Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

στιγμές που τρέχουν...

με το τρένο.





Στην καλή μου φίλη roadartist:))

Πατώντας το (+ ), το ( - ) ή το ( ΙΙ) στο slide, αυξάνεται, μειώνεται η ταχύτητα των εικόνων ή σταματούν . Μακάρι να μπορούσε να γίνει το ίδιο και για κάποιες στιγμές της ζωής.

31 σχόλια:

Roadartist είπε...

...μόλις ήρθα σπίτι και μπήκα 'τρεχάλα' στο ίντερνετ..
Ξέρεις πόσο καιρό σκέφτομαι ένα ταξίδι στη Θεσσαλ/κη με τρένο?
Ούτε να το ήξερες, τι να πω.. Ακόμη μια σύμπτωση;
Και τι εξαιρετικές φωτογραφίες..
Τι σύννεφα..τι φως..
Χίλια ευχαριστώ..
Είσαι όλο εκπλήξεις.. Να είσαι καλά άστρια, μου χάρισες πραγματικά στιγμές ταξιδιού..
Σε ευχαριστώ πολύ Φίλη μου..

marianaonice είπε...

Μα μήπως στιγμές που τρέχουν δεν είναι η ζωή μας??
Απίστευτη ανάρτηση!!
Την αξίζει η μικρή μας φίλη η roadartist μας!
:)))

Άστρια είπε...

@roadartist μου καλημέρα,

Πρώτα ήθελα να σ' ευχαριστήσω γιατί αλήθεια, πάντα, μα πάντα, με σκέφτεσαι:))

Επίσης, αν Θυμάσαι, μου ζήτησες να βγάλω φωτογραφίες και έβγαλα κάποιες. Δεν μπορούσα λοιπόν να μη στις χαρίσω:))

Τώρα το ταξίδι με τρένο, έχει μια γοητεία, (βέβαια δεν είναι για όλους το ίδιο). Περνάει από δύσβατες όμορφες διαδρομές, μπορεί κανείς να διαβάσει, να κλείσει τα μάτια και να τον νανουρίσει η κίνηση του τρένου, να βάλει σε τάξη σκέψεις και συναισθήματα, να αναλογιστεί...

Καλό Σ/Κ καλή μου φίλη:))

Άστρια είπε...

@Μαριάννα μου καλημέρα και σ' ευχαριστώ.

Στο κάτω μέρος της ανάρτησής μου έκανα κι εγώ αυτή τη σύγκριση. Και μακάρι να μπορούσαμε να ελέγξουμε τη διάρκεια για τις στιγμές της ζωής μας.

Σε φιλώ, καλό Σ/Κ:))

gskastro είπε...

Ευτυχώς Άστρια που δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα να ελέγχουμε την ταχύτητα με την οποία εκτυλίσσεται η ζωή μας. Για σκέψου τι θα γινόταν αν μπορούσαμε! Θα επιταχύναμε τα δυσάρεστα για να φύγουνε γρήγορα από πάνω μας και θα επιβραδύναμε τα ευχάριστα για να φύγουν αργά.
Και κάποια στιγμή θα ανακαλύπταμε ότι τελείωσε το κουβάρι της ζωής μας πιο γρήγορα απ’ ότι θα μας άρεσε, γιατί συνήθως τα δυσάρεστα είναι περισσότερα.
Πάντως οι φωτογραφίες που επέλεξες, είναι υπέροχες ιδίως όταν τις μεγέθυνα σε ολόκληρη την οθόνη.
Να είσαι καλά φίλη μου και πολλά φιλιά από τον gskastro.

b|a|s|n\i/a είπε...

ίσως έχουμε την ψευδαίσθηση πότε περπατώντας και πότε τρέχοντας ότι ελέγχουμε τις στιγμές.
πανέμορφες οι φώτο!! πανέμορφες!!
καλό σου απόγευμα!

fractal είπε...

