Σαν να μας πιάσανε στον ύπνο ένα πράγμα. Δεν έχεις κι άδικο, χαμένη η παρτίδα και μάλιστα από στρατιώτη που το έπαιζε Βασίλισσα!!!!! Το παιχνίδι δεν τελείωσε ακόμη θέλω να πιστεύω. Μήπως η αφορμή για το ξύπνημα των χαμένων είναι ήδη εδώ;
Αστεράκι μου χαίρομαι που είσαι και είμαστε εδώ. Σε γλυκοφιλώ!
Αχ! Αστεράκι μου, αυτή η σκακιέρα... Σε τέτοιες τραγικές στιγμές, το να είμαστε ενωμένοι είναι το πρώτο βήμα...τα γεγονότα τρέχουν και σε λίγες ώρες ΠΡΕΠΕΙ να υπάρξουν εξελίξεις.. αν όχι, μήπως θα είμαστε άξιοι της τύχης μας; ΑΦιλάκια αγαπημένο αστεράκι μας!
Τελευταίο 24ωρο φασισμού: ποιος πίσω από «Σαμαράδες» ορίζει τη ζωή μας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου «αποφασίζουμε και διατάζουμε» και ΜΑΤ; Πάλι φταίνε οι εργαζόμενοι; Πάλι θα μας σώσει η κυβέρνηση; Πάλι θα «πληρώσουμε λιγότερα» (με τον νέο φορέα), ώστε να ευχαριστηθούμε που κάποιος χάνει την δουλειά του; Πάλι θα αναβαθμιστούμε; Πάλι θα γίνουμε εφάμιλλοι των καλυτέρων ευρωπαϊκών – συγγνώμη, των καλυτέρων κρατών παγκοσμίως; Πάλι θα αναλάβει την αξιοκρατία ο ΑΣΕΠ; Πάλι υπήρχαν «προβλήματα» που τα δημιούργησαν οι από κάτω και όχι οι από πάνω; Πάλι χρειαζόμαστε εξορθολογισμό; [ΜΗΠΩΣ ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΝΑ (αυτο)ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ παίρνοντας "όπλα" αυτοπροστασίας;] http://ta4mx.blogspot.gr/2013/06/24.html
Αγαπητή Άστρια, καλησπέρα... Δεν έχω λόγια... έχω μείνει ενεός εδώ και τρεις ημέρες για πολλούς λόγους... Αλλά εσύ το έγραψες τόσο τέλεια, τόσο ξάστερα... λοιπόν ναι, ΜΑΤ απο ένα στρατιωτάκι που φαντασιώνεται ότι είναι βασίλισσα. Και τα λευκά να ξιφουλκούν για τη διαδικασία... Και η σκακιέρα, αυτή η άναρχη όλη ένα μαύρο τετράγωνο, χωρίς κανόνες... Αν δεν αποτελούσε το προοίμιο μιας ζοφερής πραγματικότητας που μας ετοιμάζουν, θα ήταν μιαν άθλια φάρσα. Εκεί που ήμασταν μεθυσμένοι, τρελοί που πιστεύαμε ότι θα κάναμε τις σκακιέρες της ζωής μας πίνακες του Paul Klee, οπισθοχωρήσαμε και είπαμε ναι στο ασπρόμαυρο... και να τώρα που έρχεται το μαύρο...
Ποιος ξέρει τι ετοιμάζουν. Περιμένω πάντως τα πάντα, κ τα πιο ακραία σενάρια που ακούγονται δε μου φαίνονται πλέον απίθανα. Η αρχή έγινε με τον ιδιωτικό τομέα, που κανένας δεν φάνηκε βέβαια για αυτόν τόσο ευσυγκίνητος..., και συνεχίζει με τα φιλέτα του δημοσίου. Με τρομάζει η ευκολία με την οποία κλείνουν βιβλιοθήκες, νοσοκομεία... Τώρα
και το δικό μας στρατιωτάκι μπορεί να γίνει βασίλισσα μα τρέμει την ευθύνη που απορρέει από αυτό το αξίωμα. Έτσι λοιπόν παραμένει άπραγο στο μικρό του λευκό τετράγωνο εκεί στην απομονωμένη του γωνιά πλάι στην αφετηρία απαξιώνοντας τα υπόλοιπα κομμάτια της σκακιέρας για τις τόσες λανθασμένες κινήσεις τους, που οδηγούν και την επόμενη παρτίδα μας σε πεντακάθαρο ΜΑΤ!
