Xαμόγελο της άνοιξης, εσύ,
μκρό μου χαμομήλι
Αφιερωμένο σε όλους τους μικρούς αγωνιστές της καθημερινής ζωής.
Μία πρόσκληση για παιχνίδι μου είχε στείλει πριν αρκετό καιρό η αγαπητή σε όλους μας roadartist: ποστάρουμε 4 ελληνικά ή ξένα τραγούδια, που πιστεύουμε πως οι στίχοι τους περιγράφουν μια ιστορία με νόημα.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση roadartist, όμορφο αυτό το παιχνίδι που θέλει ιστορίες γραμμένες σε τόπους μουσικούς. Αλλά μόνο τέσσερις;!
1. Barco negro (Amalia Rodrigues)
"Το μaύρο καράβι". Στην αμμουδιά οι μαυροντυμένες γυναίκες της λένε ότι εκείνος δεν θα επιστρέψει. Εκείνη του «μιλάει», του λέει ότι είναι τρελές, ότι στο κάθε τι γύρω της, στον αέρα που φυσάει την άμμο στα παράθυρα…στο νερό που τραγουδάει… βαθιά στην καρδιά της είναι πάντα μαζί της.
2.J'ai quitté mon pays (Lynda Thalie)
Το τραγούδι ενός μετανάστη που άφησε την πατρίδα του, το σπίτι , .. τον ήλιο , τη γαλάζια θάλασσά του … Βλέπει ακόμα τα δακρυσμένα γαλάζια μάτια της που τον αποχαιρετούν και το χαμόγελο τόσο κοντά στο πρόσωπό του …
3. Foolish Games (Jewel)
Όταν γκρεμίζεται μια ιδανική εικόνα και γίνεται πόνος καρδιάς «….Excuse me, think I've mistaken you for somebody else. Somebody who gave a damn. Somebody more like myself. These foolish games are tearing me apart. Your thoughtless words are breaking my heart…»
4. Ευχαριστήριο (Νατάσα Μποφίλιου)
Όταν η αγάπη αρκείται στο λίγο κι ευχαριστεί γι’ αυτό ... «…Με τα καράβια που με πήγαινες να δω … ταξίδευα..»
Τα τραγούδια αυτά δεν μου είναι βιωματικά, όμως, ναι, σε κάθε χρόνο, σε κάθε γλώσσα, οι ιστορίες που τραγουδιούνται παραμένουν οι ίδιες …
Προσκαλώ τους Μαριάννα, Fegia, Mareld, Takiz, Σκρουτζάκο, αν το επιθυμούν και όποτε μπορούν, να παίξουν σ' αυτό το παιχνίδι.
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ
Ε'
Το μήνυμα και την αφίσα ετοίμασε ο εικονογράφος Hani D. El-Mαsri .
(Μερικά από τα λόγια του, σε απόδοση : Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου ) :
Πιο κάτω κάποιες από τις παλαιότερες αφίσες αυτής της ημέρας και τα μηνύματά τους. Όλοι οι συγγραφείς και οι καλλιτέχνες που τις φιλοτέχνησαν είναι πολυβραβευμένοι.
2008 : «Τα βιβλία δίνουν φως, η γνώση δίνει χαρά!» (Ταϊιλάνδη)
Την αφίσα φιλοτέχνησε ο ζωγράφος και συγγραφέας Chakrabhand Posayakrit. Εξηγώντας πώς εμπνεύστηκε το θέμα της αφίσας, λέει:
«Την έμπνευση την οφείλω στην μακρά παράδοση της Ταϊλάνδης, σύμφωνα με την οποία τα παιδιά άκουγαν ιστορίες και διάβαζαν κείμενα γραμμένα σε φύλλα φοινικιάς, που τα τοποθετούσαν σε τραπεζάκια σχεδιασμένα ειδικά για να μπορούν τα παιδιά να διαβάζουν».
«…Ίσως είχα κατά νου την αστερόσκονη που πέφτει στα μάτια μας, όταν καθόμαστε σε μια καρέκλα και διαβάζουμε κάποια νύχτα σκοτεινή. Αν, δηλαδή, διαβάζουμε κάποιο βιβλίο. Γιατί βέβαια μπορούμε να διαβάζουμε πολλών λογιών πράγματα: Ένα ανθρώπινο πρόσωπο, τις γραμμές στην παλάμη μας, τ’ άστρα...
Τ’ άστρα είναι βιβλία στο νυχτερινό ουρανό και φωτίζουν το σκοτάδι….»
2004: «ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ» (Ελλάδα)
Την αφίσα φιλοτέχνησε ο Νικόλας Ανδρικόπουλος εικονογράφος και συγγραφέας παιδικών βιβλίων και το μήνυμα έγραψε η Αγγελική Βαρελλά, συγγραφέας παιδικών βιβλίων.
Η ιστορία μιλάει για δύο αδέλφια που έπαιζαν με μία υδρόγειο σφαίρα και σημάδευαν ένα σημείο για το οποίο μετά διάβαζαν βιβλία για τον τόπο που διάλεξαν.
"…΄Οταν τα έπαιρνε ο ύπνος, τα παραμύθια, οι ιστορίες, οι θρύλοι, οι τόποι, οι συγγραφείς, οι ήρωες μπερδεύονταν στα όνειρά τους, καθώς έρχονταν να τους νανουρίσουν απαλά: Ο Αίσωπος διηγόταν τους μύθους του στη Σεχραζάτ από το πιο ψηλό σημείο του πύργου του Άιφελ, ο Χριστόφορος Κολόμβος άκουγε τον Τομ Σώγερ να του λέει τις σκανταλιές του σ’ ένα ποταμόπλοιο του Μισισιπή, …
……………………………………
- Παιδιά, πότε επιτέλους θα κοιμηθείτε; τους φώναζαν οι γονείς τους. Είναι αργά. Σβήστε το φως! - Δεν μπορούμε, τους απαντούσαν γελώντας. Το «φως» των βιβλίων δεν σβήνει ποτέ.»
Για τις βολτίτσες.
πηγή: http://www.greekibby.gr/pipb_gr.html
Νικόλας Ανδρικόπουλος: http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=6547
Αγγελική Βαρελά: http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=7432