Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

ζινέτ


Χθες η εφημερίδα είχε μία συνέντευξη της Ζινέτ.
Ποιά είναι η Ζινέτ για ν' ασχοληθεί κανείς μαζί της; Δεν είναι μοντέλο, ηθοποιός, καλλιτέχνης, πετυχημένη επαγγελματίας ή έστω κάποια χωρίς τίτλο περιφερόμενη σε κοινωνικές εκδηλώσεις life style. Είναι μία μαροκινή μετανάστης χωρίς νόμιμα έγγραφα για την παραμονή της εδώ που υπέστη ξυλοδαρμό από το αφεντικό της, ενώ είχε προηγηθεί η εργασιακή της εκμετάλευση και η άσκηση ψυχικής βίας.

Θα πείτε ε, και; Όλοι γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε αντίστοιχες πονεμένες ιστορίες. Όμως μέσα σ' αυτή την ιστορία της συνέντευξης, συνυπάρχουν και καταγράφονται συγχρόνως, το θάρρος της Ζινέτ να μιλήσει και να φωτογραφηθεί, η απάνθρωπη συμπεριφορά "συνανθρώπων" μας, (κυκλώματα μεταφοράς ανθρώπων, αφεντικά, μπράβοι, αστυνομικοί,γιατροί, αδιάφοροι παρατηρητές..) αλλά και άλλων συνανθρώπων μας, που της συμπαραστάθηκαν και την βοήθησαν (ευτυχώς, ναι, υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, είναι πολλοί, αλλά όχι αυτοί που ακούγονται) καθώς και ότι βρέθηκε και ένα μέρος να καταφύγει. Παράλληλα, αναδύονται τα γνωστά θέματα που υπάρχουν γύρω μας, η εκμετάλευση της εργασίας του παράνομου μετανάστη και ο εκβιασμός του για γνωστοποίηση της παρανομίας του, η άσκηση ψυχικής και σωματικής βίας στην γυναίκα και εδώ ειδικότερα της εξαρτώμενης εργασιακά. Κι ανάμεσα απ' όλα αυτά τα όνειρα ενός ανθρώπου για μια καλύτερη ζωή να κατακερματίζονται.

Σήμερα, στο ευαισθητοποιημένο κοινωνικά Ξεbλοgάρισμα ξαναδιάβασα αυτό το θέμα και αντιγράφω:
"Η Ζινέτ δούλευε ως καθαρίστρια σε ένα "πολιτιστικό κέντρο" της Βόρειας Ελλάδας. Δεν έφταναν οι 15-18 ώρες εργασίας για 20 ευρώ, αλλά ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από το αφεντικό της επειδή δεν χόρεψε οριεντάλ για τους πελάτες. Οταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο το προσωπικό προσπάθησε να την αποτρέψει από το να δει ιατροδικαστή και να μιλήσει με τις κοινωνικές υπηρεσίες. Τελικά, χάρη στην καλοσύνη κάποιων ευαισθητοποιημένων συνανθρώπων μας, βρίσκεται σε ξενώνα της Αλληλεγγύης. Η Ζινέτ είχε το κουράγιο να δημοσιοποιήσει τον εφιάλτη που πέρασε ξεπερνώντας το φόβο της απέλασής της από την Ελλάδα. Όλη η συγκλονιστική της ιστορία εδώ *
(Αναρτήθηκε από pastaflora)"



* "Οι άλλοι πρωταγωνιστές
«Με χτύπησαν γιατί δεν ήθελα να χορέψω» "
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Τα ΝΕΑ Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αργά η γρήγορα όλοι αυτοί πιθανό να βρεθούν στη θέση αυτής της γυναίκας (πολύ φοβάμαι και τα παιδιά τους), γιατί η απόσταση από την πλάτη του κροκόδειλου (που κάνει πολλούς να αισθάνονται αφέντες) ως τα σαγόνια του είναι πολύ μικρή, και η πλάτη του ναι, γλιστράει τόσο πολύ...

τότε ίσως και να συνειδητοποιήσουν, να βιώσουν αυτή τη φρίκη που τόσο απλόχερα σκορπάνε, αλλά θα είναι αργά, πολύ αργά

Άστρια είπε...

