Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

μια παρτίδα στη σκακιέρα.

Άραβες στην Ισπανία παίζοντας σκάκι

Μαύρα κι άσπρα τετράγωνα, μετρημένα, κλεισμένα μέσα σε ένα μεγαλύτερο τετράγωνο-σκακιέρα να εναλλάσσονται... Μαύρα κι άσπρα τα πιόνια, μετρημένα, σοφά ή λανθασμένα να κινούνται μέσα στα τετράγωνα ...
Ισότης στο χρώμα, στις πλευρές, στα τετράγωνα, στα πιόνια. Ίδιοι, γνωστοί οι κανόνες του παιχνιδιού μόνο για δύο. Οι κινήσεις φανερές, οι σκέψεις κρυφές πολύπλοκες, τα συναισθήματα υπαρκτά όπως σε κάθε παιχνίδι και η νίκη μόνο για τον ένα. Η ισοπαλία επιτρέπεται, στην πραγματικότητα ήττα και για τους δύο αφού κανένας δεν κέρδισε.
Οι κανόνες! Ω οι κανόνες! Διαχρονικοί.
Ο στόχος δεν είναι μόνο να ζήσει ο Βασιληάς αλλά να πεθάνει ο Βασιληάς του αντιπάλου. Οι πύργοι, οι τρελλοί–αξιωματικοί, τα άλογα, τα στρατιωτάκια, ο καθένας μ’ένα ρόλο και με ορισμένες ελευθερίες κινήσεων σε συγκεκριμένες διαδρομές. Ο τρελλός να κινείται διαγώνια (πώς αλλοιώς από λοξά να πήγαινε;), ο πύργος ευθύγραμμα, το άλογο, το μόνο που υπερπηδά τα πιόνια σε κινήσεις Γ. Τα στρατιωτάκια, με μικρά βήματα, στην πρώτη γραμμή για τις πρώτες θυσίες, χαρίζοντάς τους (;!) το προνόμιο να μεταμορφώνονται σε βασίλισσα αν φτάσουν στην τελική απέναντι γραμμή (κι εδώ η υπόσχεση για αναβάθμιση του πιστού στρατιώτη, ή του έμπιστου υπηρέτη της εξουσίας ή το σύνδρομο της Σταχτοπούτας). Η Βασίλισσα!! Τί υπέροχο δυνατό πιόνι! Να έχει την ελευθερία να κινείται σε όλη τη σκακιέρα να υπερασπίζεται τον Βασιληά της και να θυσιάζεται όποτε χρειαστεί. (Σε γλώσσες της ανατολής ο ρόλος αυτός χαρίζεται στον Βεζύρη και ο λόγος προφανής). Ο Βασιληάς με μικρές κινήσεις να μη βγαίνει προς τα έξω για να προστατεύεται, (οι άλλοι βέβαια να πεθαίνουν για χάρη του) και η μεγαλύτερη κίνησή του άντε να είναι ένα ροκέ για να κρυφτεί πίσω από τον πύργο.
Και το παιχνίδι αρχίζει κομψά, με ανοίγματα του άσπρου και μετά του μαύρου (κι εδώ το χρώμα έχει αυτή τη σειρά) .
Σκέψη σε κάθε κίνηση, όχι μόνο αντιδρώντας στη δράση του άλλου, αλλά προβλέποντας την επόμενη αντίδραση στην αντίδραση κλπ. Πρόβλεψη για μία, για δύο, για τρεις κινήσεις …. και οι πιθανοί συνδυασμοί πολλοί. Προσοχή: ποτέ δεν πρέπει να υποτιμά κανείς τον αντίπαλο, να χαλαρώνει, να λυπάται, να χαρίζεται, να θεωρεί εξ αρχής τη νίκη δική του.
Και οι κινήσεις συνεχίζονται, μέχρι τελικής πτώσης. του Βασιλιά. «Ματ!» (στ’ αραβικά σημαίνει «πέθανε») η λέξη που δεν θέλει ν’ ακούσει κανένας σκακιστής από τον αντίπαλό του μπρος στο αδιέξοδο πλέον των κινήσεων.

«Το σκάκι»: Μανόλης Αναγνωστάκης
Μουσική:Δημήτρης Παπαδημητρίου, Ερμηνεία: Γεράσιμος Ανδρεάτος

Ευγενικό παιχνίδι, αλλά με σκληρούς κανόνες (και αλήθειες) από τη ζωή.

Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί για ανοίγματα και στρατηγικές στο σκάκι, άπειρα για τη ζωή, αλλά αλήθεια πόσο πολλές φορές η καρδιά χαίρεται όταν παίζει χωρίς απ' αυτά ν’αποστηθίσει, κι ας χάσει στο τέλος. Αρκεί ότι έπαιξε με τον δικό της τρόπο σ’αυτό το παιχνίδι της ζωής. Μια παρτίδα στη σκακιέρα.



"My way", Frank Sinatra



26 σχόλια:

marianaonice είπε...

Μια παρτίδα σκάκι είναι η ζωή μας Άστρια!!
Και συμφωνώ ότι πρέπει να το παίζουμε με την καρδιά μας κι ας χαλάμε λίγο τους κανόνες!!
Τη ζωή δεν τη μαθαίνεις! Απλά τη ζεις!!
Καλό ξημέρωμα @φίλη μου!
Και καλό Σ/Κ!

librarian είπε...

Όμορφη περιγραφή για ένα παιχνίδι που δεν είναι μόνο παιχνίδι αλλά και σκέψη και φιλοσοφία και ζωή.

Άστρια είπε...

@marianaonice:

Φίλη μου, ξενυχτάκι:))

Ναι, και υπάρχουν μεγάλες και μικρές παρτίδες. Οι μεγάλες κρίνουν καμιά φορά τη ζωή μας και ίσως και μία μόνο κίνηση να είναι κρίσιμη γι'αυτό. Άλλες μπορεί να κρατούν λιγότερο, άλλες να επαναλαμβάνονται καθημερινά, άλλες να διαρκούν μόνο μια στιγμή... Παντού πάντα κάτι παίζεται:)

Πολλά φιλιά, καλό Σ/Κ !

Άστρια είπε...

@Librarian:

Σ'ευχαριστώ Librarian για τη βολτίτσα σου από εδώ και τα λόγια σου. Πάντως θυμήθηκα να γράψω ότι έχουν γραφτεί πολλά βιβλία γι'άυτό :)

Πολλά φιλιά, καλό Σ/Κ!

librarian είπε...

Ναι ναι το πρόσεξα και όντως έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για το σκάκι, είτε μυθιστορήματα είτε άλλα.
Κι αν αγαπάς το σκάκι σου χαρίζω με τη σειρά μου τις φωτογραφίες που τράβηξα και ελπίζω να με μάθεις να παίζω μια μέρα.

Άστρια είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ librarian, ήδη η φωτογραφία σου μπήκε στην ιστοσελίδα μου:)Βέβαια έχω πάρα πολύ καιρό να παίξω, αλλά στη διάθεσή σου για τους κανόνες:)Νομίζω ότι θα σου ταίριαζε σαν παιχνίδι.

librarian είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε η φωτογραφία μου! Βέβαια, μια μικρή διόρθωση, δεν είναι από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη αλλά από μια καφετέρια της Καβάλας που πριν αρκετά χρόνια στεγαζόνταν στο χώρο αυτό η βιβλιοθήκη.
Ναι αλήθεια θέλω να μάθω σκάκι.
Σε χαιρετώ και καλό σου βράδυ.

Άστρια είπε...

Αμέσως! διορθώθηκαν τα ... παροράματα:)

Ανώνυμος είπε...

είχα διαβάσει για τυχοδιώκτες παίκτες που ζούσαν από το σκάκι, μάλιστα ένας είχε γίνει σκλάβος ενός πασά και με τα στοιχήματα που κέρδιζε από αγώνες εξαγόρασε την ελευθερία του!

Άστρια είπε...

@ηλιογράφος:

Και η ποίηση έσωσε τον Ευριππίδη!

Καλό βραδάκι Σαββάτου ηλιογράφε μας :)

librarian είπε...

:) :) :)
Να είσαι καλά!

Άστρια είπε...

@ηλιογράφος:

Σήμερα όλο λάθος γράφω μου φαίνεται.
Ήθελα να γράψω ότι η ποίηση του Ευριππίδη έσωσε! (και βγήκε τελείως διαφορετικά)
Και εννοούσα κάποιους από τους Αθηναίους αιχμαλώτους στην τραγική Σικελική εκστρατεία, (αντίθετα με άλλους που πέθαναν σε λατομεία), επειδή ήξεραν απέξω στίχους του Ευριππίδη, που ήταν αγαπητός στην Σικελία, τους αγόρασαν και αργότερα τους χάρισαν την ελευθερία τους.