Φίλοι μου, πολλές οι υποχρεώσεις που τρέχουν κι εγώ μαζί τους. Συγχωρέστε με για την καθυστερημένη απάντηση (αν και δεν είναι κάτι σπάνιο τον τελευταίο καιρό:) Σύντομα θα περάσω και από τις αναρτήσεις σας.
Ξωτικούλι, δεν είναι νομίζω σίγουρο μαθηματικά, ότι το B/W οδηγεί σε B/B:) «πως ν'αναπνεύσεις πιά με τόσο ζούπηγμα ανάμεσα σε πολύ Β και βλάκ που νομίζει οτι είναι W απ'τον ήλιο ξεξασπρότερο;» πολύ σωστή αυτή η τοποθέτηση του «ζουπήγματος ανάμεσα».!!!!! :)
Αστέρι α του Κενταύρου και Κωνσταντίνε, σίγουρα το πολιτικό παιχνίδι «συμβιβασμούς και συναλλαγές έχει, ώστε να εξυπηρετηθούν τα διάφορα συμφέροντα». Στην προκειμένη περίπτωση το «ΜΑΤ» της ανάρτησης ήταν ένα λογοπαίγνιο για τον σκακιστικό όρο του φινάλε του παιχνιδιού με νικητή τα μαύρα, αλλά και για τα ΜΑΤ που επιστρατεύτηκαν, με νικητή και φινάλε το «μαύρο» της συγκεκριμένης διαδικασίας.
μαγισσούλα μου, τελικά και εκ του αποτελέσματος δεν φαίνεται να άλλαξε τίποτα. Δεν ξέρω όμως αν είμαστε άξιοι της τύχης μας όλοι, ή οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν δεν μας αφήνουν να πάρουμε ανάσα, όπως επίσης δεν φταίμε και όλοι για όλα...
Βουλιμία Σφιγγός, πολύ σωστά τα είπες! Σ’ ευχαριστώ για την παρουσία σου, καλώς ήρθες!! (άφησα ένα σχόλιο στη «φερτή ύλη μέλιτος» αλλά δεν το είδα δημοσιευμένο. Ευχαριστώ κι από δω για την κοινοποίηση.)
Αγαπητέ μου Νίκηπλε, Όπως πάντα τα είπες με τον πιο ωραίο τρόπο:)
Πόσο όμορφα θα ήταν η ζωή μας ως κομμάτι ενός πίνακα του Paul Klee… Ή έστω να θυμόμαστε να φέρνουμε συχνότερα το κομμάτι που υπάρχει σίγουρα μέσα μας πιο συχνά στην επιφάνεια. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι τα παιδιά μπορούν να ανταποκριθούν και να το εκφράσουν τόσο αυθόρμητα όπως στο σάιτ που έστειλες. Θα δανειστώ χρώματα για την επόμενη ανάρτηση:)
Δυστυχώς κι εδώ, αντί γι’ αυτό, ο πίνακας που έμεινε στο μυαλό από τη διαδικασία της ΕΡΤ είναι σαν το μαύρο τετράγωνο του Kazimir Malevich και μάλιστα χωρίς το λευκό πλαίσιο, (άσχετα αν αφορούσε την τέχνη και όχι την πολιτική)
roadartist μου, η φαντασία δεν μπορεί πλέον να συλλάβει το τι ακόμα σχεδιάζεται γενικότερα και όχι μόνο σε ένα πεδίο. Και οπωσδήποτε όλα είναι πιθανά… Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουν δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες, ακριβώς γι’ αυτή την ευκολία να παίρνουν αποφάσεις, μεταξύ αυτών και αυτές που λες κι εσύ. Και αυτό πράγματι, ίσως είναι το πιο τρομακτικό! Χθες, τώρα, δυστυχώς, όπως φαίνεται, και αύριο …
πνεύμα, σίγουρα το δικό μας στρατιωτάκι έχει φτιαχτεί για να πολεμάει ως στρατιώτης, αφού το κίνητρο δεν είναι να γίνει βασίλισσα. Όμως κι αυτή η "λευκή" απραγία του ίσως ενθαρρύνει τις λανθασμένες κινήσεις των άλλων.
