στιγμές που τρέχουν...

με το τρένο.

Στην καλή μου φίλη roadartist:))

Πατώντας το (+ ), το ( - ) ή το ( ΙΙ) στο slide, αυξάνεται, μειώνεται η ταχύτητα των εικόνων ή σταματούν . Μακάρι να μπορούσε να γίνει το ίδιο και για κάποιες στιγμές της ζωής.

«φεγγαρένια» & «stand by me»

.

Κι από ηλιόλουστη μια θάλασσα έγινε «φεγγαρένια»
και χαρίστηκε ως δώρο στο φεγγάρι του Ιουνίου που πρόβαλε στο παράθυρο.

.........................................................
Και μια και η συζήτηση για φεγγάρι, όπως λέει και το τραγούδι, «όταν η νύχτα έχει έρθει, και η γη είναι σκοτεινή, και το φεγγάρι είναι το μόνο φως που μπορούμε να δούμε, ο ουρανός τρέμει και είναι έτοιμος να πέσει, ή το βουνό θρυμματίζεται στη θάλασσα …»

- μην ξεχνάτε, ό,τι κι αν γίνει … σταθείτε πάντα δίπλα … :))

Καλοκαιράκι και η διάθεση έκανε να σκαρώσει μικρό παιχνίδι με το φεγγάρι και τη θάλασσα, να ονειρευτεί, να γελάσει:))

ένα τραγούδι για τη ζωή...

χαρταετός φαντασίας

"Η φαντασία είναι ο ψηλότερος χαρταετός που μπορεί κανείς να πετάξει"

Αυτά έλεγε ένας χαρταετός φαντασίας που πέταξε στο blog μου.

Μου τον έστειλε η Νέλλη, καρφιτσώνοντας στην ουρά του ένα βραβείο με υπέροχα συνοδευτικά λόγια και οδηγίες για να τον ξαναπετάξω. Την ευχαριστώ πολύ κι από εδώ:))

Εξ άλλου, όπως έχω ξαναπεί σε αντίστοιχη περίπτωση, τα βραβεία αυτά, αλήθεια, έχουν μεγαλύτερη αξία για την σκέψη που συνοδεύει την επιλογή.

Λοιπόν, οι οδηγίες λένε ότι πρέπει να πω πρώτα τους λόγους για τους οποίους έγινα blogger. Τους έχω ξαναπεί και για όποιον ενδιαφέρεται, είναι γραμμένοι στην "πρώτη, ισχνή αστεροαχτίδα" που έστειλα στην μπλογκόσφαιρα.

Μετά οι οδηγίες λένε ότι πρέπει να στείλω το βραβείο σε πέντε blogs. Κι αυτό είναι το πιο δύσκολο γιατί όλα που έχω διαλέξει να επισκέπτομαι, τ' αστέρια μου όπως τα λέω, είναι όλα κόσμοι όμορφοι γεμμάτοι φαντασία. Αυτό που διευκολύνει είναι ότι το βραβείο αυτό το έχουν ήδη πάρει τα περισσότερα αν όχι όλα τ' αστέρια μου...

Στέλνω λοιπόν τον χαρταετό με το βραβείο και τις οδηγίες ξαναπετάγματός του:

στις βολτίτσες για τις υπέροχες αναρτήσεις τους στον κόσμο του βιβλίου,

στο fractal για τις εξαιρετικές φωτογραφίες και κείμενά του,

στον takiz για την ποίηση, την φωτογραφία και την μουσική του,

στον Κώστα, που τόσο όμορφα απεικονίζει στις φωτογραφίες του τον κόσμο των μελισσών των λουλουδιών και όχι μόνο,

στην ξεχωριστή mareld (θαλασσα-φωτιά στα σουηδικά) για τα όσα θαυμαστά γράφει στα blog της.

Απ, ήδη έφυγε ο χαρταετός για τ΄άλλα αστέρια...

μιλώντας για φως

«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός»
Γ. Σεφέρης

Το βιβλίο του Γ. Γραμματικάκη «Η αυτοβιογρααφία του φωτός», περιγράφει με απλά λόγια την συναρπαστική περιπέτεια της επιστήμης και τις σύγχρονες απόψεις για την γένεση και την εξέλιξη του Σύμπαντος. Επιλέγονται από το βιβλίο, κάποιες σκέψεις και αναφορές του συγγραφέα από την τέχνη και την ποίηση γεμάτες φως. Ο συγγραφέας, όπως δηλώνει εξάλλου, είναι ερωτευμένος με το φως και παροτρύνει να διαβαστεί το βιβλίο του «πρώτα με τον νου και ύστερα ή παράλληλα με την ψυχή».

