Αγαπάς την Αλκυόνη Παπαδάκη και είναι ωραίο να αγαπάς τις λέξεις κάποιου συγγραφέα ειδικά όταν έχουν την ικανότητα να δίνουν στις λέξεις χρώμα. Έχει γραψει αρκετά βιβλία. Η τρέλα είναι υπόθεση αυστηρά προσωπική, συμφωνώ, αρκεί να μην επηρεάζει όμως τους άλλους, κυρίως εκείνους που σ'αγαπάνε. Νομίζω. Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
(Χαρούμενη ανταπόδωση του πρώτου χαιρετισμού ενός εξωτικού:)))
Καλώς ήρθες εξωτικό, θα μπορούσαμε να το αντιστρέψουμε άραγε; οι τρελλοί... τί σοφία!! Νομίζω ότι τα όρια είναι πάντα ρευστά.(και φυσικά εδώ δεν μιλάμε για παθολογική τρέλλα)
@Librarian μου, ναι, μου αρέσει πολύ η Παπαδάκη, οι λέξεις που επιλέγει και ο τρόπος που τις τοποθετεί και τις συνδέει. Το μικρό αυτό βιβλιαράκι το πήρα χθες το πρωί από την έκθεση του βιβλίου, και το διάβασα όλο. Με τράβηξε ο τίτλος του. Και σ' αυτό που έγραψες έχεις δίκηο, (κι εγώ νομίζω), γιατί τότε παύει να είναι "υπόθεση προσωπική". Όμως από την άλλη, ένας άνθρωπος που σ' αγαπάει, σε ξέρει και σε δέχεται όπως είσαι, ή περισσότερο, σ' αγαπάει γι' αυτό που είσαι. Και αλοίμονο αν προσπαθήσει να σ' αλλάξει!:)
@fegia μου, σ'ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου. Επικεντρώνω και συμφωνώ στα εισαγωγικά της "τρέλλας" και στα επίθετα "σεβαστή" και "απαραίτητη", έτσι όπως τα τοποθέτησες μετά από τις "σόφρωνες" επεξηγηματικές παρενθέσεις:))
Μου άρεσε η πλευρά από όπου το είδες. Και ίσως ακούγεται αστείο να σε ζηλεύουν για την "τρέλλα" σου αλλά ίσως είναι και αλήθεια ότι κάποιοι "σώφρονες" θα λατρεύανε να μπορούσανε να κάνουν κάτι τέτοιο που οι ίδιοι τάχατες καταδικάζουν.
Και για έναν πραγματικά "τρελλό" νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να του το στερήσει να είναι και να επιβιώσει έτσι:))
Και βέβαια για έναν καλλιτέχνη οι βαθμοί ελευθερίας (ή "τρέλλας") του δεν μπορεί παρά να έχουν (και θα πρέπει να γίνονται αποδεκτά) ευρύτερα όρια.
φιλάκια πολλά φίλη μου, ανήσυχο και ακούραστο καλλιτεχνικό μυαλουδάκι:))
Δεν έτυχε να τη διαβάσω, όμως αυτό το μικρό απόσπασμα πράγματι αξίζει, με συμπυκνωμένο λόγο εκφράζει πολλά, την δύναμη της κυρίαρχης σκέψης να μπορεί να χαρακτηρίζει όποως θέλει την επικύνδυνη, εκφράζει την υποταγή, την υποκρισία, αλλά και την αδυναμία μας να αντισταθούμε κα όλα αυτά στο γενικό, κοινωνικό πλαίσιο. Στο διαπροσωπικό τα πράγματα διαφέρουν ελάχιστα.
@AlexMil, ίσως να πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο ν' αντισταθούμε.