Ανώνυμος είπε...

μια παρτίδα σκάκι....

μόνο που τον τελευταίο καιρό έχω την εντύπωση ότι τα μαύρα τετράγωνα είναι λίγο περισσότερα.

σ΄ευχαριστώ για τις ευχές σου

Fegia είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα Άστρια μου.
Ενδιαφέρουσα επιλογή θέματος, υπέροχη διατύπωσή του.

Η πρώτη μου γνωριμία με το σκάκι, έγινε χάρις ...την χλωρίνη KLINEX !
Συγκεντρώνοντας μερικά κουπόνια (ενσωματωμένα στην ετικέττα) έπαιρνες σαν δώρο ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.
Αρχισα λοιπόν από το σκάκι (στη συνέχεια ακολούθησε ο "γκρινιάρης" κλπ).

Τα πρώτα μαθήματα μου τα έδωσε ένας φίλος του πατέρα μου (ο ίδιος που με αλλαξοπίστησε από Παναθηναϊκό σε ΑΕΚτζή !!..../ τι μαθαίνει κανείς παίζοντας σκάκι....).

Τα παιχνίδια που για πολλά χρόνια συνόδεψαν τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια ήσαν πάντα εμπειρικά. Δεν ασχολήθηκα ποτέ με τη θεωρία, ούτε και αργότερα.

Την εποχή που παίζονταν οι μνημειώδεις παρτίδες μεταξύ ΦΙΣΕΡ και ΣΠΑΣΚΙ, ήμουν (παραδόξως...τώρα που το σκέφτομαι) με το μέρος του ορθολογιστή Σπάσκι και όχι του "τρελλού" Φίσερ...
Με τον αγαπημένο (και εξέχαστο) ξάδελφό μου παίζαμε μέρες ατελείωτες ταυτισμένοι με τους αντίστοιχους ρόλους, εγώ Σπάσκι κι αυτός Φίσερ...

Έχω να παίξω πολλά χρόνια και ομολογώ ότι με ξανάβαλες στο παιχνίδι καλή μου φίλη.
Σ' ευχαριστώ μ' ένα φιλί.

Άστρια είπε...

@evlahos:

Πολύ χάρηκα που πέρασες Βαγγέλη.
Σίγουρα είναι πολλά τα άσπρα τετράγωνα μπροστά σου που θα έρθουν, κι αυτός είναι ένας από τους κανόνες της ζωής. Να εναλλάσσονται τα μαύρα και τα άσπρα. Για κάθε χειμώνα μια άνοιξη θα ακολουθήσει.

Σ' ευχαριστώ και σου ξαναεύχομαι κάθε καλό:))

Άστρια είπε...

@fegia:

Καλέ μου fegia, σ'ευχαριστώ πολύ για όλα όσα έγραψες:)

Χαχαα, γνωριμία μέσω χλωρίνης!
Εμένα με έμαθε ο μπαμπάς μου, που όμως ήταν Παναθηναϊκός και η αγαπημένη του κόρη ακολουθούσε τότε φυσικά τον μπαμπά της. Μετά αλλαξοπίστησε κι εκείνη λόγω ..οικογενειακών συνθηκών:)

Κι εμένα δεν μου άρεσε η θεωρία, εξ άλλου νομίζω ότι αυτό φαίνεται και από την ανάρτηση. Θυμάμαι όμως ότι μου άρεσαν τα προβληματάκια τύπου "ματ σε δύο κινήσεις".
Φοιτήτρια είχα κερδίσει και ένα πρωτάθλημα μεταξύ φοιτητριών στο οποίο μπήκα τυχαία με ανταμοιβή ..την απαλλαγή από την σουηδική γυμναστική, (αν και ήμουν πολύ καλή και δεν μ'ενδιέφερε.)
Ο μπαμπάς μου μου είχε δώσει μία συμβουλή, ότι άν ενδιαφερόμουν ποτέ για κάποιον, να μην επιδιώκω να τον κερδίζω στο σκάκι:))) Ίσως αυτό να ήταν και η αιτία υποσυνείδητα να χάσω το ενδιαφέρον μου για το σκάκι λόγω ενδιαφέροντος για ..την σημερινή μου οικογένεια:)
Έχω πάρα πολλά χρόνια να παίξω, θεωρώ όμως ότι μαθαίνει πολλά κανείς από αυτό. Παλαιότερα, δεν ξέρω τώρα, το είχαν μάθημα στα ρωσικά σχολεία. Και τί μου θύμισες με τον Σπάσκυ και τον Φίσερ! Επένδυε σ'αυτούς ο ψυχρός πόλεμος των υπερδυνάμεων. Μύθοι, σταρς! Είχα διαβάσει ότι ο Φίσερ είχε ζητήσει να φύγει ένας ρώσος κύριος που από την πρώτη σειρά παρακολουθούσε τον αγώνα, γιατί διάβαζε τηλεπαθητικά την σκέψη του!