Υπέροχο το ταξείδι με το τρένο. Έχω να ταξιδέψω πάνω από πέντε χρόνια.
Ώρες -ωρες άκουγα και το σφίριγμα καθώς πλησίαζε στους σταθμούν..
Είδα για πρώτη φορά με τα μάτια μου τρένο όταν έφυγα από το Νησί. Βέβαια με τη φαντασία μου είχα ταξιδέψει πολλές φορές. "Το τρένο που δεν σταματούσε" ήταν το πρώτο μου παιδικό ανάγνωσμα.
Να είσαι καλά. Όχι δεν ξεχνώ την υπόσχεσή μου. Εδώ και μια εβδομάδα, που έχω επιστρέψει στο Νησί, ο ουρανός δεν έχει τόσα πολλά Περιμένω...

fractal είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
dodo είπε...

Road movie! ;-))

Ανώνυμος είπε...

όμορφες στιγμές, ίσως οι πρώτες στο τρένο να ήταν καλύτερες σαν ασπρόμαυρες, όπως και να΄χει το ταξίδι με τρένο έχει μια ηρεμία, ίσως την υπέρτατη πολυτέλεια του χρόνου που κυλά με πιο ήρεμους ρυθμούς κάτι που τόσο λείπει από τη σύγχρονη ζωή.

(πάντως μια φορά είχα ταξιδέψει με τρένο όταν ήμουν φαντάρος για Ξάνθη και τα είδα όλα, από τότε δεν ξαναμπήκα)

καλά το είπε ένας πολυταξιδεμένος φίλος που έφτασε ως τα βάθη της Ασίας για να επισκεφτεί τους Καλάς: "δεν κάνει ο άνθρωπος τα ταξίδια, τα ταξίδια κάνουν τον άνθρωπο", αυτές τις μέρες μετά από τον πλανήτη Σαντορίνη αυτή η φράση άνοιξε ένα παράθυρο στο νού μου

logia είπε...

Αν το ταξίδι είναι Αθήνα -Θεσ/κη, είναι υπέροχο! Πανέμορφη διαδρομή. Γενικά το ταξίδι με τρένο έχει μια γοητεία!

Fegia είπε...

Άστρια μου ήλθες στη Θεσσαλονίκη και δεν αντιλήφθηκα την αύρα του Νότου;
Πώς και (μου) πέρασε απαρατήρητη η παρουσία σου στο αστρικό στερέωμα της συμπρωτεύουσας;;;
Κρίμα που δεν (φρόντισες και δεν) βρεθήκαμε...
:))))
Μαζί με τις επιπλήξεις και η διατύπωση της ελπίδας να πέρασες όμορφα αν και ο βροχερός ουρανός μας θα περιόρισε(;) κάπως τις μετακινήσεις au bord de la mer...

Πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα φίλη μου.

librarian είπε...

Όμορφες οι φωτογραφίες σου και όμορφη και η ιδέα του ταξιδιού.
Κυλάνε οι στιγμές αλλά οι αναμνήσεις είναι δικές σου και μπορείς να τις πας όσο γρήγορα και όσο αργά θες.
Να είσαι καλά!

Mariela είπε...

Εξαιρετικές φωτό και πολύ όμορφος ο τρόπος που τις παρουσιάζεις...
είχα πραγματικά την αίσθηση ότι μετακινούμαι....
Αυτό το Αθήνα Θεσσαλονίκη με το τρένο, θα ήθελα κάποτε να το κάνω και εγώ....

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

KATAΠΛΗΚΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ.ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΕΣ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.

Άστρια είπε...

@gskastro, φίλε μου, όπως πάντα φιλοσοφημένο το σχόλιό σου.
Όμως επέτρεψέ μου να εύχομαι, να μπορούσαμε να δίνουμε περισσότερο χρόνο στις όμορφες στιγμές και μικρότερο στις κακές, κι ας ήταν το τίμημα μια μικρότερη ζωή:))

Να είσαι καλά, σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου και χαίρομαι που σου άρεσαν οι φωτογραφίες:))

Άστρια είπε...

@Βασίλη, σ΄ευχαριστώ, χαίρομαι που σου άρεσαν οι φωτογραφίες. Ναι καμμιά φορά έχουμε και τέτοιες ψευδαισθήσεις, βοηθώντας πολύ σ' αυτό η μνήμη.

Καλό απόγευμα:))

Άστρια είπε...

