Η σκια προϋποθέτει το φως, αφού δημιουργείται από το αντικείμενο-εμπόδιο που θα βρεθεί στην πορεία του. Ίσως, να είναι και το τίμημα για το αντικείμενο που του χαρίστηκε το φως, αλλά και υπενθύμιση ότι είναι τόσο δίπλα του το σκοτάδι.
Και όταν βρεθούμε στον χώρο της σκιάς, με κόντρα όπως παίζει το φως ή ρυθμίζεται:) σε μαύρο και άσπρο, μένει το αντικείμενο που τη δημιούργησε, σαν μια σκια κι αυτό, μια ζωντανή σκιά, κλεισμένη σε περίγραμμα.
“..And as we wind on down the road
Our shadows taller than our soul ..”
Στίχοι από το υπέροχο “Stairway To Heaven” των Led Zeppelin που τους θύμισε σε ένα παλαιότερο σχόλιό του ο ηλιογράφος και αυθόρμητα ήρθαν να ταιριάξουν στην ανάρτηση.
«Θέλω να σου πουλήσω την ψυχή μου. Σε παρακαλώ, αγόρασέ την, γιατί είμαι βαριεστημένος απ αυτήν.
Σε τι θα με ωφελήσει η ψυχή μου; Μήτε μπορώ να τηνε δω, μήτε την αγγίζω, μήτε τηνε γνωρίζω καν».
«Σε τι θα χρησιμέψει σε μας η ψυχή ενός ανθρώπου; (είπαν οι έμποροι)
Ούτε ένα τριμμένο άσπρο δεν αξίζει. Πούλησέ μας το κορμί σου για σκλάβο, και θα σε ντύσουμε με θαλασσινή πορφύρα».
Τι αλλόκοτο πράμα είναι αυτό πάλι, σκέφτηκε ο νιος ο ψαράς.
Ο παπάς μού λέει πως η ψυχή μου αξίζει όλο το χρυσάφι του κόσμου, κι οι έμποροι πως δεν αξίζει ούτε ένα τριμμένο άσπρο...»
Όμως επίσης παίζοντας με το μαύρο και άσπρο, χωρίς σκιές, με αμυδρό λίγο κόκκινο, μόνο με γραμμές παιχνιδιού, το πιο κάτω βιντεάκι χαρίζει χαμόγελο .. que sera sera ..!!:)
Το βιντεάκι με ένα ασκίαστο τεράστιο χαμόγελο για την καλη φίλη roadartist και την ευχή γρήγορα να γειάνει:))
56 σχόλια:
Διακρίνω μια ασπρόμαυρη σκιερή διάθεση,άνοιξη που είναι και τα χρώματα οργιάζουν.
Στο βιντεάκι καταρρίπτονται όλοι οι νόμοι της φυσικής ,ναι είναι οι ακροβασίες της ψυχής –ποδήλατο.
Καληνύχτα
@αΚενταύρου, σ' ευχαριστώ γι' αυτό το πρώτο σχόλιο:). Ίσως στη δύναμη των νόμων του τυχαίου ή απλά των συμπτώσεων:) είναι ότι τη στιγμή που έγραφες διάβαζα τα σχόλια στην ανάρτησή σου!! Έκανα ένα διάλειμμα πριν σχολιάσω ..και να το δικό σου σχόλιο:)!
Το ασπρόμαυρο δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η ..ερασιτεχνική διάθεση πειραματισμού με τη φωτογραφία:)
"Ακροβασίες της ψυχής- ποδήλατο" μα πώς αγνοείς, εσύ, αυτόν τον νόμο της Φυσικής;;;;;:))))
Καληνύχτα δεν λέω, έρχομαι σε λίγο στα α και 3α του αστερισμού του Κενταύρου
Είναι μαγικό το άσπρο μαύρο που δημιουργεί σκιές, αλλά πάντα θέλω χρώμα.
Περαστικά της.
Φιλιά θαλασσένια.
