Σάββατο 30 Μαΐου 2009

“αν ήταν όλα… αλλιώς”

Tης Αλκυόνης Παπαδάκη





«Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας…
Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει…
Αν στην προβλήτα μας περίμεναν με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα, όλοι αυτοί που αγαπήσαμε…
Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή για να βρουν άσυλο οι κατατρεγμένοι… Τι απερισκεψία κι αυτή! Πάντα τους ληστές τους περνούσαμε για κατατρεγμένους.
Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε τις καταιγίδες…
Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση… Πόσος χαμένος χρόνος, αλήθεια!
Αν…Αν…
Αν ήταν όλα αλλιώς!
Μα τότε, πώς θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας;»


από το βιβλίο “αν ήταν όλα… αλλιώς”
της Αλκυόνης Παπαδάκη

29 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"ο ονειροπόλος ακροβατεί σε ένα σχοινί φτιαγμένο από αν"

η τελευταία πρόταση τα λέει όλα :)

Ανώνυμος είπε...

ωραία παραλία ονειρική :)

Άστρια είπε...

@ηλιογράφος¨

Καλησπέρα ηλιογράφε,
Συμφωνώ για την τελευταία πρόταση.
Και γι΄αυτήν και μόνο, χαλάλι οι όποιες λανθασμένες επιλογές μας:)

Συμπτωματικά, πριν λίγα λεπτά είδα τις ανιμούλες, πάω πάλι από εκεί:).

υγ.είδες το update της προηγούμενης ανάρτησης;

Άστρια είπε...

ηλιογράφε, μάλλον γράφαμε συγχρόνως:) Είχε ωραία χρώματα, δεν έγινε καμία επεξεργασία και στις τελευταίες φωτογραφίες η μηχανή τοποθετήθηκε χαμηλά,σχεδόν κάτω γιατί ήθελε ν'αποτυπώσει το κύμα.

Ανώνυμος είπε...

ω! τώρα διάβασα το update πολύ καλή ιδέα, αν δεν το΄λεγες ακόμη θα νόμιζα πως ήταν κομήτες

b|a|s|n\i/a είπε...

τα αν τα υποθετικά να τα κάνουμε να πραγματικά σε αυτά που έχουμε, σε αυτά που βρίσκουμε, σε αυτά που περπατούμε.
πανέμορφες οι φώτο. η παραλία πελοπόννησο είναι;

Roadartist είπε...

Καλησπέρα.. δε θέλω να βλέπω θάλασσες ούτε σε φωτό.. ακριβώς επειδή τη λατρεύω κ μου λείπει πολύ (*υπομονή*)

Φίλη μου, έχω αρχίσει να σημειώνω ποια βιβλία θα διαβάσω μόλις περάσει η πίεση και ένα από τα πρώτα που είχα σκεφτεί είναι ακριβώς αυτό που ανάρτησες.. Με κέρδισε ο τίτλος, με κέρδισε το οπισθόφυλλο.. θα το διαβάσω σίγουρα.. Άλλη μια σύμπτωση λοιπον;; :) σε φιλώ!

Άστρια είπε...

@ηλιογράφος:

Βέβαια ποτέ δεν θα μπορούσαν να είναι κομήτες:)),(αυτοί πάνε συνήθως μόνοι τους σε δικές τους τροχιές) ίσως να ήταν πεφταστέρια.

Το κείμενο το είχα γράψει την ίδια νύχτα για κάποιον λόγο (ήταν κομμάτι άλλου μεγαλύτερου) κι έδεσε με τις φωτογραφίες. Όταν μετά, είδα το σχήμα των πουλιών και των πεφταστεριών στα φώτα, είχα ενθουσιαστεί:)

Άστρια είπε...

@basnia:

Πολύ ωραία κουβέντα αυτή Βασίλη.
Και είναι αλήθεια ότι λίγο, μα πολύ λίγο, αν τα προσέχαμε, είναι τόσο πολλά αυτά "που έχουμε, που βρίσκουμε που περπατούμε".
Σωστά είπες, η παραλία είναι ανατολικά της Καλαμάτας.
Οι τρεις τελευταίες αναρτήσεις μαζί μ'αυτήν είναι από την γύρω περιοχή.

Να είσαι καλά!

Άστρια είπε...

@roadartist:

Σύμπτωση κι άλλη, γιατί όταν έκανα την ανάρτηση, η αλήθεια είναι ότι αυθόρμητα σκέφτηκα δύο πρόσωπα. Τον ηλιογράφο για τους ήλιους του κι εσένα γιατί ξέρω πόσο μα πόσο πολύ λατρεύεις την θάλασσα!
Όλη η θετική ενέργεια της θάλασσας και του ήλιου να είναι μαζί σου φίλη μου τώρα που προσπαθείς.

Το ένοιωσες αυτό το αεράκι;; σου έφθασε τώρα;;:))

Φιλάκια πολλά φίλη μου:)))

marianaonice είπε...

Αχ αν ήταν η ζωή μας αλλιώς...
Άραγε θα ήταν όμορφη?
Αν εμείς είμαστε άλλοι θα πονούσαμε?

Καταπληκτικές φωτογραφίες,
ανεπανάληπτοι στίχοι!!

Σ' ευχαριστούμε άστρια που τα μοιράστηκες μαζί μας!!
Φιλιά!
Καλό Σαββατόβραδο και μια αλλιότικη Κυριακή!
:)))

Άστρια είπε...

@Marianaonice:

Σ'ευχαριστώ πολύ Μαριάννα μου, χαίρομαι που σου άρεσαν:)

Καμιά φορά βλέποντας εμείς την ζωή μας αλλιώς αυτή αλλάζει:)
Φιλιά πολλά, καλό Σαββατοκύριακο
:))))

Mariela είπε...