@ηλιογράφος:

Ωραία σκέψη, ηλιογράφε, αυτή για τον κροκόδειλο.
Και μόνο να τον φαντάζεται κανείς σαν όχημα μεταφοράς ανθρώπων και ιδεών!! :)
Πάντα, όταν μου έρχεται στο μυαλό έχω την εικόνα να κινείται σε θολά νερά και να χρησιμοποιεί πολλά τεχνάσματα για να προσελκύσει τα θύματά του, και ναι, τα σαγόνια του αδυσώπητα. Όσοι διαλέξανε την πλάτη του για στήριγμα, όπως λες...

librarian είπε...

Θίγονται πολλά ζητήματα. Η βία στον εργασιακό χώρο είναι ένα από αυτά. Είναι πολλοί που δεν τολμούν να μιλήσουν στους αρμόδιους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Ίσως να τη μιμηθούν και άλλοι με παρόμοια θέματα. Πάντως μπράβο της.

Άστρια είπε...

@librarian:

Πράγματι θίγονται πολλά θέματα τα οποία είναι αλήθεια ότι τα γνωρίζουμε ή και τα υποψιαζόμαστε ότι συμβαίνουν. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι όταν κάποιος αδύνατος μιλάει.
Καμιά φορά αυτό γίνεται αιτία να σωπάσει για πάντα, καμιά φορά η φωνή του να χαθεί και να μην αλλάξει τίποτα και καμιά φορά να αποκτήσει δύναμη που ποτέ δεν υποψιαζόταν.

Φιλάκια πολλά librarian και καλή εβδομάδα:)

librarian είπε...

Θέλω να παίρνω το μήνυμα από όλη την ιστορία ότι όποιος αδύνατος μιλάει η φωνή του αποκτάει δύναμη, μου φαίνεται πολύ απαισιόδοξο το ότι σωπαίνει για πάντα.
Καλή εβδομάδα και σε εσένα με πολλές βόλτες!

Άστρια είπε...

@Librarian:

Νομίζω ότι η ζωή έχει δείξει ότι όλα είναι πιθανά και αυτό εννοούσα στο σχόλιο. Όμως το παράδειγμα της Ζινέτ, συμφωνώ ότι έχει δείξει κατ'αρχήν ότι είχε ο αδύνατος τη δύναμη ν'αντισταθεί στους "δυνατούς", αλλά και ότι η επιλογή του αυτή του έδωσε περισσότερη δύναμη. Και αυτό σίγουρα είναι μήνυμα και ευχή.

Φιλιά πολλά:)

Ανώνυμος είπε...

από το κακό στο χειρότερο.

Άστρια είπε...

@evlahos:

Ναι, σωστά, αλλά ας ευχόμαστε κι ας προσπαθούμε κατ'αρχήν για το λίγο καλύτερο. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα στροφής και ανάκαμψης.

Καλή εβδομάδα Βαγγέλη:)

Fegia είπε...

Άλλο ένα τραγικό, θλιβερό γεγονός αποκαλυπτικο της απόλυτης απαξιωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και εκμηδένισης της αξιας της ανθρώπινης ζωής.

panagiota είπε...

Αστεράκι καλημέρα
Το διάβασα και έφριξα!
Πραγματικά θίγονται πολλά θέματα και το πρώτο είναι η ανοχή πολλών αστυνομικών που λαδώνονται από κάθε είδους μαγαζί για να έχουν υπαλλήλους χαμηλόμισθους και χωρίς ένσημα. Και σίγουρα ήξεραν πως η κοπέλα δεν είχε χαρτιά και έκαναν τα στραβά μάτια και έτσι με τις "πλάτες τους" ο νταής την πλάκωσε και στο ξύλο. Τα ξέρω από πρώτο χέρι, γιατί έχω μαγαζί και μου τα ζητήσανε κι εμένα εμμέσως πλην σαφώς. Και επειδή εποίησα την νήσσα με ταράξανε στον έλεγχο και αφού δεν βρήκαν τίποτα παράνονο μου έστειλαν την αγορανομία για να δει αν έχω τιμολόγιο για τα...λεμόνια!Και όλοι γνωρίζετε βέβαια πως είναι είδος που δεν πουλιέται!
Οσο για την συμπεριφορά των γιατρών, μάλλον η ταλαίπωρη έπεσε σε ρατσιστές.
Είναι αίσχος αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας.Αυτό το δουλεμπόριο πρέπει πια να σταματήσει.
Και το χειρότερο είναι πως γίνεται μέσω ανθρώπων που ΕΜΕΙΣ τους πληρώνουμε για να διαφυλάττουν τον νόμο.
Καλή μου Μ. πολλά είπα, αλλά τέτοια θέματα δεν έχουν τέλος.
Δυστυχώς...