Βασικα εχω δακρυσει. Δε ξερω αν το αξιζω ολο αυτο. :)
Ξεχωρισα το τραγουδι και ξερω πως δεν επιλεκτηκε τυχαια, θυμαμαι που μου το ειχες στειλει με εμαιλ πριν καιρο κ οσα εγραφες.
que sera sera λοιπον! Το βιντεο με το νοημα του (μα πού το βρηκες;) ..έτσι πάει η ζωη, πεφτουμε, ματωνουμε, πληγωνομαστε, ξανασηκωνομαστε, θρεφουμε, συνεχιζουμε.. Αεναος αγωνας, μια βολτα ολο εναλλαγες..
οι σκεψεις με τη σκια και το φως μου αφησε ενα χαμογελο..
Μου θυμισες την φραση του ποιητη Jean Racine: "..Όπου υπάρχει πολύ φως, η σκιά είναι βαθιά.."
Το πιστευω αυτο - καλως, κακως - απολυτα.
Ευχαριστω παρα πολυ πραγματικα για ολα :)
τι θα ήταν το απρόμαυρο χωρίς το έγχρωμο και το έγχρωμο χωρίς το ασπρόμαυρο.
το φως χωρίς την σκιά και η σκιά χωρίς το φως.
μουσική χωρίς μελωδία.
καλημέρα σου! πολύχρωμα σκιερή και (μονόχρωμα) φωτεινή.
γρήγορα να γειάνει η ροαντάρτιστ μας. μας λείπουν οι τόνοι της. ;))
φιλιά σου πολλά!
όμορφη αφιέρωση στη φίλη μας που εγώ τώρα πήρα είδηση ότι ήταν άρρωστη!
Ομορφες φωτογραφίες όπως πάντα και ένα βιντεάκι που σε γεμίζει αγωνία για την μοίρα του ποδηλάτη, όμως δημιουργεί αισιοδοξία για το αίσιο τέλος και να που τα καταφέρνει...
περαστικά στην Roadartist
Αλλά στις φωτογραφίες δεν βλέπω μαύρο και άσπρο- μιά μεγάλη κλίμακα γκρίζων βλέπω, από το πιό βαθύ και σκοτεινό μέχρι το αχνό, σχεδόν διάφανο ;-)
... Και παρακολούθησα με πλατύ, πρωινό χαμόγελο το ακούραστο ελκηθράκι να ανεβοκατεβαίνει τις απρόβλεπτες πλαγιές, αψηφώντας τις δυσκολίες!
καταπληκτικά ασπρόμαυρα. και το δίλημμα; πνευματικά ή υλικά είναι αυτά που έχουν αξία;
@θαλασσένια όπως σε σκέφτομαι με τη ζωντάνιά σου, πράγματι σου ταιριάζουν τα χρώματα όλα:) ακόμα και η θάλασσα όμως παίρνει σκουρα χρώματα το βράδυ και το φεγγάρι χαρίζει άσπρο φως, και σίγουρα επίσης και αυτά σου αρέσουν:)
@roadartist, φίλη μου, πράγματι το βιντεάκι δεν επιλέχτηκε τυχαία και χαίρομαι που το σκέφτηκες:) Κάτι επί πλέον: η εκτέλεση είναι με τους Pink Martini που επισης ξέρω ότι σου αρέσουν:)
Όλα έρχονται αυθόρμητα, και σίγουρα, να το ξέρεις, αξίζεις τα καλύτερα!
Η φράση του ποιητή πολύ όμορφη!
Χίλια περαστικά και γρήγορα να γειάνεις!!!:)) :)) :))
@Βασίλη με έκανες και χαμογέλασα πλατειά:) Πώς έχεις τον τρόπο να τυλίγεις έτσι τις λέξεις να τις κάνεις κουβαράκι και μετά να αρχίσεςι να πλέκεις προτάσεις "πολύχρωμα σκιερές και (μονόχρωμα) φωτεινές":))
Από το μυαλό στην ψυχή!