Αν σου άρεσε το κείμενο της Παπαδάκη, είχα κάνει και παλαιότερα δύο αναρτήσεις με μικρά αποσπάσματα από βιβλία της, που είναι ίσως πιο αντιπροσωπευτικά. Αν έχεις χρόνο και θες να τα δεις:
Έκθεση; Ζαππείου έκθεση; Εχτές εγώ σε αυτή την έκθεση ήμουν! Αλήθεια δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα και κανέναν. Μόνο ο χρόνος ίσως κάτι να καταφέρνει.
@librarian, ναι, σ' αυτή την έκθεση, που συνδυάστηκε και μ΄ ένα καπουτσίνο στην Αίγλη:) ώρες 11-2.
(και πάλι δεν είχε τις εκδόσεις Κίχλη για να πάρω το βιβλίο του Χιόνη που είχα διαβάσει στην ανάρτησή σου, "το οριζόντιο ύψος". Μάλιστα διάβασα πρόσφατα, μία συνέντευξή του που μ' εντυπωσίασε για τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Αύριο θα το παραγγείλω να μου το βρει το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου)
Όσο για την αλλαγή, ούτε ο χρόνος νομίζω ότι μπορεί, μόνο ίσως κάποια μέγιστα ή ελάχιστα να τα απαλύνει (ή να τα μεγαλώσει) :))
Πως είχα την εντύπωση ότι υπάρχεις στη Θεσσαλονίκη!
Να το πάρεις το βιβλίο αυτό, είμαι σίγουρη ότι θα σ' αρέσει. Όταν βγήκε αυτό το βιβλίο οι εκδόσεις Κίχλη είχαν βγάλει μόνο άλλα τέσσερα. Οπότε είναι πολύ νωρίς ακόμη για να έχουν πάγκο οι εκδόσεις αυτές. Κοίτα να δεις σύμπτωση, με αυτό το βιβλίο στο μυαλό μου, ήθελα να διαβάσω και ένα ακόμη του ίδου συγγραφέα. Ξέροντας ότι έχει εκδοθεί και από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης σταμάτησα και πήρα το βιβλίο του με τίτλο "Όντα και μή όντα" αλλά δυστυχώς δεν συγκρίνεται με το άλλο του. Απορώ που δεν το βρίσκεις, το συναντώ συνεχώς μπροστά μου.
Για την αλλαγή, τι να πω, δεν έχω τίποτα να πω, συμφωνώ μαζί σου.
@Librarian μου, Θεσσαλονίκη; Ίσως επειδή είχα κάνει μία ανάρτηση πηγαίνοντας εκεί με τρένο, να σου δημιουργήθηκε αυτή η εντύπωση. Το βιβλίο θα το πάρω οπωσδήποτε:))
Eίναι Αλήθεια ΑΣΤΡΙΑ. Η τρέλλα είναι το αντίδοτο της παρανόησης. Μας φορά τα γυαλιά της αλήθειας και μας κάνει να ξεχωρίζουμε σε πόσο ευτελεί πράγματα και άνθρωπινες συμπεριφορές αναλώνεται το δώρο της ζωής. Ο ευνουχισμός από την διεκδίκηση της ζωής , ονομάστικε σωφροσύνη..
@fractal, σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το σχόλιο.Κάθε, πρότασή σου στέκειίσως από μόνη της ως προσδιορισμός της «τρέλλας», αλλά και ως μικρή, σώφρονας:) υπεράσπισή της!!
Και αν θεωρήσουμε ως ένα πέταγμα στα ψηλά, όχι μόνο αυτό της επιτυχίας, αλλά και αυτό το έξω από τα πεζά καθιερωμένα, τότε, μπορεί να έχουν και σ’ αυτό το πέταγμα εφαρμογή τα λόγια του Νίτσε, «Να μη ξεχνάμε! Οσο πιο ψηλά πετάμε, τόσο πιο μικροί φαντάζουμε σ' εκείνους που δεν μπορούν να πετάξουν.» Πιο «μικροί», και ίσως επονομαζόμενοι «τρελλοί» προς χάριν επαύξησης της σμίκρυνσης θα έλεγα.