"Στην αρχή το φως
Και η ώρα η Πρώτη
που τα χείλη ακόμα στον πηλό
δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου.
Οδ. Ελύτης.»

«Είναι φανερό ότι η Μεγάλη Έκρηξη, η στιγμή δηλαδή της δημιουργίας του Σύμπαντος, δεν είναι εύκολο να περιγραφεί. Ούτε με βάση την εμπειρία μας, ούτε όμως και με όρους επιστημονικούς. Μόνον η ποίηση έρχεται κάποτε αρωγός, και με τα λόγια του Μπόρχες δίδει την δική της εκδοχή της κοσμογονίας:

Ούτε σκοτάδι ούτε χάος. Στο σκοτάδι
πρέπει να υπάρχουν μάτια για να βλέπουν πως υπάρχει
όπως και για την σιωπή και για τον ήχο αφτιά
όπως χρειάζεται ο καθρέφτης τη μορφή που περιέχει.
Ούτε χώρος ούτε χρόνος.
Το μεγάλο ποτάμι του Σκοτεινού Ηράκλειτου
δεν έχει αρχίσει την αμετάκλητη ροή του
που από το παρελθόν ξεχύνεται στο μέλλον,
που από τη λησμονιά κυλάει στη λησμονιά.
Κάτι που υποφέρει. Κάτι που ικετεύει.
Και ύστερα η ιστορία του κόσμου. Τώρα.»

René Magritte. The Empire of Lights.
(εξώφυλλο του βιβλίου)

«Η αρχική αίσθηση που αφήνει αυτός ο έξοχος πίνακας είναι ρεαλιστική και οικεία. Σε δεύτερη όμως ματιά, συνειδητοποιεί κανείς τον παράλογο χαρακτήρα του. Ένα φωτισμένο νυκτερινό σπίτι και οι αντικατοπτρισμοί του συνυπάρχουν με το γαλάζιο του ουρανού και το φως της ημέρας! Ο ίδιος ο Μαγκρίτ, έδωσε την ακόλουθη ερμηνεία. «Το τοπίο μας κάνει να σκεφτόμαστε τη νύχτα, ο ουρανός την ημέρα. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η ταυτόχρονη παρουσία της ημέρας και της νύχτας έχει την δύναμη να εκπλήσσει και να γοητεύει. Αυτή τη δύναμη την ονομάζω ποίηση»

Για το χρώμα:

«..Το χρώμα λοιπόν που βλέπουμε αποτελεί μια σύνθεση που οφείλεται τόσο στις ιδιότητες του λευκού φωτός όσο και του ίδιου του αντικειμένου...»

Το Γαλάζιο ήρεμο, γλυκό και αγγελικό
Το Πράσινο αβρό και πικρό
Το Κόκκινο ώριμο, ζεστό και βίαιο
Το Κίτρινο γυαλιστερό και άγουρο
Το μενεξεδί διάφανο, στοχαστικό και μακρινό.»
(Ιδιότητες που αποδίδει στα χρώματα ο Ν. Χατζηκυριάκος Γκίκας)

«Και τι θα γίνει αυτό το φως
όλο που αναδιπλώνεται και ξεχειλίζει
και κυλάει παντού
σε μιαν αδιάκοπη άμπωτη,
σαν να μη χωράει.
Νικηφόρος Βρεττάκος»

«Από το πάρκο στη Μυροβόλο
Το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο
Αντανακλά το χαμόγελό σου
Και με διαλύει στο φως.
Χειμερινοί Κολυμβητές»

«Κι όταν δομήσουμε βωμό για το Αόρατο φως
Μπορεί εκεί πάνω να αποθέσουμε τα μικρά φώτα
Για τα οποία η όρασή μας έγινε.
Κι ευχαριστούμε Σε ότι σκότος μας θυμίζεις φως.
Ω Φως Αόρατο, ευχαριστίες Σού δίνουμε
Για την μεγάλη σου δόξα!
T.S. Eliot»

Κι αυτό το βιβλίο γεμάτο φως, όταν διαβάζεται, παρακαλείς να μην τελειώσει, όπως και η ιστορία του φωτός.