"Αν στα μάτια μου θολώσει
το ζαφείρι μια σταλιά,
τρυφερά θα το στεγνώσει
η μαμά μου με φιλιά
..........
Πώς με λένε; Οι γειτόνοι
με φωνάζουνε Στρατή,
Μα η μαμά, σαν με σηκώνει,
"θησαυρό " με λέι. Γιατί; "
Από μία παιδική ανθολογία,
"Ο θησαυρός της μάνας"Ρίτα Μπούμη -Παπά
Σήμερα, γιορτή σου, είναι όλα όμορφα αλλά εσύ λείπεις...
Και μου λείπεις...
18 σχόλια:
και αυτοί που λείπουν άσβεστο φως παραμένουν. όταν οι φλόγες της θύμησης σιγοκαίνε μέσα μας.
καλή σου μέρα. όμορφη και γλυκιά!
Συμπαντική μου Άστρια,
γλυκιά και τρυφερή μανούλα!
Να σε χαίρεται το παιδάκι σου!
Να περπατάς πάντα ανοιξιάτικη!
Φιλάκια!
Πολύ πολύ τρυφερό και γλυκό Αστρια!!Λατρεύω τα παιδικά ποιήματα,και η μουσική...υπέροχη!!
Καλό απόγευμα...
@b|a\s\n\i/a
"..σιγοκαίνε μέσα μας" και φέγγουν είναι αλήθεια κάποιες σκοτεινές μέρες. Σ' ευχαριστώ πολύ b|a\s\n\i/a Να είσαι καλά:))
@mateld:
Ξεχωριστή μου mareld, να είσαι καλά να χαίρεσαι τους πρίγκηπές σου και να σε χαίρονται, μοναδική μάνα!!!
Ανοιξιάτικα τα μονοπάτια σου είναι τώρα στο δάσος, και αυτή η άνοιξη είναι πολύ πιο πολύτιμη μετά από τον τόσο βαρύ χειμώνα!
Φιλάκια πολλά:))
@Olga
Σ' ευχαριστώ πολύ Όλγα μου. Χαίρομαι που σου άρεσε.
Φαίνεται ότι κάποιο κομμάτι μέσα μας μένει πάντα παιδί και δεν λέει να μεγαλώσει και για τη σημερινή μέρα, αυτό το παιδί θυμάται λίγο να παίξει:))
Πολλά φιλιά:))
α! άλλα ήθελα να πω μόλις διάβασα το κείμενο αλλά όταν η ματιά μου πήγε στο βίντεο και στην αφιέρωση άλλα μου΄ρθαν στο μυαλό, τελικά θα σου πω αυτό που νοιώθω: μια γλυκιά μελαγχολία
@ηλιογράφος:
α!! Θα ήθελα να γράψεις αυτό που σκέφτηκες:)) Δεν ήταν στόχος μου η μελαγχολία, έστω "γλυκειά", αλλά ότι η μητέρα, μας βλέπει πάντα παιδιά και είμαστε ο θησαυρός της, το δε βίντεο ήταν για την "τρυφερότητα" της.
Η αλήθεια είναι ότι στην ανάρτηση αυτή, πήγα να κλείσω τα σχόλια λόγω της τελευταίας γραμμής της ανάρτησης, αλλά με πρόλαβε το πρώτο όμορφο σχόλιο και μετά δεν μπορούσα.
Μάλλον δεν θα μπήκες στο link "εσύ"
της ανάρτησης, θα έβλεπες δύο φωτογραφίες σου που συνόδευαν το τότε κείμενό μου.
Μόλις ήρθα από την νέα σου ανάρτηση (δεν την πέρασαν ακόμα στη ενημερωση της παρακολούθησης πάλι). Και σύμπτωση, δύο από τις φωτογραφίες σου μοιάζουν πολύ με αυτές που σου είχα δανειστεί και υπάρχουν σ' αυτό το link!!! :)))
Καλό βραδάκι στην ηλιόλουστη, από ότι είδα σήμερα στις φωτογραφίες, Όαση:))
Κι εμένα μου λείπει..πολύ.Πήγα τα λουλούδια και τ' απόθεσα στη γη..Καλή της ώρα όπου κι αν είναι..
Συγκινητικό...
Νάσαι καλά.
Τι γλυκό! Αλήθεια δεν έχω διαβάσει ποτέ παιδική ποίηση. Ίσως στο δημοτικό κάποια από το "Ανθολόγιο", με τα βίας τα θυμάμαι.
Σε φιλώ και Χρόνια Πολλά!
:)
@carpe diem:
Σε κάποιο σχολιό μου σε δική σου ανάρτηση, είχα πει ότι μου θυμίζεις δικά μου..
Να είσαι καλά!
Φιλιά πολλά:))
@Η. Constantinos:
Εξ ίσου συγκινητικό και το σχόλιό σου Κωναταντίνε. Λέει πολλά. Σ' ευχαριστώ:))
@Librarian
Librarian μου, σ' ευχαριστώ:)) Αυτή η παιδική ανθολογία, ήταν ένα βραβείο για τις μαθητικές επιδόσεις στο δημοτικό και το κρατάω ακόμα:))
Απλά, λόγω της ημέρας, ήρθαν κάποια παιδικά πράγματα στο νου:))
Φιλάκια πολλά:))
Τόσο τρυφερό...
άσβεστο φως οι ανάμνησή τους...
Νάσαι πάντα γερή να θυμάσαι..
Φιλιά!
:))
@Marianaonice:
Σ' ευχαριστώ πολύ Μαριάννα μου, φως πορείας και αποκούμπι στα δύσκολα..
Φιλιά πολλά:))
Μόλις πόσταρα τα τραγούδια...
Φιλιά!!
:)))
@marianaonice:
Έρχομαι, έρχομαι να δω!!!
Δημοσίευση σχολίου