Σ’ ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου, καλώς ήρθες!
24 σχόλια:
Mα το B/W δεν οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε B/B ;
.......
σαν πατημένη κατσαρίδα νοιώθω που ΄λεγε και η Υπατία
Τι κρίμα που δεν ήταν να δώσει (κυρίως) χαρά η εμφάνισή σου .
πως ν'αναπνεύσεις πιά με τόσο ζούπηγμα ανάμεσα σε πολύ Β και βλάκ που νομίζει οτι είναι W απ'τον ήλιο ξεξασπρότερο;
Σαν να μας πιάσανε στον ύπνο ένα πράγμα. Δεν έχεις κι άδικο, χαμένη η παρτίδα και μάλιστα από στρατιώτη που το έπαιζε Βασίλισσα!!!!!
Το παιχνίδι δεν τελείωσε ακόμη θέλω να πιστεύω. Μήπως η αφορμή για το ξύπνημα των χαμένων είναι ήδη εδώ;
Αστεράκι μου χαίρομαι που είσαι και είμαστε εδώ. Σε γλυκοφιλώ!
Αχ! Αστεράκι μου, αυτή η σκακιέρα...
Σε τέτοιες τραγικές στιγμές, το να είμαστε ενωμένοι είναι το πρώτο βήμα...τα γεγονότα τρέχουν και σε λίγες ώρες ΠΡΕΠΕΙ να υπάρξουν εξελίξεις.. αν όχι, μήπως θα είμαστε άξιοι της τύχης μας;
ΑΦιλάκια αγαπημένο αστεράκι μας!
Παιχνίδια σε πολιτική σκακιέρα.Δεν έχει ΜΑΤ ,συμβιβασμούς και συναλλαγές έχει, ώστε να εξυπηρετηθούν τα διάφορα συμφέροντα.
Προσυπογράφω το σχόλιο του α Κενταύρου.
"... από στρατιωτάκι που έγινε βασίλισσα...": Ακριβώς αυτό...
Τελευταίο 24ωρο φασισμού: ποιος πίσω από «Σαμαράδες» ορίζει τη ζωή μας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου «αποφασίζουμε και διατάζουμε» και ΜΑΤ;
Πάλι φταίνε οι εργαζόμενοι; Πάλι θα μας σώσει η κυβέρνηση; Πάλι θα «πληρώσουμε λιγότερα» (με τον νέο φορέα), ώστε να ευχαριστηθούμε που κάποιος χάνει την δουλειά του; Πάλι θα αναβαθμιστούμε; Πάλι θα γίνουμε εφάμιλλοι των καλυτέρων ευρωπαϊκών – συγγνώμη, των καλυτέρων κρατών παγκοσμίως; Πάλι θα αναλάβει την αξιοκρατία ο ΑΣΕΠ; Πάλι υπήρχαν «προβλήματα» που τα δημιούργησαν οι από κάτω και όχι οι από πάνω; Πάλι χρειαζόμαστε εξορθολογισμό;
[ΜΗΠΩΣ ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΝΑ (αυτο)ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ παίρνοντας "όπλα" αυτοπροστασίας;]
http://ta4mx.blogspot.gr/2013/06/24.html
Eυρηματικό. Και αληθινό. Με προβληματίζει πάντως η απουσία άλλων χρωμάτων. Γιατί και το λευκό είναι κάποτε δυσοίωνο.