Σ' ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά:))
Σίγουρα χαμογελάει και η roadartist:)την βλέπω:))
@logia, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Τελικά το ποδήλατο είναι έλκυθρο όμως .. καταφέρνει πράγματι ένα αίσιο τέλος:)
@dodo, σ΄ευχαριστώ για όλες τις αποχρώσεις (μέχρι το διαφανές) που πρόσεξες και ιδιαίτερα, πολύ ιδιαίτερα χάρηκα για το "πλατύ, πρωινό χαμόγελο":)) Η αλήθεια είναι ότι σε σκέφτηκα όταν έβαλα το βιντεάκι γιατί είχε σκίτσο:))Κι εγώ τώρα που γράφω χαμογελάω:))
@Βαγγέλη η γνώμη σου μετράει ιδιαίτερα, σ' ευχαριστώ που είναι ενθαρρυντική:)
Και η απάντηση στο δίλημμα που τίθεται, φαινομενικά εύκολη - στα πνευματικά - , στην πράξη δεν φαίνεται να αναγνωρίζεται και να (αντ)αποδίδεται η αξία τους:)
καλά ε! ούτε που το σκέφτηκα...
λέω το αρτιστάκι κυκλοφορεί με ποδήλατο, άρα ποδήλατο είναι και αυτό...
μετά το διάβασα στα σχόλια, αλλά δεν πειράζει ε;
@logia, ε, όχι και να πειράζει αυτό!:)
Καλή μου φίλη Άστρια κάλλιο αργά παρά ποτέ,όπως λένε..μα τους λόγους τους ξέρεις μιας και πέρασες απο τα μέρη μου...Σ'ευχαριστώ μέσα απο την ψυχή μου και απο εδώ για την κατανόησή σου φίλη μου!!! Υποκλίνομαι στο τρόπο της γραφής και των όσων θεμάτων παρουσιάζεις με τόσο υπέροχο τρόπο..Το άσπρο μαύρο είναι απο τα βασικά χρωμάτα κάθε παλέτας και η ανάμειξη με άλλα χρώματα συνθέτουν ένα όμορφο πίνακα στα χέρια κάθε δημιουργού!!! Υπέροχο το βιντεάκιτης φίλης σου σε συνδυασμό με το αγαπημένο gue sera sera!! Φίλη μου μακάρι να μπορούσα να σου προσφέρω μια αγκαλιά απο την μυροβόλα πασχαλιά μου που τόσο σου άρεσε...Είναι πανέμορφη και μοσχοβολάει όλη η γειτονιά!!Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!
Η μαυρόασπρη φωτογραφία είναι ο κατεξοχήν τρόπος έκφρασης του επαγγελματία φωτογράφου όπως ξέρουμε, γιατί η αίσθηση που αποκομίζουμε είναι πολύ πιο έντονη από μια πολύχρωμη, αυτό κατάφερες και εσύ να μας μεταδόσεις, Αστεράκι!
Και ούτως ή άλως...que sera sra...αλλά και "συν Αθηνά και χείρα κίνει"! (Το κινώ ανορθόγραφο!)
Καλή μέρα με πολλά ΑΦ! :)
poli eyaisthiti anartisi .. o tropos poy ekfrazese k skeftese einai poli omorfos..
kai den einai katholou ligo to na dineis dynami ston allon otan to xreazete.......
Δεν είναι περίεργο..λες και χτες επικοινωνήσαμε, γιατί ήμουν εδώ εχτές, και ας μην είπα τίποτα, διάβαζα τις αναρτήσεις σου και χάρηκε η ψυχή μου, είδα και την πέρδικα και πέταξα από χαρά, σκέτη γλύκα. Και όταν έπειτα διάβασα το μήνυμά σου, χαμογέλασα.
Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου.
Είσαι στα αλήθεια Αστεράκι γιατί πραγματικά, λάμπει η ψυχή σου.
Να είσαι ευτυχισμένη
Σε φιλώ γλυκά :)
Τίμημα αλλά και υπενθύμιση... Μου άρεσε αυτό.
Και το σύνολο επίσης.
Οταν συνδυάζεται τόσο καλά η ευαισθησία με την φαντασία και την ευστροφία, τα αποτελέσματα είναι πάντα άψογα. -συνολικά μιλώντας, όχι μόνο γιά το συγκεκριμένο.