«Ο ευνουχισμός από την διεκδίκηση της ζωής , ονομάστηκε σωφροσύνη..» (αυτό το κρατάω:)
@ηλιογράφε, νομίζω ότι η «μάσκα» έχει γίνει πια μέρος του δέρματος ενός «σώφρονος» προσώπου (και με τις δύο έννοιές του, δηλαδή αυτής ως μέρους του σώματος και αυτής του ατόμου), με όλους τους τρόπους που αυτό εκφράζεται και με την ιδιότητα, χωρίς να αφαιρεθεί, να αλλάζει χρώμα και υφή. Και ίσως αυτό που διακρίνει την «τρέλλα», είναι ότι δεν επιλέγει αλλά και δεν ξέρει να φορέσει μάσκα, και όταν το προσπαθήσει, ε, θα την φορέσει εμφανώς στραβά.
Μου άρεσε που θυμόσουν άλλη μία ανάρτησή μου που συνόδευε ο Mordillo:)
Πριν πολλά χρόνια βρέθηκα σε μια ισπανική οικογένεια και την ώρα που πίναμε καφέ, γυρίζει η οικοδέσποινα, στο επάγγελμα γιατρός και μου λέει...είσαι σώφρων;...εσείς οι Έλληνες είσαστε σπουδαίοι..έχετε μια πολύ σημαντική λέξη..τη σωφροσύνη!! Ένιωσα όπως ακριβώς όταν αρχίζουν να σε εγκαταλείπουν οι δυνάμεις σου..και αργοσβήνεις..
Δεν λέω πως δεν έχεις δίκιο να φρικάρεις ... Όμως κρατήσου . Μην αφεθείς !
Τα πέντε πράγματα που κρύβεις μέσα σου , υπεράσπισέ τα ! Κάτι θα γίνει . Δεν μπορεί ..
Η ζωή ποτέ δεν περιφρόνησε τους εραστές της .
Και κάτι άλλο . Ίσως πιο ποιητικό .
Φύτεψε άνθη στις ρωγμές της πίκρας σου .
Κι υστερα, βρες ένα μικρούλι ξέφωτο και κάθισε ν' απολαύσεις τ' άρωμά τους .
Α ! Κι αν θέλεις , μην ξεχάσεις πως υπάρχουν πάντα κάποιοι που αξίζει να τους προσφέρεις ένα σου χρυσάνθεμο .. !
Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή - Αλκυόνη Παπαδάκη
Μια αγκαλιά χρυσάνθεμα αφήνω στο κατώφλι σου αγαπημένη μου ψυχή..
"Πρόσεχε, όταν περιτριγυρίζεσαι από "σώφρονες".
44 σχόλια:
Αα !!
οι σώφρονες...
τι τρέλλα θεέ μου!
Ωωω, λες το άγιο ευαγγέλιο!!!!!!!!!
γεια σου Άστριά μου..
λίγη τρέλλα είναι απαραιτητη για να αντιμετωπίσουμε τους ρυθμούς της ζωής..λίγη όμως.
τα φιλιά μου και καλή βδομάδα να χουμε!
Υπάρχουν οι "σώφρονες", εντός εισαγωγικών και οι άλλοι, οι απ' έξω ;-)
Σωστό και πολυ καλο οπως και η φωτο
Φιλι γλυκό :)
τα μάτια μας δεκατέσσερα. χίλια δεκατέσσερα.
καλημέρα σου!
Αγαπάς την Αλκυόνη Παπαδάκη και είναι ωραίο να αγαπάς τις λέξεις κάποιου συγγραφέα ειδικά όταν έχουν την ικανότητα να δίνουν στις λέξεις χρώμα. Έχει γραψει αρκετά βιβλία.
Η τρέλα είναι υπόθεση αυστηρά προσωπική, συμφωνώ, αρκεί να μην επηρεάζει όμως τους άλλους, κυρίως εκείνους που σ'αγαπάνε. Νομίζω.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Υπέροχο το σχόλιο Άστρια μου...