Προτείνω την πολυχρωμία.
Αγαπητή Άστρια, καλησπέρα...
Δεν έχω λόγια... έχω μείνει ενεός εδώ και τρεις ημέρες για πολλούς λόγους... Αλλά εσύ το έγραψες τόσο τέλεια, τόσο ξάστερα... λοιπόν ναι, ΜΑΤ απο ένα στρατιωτάκι που φαντασιώνεται ότι είναι βασίλισσα. Και τα λευκά να ξιφουλκούν για τη διαδικασία... Και η σκακιέρα, αυτή η άναρχη όλη ένα μαύρο τετράγωνο, χωρίς κανόνες... Αν δεν αποτελούσε το προοίμιο μιας ζοφερής πραγματικότητας που μας ετοιμάζουν, θα ήταν μιαν άθλια φάρσα. Εκεί που ήμασταν μεθυσμένοι, τρελοί που πιστεύαμε ότι θα κάναμε τις σκακιέρες της ζωής μας πίνακες του Paul Klee, οπισθοχωρήσαμε και είπαμε ναι στο ασπρόμαυρο... και να τώρα που έρχεται το μαύρο...
φιλιά,
Ποιος ξέρει τι ετοιμάζουν.
Περιμένω πάντως τα πάντα, κ τα πιο ακραία σενάρια που ακούγονται δε μου φαίνονται πλέον απίθανα.
Η αρχή έγινε με τον ιδιωτικό τομέα, που κανένας δεν φάνηκε βέβαια για αυτόν τόσο ευσυγκίνητος..., και συνεχίζει με τα φιλέτα του δημοσίου.
Με τρομάζει η ευκολία με την οποία κλείνουν βιβλιοθήκες, νοσοκομεία...
Τώρα
Η παρτίδα συνεχίζεται !!!
Όσο τα πιόνια αντιστέκονται ελπίδα υπάρχει ...
και το δικό μας στρατιωτάκι μπορεί να γίνει βασίλισσα μα τρέμει την ευθύνη που απορρέει από αυτό το αξίωμα. Έτσι λοιπόν παραμένει άπραγο στο μικρό του λευκό τετράγωνο εκεί στην απομονωμένη του γωνιά πλάι στην αφετηρία απαξιώνοντας τα υπόλοιπα κομμάτια της σκακιέρας για τις τόσες λανθασμένες κινήσεις τους, που οδηγούν και την επόμενη παρτίδα μας σε πεντακάθαρο ΜΑΤ!
Την καλημέρα μου.
Ἐνα Πνεύμα
*****************
****************
*****************
Φίλοι μου, πολλές οι υποχρεώσεις που τρέχουν κι εγώ μαζί τους. Συγχωρέστε με για την καθυστερημένη απάντηση (αν και δεν είναι κάτι σπάνιο τον τελευταίο καιρό:)
Σύντομα θα περάσω και από τις αναρτήσεις σας.
Ξωτικούλι, δεν είναι νομίζω σίγουρο μαθηματικά, ότι το B/W οδηγεί σε B/B:)
«πως ν'αναπνεύσεις πιά με τόσο ζούπηγμα ανάμεσα σε πολύ Β και βλάκ που νομίζει οτι είναι W απ'τον ήλιο ξεξασπρότερο;» πολύ σωστή αυτή η τοποθέτηση του «ζουπήγματος ανάμεσα».!!!!!
:)
Margo μου, «στρατιωτάκι που έγινε βασίλισσα»: μια κίνηση στο σκάκι που έχει συχνά πολιτική ανταπόκριση:)
Οπωσδήποτε το παιχνίδι δεν τελείωσε, όμως φαίνεται ότι το ξύπνημα αργεί ακόμα…
Κι εγώ χαίρομαι που είμαστε εδώ, έστω καθυστερημένα.. πάντα όμως στον νου και στην καρδιά.