Roadartist είπε...

...συμφωνώ με τον Fegia. Δυστυχώς δεν μπορώ να σχολιάσω κάτι άλλο. Θλίβομαι αλήθεια απίστευτα.

Άστρια είπε...

@fegia:

Τα είπες όλα fegia!
Και δυστυχώς συμβαίνουν δίπλα μας...

Πολλά φιλιά στον Βορρά:)

Άστρια είπε...

@panagiota:

Λεμόνια ε; αγορανομική παράβαση!!!

Ένα κοινό πάντως με τους παράνομους εργάτες είναι το στήψιμό τους.

Παναγιώτα μου, φιλάκια πολλά:)

Άστρια είπε...

@roadartist:

Roadartis μου, δεν μπορεί να μην θλίβεται κάποιος. Για τον πόνο της κάθε Ζινέτ αλλά και γιατί υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε δίπλα μας, καθόλα "αξιοπρεπείς" και που συμπεριφέρονται έτσι απάνθρωπα.

φιλάκια πολλά:))

P. Kapodistrias είπε...

Διαβάζω και θλίβομαι όλο και περισσότερο.

Κάτω από τον πάτο, υπάρχεις πάτος;

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μεάλο κτήνος ο άνθρωπος....

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Άστρια είπε...

@π.κ.

Αγαπητέ π.κ., δυστυχώς, θα πρέπει κανείς να φτάσει ως εκεί για να το διαπιστώσει σίγουρα.

Όμως, υποψιαζόμαστε έναν ή περισσότερους υπο-πάτους.

Άστρια είπε...

@φύρδην-μίγδην:

Το παρήγορο είναι ότι υπάρχουν και άνθρωποι-συνάνθρωποι. Ευτυχώς!!

Πολλά φιλιά Γλαρένια μου:)

marianaonice είπε...

Το διάβασα κι εγώ!!
Και οργίστηκα και λυπήθηκα!!
Και θύμωσα και με μένα που δεν μπορώ να κάνω τίποτε!!
Ως πότε γμτ τα κτήνη θα κυριαρχούν;;;
Καλό ξημέρωμα άστριά μου!
:))

Άστρια είπε...

@marianaonice:

Όχι Μαριάννα μου, δεν μπορούμε, δεν πρέπει να θυμώνουμε με τον εαυτό μας, δεν μπορεί να έχουμε εμείς ενοχές για όλα που συμβαίνουν γύρω μας! Και στα λέω για να τ'ακούσω κι εγώ.

Σε φιλώ :)

Agapwsa kardia είπε...

Αστρια μου τι να πω..η ιστορια μιλαει απο μονη της...ειναι μεγαλη δυστυχια και καταντια και κυριως αρρωστια ψυχης οταν οι ανθρωποι οχι απλα δεν σεβονται τον συνανθρωπο τους αλλα εχουν τοσα πολλα στρωματα αποκτηνωσης, μισους στην καρδια τους και θολωση που τελικα μονο κακο κανουν. Μπραβο στην γυναικα που βρηκε το κουραγιο και αντισταθηκε.Θα ρθει και για αυτον η σειρα του..να την εχει ο Θεος καλα την γυναικα

Άστρια είπε...

@Αγαπώσα Καρδιά:

Καλώς ήρθες Αγαπώσα Καρδιά!

Πράγματι, νομίζω ότι υπάρχουν κάποιοι άγραφοι Νόμοι που θέλουν να νικάει τελικά το καλό.

Θα χαρώ να τα λέμε:))