και το θέμα του Mordillo, το συμπληρώνει επιτυχώς!
Η "τρέλλα" είναι όντως απόλυτα προσωπική και ως εκ τούτου (θα πρέπει να είναι) σεβαστή και (πολλές φορές) εντελώς απαραίτητη!
Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα φίλη μου.
@ Αα!! Αα!!
(Χαρούμενη ανταπόδωση του πρώτου χαιρετισμού ενός εξωτικού:)))
Καλώς ήρθες εξωτικό, θα μπορούσαμε να το αντιστρέψουμε άραγε; οι τρελλοί... τί σοφία!!
Νομίζω ότι τα όρια είναι πάντα ρευστά.(και φυσικά εδώ δεν μιλάμε για παθολογική τρέλλα)
θα χαρώ να τα λέμε:))
@ Π.Κ., αγαπητέ,
Μου άρεσε αυτή η σκέψη της Παπαδάκη. Χάρηκα για τα θαυμαστικά του σχολίου:))
Να είσαι πάντα καλά!
@little beautiful things μου,
Πολύ χαίρομαι που ξαναβρισκόμαστε:)
Ναι, λίγη, να, σαν το αλατάκι ή τη ζαχαρίτσα:))) Ίσα ίσα για να νοστιμήσει ή να γλυκάνει το καθημερινό:)
φιλιά, καλή εβδομάδα και από μένα.
υγ. Μεγειά και το καινούργιο avatar. Στην αρχή είδα ένα ζεστό καφεδάκι παρέας, μετά πρόσεξα ότι έχει και μία καρδιά στον αφρό του!:)
@dodo, ναι, και πραγματικά τα εισαγωγικά, αλλάζουν όλο το νοημα, μιας λέξης αλλά ακόμα και της ζωής!
@Μαρία μου, χαίρομαι που σου άρεσε.
Φιλί γλυκό και από μένα:)
@Βασίλη, σίγουρα μιλάς από την πλευρά αυτών που πρέπει να προσέχουν τους σώφρονες:)))
Μαζί σου:))
Να είσαι πάντα καλά, καλή εβδομάδα να έχεις:))
@Librarian μου, ναι, μου αρέσει πολύ η Παπαδάκη, οι λέξεις που επιλέγει και ο τρόπος που τις τοποθετεί και τις συνδέει.
Το μικρό αυτό βιβλιαράκι το πήρα χθες το πρωί από την έκθεση του βιβλίου, και το διάβασα όλο. Με τράβηξε ο τίτλος του.
Και σ' αυτό που έγραψες έχεις δίκηο, (κι εγώ νομίζω), γιατί τότε παύει να είναι "υπόθεση προσωπική". Όμως από την άλλη, ένας άνθρωπος που σ' αγαπάει, σε ξέρει και σε δέχεται όπως είσαι, ή περισσότερο, σ' αγαπάει γι' αυτό που είσαι. Και αλοίμονο αν προσπαθήσει να σ' αλλάξει!:)
φιλάκια πολλά, καλή εβδομάδα :))
..πολύ σωστή..
Δεν πρέπει να λες κουβέντα, γιατί άσε που σε ζηλεύουν..
Πως επιβιώνεις όμως όταν βλέπεις οι άλλοι να σου στερούν την όποια ..τρέλα σου?
@fegia μου, σ'ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου.
Επικεντρώνω και συμφωνώ στα εισαγωγικά της "τρέλλας" και στα επίθετα "σεβαστή" και "απαραίτητη", έτσι όπως τα τοποθέτησες μετά από τις "σόφρωνες" επεξηγηματικές παρενθέσεις:))
Πολλά φιλιά από έναν ψιλοβροχερό Νότο:))
@roadartist μου, γράφαμε συγχρόνως:)
Μου άρεσε η πλευρά από όπου το είδες.
