιγράφω:
«..έχει και άνεμο τρελό που κουβαλάει τη γύρη
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγει στο πανηγύρι..»
Σ’ ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά!
@ονειρο-βάτη, καλώς ήρθες, υπογράφοντας «ταπεινά» αλλά περπατώντας σε γραφή ονείρου.
Ν’ ανταπαντήσω, να ευχηθώ, σαν ζυμαράκι γλυκό στα χέρια της ζωής μας να είναι η αγάπη και να μπορούμε να την πλάθουμε όπως τα παιδιά, σε σχήματα όμορφα κι ας μην είναι περίτεχνα, αλλά να, αρκεί όπως κι εκείνα, να έχουν όλη την χαρά της ψυχής τους.
Σ’ ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου, θα χαρώ να τα λέμε.
Α.
@Μαριέλα, φίλη μου, σ’ ευχαριστώ για το γλυκό σου σχόλιο, πόσο μάλλον που έρχεται από σένα, που ξέρεις όλα τα μυστικά από τα αρώματα των χρωμάτων!
@ fractal μου τρεχαντηράκι αγαπημένο, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω! Και γι΄αυτές τις «βαθιές ανάσες και το χαμόγελο, ..το κάπως αόριστο», σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για όσα μου άφησαν, κι εγώ χαμογέλασα και όχι αόριστα!
υγ. "σκαμπώ";;;;;;; Ε, δεν φτάσαμε να τους χαρίσουμε και τον καναπέ μας:)) Πάντως ίσως να είναι βολικό για το κάθισμα με την…αυτοκρατορική φορεσιά!:))
Κι εγώ σ' επιθύμησα:)
@σταυροδρόμι, σ’ ευχαριστώ που τα πρόσεξες όλα, αλλά και επειδή διάλεξες να τονίσεις από την ανάρτηση την έκφραση «επένδυση καρδιάς».
Όταν το σκοτάδι πυκνώνει, το Φως αποκτά μοναδική αξία. Και είναι αλήθεια ότι καμιά φορά έρχεται και μας βρίσκει κι εκείνο μόνο του, ξετρυπώνοντας απρόσμενα μέσα από κάποια χαραμάδα..
(Όμως είναι φορές που το ξέρουμε, δυστυχώς, ότι για κάποιους δίπλα μας, δεν υπάρχει καμιά χαραμάδα, όταν τις έχουν σφραγίσει άλλοι, που έχουν ήδη αποφασίσει σκληρά γι’ αυτούς)
@χριστίνα(lbt), σ΄ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά!
Στα μικρά τα όμορφα:)
παρά ταύτα, η ελπίδα δεν θα σβήσει ποτέ από μέσα μας κι ας μην το ομολογούμε
αυτά τα τριαντάφυλλα, αυτή η μουσική του Carlos Gardel, η ξεχωριστή και ανθρώπινη αυτή σκηνή της ταινίας είναι τα σωσίβια για να κολυμπήσουμε στην τρικυμία που μας πέταξαν ή πέσαμε...
καλά να είσαι όπου κι αν είσαι
καμιά πόρτα δεν είναι τόσο σφραγισμένη ώστε να εμποδίσει το Φως. Κάποια απειροελάχιστη χαραμάδα θα έχει ξεχαστεί και βρει τρόπο να γλιστρήσει μέσα...
ΥΓ. Θα ήθελα να σου ζητήσω κάτι αλλά δεν έχω την ηλεκτρονική σου διεύθυνση για να επικοινωνήσω. Αν θες, στείλε την στο e-mail που υπάρχει στο "σταυροδρόμι". Νάσαι καλά.
Logia, σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές:) είναι αλήθεια ότι πάντα ψάχνουμε για κάποια σωσίβια ελπίδας.
Σταυροδρόμι, σ' ευχαριστώ που επέστρεψες, έτσι θα απαντούσα κι εγώ.. για να μην χαθεί η ελπίδα. Καμιά φορά όμως…
(Θα περάσω από το blog για το email.)
Δημοσίευση σχολίου