… Και μία γυναίκα που κρατούσε ένα μικρό στην αγκαλιά της, είπε, μίλησέ μας για τα παιδιά,
Κι εκείνος είπε:
Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη ζωή.
Έρχονται στη ζωή μέσω εσάς,
αλλά όχι από σας,
αν και είναι μαζί σας, ακόμα δεν σας ανήκουν.
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας,
Όχι όμως και τις ιδέες σας.
γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να στεγάσετε τα σώματά τους,
όχι όμως και τις ψυχές τους.
Γιατί οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε ούτε στα όνειρά σας.
Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε,
αλλά μη γυρεύετε να τα κάνετε σαν εσάς.
Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω
και δεν σταματά στο χθες.
Εσείς είστε το τόξο απ’ όπου τα παιδιά σας
σα ζωντανά βέλη θα τιναχθούν μπροστά…
........................................................
«Ο Προφήτης»
Χαλίλ Γκιμπράν
26 σχόλια:
Υπέροχη χειρονομία από μια μητέρα....
Χρόνια πολλά!
:)))
KATAΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ.(ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΤΕΓΑΣΕΤΕ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ,ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ).ΠΟΛΥ ΣΟΦΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.
τα παιδιά είναι το τώρα. και το αύριο. πολλές φορές όμως οι γονείς. μοιάζουν με τα πιο "εγωιστικά πλάσματα" στον πλανήτη. :) μεγάλες κουβέντες!
η ζωή πηγαίνει στο μετά. με το πριν. στο τώρα.
καλό σου απόγευμα!
(για να μην παιδεύεσαι με τις παύλες απλά basnia ή ακόμα πιο απλά βασίλης :))
@Fegia:
Σ'ευχαριστώ πολύ καλέ μου fegia. H προηγούμενη ανάρτηση ήταν από την πλευρά μιας κόρης και αυτή από την πλευρά μιας μητέρας.
Μοναδικοί και οι δύο αυτοί ρόλοι:))
Πολλά φιλιά στον Βορρά:))
@Σκρουτζάκος:
Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε Σκρουτζάκο.
Να είσαι πάντα καλά:))
@basnia:
Η συμπεριφορά των γονιών είναι τεράστιο, ανεξάντλητο θέμα. Νομίζω ότι σίγουρος δεν μπορεί να είναι ποτέ κανείς για το τί είναι το σωστό, κι αφήνει πολλές φορές την καρδιά και τον νου να τους οδηγεί η αγάπη. Μόνο να μην είναι ασφυκτική.
Να είσαι καλά Βασίλη:)
υγ. Προσπάθησα να κρατήσω την μορφή του ονόματος σεβόμενη την επιλογή του κατόχου - πράγματι, είχε κάποιο μικρό παίδεμα:))
Πολύ σοφά λόγια!Πόσο καλά [εκπαιδευμένοι]γονείς πρέπει να είμαστε, για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε, οτι το αίσθημα ιδιοκτησίας είναι καταστροφικό για τα παιδιά!Πολύ καλή ανάρτηση Αστρια..
@Olga:
Σ' ευχαριστώ πολύ Όλγα.
Πολύ αγαπημένος ο Χαλίλ Γκιμπράν, τα λόγια του είναι γεμμάτα σοφία και ομορφιά.
Αλήθεια, και πόσο μπορεί κανείς να "εκπαιδευτεί";
Πολύ όμορφο! ούτε που θυμάμαι πόσες φορές έχω διαβάσει αυτό το βιλίο!!!!
ο Γκιμπράν, από τους αγαπημένους των εφηβικών μου χρόνων αν και οι "ημέρες" που είναι συνεχώς αφιερωμένες σε κάτι με ξενίζουν λίγο, το καλύτερο θα ήταν να βγάλουμε μόνο μια Παγκόσμια Ημέρα Υπενθύμισης και να θυμάται καθένας ότι του γουστάρει:)
Πολύ καλό!
@Μariela:
Κιεγώ το ίδιο Μαριέλα, πολλές φορές!!
Φιλιά πολλά:))
@H.Constantinos:
Σ' ευχαριστώ πολύ Κωνσταντίνε:))
@ηλιογράφος:
Κατά λάθος ξέφυγε η σειρά:))
Ο Χαλίλ Γλιμπράν είναι διαχρονικός γιατί τα κείμενά του έχουν ομορφιά και σοφία. Ίσως έχεις δίκηο ηλιογράφε για τις ημέρες αφιέρωσης, όμως για κάποιους ανθρώπους δίνουν μεγάλη χαρά, όπως επίσης σε κάποιες περιπτώσεις μας υπενθυμίζουν πράγματα που δεν πρέπει να ξεχνάμε! Βέβαια, αντιπαθητικό είναι η εκμετάλλευση των ημερών αυτών από ορισμένους.