@fractal, με το σφύριγμα του τρένου που πλησιάζει, μου θύμισες ότι όταν αυτό απομακρύνεται, είναι διαφορετικός ο ήχος του. Και με ανάλογο τρόπο, βλέποντας το φάσμα του φωτός των γαλαξιών, αποδεικνύεται ότι απομακρύνονται, δηλαδή ότι το σύμπαν διαστέλλεται.
Αλήθεια, είναι περίεργος ο τρόπος που καμιά φορά συνειρμικά σκεφτόμαστε:)))

Για τα άστρα, κι εγώ περιμένω:)))

Άστρια είπε...

@dodo, πολύ καλό:))

Τί θα έλεγες και για railway movie?

Άστρια είπε...

@ηλιογράφε, αυτή τη φορά, (εν αντιθέσει με την προηγούμενη ανάρτηση) ήταν σαν να διάβασες τη σκέψη μου (!!) γιατί το ίδιο είχα σκεφτεί κι εγώ για τις ασπρόμαυρες με τα τρένα :)

Τα της Ασίας και Σαντορίνης, πολύ φιλοσοφημένα. Και έστω ένα παράθυρο, μακάρι πάντα ν'ανοίγεται στο φως!

Καλό βραδάκι στην Όαση:))

Άστρια είπε...

@logia, ναι, το ταξίδι με τρένο, έχει για κάποιους μία γοητεία, δες αν θες και την απάντησή μου στη roadartist.

Καλό βράδυ:))

Άστρια είπε...

@fegia μου καλέ, πάρα πολύ το χάρηκα το σχόλιό σου:) Σ' ευχαριστώ!!!!

Ο χρόνος πραγματικά ήταν πολύ πιεσμένος.
Λοιπόν το απόγευμα που δεν είχα δουλειά, το πέρασα au bord de la piscine:))(και dans la piscine):))
και μετά βιβλίο και relax!
To βροχερό πρωινό δεν το κατάλαβα λόγω δουλειάς.
Όσο για τα άστρα, σ' ενα μεσημεριανό διάλειμμα δουλειάς, διάλεξα να δω ... τα άστρα των Φαραώ:))))στο πλανητάριο το μεσημέρι (ακροατήριο εγώ και δυο τρία πιτσιρίκια!!!) Απόλαυσα και το παραμύθι "ο μαγεμένος ύφαλος" πάλι εγώ με δυο τρία πιτσιρίκια:))) Το τελευταίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα για την κόρη σου, γιατί όχι και για σένα (η ιστορία δεν λέει τίποτα αλλά τα γραφικά ήταν φανταστικά στον θόλο του πλανητάριου).

Φιλιά πολλά από τον Νότο, μασουλώντας ένα θεσσαλονικιώτικο ισλί:))(Βέβαια φρόντισα να πάρω από τα υπέροχα γλυκά σας)

Άστρια είπε...

@Librarian μου, σ' ευχαριστώ.
Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω, σ' επιθύμησα:))

Πολύ σοφό αυτό που είπες, το κρατάω:)

Σε φιλώ :))

Άστρια είπε...

@Μαριέλα μου, σ' ευχαριστώ πολύ. Αν έχει χρόνο η ιδέα είναι καλή, διάβασε αν θες αυτό που έγραψα στην roadartist.

Καλό βράδυ:))

Άστρια είπε...

@Σκρουτζάκο, σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Να είσαι πάντα καλά!!

Καλό βράδυ:))

Takiz είπε...

ouaou !!!!!!!!!


ζήλεψα.....αληθινά

καλησπέρα ...


|tnx|

Άστρια είπε...

@takiz, φίλε μου, σ' ευχαριστώ πολύ πολύ:)))

Να είσαι καλά:))

Roadartist είπε...

Πέρνα από το Blog, ένα μικρό ευχαριστώ :)

librarian είπε...

Είμαι εδώ! Είναι δύσκολη η πρόσβαση σε ιντερνετ αλλά... τα καταφέρνω και περνώ που και που για να σας βλέπω.
Φιλιά!

Άστρια είπε...

@rpadartist:

Εγώ σ' ευχαριστώ roadartist μου:)))

Άστρια είπε...

@Librarian:

Εδώ πού;
:))
Librarian μου, πάντα χαίρομαι να σε βλέπω, σ' ευχαριστώ πολύ που περνάς:))
Φιλάκια:))