… un poco de mar

Λίγες οι λέξεις κάτω από εικόνες θάλασσας και μουσικής από τα κύματά της. Ανάμεσα ένα φεγγάρι καλοκαιριού τόσο κοντά στον χειμώνα που έρχεται..
Κι αν ξεχάσετε τον χρόνο και φτάσετε στο τέλος, θα δείτε στο βυθό δυό αστέρια.

αέρας και νερό …

αεράκι και μικρές ρυτιδώσεις στα ήρεμα νερά μιας λίμνης,

άνεμος και μικρά κύματα μέχρι τρικυμία στη θάλασσα,

ανεμοστρόβιλος μέχρι τυφώνας που ενώνει νερό και ουρανό.


Από μία άλλη ματιά, τον συνδυασμό αυτών των δύο στοιχείων «αέρας και νερό» διάλεξε ο Escher ως θέμα για ένα πολύ γνωστό του έργο, χρησιμοποιώντας την τεχνική του της μεταμόρφωσης των εικόνων, εδώ εικόνες ψαριών και πουλιών, που ζουν στα στοιχεία του νερού και του αέρα.

Δύο διαφορετικές φιγούρες εμπλέκονται και εφάπτονται σ’ ένα σοφό προδιαγεγραμμένο με κόπο σχέδιο και εξαφανίζονται στη συνέχεια στο φόντο, όπως είναι αδιάσπαστη τελικά και η ζωή από τα στοιχεία. Οι δύο κόσμοι φαίνονται να διαλύονται ο ένας μέσα στον άλλο εκεί όπου εφάπτονται τα περιγράμματα στις φιγούρες. Σ’ αυτό το σημείο, η εικόνα και το φόντο, γίνονται μία πλήρης ενιαία επιφάνεια και συμβαίνει ο μετασχηματισμός των κόσμων.

Αέρας και νερό, με τους πλούσιους, αγαπημένους κι ευλογημένους κόσμους τους το καθένα, κι εμείς κάπου ανάμεσα να ταξιδεύουμε, ν’ αναπνέουμε, να ξεδιψάμε, … με την κυριολεκτική και με όλες τις μεταφορικές έννοιες όλων των ρημάτων που φτιάχτηκαν για τον άνθρωπο (ή ο ίδιος έφτιαξε) και να μετασχηματιζόμαστε όταν ονειρευόμαστε, ή όταν ως περαστικοί φεύγουμε…

Αιτία αυτής της ανάρτησης, η επίσκεψη στο μουσείο Ηρακλειδών, όπου θαύμασα και μαγεύτηκα για πάνω από δύο ώρες την έκθεση έργων του Escher ένα απόγευμα αυτής της εβδομάδας και ξαναπήγα άλλη μία φορά για να πάρω το ερωτεύσιμο από την πρώτη ματιά μικρό γλυπτό της τελευταίας φωτογραφίας από το πωλητήριο του μουσείου.



Photos http://www.public-domain-image.com

φτωχαδάκι...

φτωχαδάκι, που ψίχουλα του χαρίζουνε κι ευχαριστεί..

όμως τόσο πλούσιο:

που πετά στο πρώτο φως της μέρας να καλημερίσει ουρανό, κι ας μην είναι αετός,

... που τραγουδά σ’ ένα κλαδάκι κι ας μην είναι αηδόνι,

... που εμπνέει και τραγουδιέται.

(αιτία αυτής της ανάρτησης, ένα σπουργίτι, που ήρθε απρόσμενα στο παράθυρο χθες το πρωί, περπατώντας αστεία στο περβάζι με κείνο το χαρακτηριστικό πηδηχτό περπάτημα, και με το κεφαλάκι όρθιο να κοιτάζει δεξιά αριστερά, γεμάτο περιέργεια.)