Σε μια μικρή θάλασσα που παίρνει άπειρες μορφές και χρώματα, κολυμπάμε όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του.Κάποιες στιγμές λαχταρούμε να βουτήξουμε για λίγο κάτω από την επιφάνειά της, την ήρεμη ή κυματισμένη.
Να βρεθούμε στον βυθό της και κάπου εκεί, στον βυθό του νου , της ψυχής.
Όχι, όχι , δεν μιλάω για τα μεγάλα βάθη τα ανήλια, την επικίνδυνη άβυσσο, αλλά τον μικρό βυθό στον οποίο φτάνει η βουτιά μιας αναπνοής μόνο.Εκεί, που χωρίς κόπο φτάνουμε, όμως δεν νοιώθουμε ούτε και την πιο μικρή ρυτίδα της επιφάνειας. Γαλήνια, ήρεμα, όπου το φως διαχέεται, τρέχοντας με άλλες μικρότερες ταχύτητες. Εκεί που ξαποστένουμε λίγο για να θυμηθούμε τον εαυτό μας και την ομορφιά, να ονειρευτούμε τον ουρανό που δεν βλέπουμε στην επιφάνεια και το αγαπημένο μας ακρογιάλι. Και η σωτήρια άνωση να μας ξαναφέρνει στην επιφάνεια, παίρνοντας μέρος από το βάρος μας.
Στιγμές μικρές καθημερινές στον μικρό βυθό καταφεύγοντας...
Ο πρώτος πίνακας είναι της M. Φιλοπούλου
17 σχόλια:
Τι όμορφα νυκτική ανάρτηση! Με γοήτευσε!!!
Με το καλό της Παναγίας!
Αγαπητέ π.κ. σ' ευχαριστώ πολύ γι αυτό το ιδιαίτερο για μένα σχόλιο!
Και μεγάλη η χάρη Της για όλους!
Καλό Σ/Κ
όσο πιο βαθιά ίσως τόσο πιο ψηλά. όσο πιο ψηλά ίσως τόσο πιο βαθιά. και ίσως δεν έχει και τόση σημασία το βάθος ή το ύψος. μα το πώς κολυμπάμε. και το πώς πετάμε. σε ουρανούς. και βυθούς. και κυρίως αληθινούς.
καλό σου βράδυ! ;)
αυτές οι βουτιές είναι απαραίτητες κι ας παραμονεύει η ασφυξία.
με την πρώτη ματιά ήμουν έτοιμος να σου δώσω συγχαρητήρια για την πρώτη φωτογραφία :)))))))
πολύ όμορφος πίνακας
@Bασίλη, σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Νομίζω ότι καμιά φορά παίζοντας με αντίθετες λέξεις, ακραία αντίθετες μάλιστα, βγαίνουν σοφές κουβέντες. Του ύψους και του βάθους:)
Ίσως γιατί στα αντίθετα κρύβονται μεγάλες δυνάμεις έλξεις ή άπωσης, ίσως γιατί μέσα σε κάθε τι βρίσκεται κομμάτι του αντίθετού του.
Καλό βράδυ και σε σένα:)
γεια σου
μακάρι να υπήρχαν τέτοιοι μικροί παράδεισοι και αν ακόμη υπάρχουν κάποιοι σύντομα θα τους βρουν και ή θα τους μολύνουν ή θα τους "εκμεταλλευτούν"
Καλό βράδυ
@ηλιογράφε, σ' ευχαριστώ. Έχεις απόλυτο δίκηο για την ασφυξία, αλλά γι΄αυτό μίλησα για βάθος βουτιάς μιας αναπνοής μόνο. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι καμιά φορά μπορεί να ξεγελαστούμε από την γοητεία του βυθού και να υπερτιμήσουμε τις δυνάμεις μας.
Η Φιλιπποπούλου είναι από τις αγαπημένες μου ζωγράφους και τα θέματά της που έχουν να κάνουν με τη θάλασσα, τον βυθό και τους κολυμβητές. Χαίρομαι που σου άρεσε η επιλογή του πίνακα.
Καλό βραδάκι στην Όαση:)
@Alex Mil, καλώς ήρθες,
Θα μιλάς για τον πίνακα υποθέτω.
Βέβαια κάποιον τέτοιο μικρό παράδεισο θα τον ...καταζητούσαν:))
Πολύ γοητευτική αυτή η σκέψη: ένα ελαφρύ άγγιγμα τού βυθού και άνοδος στην επιφάνεια, με μιάν αναπνοή.
Βουτιά στον εαυτό μας και επιστροφή στην επικοινωνία με το έξω μας...
@dodo, σ' ευχαριστώ, ωραίο αυτό το "άγγιγμα" που είπες, σαν μία κοινή εφαπτομένη των νοητών κύκλων επιρροής του μεγάλου βάθους και της επιφάνειας.
Καλό βράδυ:)
@ηλιογράφε, ουπς, ο γνωστός δαίμων, "Φιλοπούλου" βέβαια είναι το σωστό.
Βουτάει καθείς στα βάθη του εαυτού του. Όμορφο...
Ναι, μέχρι αυτό το βάθος φτάνω χωρίς φόβο και βγαίνω πάλι στην επιφάνεια αλλαγμένη. Είναι πολύ όμορφα όταν κοιτάς προς τα πάνω,είτε προς τα αστέρια είτε προς την επιφάνεια μιας θάλασσας...
Mιας και ξαναβρεθήκαμε λοιπον και χαιρομαι ιδιαιτερα γι αυτο (γιατι ειμαστε τόσοι πολλοι που άλλοτε χανόμαστε κι αλλοτε εχουμε την τυχη και την χαρα να συναντηθουμε και παλι) και μιας και η σελιδα σου στα δεξια της οπως ειπες εχει διαφορα δωρακια , επετρεψε μου να σου κανω και γω ενα.,
Ομως για να το λαβεις πρεπει να μου στειλεις το μαιλ σου στο δικο μου.
Θα περιμενω :)
@Κική σ' ευχαριστώ για το "όμορφο":)
Καλή εβδομάδα!
@loulita σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου, ναι, είναι όμορφα να κοιτάς προς το φως. Και τα δύο σημεία που έδειξες προς τα πάνω, αυτό το κοινό έχουν νομίζω.
Καλή εβδομάδα:)
@Μαρία μου, χαίρομαι πραγματικά πολύ που ξαναβρισκόμαστε. Έρχομαι αμέσως:))
Καλή εβδομάδα!
Δημοσίευση σχολίου