Για τα παιδιά όλου του κόσμου, που δεν μας ανήκουν, που μέσα στο βλέμμα τους κατοικεί ο θεός!!Ευχαριστούμε.
ποπ κορν και κλικ στην όαση :)
@carpe diem:
Σ' ευχαριστώ carpe diem, πολύ όμορφο αυτό που έγραψες!
Φιλιά πολλά:))
@ηλιογράφος:
Το κλικ έγινε ήδη νωρίτερα.
Η Όαση ήταν επετειακά εορταστική σήμερα, και η παράσταση εντυπωσιακή :))
Πολύ ωραία τα λόγια του Γκιμπράν...
Με φοβίζει πολύ ο ρόλος του γονιού (μελλοντικά λέμε)- ότι μπορεί άθελά του να το τσακίσει το βέλος
xwris sxolio ......anamenw me anipomonisia ...to kseris .....
sou stelnw xamogela kai polles kalimeres
:)))))))))))))))))))))))
Αστεράκι, είσαι τελικά πηγή αναμνήσεων και συγκινήσεων!
"Ο τοξότης βλέπει το σημάδι πάνω στο μονοπάτι του απείρου..."
Η Ορφαλεζία είχε την τύχη να ακούσει τα "λόγια" του προφήτη!
Φιλιά πολλά και δεν σε ξεχνώ
Απλά έχω ατέλειωτες υποχρεώσει μέχρι το επόμενο Σαββατο που φεύγω οριστικά πια...
@Καντάβρ:
Καντάβρ μου, πολύ σωστός αυτός ο προβληματισμός. Ένας από τους λόγους που σκεφτόμουνα πολύ να κάνω παιδί, ήταν τί αρχές να του δώσω σ' αυτό τον κόσμο που θάρθει (και σε τί κόσμο θάρθει!). Το κείμενο αυτό του Χαλίλ Γκιμπράν το πρωτοδιάβασα έγκυος. Δεν ξέρω αν και τι εφάρμοσα σωστά ή λάθος, το μέλλον θα δείξει:)Τα πράγματα διαμορφώνονται μόνα τους αλλά η αγάπη και το ένστικτο νομίζω ότι είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι.
Σε κάθε περίπτωση, το παιδί σου θα έχει την τύχη να απολαμβάνει τις υπέροχες, εικονογραφημένες ιστορίες σου!!!! :)))))
Φιλιά πολλά:))
@Takiz:
Φίλε μου καλέ, χαίρομαι που σε βλέπω και σ' ευχαριστώ που πέρασες γιατί ξέρω πως τρέχεις για τόσα πράγματα.
Το μεσημέρι πέρασα από το blog σου και θα ξαναπεράσω να κάνω download γιατί μ' αρέσουν οι μουσικές επιλογές σου.
Χαμόγελα πολλάααααααα!!!!!! και από μένα:)))))))
υγ. Γράψε μου τι αναμένεις σε παρακαλώ. Μάλλον εγώ περίμενα απάντηση στο σχόλιο που σου είχα αφήσει:)))))))
@panagiota:
Παναγιώτα μου, τί όμορφα αυτά που έγραψες, σ' ευχαριστώ τόσο, με συγκίνησες κι εμένα:))
Δεν το πιστεύω ακόμα ότι θα φύγεις. Το έχεις υποσχεθεί ότι θα γράφεις. ε;
Θα τα λέμε:)))
Φιλάκια πολλά στον Βορρά που θα γίνει βορειότερος;;;!!!
Καταπληκτικό κείμενο για μας τις μανάδες..
Πόσο διαφορετικά ερμήνευα τον Γκιμπράν στην εφηβεία μου και πόσο τώρα..
Αστρια κα γω προβληματίστηκα πάρα πολύ για το άν έπρεπε να κάνω παιδιά ή όχι και για τους ίδιους λόγους.
Χάρηκα που επιτέλους βρήκα άλλη μια μητέρα που βασανίστηκε από αυτή τη σκέψη.
Πολύ μου αρεσει το μπλογκ σου μα και τα σχόλιά σου σε άλλα μπλογκς. Να είσαι καλά!
@logia:
Καλώς ήρθες logia:)
Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου. Νομίζω ότι το ίδιο σκέφτεται ο κόσμος όλο και πιο πολύ!
Κι εγώ σκεφτόμουνα να γράψω στο blog σου που το έχω επισκεφτεί κάποιες φορές, ήταν θέμα χρόνου, με πρόλαβες:)
Και τα τελευταία μας σχόλια, αλήθεια, σύνέπεσαν σε πολύ ευχάριστο κλίμα διαλόγων συνμπλόγκερς:)))
Θα χαρώ να τα λέμε!!
Δημοσίευση σχολίου