Και ίσως ακούγεται αστείο να σε ζηλεύουν για την "τρέλλα" σου αλλά ίσως είναι και αλήθεια ότι κάποιοι "σώφρονες" θα λατρεύανε να μπορούσανε να κάνουν κάτι τέτοιο που οι ίδιοι τάχατες καταδικάζουν.
Και για έναν πραγματικά "τρελλό" νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να του το στερήσει να είναι και να επιβιώσει έτσι:))
Και βέβαια για έναν καλλιτέχνη οι βαθμοί ελευθερίας (ή "τρέλλας") του δεν μπορεί παρά να έχουν (και θα πρέπει να γίνονται αποδεκτά) ευρύτερα όρια.
φιλάκια πολλά φίλη μου, ανήσυχο και ακούραστο καλλιτεχνικό μυαλουδάκι:))
@@fegia:
ουπς!!!
το "σώφρονες" ξέφυγε τελείως ... τρελλά, ως "σόφρωνες":)))
Δεν έτυχε να τη διαβάσω,
όμως αυτό το μικρό απόσπασμα πράγματι αξίζει, με συμπυκνωμένο λόγο εκφράζει πολλά, την δύναμη της κυρίαρχης σκέψης να μπορεί να χαρακτηρίζει όποως θέλει την επικύνδυνη, εκφράζει την υποταγή, την υποκρισία, αλλά και την αδυναμία μας να αντισταθούμε κα όλα αυτά στο γενικό, κοινωνικό πλαίσιο.
Στο διαπροσωπικό τα πράγματα διαφέρουν ελάχιστα.
@AlexMil, ίσως να πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο ν' αντισταθούμε.
Αν σου άρεσε το κείμενο της Παπαδάκη, είχα κάνει και παλαιότερα δύο αναρτήσεις με μικρά αποσπάσματα από βιβλία της, που είναι ίσως πιο αντιπροσωπευτικά. Αν έχεις χρόνο και θες να τα δεις:
http://twinklestarblogspot.blogspot.com/2009/05/blog-post_30.html
http://twinklestarblogspot.blogspot.com/2008/12/blog-post_14.html
Έκθεση; Ζαππείου έκθεση; Εχτές εγώ σε αυτή την έκθεση ήμουν!
Αλήθεια δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα και κανέναν. Μόνο ο χρόνος ίσως κάτι να καταφέρνει.
@librarian, ναι, σ' αυτή την έκθεση, που συνδυάστηκε και μ΄ ένα καπουτσίνο στην Αίγλη:) ώρες 11-2.
(και πάλι δεν είχε τις εκδόσεις Κίχλη για να πάρω το βιβλίο του Χιόνη που είχα διαβάσει στην ανάρτησή σου, "το οριζόντιο ύψος". Μάλιστα διάβασα πρόσφατα, μία συνέντευξή του που μ' εντυπωσίασε για τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Αύριο θα το παραγγείλω να μου το βρει το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου)
Όσο για την αλλαγή, ούτε ο χρόνος νομίζω ότι μπορεί, μόνο ίσως κάποια μέγιστα ή ελάχιστα να τα απαλύνει (ή να τα μεγαλώσει) :))
έτσι όπως έχει γίνει η ζωή μας, θα πρέπει να προσέχουμε και την σκιά μας
Πως είχα την εντύπωση ότι υπάρχεις στη Θεσσαλονίκη!
Να το πάρεις το βιβλίο αυτό, είμαι σίγουρη ότι θα σ' αρέσει. Όταν βγήκε αυτό το βιβλίο οι εκδόσεις Κίχλη είχαν βγάλει μόνο άλλα τέσσερα. Οπότε είναι πολύ νωρίς ακόμη για να έχουν πάγκο οι εκδόσεις αυτές.
Κοίτα να δεις σύμπτωση, με αυτό το βιβλίο στο μυαλό μου, ήθελα να διαβάσω και ένα ακόμη του ίδου συγγραφέα. Ξέροντας ότι έχει εκδοθεί και από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης σταμάτησα και πήρα το βιβλίο του με τίτλο "Όντα και μή όντα" αλλά δυστυχώς δεν συγκρίνεται με το άλλο του.