Μα που πήγαν οι τόνοι του γκρι???
:-DD
Φιλιά πολλά!
:-)
@Μαρ μου, χαίρομαι που είσαι εδώ:) και καμία κατανόηση δεν χρειάζεται για το αυτονόητο:) Σ' ευχαριστώ που αφήνεις κάθε φορά λόγια καρδιάς!
Μια γεμμάτη αγκαλιά πασχαλιές έφτασε εδώ και μοσχομύρισε, αρκεί η σκέψη! Και αυτό να ξέρεις, μου το είχε πει κάποτε ένας αληθινός σοφός.
Σε φιλώ, να είσαι καλά εσύ και όλοι οι αγαπημένοι σου!!
@Άιναφετς, :)) η συμβουλή ωραία έδεσε:) σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, χαίρομαι για την μετάδοση που έλαβες:)
Καλό βραδάκι, με ΑΦ:)) (τελικά αυτό πρέπει να είναι κάτι μαγικό;;; :)
@arcobaleno, και εσύ, ο τρόπος που σχολιάζεις χαρίζει χαμόγελο που επίσης έχει δύναμη:)) σ' ευχαριστώ πολύ!
@φτερό, είδες η δύναμη των συμπτώσεων;;! Κι εγώ χαμογέλασα:) Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου και που είδες και την προηγούμενη ανάρτηση.
Σου ανταποδίδω τις καλύτερες ευχές!
Πολλά φιλιά:)
@Κωνσταντίνε, η γνώμη σου μετράει ιδιαίτερα, και ήταν πολύ γενναιόδωρη!:) ειλικρινά σ' ευχαριστώ πολύ!
Και επίσης σ' ευχαριστώ που προσέχεις όλο το σύνολο.
@Κικοπ, πολύ χαίρομαι που σε βλέπω, (βλέπω και το μωράκι σου δίπλα:)))
:))..μα βεβαίως υπάρχουν άπειροι τόνοι του γκρι, άσχετα αν δεν αναφέρθηκαν στον τίτλο:))
Κι από μένα πολλάαα φιλιά!
:)))
Ta aspromavra ta latrevw kai genika aftin tin gothic atmosfaira!Ekpliktikes!!!
Μου αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες σου Άστριά μου, αν και δεν είμαι φίλος του ασπρόμαυρου στην φωτογραφία μου αρέσει πολύ. Κάνει πιο δραματικές τις φόρμες και εδώ τα δέντρα είναι πολύ εντυπωσιακά!
Το βιντεάκι όμορφο πολύ:)
Γρήγορη ανάρρωση και στη φίλη μας Road..
Καλό ξημέρωμα αστεράκι μου
Ωωωω! Υπέροχες!!!
Άστρια στους φίλους που με συνόδεψαν στο ταξίδι μου έχω ένα ευχαριστώ στην @υλή μου. Αν θέλεις το παίρνεις.
Φιλιά θαλασσένια.
@Αγγελική, ήμουν σίγουρη ότι θα σου άρεσαν τα μαυρόασπρα, ως καλλιτέχνις!!!, χαίρομαι ιδιαίτερα όμως που σου άρεσαν και της ανάρτησης:)
@Margo, θαλασσινό μου αεράκι, σ' ευχαριστώ πολύ που τα πρόσεξες όλα και που σου άρεσαν .. πάντα με τον καλό σου λόγο:)
Καλό βραδάκι:)
@Κική, Ωωωω! σ' ευχαριστώ!!! η γνώμη σου μετράει ιδιαίτερα:))
@Θαλασσένια έρχομαι αμέσως, προσωρινά σε χαιρετώ και σε φιλώ!
ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΚΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ:)))
ΤΕΛΕΙΑ!!!!!!