Σ'ευχαριστώ που με όσα είπες με έκανες να θυμηθώ κι εγώ όλα αυτά!

Πολλά φιλιά στον Βορρά:)

υγ. Και βέβαια πιστεύω ότι εσύ, σε κάθε τι, βάζεις την σφραγίδα σου "my way". Το τελευταίο τραγούδι λοιπόν της ανάρτησης για σένα:))

kalynama είπε...

Σαν την παρτίδα της ζωής μας..
Πολλές φορές παραβλέπουμε τους κανόνες. Ίσως βέβαια να μην υπάρχουν κανόνες και απλά το μυαλό μας ή οι ανάγκες να μας κάνουν να τις ακολουθούμε.. κάπως έτσι.. πάντα

Σε φιλώ :-))

Άστρια είπε...

@kalynama:

Πολύ χάρηκα που πέρασες Καλυνάμα. Χαθήκαμε λιγάκι. Εύχομαι η δουλειά σου να πηγαίνει καλά. Κι εγώ είμαι πνιγμένη αυτόν τον καιρό και ξαφεύγω λίγο εδώ:)
Ναι, εμείς βάζουμε κανόνες στην ζωή μας. Όμως υπάρχουν και άλλοι "μεγάλοι" κανόνες, γνωστοί και άγνωστοι, που τους έχει βάλει κάποιος άλλος και εμείς παίζουμε το παιχνίδι του, χωρίς να ξέρουμε πότε αλήθεια είμαστε χαμένοι και πότε κερδισμένοι.

Πολλά φιλιά φίλη μου, έρχομαι τώρα από εκεί:)

Άστρια είπε...

Καλοί μου φίλοι, θα λείψω δυο τρεις μέρες, σας φιλώ:))

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΤΟ ΣΚΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ.Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΤΙΔΑ ΣΚΑΚΙΟΥ ΜΕ ΣΚΛΗΡΟΥΣ ΟΡΟΥΣ.

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑVATAR(ΦΩΤΟ);

Άστρια είπε...

@skroutzakos:

Χάρηκα σκρουτζάκο που πέρασες:))
Θα περάσω από το blog σου.

Άστρια είπε...

@kostas:

Σ'ευχαριστώ πολύ Κώστα για την ενημέρωση.
Θα χαρώ να τα λέμε:)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Στο ρουμπινί του κύματος,
στου φεγγαριού τ’ ασήμι,
στο θάνατο του βασιλιά
παίζεται το παιχνίδι...

Παιχνίδι είναι κι’ ο έρωτας
Ποιός χάνει, ποιός κερδίζει.
Ποιός σιγοκλαίει τις νυχτιές
Σ’ αυτό το μετερίζι...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Kostas L.A. είπε...

τυχαια περνουσα απο το μπλογκοσπιτο σου..και επεσα πανω στο Σκακι!!

"Ελα να παιξουμε..θα σου χαρισω τη βασιλισσα μου.."

Εξαιρετικη ερμηνεια απο τον ανδρεατο..σε ενα εξαιρετικο κομματι του Δημητρη Παπαδημητριου!!

καλο σου βραδυ!! :)

Άστρια είπε...

@φύρδην-μίγδην,
Γλαρένια μου συγγνώμη, τώρα μόλις είδα το σχόλιό σου. Πολύ όμορφοι στίχοι. Ποιανού είναι;
Πολλά φιλιά:))

Άστρια είπε...

@Κostas LA

Καλώς ήρθες Κώστα, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση, τώρα είδα το σχόλιο, επειδή είχα περάσει σε άλλη ανάρτηση.
Συμφωνώ για το τραγούδι, και οι στίχοι του Αναγνωστάκη είναι πολύ καλοί.
Σε χαιρετώ, θα χαρώ να τα ξαναπούμε:)