Απορώ που δεν το βρίσκεις, το συναντώ συνεχώς μπροστά μου.
Για την αλλαγή, τι να πω, δεν έχω τίποτα να πω, συμφωνώ μαζί σου.
μήπως ισχύει για όλους μας Αστριά μου;
πάντως οι σώφρονες πολύ βαρετό πράμμα...τσ τσ τσ
@Βαγγέλη, έχεις δίκηο, τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Όμως, και την σκιά μας; είναι τόσο "σώφρων"; και δεν την αποχωριζόμαστε.
@Librarian μου, Θεσσαλονίκη; Ίσως επειδή είχα κάνει μία ανάρτηση πηγαίνοντας εκεί με τρένο, να σου δημιουργήθηκε αυτή η εντύπωση. Το βιβλίο θα το πάρω οπωσδήποτε:))
@Νέλλη μου, βεβαίως, κάτι τις ναι. Και βεβαίως ..τσ τσ τσ .. όπως είπες :))
Eίναι Αλήθεια ΑΣΤΡΙΑ. Η τρέλλα είναι το αντίδοτο της παρανόησης.
Μας φορά τα γυαλιά της αλήθειας και μας κάνει να ξεχωρίζουμε σε πόσο ευτελεί πράγματα και άνθρωπινες συμπεριφορές αναλώνεται το δώρο της ζωής. Ο ευνουχισμός από την διεκδίκηση της ζωής , ονομάστικε σωφροσύνη..
τους σώφρονες ποτέ μου δεν τους συμπάθησα, ίσως γιατί πίσω από τη μάσκα της ευπρέπειας και της προνοητικότητας έκρυβαν αβυσσαλέο μίσος και μοχθηρία.
μου αρέσει που πολλές φορές επιλέγεις τον Μordillo για να συνοδεύσει τις αναρτήσεις σου
@fractal, σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το σχόλιο.Κάθε, πρότασή σου στέκειίσως από μόνη της ως προσδιορισμός της «τρέλλας», αλλά και ως μικρή, σώφρονας:) υπεράσπισή της!!
Και αν θεωρήσουμε ως ένα πέταγμα στα ψηλά, όχι μόνο αυτό της επιτυχίας, αλλά και αυτό το έξω από τα πεζά καθιερωμένα, τότε, μπορεί να έχουν και σ’ αυτό το πέταγμα εφαρμογή τα λόγια του Νίτσε,
«Να μη ξεχνάμε!
Οσο πιο ψηλά πετάμε, τόσο πιο μικροί φαντάζουμε σ' εκείνους που δεν μπορούν να πετάξουν.»
Πιο «μικροί», και ίσως επονομαζόμενοι «τρελλοί» προς χάριν επαύξησης της σμίκρυνσης θα έλεγα.
«Ο ευνουχισμός από την διεκδίκηση της ζωής , ονομάστηκε σωφροσύνη..» (αυτό το κρατάω:)
@ηλιογράφε, νομίζω ότι η «μάσκα» έχει γίνει πια μέρος του δέρματος ενός «σώφρονος» προσώπου (και με τις δύο έννοιές του, δηλαδή αυτής ως μέρους του σώματος και αυτής του ατόμου), με όλους τους τρόπους που αυτό εκφράζεται και με την ιδιότητα, χωρίς να αφαιρεθεί, να αλλάζει χρώμα και υφή. Και ίσως αυτό που διακρίνει την «τρέλλα», είναι ότι δεν επιλέγει αλλά και δεν ξέρει να φορέσει μάσκα, και όταν το προσπαθήσει, ε, θα την φορέσει εμφανώς στραβά.
Μου άρεσε που θυμόσουν άλλη μία ανάρτησή μου που συνόδευε ο Mordillo:)
Καλό βραδάκι στην Όαση:)
μα.... εντελώς... προσωπική!!!!