η προτελευταία με τους κορμούς που λες και προσπαθούν να ορθώσουν το ανάστημά τους από τη στάχτη πολύ μου άρεσε
@Σκρουτζάκο, σ' ευχαριστώ πολύ για τον καλό σου λόγο και για το χαμόγελο που άφησες:))
@ηλιογράφε, σ΄ ευχαριστώ, χαίρομαι που από την ανάρτηση σου άρεσε η φωτογραφία, η γνώμη σου ιδιαίτερα μετράει
το άσπρο και το μαύρο.. το μαύρο και το άσπρο.. τόσο αντίθετα και τόσο αλληλένδετα.. τόσο που το ένα προυποθέτει την ύπαρξη του άλλου.. Σε αντίθεση με την ενδιάμεση ζώνη του γκρι που μοναχή της ζει και βασιλεύει και τις ζωές μας κυριεύει..:)
φιλάκι Αστριούλα..
α και το βιντεάκι καταπληκτικό!!!λίγο με άγχωσε καθως έλεγα θα πέσει δε θα πέσει αλλά να που τα κατάφερε ως το τέλος..:)
εύχομαι να είναι καλά η αρτιστούλα μας..
Μου αρέσουν αυτές οι αντιφατικές έννοιες. Οι τόσο αντιφατικές και τόσο αλληλοσυμπληρούμενες. Που η μία δεν γίνεται να υπάρξει χωρίς την άλλη. Φως και σκοτάδι. Ζωή και θάνατος. Το ένα τόσο στενά συνυφασμένο με το άλλο. Τόσο κοντά και την ίδια στιγμή τόσο τρομακτικά μακριά. Μόνο εκεί, λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα μοιάζει να συναντιούνται για λίγο. Και τι κόσμους θεέ μου γεννά μια τέτοια συνάντηση. Τι συναισθήματα!
καλησπέρα αγαπητή Άστρια...
πολύ όμορφες οι εικόνες. Και η εναλλαγή των σκιών μου θύμισε έντονα ένα βιβλίο του Oliver Sacks το, "Island of the colorblind", όπου οι κάτοικοι ενός νησιού που βλέπουν ασπρόμαυρα προσαρμόζονται στα παιχνιδίσματα των σκιών και των σκιάσεων και δημιουργούν έναν νέο κόσμο.
Για αυτό και αρχίζουν να ζουν στον κόσμο των σκιών, τη νύχτα αποφεύγοντας την έκθεση στο υπερβολικό φως...
Πράγματι η σκιά υπενθυμίζει στα αντικείμενα που φωτίζονται πόσο κοντά στο σκοτάδι είναι...
Κι όταν αυτό ζυγώνει και φεύγουν τα χρώματα μόνο οι αντιθέσεις μένουν και οι αποχρώσεις... φιλιά
Ασπρο και μαυρο, το ενα συμπληρωνει το αλλο. Ομοιως, φως και σκια. Ομοιως, αληθεια και ψεμα. Οπως και ολα τα αντιθετα... Συμπληρωματικα και αναγκαια (αναγκαια κακα, καμια φορα).
Περαστικα στην ροουνταρτιστουλα! :)
Καλο απογευμα,
ξ.
@σταγονούλα, λες το γκρίζο να είναι "..αυτό που βασιλεύει και τις ζωές μας κυριεύει";
Πάντως μου θύμισες ότι σε ένα ταξίδι λίγων ημερών πριν από πολύ καιρό στην Κοπεγχάγη, (ήταν Νοέμβριος) ο ουρανός ήταν συνέχεια γκρίζος. Παρά την ομορφιά της πόλης που ήταν στολισμένη για τα Χριστούγεννα, όταν είδα ανάμεσα από το γκρίζο μια σχισμή γαλάζιο τ΄ουρανού, δεν ήθελα να ξεκολήσω τα μάτια μου από εκείνο το σημείο. Ίσως γι' αυτό κάποια σπίτια, σκέφτηκα, να έχουν χρώμα στους εξωτερικούς τοίχους, σαν παραμυθιού, για να ξεγελάνε το γκρίζο τ' ουρανού.