Φιλάκι γλυκό στο θαλασσινό μου αεράκι:)
Αστέρι α του Κενταύρου και Κωνσταντίνε, σίγουρα το πολιτικό παιχνίδι «συμβιβασμούς και συναλλαγές έχει, ώστε να εξυπηρετηθούν τα διάφορα συμφέροντα».
Στην προκειμένη περίπτωση το «ΜΑΤ» της ανάρτησης ήταν ένα λογοπαίγνιο για τον σκακιστικό όρο του φινάλε του παιχνιδιού με νικητή τα μαύρα, αλλά και για τα ΜΑΤ που επιστρατεύτηκαν, με νικητή και φινάλε το «μαύρο» της συγκεκριμένης διαδικασίας.
μαγισσούλα μου, τελικά και εκ του αποτελέσματος δεν φαίνεται να άλλαξε τίποτα. Δεν ξέρω όμως αν είμαστε άξιοι της τύχης μας όλοι, ή οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν δεν μας αφήνουν να πάρουμε ανάσα, όπως επίσης δεν φταίμε και όλοι για όλα...
Αφιλάκια πολλά πολλά
Dodo, Και αυτό…!:)
Βουλιμία Σφιγγός, πολύ σωστά τα είπες! Σ’ ευχαριστώ για την παρουσία σου, καλώς ήρθες!!
(άφησα ένα σχόλιο στη «φερτή ύλη μέλιτος» αλλά δεν το είδα δημοσιευμένο. Ευχαριστώ κι από δω για την κοινοποίηση.)
Αγαπητέ μας ποιητή, η πρότασή σου ήταν όπως αρμόζει στην ποίηση... όμως γιατί όχι και στη ζωή!
Η πρόταση θα εκτελεστεί πολύ σύντομα!:)
Αγαπητέ μου Νίκηπλε,
Όπως πάντα τα είπες με τον πιο ωραίο τρόπο:)
Πόσο όμορφα θα ήταν η ζωή μας ως κομμάτι ενός πίνακα του Paul Klee… Ή έστω να θυμόμαστε να φέρνουμε συχνότερα το κομμάτι που υπάρχει σίγουρα μέσα μας πιο συχνά στην επιφάνεια. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι τα παιδιά μπορούν να ανταποκριθούν και να το εκφράσουν τόσο αυθόρμητα όπως στο σάιτ που έστειλες.
Θα δανειστώ χρώματα για την επόμενη ανάρτηση:)
Δυστυχώς κι εδώ, αντί γι’ αυτό, ο πίνακας που έμεινε στο μυαλό από τη διαδικασία της ΕΡΤ είναι σαν το μαύρο τετράγωνο του Kazimir Malevich και μάλιστα χωρίς το λευκό πλαίσιο, (άσχετα αν αφορούσε την τέχνη και όχι την πολιτική)
φιλιά
υγ. Πολύ μου άρεσε η λέξη ενεός!:)
roadartist μου, η φαντασία δεν μπορεί πλέον να συλλάβει το τι ακόμα σχεδιάζεται γενικότερα και όχι μόνο σε ένα πεδίο. Και οπωσδήποτε όλα είναι πιθανά…
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουν δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες, ακριβώς γι’ αυτή την ευκολία να παίρνουν αποφάσεις, μεταξύ αυτών και αυτές που λες κι εσύ. Και αυτό πράγματι, ίσως είναι το πιο τρομακτικό! Χθες, τώρα, δυστυχώς, όπως φαίνεται, και αύριο …
side 21, θα συμφωνήσω και μαζί σου: πάντα υπάρχει μία ελπίδα. Ας το πιστεύουμε τουλάχιστον κι ας είναι, ή ας μην είναι αλήθεια…
πνεύμα, σίγουρα το δικό μας στρατιωτάκι έχει φτιαχτεί για να πολεμάει ως στρατιώτης, αφού το κίνητρο δεν είναι να γίνει βασίλισσα. Όμως κι αυτή η "λευκή" απραγία του ίσως ενθαρρύνει τις λανθασμένες κινήσεις των άλλων.
Σ’ ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου, καλώς ήρθες!
Δημοσίευση σχολίου