Ευτυχώς, σπάνια περιτριγυρίζομαι από σώφρονες...
@Μαριέλα μου, ναι, εντελώς!!! :)))
Σε φιλώ:)
@Κωνσταντίνε, θα πω ότι ήμουν σίγουρη και παρακαλώ αυτό να ληφθεί υπόψη ώς ένδειξη εκτίμησης προς έναν καλλιτέχνη, (που έχει και χιούμορ βέβαια) :)))
Αστεράκι μου!
Πριν πολλά χρόνια βρέθηκα σε μια ισπανική οικογένεια και την ώρα που πίναμε καφέ, γυρίζει η οικοδέσποινα, στο επάγγελμα γιατρός και μου λέει...είσαι σώφρων;...εσείς οι Έλληνες είσαστε σπουδαίοι..έχετε μια πολύ σημαντική λέξη..τη σωφροσύνη!!
Ένιωσα όπως ακριβώς όταν αρχίζουν να σε εγκαταλείπουν οι δυνάμεις σου..και αργοσβήνεις..
Δεν λέω πως δεν έχεις δίκιο να φρικάρεις ...
Όμως κρατήσου . Μην αφεθείς !
Τα πέντε πράγματα που κρύβεις μέσα σου , υπεράσπισέ τα !
Κάτι θα γίνει . Δεν μπορεί ..
Η ζωή ποτέ δεν περιφρόνησε τους εραστές της .
Και κάτι άλλο . Ίσως πιο ποιητικό .
Φύτεψε άνθη στις ρωγμές της πίκρας σου .
Κι υστερα, βρες ένα μικρούλι ξέφωτο και κάθισε
ν' απολαύσεις τ' άρωμά τους .
Α ! Κι αν θέλεις , μην ξεχάσεις πως υπάρχουν πάντα κάποιοι
που αξίζει να τους προσφέρεις ένα σου χρυσάνθεμο .. !
Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή - Αλκυόνη
Παπαδάκη
Μια αγκαλιά χρυσάνθεμα αφήνω στο κατώφλι σου αγαπημένη μου ψυχή..
Φιλιά γλυκά καληνύχτας!
@Ξεχωριστή μου mareld,
Σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ από καρδιάς! Για τα όμορφα χρυσάνθεμα που μου άφησες, και γιατί διάλεξες να μου τ΄αφήσεις!!
φιλάκια πολλά, δεν σου λέω καληνύχτα ακόμα:))
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
φίλοι μου, χαίρομαι που η παρέα μας δεν φαίνεται να είναι η "σωφρονέστερη", άρα, είναι εκλεκτή :)))
Τώρα μπορώ να σας το πω:
Η αφιέρωση του βιβλίου απευθύνεται "Σ' αυτούς που έδεσαν την άγκυρά τους στα φτερά των γλάρων".
Καλά μας πετάγματα:))
Καληνύχτα αστεράκι!Καλώς σε ξαναβρήκα..
@carpe diem μου, τί χαρά που σε ξαναβλέπω!!!!΄
Από τις σπάνιες φορές που ξέμεινα αργά, ήταν της τύχης λοιπόν να σε καλωσορίσω :))
Αστεράκι μου!
Δεν µπορώ ν' αποτρέψω
να µη σκοντάψεις.
Μόνο µπορώ να σου προσφέρω το χέρι µου,
για να κρατηθείς
και να µη πέσεις..
η συνέχεια στη δροσοσταλίδα..αλλά βγες και στο μπαλκόνι σου να πούμε δυο κουβέντες..
Φιλιάααα!!!
@Ξεχωριστή μου mareld,
Σ' ευχαριστώ μαρελντάκι,
Ο δρόμος φαίνεται στρωτός, και μόνο τα πεζοδρόμια εδώ στην Αθήνα, είναι επικίνδυνα:))))
Έρχομαι!
Δημοσίευση σχολίου