Ίσως γι' αυτό χαμογελάμε κι εμείς, για να ξεγελάσουμε (ή να ξεχάσουμε)το γκρίζο:)
Χαίρομαι που σου άρεσε το βιντεάκι:)
όλοι ευχόμαστε για την αγαπημένη roadartist μας:)
@dark flow, σωστά, σοφά! so close so far, ή so far so close!
Ωραία η σκέψη με το συνάντημα στο για τόσο λίγο που κρατάει το ηλιοβασίλεμα, και πράγματι τα συναισθήματα είναι σαν τα χρώματά του. Όμως το ίδιο συμβαίνει και στην Ανατολή!
@Αγαπητέ Νίκηπλε, πολύ χαίρομαι που σε βλέπω και σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου για τις εικόνες.
Πολύ ωραίο το θέμα του βιβλίου που ανέφερες, θα το αναζητήσω.
" Κι όταν αυτό ζυγώνει και φεύγουν τα χρώματα μόνο οι αντιθέσεις μένουν και οι αποχρώσεις..." Αλήθεια, σε αυτό που είπες, πόσο μοιάζει το φως με τον χρόνο, ή μάλλον το σκοτάδι με το τέλος του Χρόνου ..
Καλό βράδυ!
@ω, ξενιαδάκι, τα έβαλες πολύ καλά στη θέση τους! .. έτσι και τα γλυκά και τα πικρά, και το χαμόγελο και το δάκρυ, ...εναλλαγές.. σαν τη ζαχαρίτσα που γλυκαίνει και το αλάτι που νοστιμίζει στιγμές της ζωής μας:}
Καλό βραδάκι.
Α.
Καλησπέρα Αστρια
πολύ όμορφες φωτογραφίες
αλλά εγω βλέπω πολλά χρώματα σ αυτές...μήπως εχω κάτι?
Η εισαι συ που τα χρωματίζεις όλα εδω με τον δικό σου τρόπο?
φιλιά!
Το άσπρο και το μαύρο.
Δεν έχουν όψη και ανάποδη.
Από όποια μεριά τους, είναι πάντατα ίδια.
Μόνο που καθώς προχωρούν να ολοκληρώσουν την απόφασή τους για μια μετάβαση στο χώρο, το πριν χρώμα αναθεωρεί την άποψή του, πριν γίνει το μετά χρώμα.
Κάτι περίπου ανάλογο με την απόφασή μου να εγκαταλείψω ...
Aστράκι μου πολύ ομιλητικές οι ασπρόμαυρές σου και...επίκαιρες !!!
Την ψυχή μας και τα μάτια μας κι ας λένε οι...έμποροι !!Βουλοκέρι στ'αυτιά σαν τον Οδυσσέα....
Ανάσα το βιντεάκι σου !!!
Σε γλυκοφιλώ !!
@Φαραώνα μου σ' ευχαριστώ πολύ, είναι που βλέπεις με τα μάτια της ψυχής:)
Καλό μήνα!
@φράκταλ μου αγαπημένο τρεχαντηράκι τ' ουρανού πού φεύγεις τώρα αλλού:)
Μα τα χρώματα έχουν συνέχεια και τα όρια τους δεν είναι ποτέ διακριτά, και δεν παίρνουν αποφάσεις μόνα τους, πάνε εκεί που τα τοποθετούν ή όρίστηκαν να είναι.
Έτσι όλες οι αποφάσεις δεν έχουν πάντα όρια από μόνες τους, εμείς τους βάζουμε (και επομένως μπορούμε και να τα βγάζουμε επίσης:))
Δεν θα πω ξανά πόσο στεναχωρέθηκα, το ξέρεις:)
Πολλά πολλά φιλάκια, λαμπερό πλασματάκι, δεν θα χαθούμε:)
@Ξωτικούλι, σ' ευχαριστώ πολύ που όλα τα πρόσεξες και όλα τα ..κανάκεψες με τον δικό σου μοναδικό τρόπο!
Είδες τί μας έκανε το φρακταλάκι; κι εκεί που το έμαθες να πολεμάει!!!!
Σε φιλώ, καλό μήνα!
Δημοσίευση σχολίου