Από τις αγαπημένες μου συγγραφείς, η Αλκυώνη Παπαδάκη, υποθέτω πως είναι από το τελευταίο της βιβλίο?
σπεύδω να το αναζητ'ησω....

Μ' αρέσουν τα χρώματα στις φωτογραφίες σου....
Φιλιά

Άστρια είπε...

@Μαριέλα, σ' ευχαριστώ για τα χρώματα:)) Κι εμένα μου αρέσει πολύ η γραφή της Παπαδάκη. Έίχα κάνει παλαιότερα άλλη μία ανάρτηση με αποσπάσματα από το βιβλίο της "Το χρώμα του φεγγαριού", πολύ αγαπημένο βιβλίο.

Σε φιλώ, καλή εβδομάδα!

librarian είπε...

Αγαπημένη η Παπαδάκη, γραφή σα χάδι!
Καλό μήνα, γεμάτο παραλίες και ηλιοβασιλέματα!

panagiota είπε...

Kαλό μήνα Αστεράκι
Αν και πρέπει, εδώ που βρίσκομαι να πάψω να σκέφτομαι τα ΑΝ γιατί θα σαλτάρω στο τέλος.
φιλιά πολλά από Eschbopn

Άστρια είπε...

@librarianQ

Καλό μήνα Librarian μου και η ευχή σου η καλύυυυυυυυυτερη!!Μακάρι να βγει αληθινή!

Φιλάκια πολλά:))

Άστρια είπε...

@panagiota:

Καλό μήνα κι από εδώ Παναγιώτα μου. Είχα πάει στο blog σου πριν από λίγο, και είδα τα λουλουδάκια σου!
Να είσαι καλά!
φιλάκια πολλά:))

dodo είπε...

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with triumph and disaster
And treat those two imposters just the same;


Από το IF τού Rudyard Kipling.

logia είπε...

Καλημέρα Άστρια
¨Ερχομαι καθυστερημένα να σε επισκεφτώ λόγω συμφόρησης υποχρεώσεων...
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου\Δένουν με το κείμενο της Παπαδάκη πολύ όμορφα
Πόσα αν μας κατατρέχουν καθημερινά και δεν μας αφήνουν να βιώσουμε τις μικρές καθημερινές στιγμές

Olga είπε...

Kαλησπέρα κι' απο μένα!Τι όμορφα δεμένο το κείμενο με τις πανέμορφες φωτογραφίες σου!
Καλό σου βράδυ...

Άστρια είπε...

@dodo:

"If ..." Αγαπημένο των μαθητικών χρόνων, τότε, ψάχνοντας για ιδανικά.

Είναι αλήθεια ότι διαβάζοντας το κείμενο της Παπαδάκη, συνειρμικά εκεί πηγαίνει το μυαλό, γιατί οι φράσεις της ξεκινούν με το "αν". Βεβαίως εδώ άλλοι οι "υποθετικοί λόγοι". Εδώ μάλλον τρίτου είδους που δηλώνει το προσδοκώμενο, και θα πρόσθετα το απραγματοποίητο:)

Άστρια είπε...

@logia:

Σ' ευχαριστώ πολύ logia. Είναι αλήθεια ότι τα καθημερινά, ακόμα και τα πιο μικρά, είναι απαιτητικά απέναντι στον χρόνο.
Να ευχηθώ λοιπόν καλή ξεκούραση:)))

Άστρια είπε...

@Όλγα

Ω Όλγα, πού ήσουνα; Σήμερα σκεφτόμουνα να περάσω από το headlight να σου αφήσω χαιρετισμό. Με πρόλαβες. Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο:))

Εύχομαι όλα καλά:))))

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

KAΛΟ ΜΗΝΑ.ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.ΑΝ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΑΛΛΙΩΣ ΤΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΟΜΟΡΦΟ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.

Άστρια είπε...

@Σκρουτζάκο, σ' ευχαριστώ πολύ, καλό μήνα και σε σένα.

mareld είπε...

Αστεράκι μου!

Πόσο μα πόσο μου αρέσει η Αλκυώνη!

Το δάσος μου είναι καταπράσινο αλλά έχει θύελλα..η θερμοκρασία έπεσε στους 6βαθμούς και ξανά θέρμανση..

Ο πατέρας μου, μικρή, τις νύχτες που με ξύπναγε να πάμε για ψάρεμα μου μάθεναι τους αστερισμούς αλλά και τους καιρούς..το πουνέντε, την όστρια, το λεβάντε...
Αχ..απέναντι από το σπίτι μας έσκαγε η ανατολή..

Εδώ λιμάνι δεν βλέπω..από πού βγαίνει ο ήλιος ποτέ δεν θα το μάθω αλλά έχω και την αίσθηση ότι μόνο βόριος άνεμος φυσάει..το μόνο που με σώζει είναι ότι τη ψυχή μου την έκλεισα πλέον για τους "κατατρεγμένες"..και συχνά βάζει τα "καλά" της..

Οι μαγικές σου φωτογραφίες και τα απολαυστικά λόγια της Αλκυώνης έδιωξαν για λίγο αυτή τη καταχνιά!

Σε αγαπώ πολύ!

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld,

Κι εσύ έρχεσαι σαν αλκυόνη μέσα στο χειμώνα. Γι αυτό ξέρεις τους αστερισμούς και τους ανέμους να ξεχωρίζεις.
Και ο λόγος σου βάλσαμο γλυκό.

Σ' ευχαριστώ τόσο για τα λόγια σου για το ότι ήρθες, για το ότι μου έγραψες!

φιλάκια πολλά και γλυκειά καληνύχτα :))

Άντε και πλησιάζουν οι μέρες της Γρανάδας και του φλαμένκο:))

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.