Σήμερα: “The traveller”

Ένα ψάθινο καπέλο, αγορασμένο βιαστικά από ένα μικρό μαγαζάκι στο νησί. Ταξιδιάρικο, γύρισε και είδε θάλασσες κι αξιοθέατα.
Την τελευταία μέρα, τ’ αποχαιρετισμού, φωτογραφήθηκε και του δόθηκε ο ρόλος του πρωταγωνιστή.
Ξάπλωσε σε μια σεζ λονγκ, έκανε παρέα σ’ ένα φρεντοτσίνο, αντάλλαξε μικρές σκέψεις και εικόνες μ’ ένα ποτήρι νερό, το πήρε ο αέρας κι έπαιξε μαζί του κάνοντας τούμπες στην άμμο, φλερτάρισε με τη θάλασσα και τον ουρανό ρίχνοντας ματιές μέσα από τις μικρές χαραμάδες της ψάθας.
Το απογευματάκι, χαρίστηκε σε καλά χέρια κι έμεινε στο νησί. Ίσως να συνεχίζει τις βόλτες του, ίσως όχι. Σίγουρα όμως θα ονειρεύεται τα ταξίδια μας :)

Για λίγες μέρες...

Αστέρια μου της γης ... τ΄ουρανού ... μεταξύ ουρανού και γης.

Θα λείψω για λίγες μέρες.

Δεν πρόλαβα να σας επισκεφτώ, να σας αποχαιρετίσω.

Για τους περαστικούς από εδώ φίλους, αφήνω να βρουν δελφίνια για καλωσόρισμα, κι ένα χαμόγελο:)

καλημέρα & el vuelo del ángel

Μια όμορφη καλημέρα σε όλους:))

Στην Παναγιώτα που λείπει μακριά μας, στην Γλαρένια για τα "φτερουγίσματά" της, στον dodo για τα καθημερινά χαμόγελα που μας χαρίζει , μια όμορφη καλημέρα σε όλους ...

An eye’s sunset reflection

Ένα απόγευμα στο αγαπημένο παγκάκι, φωτογραφίζοντας τη δύση, ανάμεσα από δύο φωτογραφίες και περιμένοντας ν΄ αλλάξει θέση ο ήλιος, σαν παιχνίδι, γύρισε ο φακός στην πίσω πλευρά και κλικ!

Το τυχαίο αποτέλεσμα φάνηκε στη μεγέθυνση της φωτογραφίας: Το φως του ήλιου ν΄αντανακλάται στη θάλασσα και η εικόνα αυτή ν’ αντανακλάται στο γυαλί και πίσω από αυτό, στην κόρη του ματιού.

Κι έτσι το μάτι, αναντίρρητα καθρέφτης της ψυχής, με την κύρια ιδιότητά του ως όργανο της όρασης, έβλεπε ένα ηλιοβασίλεμα και με μία άλλη ιδιότητα μικρού κατόπτρου, καθρέφτιζε στην επιφάνειά του έναν ήλιο ν΄αντανακλάται στη θάλασσα.

Και ήρθαν να γραφτούν κάποια λόγια του ποιητή Οκτάβιο Παζ :
«Τα μάτια σου είναι η πατρίδα της αστραπής και των δακρύων
σιωπή που μιλά.
θύελλα δίχως άνεμο, θάλασσα δίχως κύμα
…………………………………………..
καθρέφτης του κόσμου τούτου
πόρτα του υπερπέραν»

Και τα λόγια του Χαλίλ Γκιμπράν για ένα άλλο καθρέφτισμα ήλιου:

“ … η εμφάνιση του πρωινού ήλιου που καθρεφτίζεται μέσα σε μια δροσοσταλίδα, δεν είναι μικρότερη από τον ίδιο τον ήλιο. Η ανταύγεια της ζωής μέσα στην ψυχή σας, δεν είναι τίποτα λιγότερο από την ίδια την ζωή…»


Στον ηλιογράφο :)